Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Ακολουθήστε στο twitter τον Νίκο ΒαρλάFollow @nikosvarlas
Ώρα τελικών! Σε όλα τα «μέτωπα»! Οι δικοί μας, στην ACB και φυσικά στο ΝΒΑ! Με την τιτανομαχία των Χιτ του Λεμπρόνια με τους θρυλικούς Σπερς που παίζουν «άλλο μπάσκετ» όχι αμιγώς αμερικάνικου στιλ και έχουν κορυφαίο προπονητή και επίσης μεγάλους ου μην και μεγαλύτερους Big Three!
Χαίρομαι πολύ που μπαίνουμε σε αυτή την διαδικασία αν και στο επαγγελματικό κομμάτι είναι κουραστική και ψυχοφθόρα. Το μπάσκετ είναι το μεγαλύτερο… κίνητρο για μένα και ξέρω πως θα το προλάβω όλα! Θα «τρέχω» για τα ντέρμπι αιωνίων, θα ξεκλέβω χρόνο να βλέπω το «ελ κλάσικο» και εννοείται πως θα με βρίσκει το πρωινό βλέποντας ΝΒΑ. Ελπίζω να δω 7 Ανατολές και το πρωτάθλημα να καταλήξει στην… Ανατολή. Εκεί που παίζει ο «υπέρ – παίκτης»!
Τα βασικά
Δεν έχω λόγο να γράψω πολλά για τους επικείμενους τελικούς, ούτε να μπω σε αναλυτική αξιολόγηση των μπασκετικών δεδομένων. Σκοπεύω να γράφω άρθρο μετά από κάθε τελικό ξεχωριστά, οπότε μαζί θα τα λέμε, θα τα ζούμε και θα τα σχολιάζουμε. Αυτό είναι το πρόγευμα και μιλώντας αποκλειστικά για μπάσκετ, να παραθέσουμε τα πρώτα βασικά στοιχεία.
Έχουμε μπροστά μας ένα πρωτάθλημα που και οι δύο ομάδες για διαφορετικούς λόγους το θέλουν πάρα, πάρα πολύ. Όσο τίποτε άλλο! Ο Ολυμπιακός για να δείξει πως ναι, είναι η εποχή της κυριαρχίας του, που ξεκίνησε μόλις πέρυσι. Ο Παναθηναϊκός για να αποδείξει πως είναι ικανός μετά το κλείσιμο του κύκλου μιας πολύ μεγάλης ομάδας, να κατακτήσει το νταμπλ και να φέρει στο… ισοζύγιο τις εντυπώσεις μετά την δεύτερη διαδοχική Ευρωλίγκα για τον αιώνιο αντίπαλό του.
Τα κίνητρα είναι τεράστια! Το πρώτο κρατούμενο είναι το αν θα παίξει ο Έισι Λο την Παρασκευή. Ο τύπος ταλαιπωρήθηκε πάρα πολύ – δεν προσέχει κι αυτός τι τρώει! – και βγήκε σήμερα από το νοσοκομείο. Ο ίδιος λέει πως έτσι όπως αισθάνεται, είναι πάρα πολύ δύσκολο να παίξει στον πρώτο τελικό. Με τον συγκεκριμένο, δεν βάζω στοίχημα. Τον έχω ικανό το απόγευμα της Παρασκευής να λέει… άλλα!
Όπως και να έχει με τέτοια ταλαιπωρία είναι αδύνατο να παρουσιαστεί στην δαιμονιώδη κατάσταση που ήταν το τελευταίο διάστημα. Αν ο Έισι δεν είναι στο παρκέ ή αγωνιστεί αλλά δεν μπορέσει να βοηθήσει, τα δεδομένα διαφοροποιούνται.
Για μένα η πιο βασική, η ειδοποιός διαφορά των δύο ομάδων στο… ποσοτικό θέμα – το οποίο επικαλέστηκε και ο Πεδουλάκης στη συνέντευξη τύπου – είναι πως ο Παναθηναϊκός διαθέτει ένα ηγέτη – παίκτη κλάσης στην περιφέρεια και ο Ολυμπιακός δύο! Πολύ μεγάλη δουλειά. Ακριβώς για αυτό χωρίς τον Λο, ο αγώνας αποκτάει πολύ μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας για τους πρωταθλητές και γίνεται πολύ πιο βατό… στοίχημα για τους κυπελλούχους.
Εδώ, το μυστικό!
Δεν χρειάζεται να έχετε πολλά πράγματα στο… κεφάλι σας για το που θα κριθούν οι τελικοί. Η ψυχολογία τους διαμορφώνεται μέσα από τις back to back αναμετρήσεις. Είναι αυτονόητο πως η θέληση, η καρδιά, η πνευματική ετοιμότητα, αλλά και η τύχη θα διαδραματίσουν τον ρόλο τους, όπως στα περισσότερα μεγάλα παιχνίδια και στις σειρές που κρίνονται στις λεπτομέρειες. Επίσης αυτονόητο είναι πως η ευστοχία στο μακρινό σουτ θα καθορίσει πάρα πολλά πράγματα. Γιατί, αυτό συμβαίνει τον τελευταίο καιρό στο ευρωπαϊκό μπάσκετ όσο εξελίσσεται, όσο οι παίκτες καθίστανται πιο αθλητικοί και οι χώροι μοιραία γίνονται μικρότεροι για να δράση η επίθεση.
Υπάρχει ένα στοιχείο που διαχωρίζει τις δύο ομάδες και είναι το ΜΕΓΑΛΟ ΜΥΣΤΙΚΟ και όλη η ουσία της σειράς! Ποιο είναι αυτό; Η έμφαση, η αποτελεσματικότητα ή αν θέλετε το χάρισμα που διέπει τον Ολυμπιακό στο παιχνίδι στο ανοιχτό γήπεδο! Και όταν λέμε «τρανζίσιον παιχνίδι» μιλάμε για πρωτεύοντα αιφνιδιασμό, μιλάμε για δευτερεύονται αιφνιδιασμό, μιλάμε ακόμα και για ενδιάμεσες επιθέσεις και προσπάθειες που εκτελούνται με την αντίπαλη άμυνα σε ανισορροπία.
Σε αυτό τον τομέα ο Ολυμπιακός είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο, ενώ στην πλευρά του Παναθηναϊκού δεν αποτελεί καν σημείο αναφοράς. Παρότι, κατά την γνώμη μου, έχει παίκτες που μπορούν να τρέξουν αποτελεσματικά. Ο στόχος του Ολυμπιακού, λοιπόν, πρέπει να είναι ΑΚΡΙΒΩΣ ίδιος με αυτόν που είχε θέσει πριν τον ημιτελικό με την ΤΣΣΚΑ και τον πέτυχε μέχρι… κεραίας. Να «κλειδώσει» τον αντίπαλο στην άμυνα και να… καλπάσει! Να τρέχει συστηματικά, να βρίσκει ρυθμό από το εύκολο σκορ σε καταστάσεις αιφνιδιασμού και να φτάσει στα γνωστά του επίπεδα αποτελεσματικότητας στο τρανζίσιον παιχνίδι επιθετικά.
Αν το πετύχει αυτό ο Ολυμπιακός, γίνεται αυτόματα μεγάλο φαβορί και τουλάχιστον μέσα στο ΣΕΦ, είναι πάρα πολύ δύσκολο για τον Παναθηναϊκό να «απαντήσει» και να αντιδράσει αποτελεσματικά. Έτσι είναι δομημένο το DNA των δύο ομάδων. Ο Ολυμπιακός επιδιώκει συνέχεια να τρέχει, ο Παναθηναϊκός δεν το κάνει!
Αν ο Ολυμπιακός παίρνει ως προϊόν της καλής άμυνας και της προστασίας των αμυντικών ριμπάουντ τους καθιερωμένους πόντους του στο ανοιχτό γήπεδο, θα είναι άπιαστος στόχος για τον Παναθηναϊκό να καταφέρει (ειδικά στο ΣΕΦ) να πάει το σκορ του στο ίδιο επίπεδο. Δεν έχει δείξει ως τώρα στην διαδρομή της σεζόν πως μπορεί να το κάνει.
Θα σας το παραθέσω και με αριθμούς, με ένα πίνακα που μου έστειλε ο συνεργάτης στο Eurohoops, ο Λευτέρης Μούτης! Και καταδεικνύει με εμφατικό τρόπο την φύση του στιλ παιχνιδιού των δύο ομάδων! Αυτό το βλέπεις στα παιχνίδια που οι «μεγάλοι» είναι το φαβορί και τα ελέγχουν. Εκεί, είναι πιο εύκολο να «διαβάσεις» την αγωνιστική τους φυσιογνωμία.
Τι έκανε στο επιθετικό και αμυντικό τρανζίσιον (όπερ σημαίνει επιστροφές, όταν μιλάμε για άμυνα) ο Ολυμπιακός στα 5 ματς των πλέι οφ με Απόλλωνα και ΑΓΟΡ και τι έκανε αντίστοιχα ο Παναθηναϊκός στα 5 παιχνίδια του με Ίκαρο και Πανιώνιο.
Ένα πράγμα σας λέω μόνο και μπορείτε να μελετήσετε τον πίνακα! Ο Ολυμπιακός στα φετινά πλέι οφ ως τώρα παίρνει 100% παραπάνω πόντους στον αιφνιδιασμό από ότι δέχεται (έχει βάλει 26 καλάθια και έχει φάει 13), την ίδια στιγμή που ο Παναθηναϊκός κόντρα σε υποδεέστερους αντιπάλους έχει δεχτεί σε καταστάσεις αιφνιδιασμού 4 καλάθια περισσότερα από αυτά που έχει βάλει… Δηλαδή, οι αριθμοί αποδεικνύουν πως όχι απλά οι πράσινοι δεν έχουν το χάρισμα να σκοράρουν στο ανοιχτό γήπεδο και στηρίζονται αποκλειστικά στο 5 εναντίον 5, αλλά δεν είναι ιδιαίτερα καλοί ούτε οι επιστροφές τους.
Φανταστείτε, λοιπόν, τι ζημιά μπορεί να κάνει ο Ολυμπιακός στο ΣΕΦ αν τρέξει σωστά, μετά από καλές άμυνες! Μα, αυτό δεν έγινε και στους περσινούς τελικούς στο Φάληρο; Και στους τρεις ΕΝΤΟΣ έδρας τελικούς «άνοιγε» τα ματς σε διψήφιες διαφορές και μετά όλα ήταν στα χέρια του. Αυτό είναι όλο το μυστικό της σειράς για τον Ολυμπιακό!
Η απόδειξη
Παναθηναϊκός
| Ματς | Σκορ | Υπέρ | Κατά |
| Ικαρος Καλλ. | 88-57 | 07/09 | 06/08 |
| Ικαρος Καλλ. | 78-62 | 02/05 | 07/09 |
| Πανιώνιος | 84-61 | 05/05 | 04/04 |
| Πανιώνιος | 81-55 | 05/08 | 03/04 |
| Πανιώνιος | 64-62 | 02/02 | 05/07 |
| Συνολο | 21/29 (72%) | 25/32 (78%) |
Ολυμπιακός
| Ματς | Σκορ | Υπέρ | Κατά |
| Απόλλων Π. | 77-63 | 05/06 | 04/05 |
| Απόλλων Π. | 83-73 | 02/02 | 0/1 |
| Ρέθυμνο | 77-62 | 05/09 | 05/08 |
| Ρέθυμνο | 87-72 | 09/12 | 04/04 |
| Ρέθυμνο | 80-67 | 05/05 | 0/0 |
| Σύνολο | 26/34 (76%) | 13/18 (72%) |
Στο σετ παιχνίδι
Να γράψω κάτι και για το σετ παιχνίδι. Στην άμυνα ο Παναθηναϊκός είναι δεδομένο το τι θα θελήσει να κάνει. Θα προσπαθήσει να κουράσει τον Βασίλη Σπανούλη σωματικά και κυρίως πνευματικά, να τον ωθήσει σε λάθος επιλογές και να σπρώξει τον Ολυμπιακό μακριά από το χαμηλό ποστ, με βασικότερο όπλο τα πλούσια αμυντικά χαρίσματα του Λάσμε. Έτσι ώστε να αλλοιωθεί η επίθεση των πρωταθλητών και να γίνουν πολλά μακρινά σουτ υπό κακές προϋποθέσεις.
Για την άμυνα του Ολυμπιακού, έχω να πω το εξής. Για να χάσει την σειρά η ομάδα, πρέπει παίκτες όπως ο Μπράμος, ο Κάρι, ο Μασιούλις, ο Ούκιτς να τον «πληγώσουν» συστηματικά σε όλη την διάρκεια της σειράς, με τα μακρινά σουτ. Άρα; Για μένα, οι πάσες και τα ελεύθερα σουτ στους «πλάγιους» του Παναθηναϊκού ΠΡΕΠΕΙ να είναι κλειστά από την άμυνα των κόκκινων, να μην τους τα επιτρέψουν.
Τι σημαίνει αυτό; Άμυνα 2 εναντίον 2 στο «1» και στο «5» του Παναθηναϊκού (πάντα το καλύτερο ζευγάρι θα είναι ο Χάινς με έναν από τα 4 γκαρντ!) χωρίς ΚΑΜΙΑ βοήθεια στον Δημήτρη Διαμαντίδη. Ο αρχηγός του Παναθηναϊκό καλό είναι να μαρκάρεται πάντα από έναν γκαρντ του Ολυμπιακού (Σπανούλης, Λο, Κατσίβελης, Σλούκας μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτή την απαίτηση αν παίξουν έξυπνα) με προσανατολισμό να βγαίνουν πάντα μπροστά από τα σκριν και να του απαγορεύουν το τρίποντο και την εύκολη πάσα.
Αυτό χρειάζεται στην προσωπική άμυνα πάνω στον Διαμαντίδη και στις συνεργασίες που θα επιδιώξει με τον Λάσμε και τον Σοφοκλή (για αυτόν είναι άλλη, αλλά γνωστή η αντιμετώπιση). Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο. Αν παράλληλα η προσωπική άμυνα σε όλους τους «πλάγιους» είναι σωστή και αποτελεσματική, θα δημιουργηθούν όλες οι προϋποθέσεις για να βγάλει άμυνες ο Ολυμπιακός, να πάρει τα ριμπάουντ και να κάνει την ζημιά στο ανοιχτό γήπεδο.
ΌΧΙ
Πάμε στο τελευταίο… Με αφετηρία τον αγώνα της κανονικής περιόδου στο ΣΕΦ μέχρι και σήμερα, έχουν γίνει πολλά. Τα περισσότερα τα ξέρετε. Σε όλες αυτές τις ιστορίες και τα «επεισόδια» υπάρχει και παρασκήνιο… Προσωπικά, θεωρώ ότι ξέρω με ακρίβεια ποιες είναι οι προθέσεις της μιας πλευράς και ποιες της άλλης (δεν μιλάω σε καμία των περιπτώσεων για το αγωνιστικό τμήμα των συλλόγων).
Ξέρω ποιος θέλει να το πάει αποκλειστικά στο μπάσκετ και ποιος όχι, στην λογική ότι έτσι έχουμε περισσότερες πιθανότητες, αλλά και να μην τα καταφέρουμε, το επίκεντρο να είναι αλλού και όχι στην αποτυχία μας. Και είμαι σίγουρος ότι θα δούμε διάφορα πράγματα στους τελικούς.
Ειλικρινά, είμαι τόσο κουρασμένος με τόσο μεγάλη συσσωρευμένη απέχθεια για όλο αυτό το «πακέτο» που συνοδεύει πυκνά – συχνά τους τελικούς που ξεκινάω με την πρόθεση να ΜΗΝ ΕΠΙΤΡΕΨΩ στον εαυτό μου και στην διαδραστική κοινότητα που έχει δημιουργηθεί εδώ να χάσουμε το πανέμορφο δάσος (μπάσκετ) και να ασχολούμαστε πάλι πρωί – βράδυ με το… απανθρακωμένο δέντρο (όλες οι άλλες… ομορφιές).
Πιστεύω πως όλοι μας, Ολυμπιακοί, Παναθηναϊκοί, φίλοι του μπάσκετ έχουμε μεγάλη ανάγκη να ευχαριστηθούμε τους τελικούς των ομάδων που έχουν κατακτήσει τις 4 από τις 5 τελευταίες Ευρωλίγκες και να τους χαρούμε όπως αρμόζει στην περίπτωση και όπως αξίζει σε κάθε υγιή άνθρωπο.
Ανησυχώ ότι δεν θα είναι τόσο εύκολο… Διαβλέπω μεγάλη πιθανότητα να γουστάρουμε πραγματικά να επικεντρωθούμε στους πραγματικούς πρωταγωνιστές και τελικά να επικρατούν οι «σκιές» με κίνδυνο να δηλητηριαστεί συνολικά η περιρρέουσα ατμόσφαιρα.
Το δυστύχημα είναι ότι δεν ξέρω πότε θα αλλάξει αυτή η κατάσταση στην Ελλάδα και αν όντως συμβεί αυτό μια μέρα.
Το ευτύχημα είναι πως παράλληλα «παίζουν» οι τελικοί στο ΝΒΑ και την ACB.
Αν, λοιπόν, δούμε τα δύσκολα, προτείνω να βλέπουμε μόνο τα παιχνίδια στους ελληνικούς τελικούς απέχοντας από την ζούγκλα με τίτλο «βαράτε βιολιτζήδες» και να ευχαριστιόμαστε με την ψυχή μας τις μάχες σε ΗΠΑ και Ισπανία.
Εκεί που αυτά τα έχουν λύσει…
Εκεί που η διασκέδαση στο μπάσκετ είναι το νούμερο 1!
Εκεί που δεν τους περνάει καν από το μυαλό ότι θα προκύψει κάτι να αμαυρώσει την γιορτή, να αλλοιώσει την μαγεία του σπορ και των πρωταγωνιστών του.
Γιατί εδώ, παρότι έχουμε περάσει πολλά, από το μυαλό κάποιων δεν περνάει καν το ενδεχόμενο να… αγιάσουμε!
ΥΓ1. Α, ρε Ολυμπία, τι τραβάς κι εσύ! Να μπορούσες σήμερα να γεννήσεις και το τέταρτο, να ξεμπέρδευες… Γιατί το ξέρεις, έχεις μπλέξει! Να τον χαίρεστε τον junior 3, υγεία πάνω από όλα!
ΥΓ2. Το τραγούδι που χρησιμοποιεί το ΝΒΑ για τα φετινά πλέι οφ με τίτλο: Θέλω να ζήσω την στιγμή, με εκφράζει απόλυτα για την περίσταση. Για όλα αυτά και για το τι εστί επαγγελματικός αθλητισμός, σε ανύποπτο χρόνο είχα γράψει ένα άρθρο στο thrylos.gr. Κάποια παιδιά έχετε ζητήσει να το ποστάρω ξανά.
ΥΓ3.Το κάνω και όποιος θέλει μπορεί να διαπιστώσει ποια είναι η ουσία και πόσο συγκυριακά είναι όλα αυτά για τα οποία κάποιοι εδώ «σκοτώνονται», ούτε καν… για δικά τους συμφέροντα. Παίζοντας απλά, τα πιόνια άλλων!
Που είναι η μαγεία;
Τα ξημερώματα μετά το Μαϊάμι – Λέικερς με έπιασε αϋπνία για μια ακόμα φορά! Ξέρετε αυτό το σπαστικό που έχεις ξαπλώσει, το σώμα είναι καταβεβλημένο, αλλά ο άτιμος ο εγκέφαλος δουλεύει με χίλιες στροφές το δευτερόλεπτο και «κερδίζει» τον ύπνο.
Φέτος έχω δει περισσότερα παιχνίδια από ποτέ στην κανονική περίοδο του ΝΒΑ και την Πέμπτη είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι θα κάνω διάλειμμα στο «βρικολάκιασμα» και θα κοιμηθώ νωρίς σαν καλό παιδί. Προσπάθησα, αλλά τίποτα… Υπήρχε και το κίνητρο του Κόμπε Vs Λεμπρόν, οπότε σηκώθηκα, μπαστακώθηκα μπροστά στην τηλεόραση και ξενύχτησα ξανά.
Έχω καταλήξει στην αιτία που φέτος για πρώτη φορά στην ζωή μου βλέπω ΝΒΑ σχεδόν κάθε βράδυ. Τα ματς του ελληνικού πρωταθλήματος και η γενική κατάσταση που επικρατεί στον ελληνικό αθλητισμό με κάνουν να νιώθω τόσο «άδειος», που κάπως πρέπει να καλύψω το κενό που υπάρχει σε πολλά επίπεδα. Έτσι, καταφεύγω σε κάτι πιο θεαματικό, πιο υγιές, πιο σωστά δομημένο από κάθε άποψη.
Επιστρέφω στα μετά του ντέρμπι που είδα τα ξημερώματα και επανέρχομαι στην κατάσταση που βρισκόμουν στις 5 το πρωί, όταν έκανα δεύτερη προσπάθεια για να κοιμηθώ! Ειλικρινά, χωρίς καμία αφορμή και κανένα απωθημένο στο υποσυνείδητό μου, άρχισαν να μου έρχονται… άτακτες σκέψεις στο μυαλό για μεταγραφικά μπαμ που δεν έγιναν ποτέ και είναι άγνωστα στον περισσότερο κόσμο ή για συμφωνίες που ναυάγησαν και οι πιο πολλοί δεν ξέρουν τις λεπτομέρειες της αρνητικής έκβασης!
Σκέφτηκα πάνω από 30 τέτοιες περιπτώσεις, αλλά τώρα που κάθισα να γράψω έχω ξεχάσει αρκετές και μου ήρθαν πάλι στη κούτρα μου καμιά δεκαριά από αυτές που με βασάνισαν στιγμιαία την ώρα της προσπάθειας για νάνι!
Σας τις παραθέτω, θα σας πω που κατέληξε η σκέψη μου πριν με πάρει επιτέλους ο ύπνος και θα καταλάβετε!
Θυμήθηκα πως το καλοκαίρι ο Παναθηναϊκός «πληγωμένος» από την ήττα στην υπόθεση Σπανούλη έψαξε εξονυχιστικά τα δεδομένα του συμβολαίου του Τεόντοσιτς! Λογάριασε, όμως, χωρίς τον ξενοδόχο και οι όροι στην συμφωνία του Ολυμπιακού με τον Μίλος το καλοκαίρι του 2007 είναι τέτοιοι που ύψωσαν απαγορευτικό στις φιλοδοξίες του Παναθηναϊκού.
Απλά σκεφτείτε πως ο Παναθηναϊκός έπρεπε να αποσπάει το ναι και την υπογραφή(!) του παίκτη, να στείλει πακέτο στον Πειραιά 1.3 εκατομμύρια Ευρώ (ρήτρα αποδέσμευσης) και ακόμα κι έτσι οι Αγγελόπουλοι διατηρούν το δικαίωμα να ισοφαρίσουν την πρόταση που θα είχε γίνει στον Μίλος και να τον κρατήσουν! Μέσα σε διάστημα μιας εβδομάδας. Εννοείται πως οι σκέψεις, έμειναν σκέψεις!
Κάτι ανάλογο είχε γίνει με τον Παναθηναϊκό και τον Παπαλουκά το καλοκαίρι του 2007 μετά τον αξέχαστο τελικό της Αθήνας κόντρα στην ΤΣΣΚΑ! Υπό το καθεστώς του σοκ για την απώλεια του Σισκάουσκας μια εβδομάδα νωρίτερα, οι πράσινοι σκέφτηκαν να «πληρώσουν» τους Ρώσους ακριβώς με το ίδιο νόμισμα. Να τους «κλέψουν» τον μεγάλο ηγέτη τους εκείνη την εποχή!
Ο θρύλος σε αυτή την ιστορία λέει πως ο Παναθηναϊκός σε θεωρητικό επίπεδο (γιατί ο Θοδωρής είχε συμβόλαιο με την ΤΣΣΚΑ, άρα έπρεπε ο ίδιος να ζητήσει να επιστρέψει στην πατρίδα του και να πιέσει τους Ρώσους να τον αφήσουν όπως ακριβώς έκανε το επόμενο καλοκαίρι για τον Ολυμπιακό) προσέφερε ατόφιο χρυσάφι στον πιο «καυτό» παίκτη που υπήρχε εκείνη την στιγμή στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και τύγχανε να είναι και Έλληνας.
Και σε αυτή την περίπτωση μείναμε μόνο στην… διερεύνηση γιατί ο παίκτης δεν το συζητούσε να φύγει από την «αρκούδα» για τον Παναθηναϊκό. Ήταν η δεύτερη αποτυχημένη απόπειρα του ΠΑΟ να πάρει τον Έλληνα παίκτη μετά το καλοκαίρι του 2001, αυτή την φορά πιο ανεπίσημη και πολύ πιο παρασκηνιακή.
Μην ξεχνάμε ότι την πρώτη φορά ο τότε διαχειριστής της ΚΑΕ Πανιώνιος, Σάκης Γερασιμίδης, είχε συμφωνήσει να δώσει τον Παπαλουκά στον Παναθηναϊκό, αλλά τσίνησε ο παίκτης, «κρύφτηκε» όσο χρειάστηκε στις ΗΠΑ και τελικά κατέληξε στο μεγάλο λιμάνι όπως επιθυμούσε με πολύ λιγότερα χρήματα και με αβέβαιη χρονική διάρκεια συμβολαίου, σε αντίθεση με τους πράσινους που του προσέφεραν εγγυημένη συμφωνία.
Θα σας πάω τώρα στον παραλίγο «ερυθρόλευκο» Ναβάρο, το καλοκαίρι του 2008! Το ξέρετε; Ίσως και όχι! Ο «Λα Μπόμπα» αποφάσισε να φύγει από το ΝΒΑ μετά από μια πολύ καλή σεζόν, θα επέστρεφε σίγουρα στην Ευρώπη και τον Ιούλιο εκείνου του καλοκαιριού του έγινε μια πρόταση που τον εντυπωσίασε και ουσιαστικά τον «έψησε»! Ο Ναβάρο θα ερχόταν στον Ολυμπιακό με τριετές ή τετραετές συμβόλαιο και είχε συμφωνήσει να ταξιδέψει στην Αθήνα για να δει το περιβάλλον και τις καταστάσεις. Αλά… Τζος κατάσταση δηλαδή!
Οι Αγγελόπουλοι ήταν έτοιμοι για ένα άνευ προηγουμένου μπαμ, έχοντας ήδη κλείσει τον Παπαλουκά και τον Βούισιτς, αλλά το τεράστιο κόλπο το χάλασε ένας Ισπανός ατζέντης του παίκτη! Ο οποίος αποδείχτηκε πως είχε συμφωνία με τον τότε πρόεδρο του κλαμπ, Λαπόρτα για ρήτρα 10 εκατομμυρίων Ευρώ(!!!), σε περίπτωση που ο Ναβάρο γύριζε στην Ευρώπη, αλλά υπέγραφε σε άλλο σύλλογο και όχι στην Μπαρτσελόνα!
Ο Ναβάρο ήταν ένα από τα μεγάλα προεκλογικά ατού πριν τις εκλογές των μελών της Μπάρτσα το καλοκαίρι του 2008. Συναντήθηκε ο παίκτης με τον πρόεδρο, τον έπεισε να επιστρέψει στην ομάδα που ανδρώθηκε με το συμβόλαιο που «τρέχει» ακόμα και τώρα και ειπώθηκε πως αν δεν έβγαινε ο Λαπόρτα πάλι πρόεδρος, ο Ναβάρο θα μπορούσε να αψηφήσει την συμφωνία και να παίξει όπου θέλει! Ο Λαπόρτα βγήκε ξανά και μας στέρησε την ηδονή να τον έχουμε δικό μας στα καλύτερά του μπασκετικά χρόνια!
Μια ακόμα περίπτωση που την πήγε εκπληκτικά ο Ολυμπιακός, αλλά τελικά την «πάτησε» ήταν η μεταγραφή του Άντονι Πάρκερ το ίδιο καλοκαίρι, μετά την καλύτερη σεζόν της καριέρας του στο ΝΒΑ με τους Ράπτορς. Μετά από διαπραγματεύσεις δύο σχεδόν εβδομάδων ο Πάρκερ είπε το ναι σε πρόταση 11 εκατομμυρίων δολαρίων για 2 χρόνια!
Έλα, όμως, που με το ισχύων σύστημα του ΝΒΑ δεν γινόταν να φύγει, έστω και αν το Τορόντο σεβάστηκε την επιθυμία του και είχε σχεδόν αποφασίσει να αφήσει το βασικό του τριάρι τότε! Γιατί; Λόγω του συστήματος με την waiver list στο ΝΒΑ! Ο Πάρκερ είχε συμβόλαιο και για την επόμενη σεζόν. Ο μοναδικός τρόπος ήταν να το σπάσει και να μπει στην λίστα των υπό αποδέσμευση παικτών (έτσι επέστρεψαν στην Ευρώπη ο Σπανούλης, ο Γιασικεβίτσιους, ο Ματσιγιάουσκας…).
Τα 4 εκατομμύρια που είχε για την σεζόν 2008-9 ήταν αμελητέα μπροστά στους αριθμούς του. Συμπέρασμα; Αν τον άφηναν οι Ράπτορς και έμπαινε στην λίστα, τις επόμενες 72 ώρες οποιαδήποτε από τις άλλες 29 ομάδες του ΝΒΑ θα τον έπαιρνε αυτόματα χωρίς καν να τον ρωτήσει, δεν μπορούσε να ελεγχθεί αυτό με τίποτα!
Μιας και ανέφερα τον Σπανούλη… Το ξέρετε ότι φέτος το καλοκαίρι έγινε η τρίτη και φαρμακερή προσπάθεια του Ολυμπιακού να τον υπογράψει; Η πρώτη ήταν όταν πήγε από το Μαρούσι στον αιώνιο αντίπαλο και η δεύτερη όταν μέσω Σαν Αντόνιο βρέθηκε πάλι από το Χιούστον στο ΟΑΚΑ! Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη και αυτή την φορά όλα πήγαν καλά αποκλειστικά χάρη στον τρόπο που τον προσέγγισαν οι Αγγελόπουλοι! Γκαραντί αυτό…
Καλά, εννοείται πως ξέρετε για την συμφωνία του Ολυμπιακού με τον Διαμαντίδη, που δεν ενεργοποιήθηκε ποτέ, αν και ο παίκτης εκείνο το καλοκαίρι περίμενε πάνω από 20 μέρες, Όχι, δεν ήταν Ολυμπιακός από μικρός, απλά τον «είχε τρομάξει» ο κολλητός του ο Λάζος με αυτά που του είχε πει για την ομάδα και τον Ομπράντοβιτς! Την συνέχεια την ξέρετε…
Μιας και έπιασα το αλισβερίσι των αιωνίων, θυμάμαι και την επιμονή του Παναθηναϊκού για τον Βασιλόπουλο, το καλοκαίρι του 2008, πριν ανανεώσει για 4 χρόνια στον Ολυμπιακό. Μέσα στον χειμώνα του είχε κάνει μια εκπληκτική πρόταση και ακόμα και όταν συμφώνησε να μείνει στην ομάδα του και αυτό κοινοποιήθηκε, έγινε η ύστατη προσπάθεια από τους πράσινους, την μέρα που ήταν να υπογράψει, με νέα ακόμα πιο εντυπωσιακή πρόταση!
Τον Κλέιζα γνωρίζετε ότι παραλίγο να τον πείσει ο Καζλάουσκας να αφήσει το κολέγιο και να έρθει στον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 2005; Έβαλε όλα τα μέσα ο συμπατριώτης του Λίνας, αλλά ο αμερικάνικης νοοτροπίας σε όλα του Κλέιζα, αποφάσισε να μείνει στο Μιζούρι, αφού έτσι και αλλιώς τον είχε επιλέξει το Ντένβερ στα ντραφτ εκείνης της χρονιάς (νούμερο 27) και ο δρόμος για το ΝΒΑ ήταν πια ορθάνοιχτος! Βέβαια, το καλοκαίρι του 2009 μας ήρθε και έφυγε… γρήγορα!
ΟΙ ΧΟΙΡΟΙ!
Α, ρε Μανού! Το καλοκαίρι του 2000 δεν θα ξεχάσω πόσα βράδια πέρασα περιμένοντας να ανακοινωθεί ο Τζινόμπιλι στον Ολυμπιακό. Γνώριζα πως τα είχαμε βρει και με τον Αργεντινό και με την Ρέτζιο Καλάμπρια και καθόμουν σε «αναμμένα κάρβουνα»! Ξαφνικά κάτι χάλασε και βρέθηκε στη Βίρτους… Καταστροφή!
Η ζωή κύκλους κάνει και τον Οκτώβρη του 2009 βρέθηκα στο προπονητήριο των Σπερς face to face με αυτή την μεγάλη μορφή, πιάσαμε την κουβέντα και ήταν τόσο προσιτός και διαχυτικός, που δεν άντεξα! Την εκσφενδόνισα την ερώτηση – απωθημένο! Τόσα χρόνια μετά ήταν σίγουρο ότι θα μου πει. Τι είπε, όμως, είναι το θέμα!
«Ναι, δεν το ξέρεις ότι όχι απλά είχα συμφωνήσει, αλλά ένα ολόκληρο βράδυ περίμενα πάνω από το φαξ για να υπογράψω στον Ολυμπιακό; Ήταν κανονισμένα τα πάντα, είχα μιλήσει μέχρι και με τον προπονητή (σ.σ. Τον Ζούρο!) για τον ρόλο μου. Ξαφνικά, κάποιος άνθρωπος της ομάδας μας πήρε τηλέφωνο και είπε ότι αν δεν αναιρεθεί το μπάι – άουτ για το ΝΒΑ η συμφωνία δεν ισχύει! Προφανώς επειδή έδιναν λεφτά στην Ρέτζιο, σκέφτηκαν ότι δεν υπάρχει λόγος να πάρουν ένα παίκτη που θα φύγει τόσο σύντομα.
Εγώ, όμως, φίλε δεν είμαι Έλληνας να έχω μεγάλες ομάδες σαν τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, για να μου παρέχουν τα πάντα! Οπότε έπρεπε να πάω στο ΝΒΑ, ήταν ο στόχος μου. Δεν γινόταν να υπογράψω χωρίς να έχω ρήτρα αποδέσμευσης και έτσι πήγα στη Βίρτους. Στην αρχή στενοχωρήθηκα γιατί το είχα αποφασίσει ότι θα έρθω στην Ελλάδα, αλλά τελικά όλα καλά, γιατί πέρασα δύο πολύ καλά χρόνια στην Μπολόνια»!
Τι λες ρε μεγάλε; Δηλαδή αν στενοχωρήθηκες εσύ που δεν έπαιξες στον Ολυμπιακό, εμείς τι να πούμε; Μετά από μια ώρα ανέβασα πυρετό πάνω από 40, ένιωθα ότι «σβήνω» και η διάγνωση του γιατρού της ομάδας ήταν H1 N1! Ακόμα και τώρα πιστεύω ότι αυτό που μου είπε ο Τζινόμπιλι με «αρρώστησε» πιο πολύ από την γρίπη των χοίρων!
Η ΓΚΑΦΑ
Ε, αυτό δεν υπάρχει! Όσοι αγαπάμε τον Ολυμπιακό έχουμε το παράπονο πως το 5-1 στα ευρωπαϊκά με τον Παναθηναϊκό είναι πολύ άδικο και η ιστορία θα μπορούσε να είχε γραφτεί ως τώρα εντελώς διαφορετικά. Να με συγχωρείτε, αλλά νομίζω πως ξέρω ποια ήταν η πρώτη από τις γκάφες που μας στοίχισε πολύ, η μέγιστη, η κορυφαία όλων!
Κάποιος παίκτης ονόματι Άρβιντας Σαμπόνις μας κουβαλήθηκε το καλοκαίρι του 1992 στην Αθήνα και ήθελε να υπογράψει στον Ολυμπιακό! Η γυναίκα του είχε ερωτευτεί την Αθήνα και τον ήλιο της και αυτός ο… ατάλαντος σέντερ, ήρθε και μας αυτοπροτάθηκε! Ο Ιωαννίδης του έκανε τον κάμποσο, επειδή ήταν γνωστά τα προβλήματα με τα γόνατά του.
Του διαμήνυσε ότι δεν του δίνει εγγυημένο συμβόλαιο και πως πρέπει πρώτα να… πείσει ότι είναι υγιής, προκειμένου να μείνει για πολύ στον Ολυμπιακό… Ο Λιθουανός «τρελάθηκε». Είμαι ο Σαμπόνις είπε στον «ξανθό» και μετά από λίγες μέρες ανακοινώθηκε από την Ρεάλ! Θα είχαμε τον Σαμπόνις την σεζόν που αποκλειστήκαμε από την Λιμόζ και χάσαμε το φάιναλ φορ του… ΣΕΦ(!), την επόμενη του Τελ – Αβίβ και φυσικά αυτή του 1995 που χάσαμε στον τελικό της Σαραγόσα από την Ρεάλ του Σαμπόνις! Δηλαδή αν είχε κάνει το απλό και τον είχε υπογράψει για όσα χρόνια ήθελε ο Ιωαννίδης, δεν θα είχαμε το καλοκαίρι του 1995 τρία ευρωπαϊκά; Πέστε μου ρε παιδιά! Ποιο από αυτά θα χάναμε;
Η τραγική ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι η ομάδα μας έριξε χυλόπιτα «στο θαύμα της φύσης» το καλοκαίρι του 1992 γιατί πιστεύαμε ότι δεν τον κρατούσαν τα πόδια του. Ε, το καλοκαίρι του 2003 (11 χρόνια μετά) οι Μπλέιζερς τον παρακαλούσαν γονατιστοί να μείνει, αλλά αυτός είχε βαρεθεί, έπαιξε ακόμα 2 χρόνια στο σπίτι του (Ζαλγκίρις) και το «έκοψε» το 2005… Τρομάρα μας!
Η ΣΥΜΠΤΩΣΗ
Τελειώνω με τις ιστορίες που μου ήρθαν στο μυαλό στο «κρεβάτι της αϋπνίας» με μια σύμπτωση, με ένα lucky strike της μοίρας, που λένε και οι Αμερικανοί, το οποίο με «φώτισε» να συνειδητοποιήσω ο Ντούσαν Ίβκοβιτς στην συνέντευξη που κάναμε μαζί τα Χριστούγεννα.
Δεν το βγάζω από το μυαλό μου, ο ίδιος ο Ντούντα μου το «ξεφούρνισε» μετά από μια ερώτηση που του έκανα πάνω στην κουβέντα. Το καλοκαίρι του 1999 όταν έκλεισε τον πρώτο κύκλο του στον Ολυμπιακό ήταν μαζί με τον κουμπάρο του στην Θεσσαλονίκη για βόλτα. Το τηλέφωνο του Ομπράντοβιτς χτύπησε και ο συνομιλητής ήταν «ερυθρόλευκης απόχρωσης»!
Ο Ολυμπιακός ενδιαφέρθηκε να τον υπογράψει εκείνο το καλοκαίρι, αμέσως μετά την αποχώρησή του από την Μπενετόν! Ο Ντούντα του είπε την γνώμη του, αφού μόλις είχε φύγει από την ομάδα και η συμβουλή του ήταν θετική! Συνήθως ο Ζοτς τον ακούει τον Ντούντα… Ο Σωκράτης Κόκκαλης τελικά άφησε την νέα… Σέρβικη προοπτική στον πάγκο στην άκρη και πήρε πίσω τον «ξανθό» κυρίως γιατί τον είχαν ζαλίσει οι γύρω του! Την συνέχεια την ξέρετε…
ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ…
Κλείνω μάγκες με το συμπέρασμα που έβγαλα πάνω στην «τούρλα των παρανοϊκών σκέψεων» που έκανα! Η ιστορία στον αθλητισμό και οι πρωταγωνιστές της, αυτή που την γράφουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, είναι σε τεράστιο βαθμό απόρροια και αποτέλεσμα συγκυριών!
Ο Ομπράντοβιτς θα μπορούσε εύκολα να είναι όλα αυτά τα χρόνια στον Ολυμπιακό και να αποθεώνεται όταν μπαίνει στο ΣΕΦ για να κάτσει στον πάγκο! Μια συγκυρία διαφοροποίησε τα γεγονότα εκείνο το καλοκαίρι και η ιστορία γράφτηκε διαφορετικά.
Τα ίδια ισχύουν και για τον Διαμαντίδη που τώρα είναι «κόκκινο πανί» για πολλούς Ολυμπιακούς. Τούμπαλιν για τον Παπαλουκά που ο Παναθηναϊκός τον «κυνήγησε» περισσότερο από ότι εμείς στην καριέρα του, αλλά σε μας είναι τώρα αρχηγός.
Ο Παναθηναϊκός έχει πέντε ευρωπαϊκά και εμείς ένα. Αν δεν ήταν «ξεροκέφαλος» ο Ιωαννίδης και παίρναμε τον Σαμπόνις το ΄92, πόσο θα διαφορετικά θα ήταν αυτά τα νούμερα τώρα; Μα, ο Ομπράντοβιτς μας κέρδισε με την Μπανταλόνα στον τελικό του ’94 χωρίς να έχουμε αυτό τον παικταρά και την επόμενη χρονιά πάλι μας κέρδισε με την Ρεάλ, αλλά τον είχε αυτός!
Ο Ναβάρο στον περσινό τελικό της Ευρωλίγκα θα μπορούσε να παίζει με μας! Για εκεί πήγαινε το πράγμα, αλλά πάλι μια απρόβλεπτη παράμετρος, ένα επικοινωνιακό τρικ του Λαπόρτα, άλλαξαν «την ιστορία της καριέρας» του Ναβάρο!
Ο Τζινόμπιλι θεωρούσε τον εαυτό του παίκτη του Ολυμπιακού και εμείς μετά την συμφωνία αποφασίσαμε ότι δεν πληρώνουμε εξαγορά συμβολαίου για ένα παίκτη που ενδεχομένως να έφευγε το επόμενο καλοκαίρι κιόλας για το ΝΒΑ. Μα γιατί ρε γαμώτο; Στο 57 νούμερο είχε επιλεχθεί στα ντραφτ του ‘99, πιο κάτω δεν γίνεται! Ποιος Χριστιανός ήταν τόσο σίγουρος ότι ο Μανού δεν θα κάτσει χρόνια στην Ελλάδα, από την στιγμή που οι Σπερς τον είχαν απλά διαλέξει από το «πιο χαμηλό ράφι»;
ΑΝΑΛΩΣΑΜΕ ΤΗΝ ΜΑΓΕΙΑ…
Νομίζω καταλάβατε που το πάω τόση ώρα, με τόσες άσχετες μεταξύ τους σκέψεις και ιστορίες, που έχουν όλες ένα κοινό παρανομαστή. Πρέπει να αγαπάμε την ομάδα μας, να την λατρεύουμε! Όχι, όμως, περισσότερο από ότι αγαπάμε τον ίδιο τον αθλητισμό και την μαγεία, τις στιγμές που μας χαρίζει.
Τα πρόσωπα, οι παίκτες, οι προπονητές, ακόμα και οι πρόεδροι είναι όλοι αναλώσιμοι στο πέρας του χρόνου. Αυτοί που αγαπάμε ή που μισούμε, αυτοί που γράφουν την ιστορία από την μια ή την άλλη πλευρά, θα μπορούσαν άνετα να είχαν τον ακριβώς αντίστροφο ρόλο στην ζωή μας. Όλα από μια κλωστή κρέμονται, τα πάντα ρει στον επαγγελματικό αθλητισμό, όπως ακριβώς συμβαίνει και στην καθημερινότητά μας.
Λεπτομέρειες και μια ακατανόητη διαδοχή συγκυριών καθορίζουν τις ζωές μας. Σκεφτείτε που και πότε συναντήσατε για πρώτη φορά ένα άνθρωπο που επηρεάζει άμεσα την ζωή σας και αποτελεί κομμάτι της και θυμηθείτε πόσα πράγματα έγιναν εκείνη την μέρα για να είστε στο κατάλληλο μέρος, την σωστή στιγμή!
Πάνω από ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ που συγκροτούν το παζλ της αθλητικής ζωής είναι το ΠΑΙΧΝΙΔΙ! Όλη η μαγεία, όλη η ουσία είναι οι στιγμές που μας προσφέρει ο αθλητισμός.
Αυτό προσμένουμε, αυτό μας «φτιάχνει», αυτό μας μένει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη. Στο μπάσκετ, στη μπάλα, στο στίβο, στην ζωή μας, παντού! Σαν σήμερα, στις 11 Μαρτίου του 1892 στο Σπρίνγκφιλντ της Μασαχουσέτης έγινε το πρώτο παιχνίδι μπάσκετ ever! Με μια μπάλα χειροποίητη και «μπασκέτες» δύο καλάθια για ροδάκινα, που οι μαθητές του Νέισμιθ τα άδειασαν και τα κόλλησαν στον τοίχο!
Σήμερα, στην Ελλάδα του 2011 ΟΛΟΙ ΜΑΣ έχουμε αφήσει εντελώς στην άκρη την μαγεία του αθλητισμού. Καταντήσαμε να ξεχάσουμε και να… χάσουμε το μοναδικό μη αναλώσιμο πράγμα σε αυτό που αγαπάμε (που είναι το ίδιο το παιχνίδι) και να ασχολούμαστε με κάθε απίθανη μαλακία γύρω από αυτό!
Αναλώνουμε κάθε μέρα την ουσία, «βιάζουμε» την μαγεία και έχουμε ένα επαγγελματικό αθλητισμό – έκτρωμα σε όλα ανεξαιρέτως τα επίπεδα. Δείξε μου το κράτος σου να σου πω ποιος είσαι…
Πέρα από το να σας «κουράζω» με τις σκέψεις μου και να νιώθω την ανάγκη να τις μοιράζομαι μαζί σας, δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο… Το πολύ – πολύ να χάνω τον ύπνο μου για να γεμίζω την άδεια «αθλητική μου ψυχοσύνθεση» έστω με λίγες εικόνες από ΝΒΑ. Γιατί, αγαπάω το παιχνίδι (I love this game…) και στην πατρίδα μου δεν με αφήνουν να το ευχαριστηθώ όπως γουστάρω.