Του Λευτέρη Μούτη
Μετά από 11 χρόνια ζωής, αρχίζεις πια να μην λογίζεσαι ως παιδί. Σε αντιμετωπίζουν οι άλλοι ως μεγαλύτερο, αλλά όχι ως ισότιμο τους. Πρέπει να κάνεις κάτι πραγματικά σπουδαίο για να τους «μπεις στο μάτι». Παράλληλα, όμως προσπαθείς να αντιγράψεις όσους βρίσκονται κοντά σου, ακολουθώντας την επιτυχημένη πορεία τους.
Μέχρι πριν λίγους μήνες το Σαν Σεμπαστιάν ήταν διάσημο ως προορισμός για πολυτελείς διακοπές και για υψηλή γαστρονομία. Στον αθλητικό χάρτη υπήρχε μόνο ποδοσφαιρικά λόγω της Ρεάλ Σοσιεδάδ, αλλά πλέον η Λαγκούν Αρο μετά από μια πορεία έντεκα ετών ζωής, βρίσκεται σταθερά στην πρώτη εξάδα του ισπανικού πρωταθλήματος και είναι έτοιμη να αμφισβητήσει την κυριαρχία των μεγάλων. Όπως δηλαδή έκανε πέρσι τέτοιο καιρό η ομάδα που εδρεύει μόλις 96 χιλιόμετρα μακριά. Άλλωστε «το θαύμα της Μπιλμπάο» λειτουργεί ως φάρος για την Λαγκούν Άρο που έχει αρχίσει να ονειρεύεται.
Με την πολύτιμη βοήθεια του Μανόλη Παπαμακάριου, το eurohoops.net μίλησε με δυο από τους πρωταγωνιστές του συνόλου που δημιούργησε ο Σίτο Αλόνσο και προσπαθεί να διαισθανθεί πόσο μακριά μπορεί να φθάσει το «νέο θαύμα του ισπανικού μπάσκετ». Ο Σέρτζι Βιδάλ είναι το «μεγάλο όνομα» της ομάδας. Αναδείχθηκε πριν λίγες μέρες ως ο πολυτιμότερος παίκτης στο ισπανικό πρωτάθλημα για τον Μάρτιο, προέρχεται από «γεμάτη» δεκαετία σε υψηλό επίπεδο, σε Κάχα Λαμποράλ και Ρεάλ Μαδρίτης και είναι με διαφορά ο πιο έμπειρος παίκτης της ομάδας.
Ο Αντι Πάνκο από την άλλη πλευρά, λειτουργεί στην ομάδα ως ο μεγάλος αδερφός που καθοδηγεί τους υπολοίπους. Αν και Αμερικανός μετά από μια δεκαετία σχεδόν στην Ευρώπη –τα περισσότερα από αυτά στην Ισπανία- νοιώθει σαν το «σπίτι του» την Λαγκούν Άρο μετά από πέντε χρόνια στην ομάδα και δεν έχει λόγο να μην αισθάνεται τρισευτυχισμένος.
Νέοι ρόλοι μετά τα 30 χρόνια τους
Η μετάβαση από το κορυφαίο επίπεδο της Ευρώπης σε μια ομάδα που την τελευταία τριετία είχε στόχο να αποφύγει τον υποβιβασμό ήταν εξαιρετικά δύσκολη για τον Σέρτζι Βιδάλ όπως λέει: «Στο ξεκίνημα ήταν δύσκολο για μένα να προσαρμοστώ στα δεδομένα της Λαγκούν Άρο. Είχα κάποιες αμφιβολίες για το αν θα τα καταφέρω. Πάντα έπαιζα για το πρωτάθλημα. Ο στόχος μου τόσο χρόνια ήταν να φθάσει η ομάδα μου στους τελικούς, ενώ τώρα τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Εχω αλλάξει όμως, και εγώ πολύ το παιχνίδι μου. Όταν ήμουν μικρός, ήμουν επιθετικός παίκτης που μου άρεσε να σκοράρω. Τώρα πια δεν με νοιάζει να σκοράρω, αλλά να βοηθάω τους συμπαίκτες μου. Νοιώθω πολύ χαρούμενος, όταν παίζω καλή άμυνα, μαζεύω ριμπάουντ κλπ.».
Κανείς ωστόσο, δεν νοιώθει «πάνω από το σύνολο». Όπως εξηγεί ο Πάνκο: «Η Λαγκούν Άρο δεν έχει μεγάλους σταρ στο ρόστερ της. Ολοι έχουν το ρόλο τους και τον αποδέχονται είτε σε κάθε παιχνίδι παίζουν για πέντε ή σαράντα λεπτά. Εγώ για παράδειγμα έχω αλλάξει θέση και παίζω πιο συχνά ως πάουερ φόργουορντ, παρά ως σμολ φόργουορντ που συνήθιζα μέχρι τώρα. Εχω όμως, πλεονέκτημα έναντι των αντιπάλων μου, επειδή είμαι πιο γρήγορος από αυτούς».
Δεν είναι περίεργο όμως, να έχει αλλάξει τον τρόπο παιχνιδιού του ένας παίκτης 34 ετών, ο οποίος είναι μάλιστα ο πρώτος σκόρερ της ομάδας με 19,6 πόντους κατά μέσο σε όλη τη σεζόν; «Ναι, είμαι 34 ετών. Ε, και; Ολοι κοιτούν την ηλικία μου και αμφισβητούν ότι μπορώ να παίξω τόσο καλά. Γιατί; Η ηλικία μου είναι ένα νούμερο απλώς. Είμαι υγιής, δεν πίνω, δεν πηγαίνω σε πάρτι, δεν ξενυχτώ, είμαι παντρεμένος και έχω δυο παιδιά. Είμαι πολύ χαρούμενος με την επαγγελματική και προσωπική ζωή μου και αυτό φαίνεται νομίζω ξεκάθαρα στο γήπεδο. Όπως δηλαδή συμβαίνει με πολλούς παίκτες της ομάδας μας και ιδιαίτερα τον Μανόλη Παπαμακάριο, ο οποίος είναι εκπληκτικός επαγγελματίας, πολύ καλό πρότυπο για όλους και έχει τον σεβασμό όλων. Είμαι πολύ χαρούμενος που παίζω εδώ. Η ζωή μου είναι ευτυχισμένη και ίσως μείνω στην Ισπανία και μετά το τέλος της καριέρας μου».
Πάνκο: «Δεν με νοιάζει το ΝΒΑ»
Το πιο κρυμμένο μυστικό της καριέρας του δεν είναι ωστόσο, σύμφωνα με τον Πάνκο ο τρόπος ζωής του. Είναι το μυαλό του. «Ολα αυτά τα χρόνια στην Ευρώπη κατάλαβα ότι πρέπει να είσαι έξυπνος για να επιβιώσεις στο μπάσκετ. Ο Πάμπλο Λάσο με δοκίμασε για πρώτη φορά στη θέση «τέσσερα» και προσαρμόστηκα αμέσως» λέει και δεν χάνει ευκαιρία να… αποδομήσει το ΝΒΑ: «Δεν παρακολουθώ ΝΒΑ, δεν με νοιάζει τι γίνεται εκεί. Το μπάσκετ εκεί δεν είναι πια αγνό, όπως ήταν στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Ολοι όσοι παίζουν εκεί έχουν σωματικά προσόντα, αλλά πιστεύω ότι οι περισσότεροι δεν θα μπορούσαν καν να παίξουν στην Ευρώπη. Εδώ γνωρίζουν όλοι τα βασικά του αθλήματος, πασάρουν, σκέφτονται και ακολουθούν το παραδοσιακό μπάσκετ».
Παρόμοια είναι η άποψη του Σέρτζι Βιδάλ, ο οποίος υμνεί το ισπανικό πρωτάθλημα και με αφορμή την επιστροφή του Αντρές Νοτσιόνι στην Κάχα Λαμποράλ μετά από οκτώ χρόνια καριέρας στο ΝΒΑ, ακούει τον συμπαίκτη του, Άντι Πάνκο να λέει: «Είναι εκπληκτικός παίκτης και φυσικά νοιώθει σαν σπίτι του την Ευρώπη και την Κάχα Λαμποράλ και για αυτό αποφάσισε να επιστρέψει. Αλλωστε, η ομάδα του είναι μια από τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης, πολύ έμπειρη και σκληρή. Δεν είναι μυστικό ότι οι ισπανικές ομάδες, ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός, η Μακάμπι, η ΤΣΣΚΑ και μερικές ακόμα ομάδες είναι ιδανικός προορισμός για κάθε παίκτη. Η ισπανική λίγκα είναι πολύ δυνατή, σε κάθε ματς μπορείς να χάσεις και να κερδίσεις οποιονδήποτε». Τον τελευταίο μήνα, βέβαια, η Λαγκούν Άρο μετράει τρεις νίκες επί ομάδων που αγωνίστηκαν φέτος στην Ευρωλίγκα (98-90 τη Ρεάλ, 81-73 την Κάχα Λαμποράλ και 89-81 τη Μάλαγα).
Με 21 πόντους κατά μέσο όρο σε αυτά τα παιχνίδια, ο Σέρτζι Βιδάλ πήρε το βραβείο του MVP για τον Μάρτιο με την νίκη εναντίον της πρώην ομάδας του την τελευταία διετία, Ρεάλ Μαδρίτης, να είναι ίσως η πιο… γλυκιά. Εκείνος βγάζει μια πίκρα: «Εκεί δεν είχα την ευκαιρία να δείξω τι μπορώ να κάνω», αλλά αμέσως εξηγεί ότι «δεν είχα όμως έξτρα κίνητρο, επειδή έπαιζα εναντίον της Ρεάλ. Ήθελα να παίξω καλά, διότι είχαμε απέναντι μας μια μεγάλη ομάδα. Είμαστε σε καλή κατάσταση, το γήπεδο μας ήταν γεμάτο και θέλαμε να κερδίσουμε».
Υποκλίνονται στον προπονητή τους
Μετά από 26 αγωνιστικές, η Λαγκούν Άρο βρίσκεται στην τέταρτη θέση με ρεκόρ 15-11 και ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες της επιτυχίας είναι φυσικά ο προπονητής, Σίτο Αλόνσο. Και δεν αποτελεί έκπληξη ότι και οι δυο μιλάνε με τα καλύτερα λόγια για αυτόν. Είναι μόλις δυο χρόνια μεγαλύτερος από τον Αντι Πάνκο και τέσσερα από τον Σέρτζι Βιδάλ, αλλά ο θεωρητικά μικρός βαθμός εμπειρίας του δεν επηρεάζει καθόλου το κοουτσάρισμα του. Αντιθέτως, και οι δυο με ένα στόμα προβλέπουν πως «σε 5-6 χρόνια θα προπονεί μια μεγάλη ομάδα».
Ο Σέρτζι Βιδάλ έχει συνεργαστεί με πολλούς κορυφαίους προπονητές, αλλά ομολογεί ότι «είμαι όμως, εντυπωσιασμένος από τον τρόπο που κάνει όλους τους παίκτες του να νοιώθουν σημαντικοί για την ομάδα. Ξέρει άριστα τον κάθε παίκτη του, αλλά και τον αντίπαλο. Δουλεύει απίστευτα πολλές ώρες και είναι χαρακτηριστικό ότι μπορεί να πάει στις 7 το πρωί στο γήπεδο για να προπονήσει τους νεαρούς παίκτες και να καθίσει εκεί μέχρι το βράδυ. Είμαι πολύ χαρούμενος να παίζω για αυτόν».
Ο Πάνκο συμπληρώνει για τον 36χρονο προπονητή του πως «είναι νεαρός, αλλά είναι έξυπνος, έχει ισχυρή προσωπικότητα και γνωρίζει άριστα πώς να λειτουργεί μια ομάδα. Προσαρμόζεται στις ανάγκες των παικτών του».
Τα όνειρα τους για τη Λαγκούν Άρο
Εν κατακλείδι, μέχρι που φθάνουν τα όνειρα τους για τη φετινή πορεία της ομάδας τους; Κανείς δεν ήθελε να συγκρίνει εαυτούς με τη γειτονική Μπιλμπάο και αμφότεροι κρατούν χαμηλούς τόνους. Ως παλιότερος στην Λαγκούν Αρο, ο Αντι Πάνκο δηλώνει: «Είμαστε μια φιλόδοξη, μικρή ομάδα χωρίς χρήματα, αλλά τον τελευταίο χρόνο αλλάξαμε επίπεδο. Δεν σκεφτόμαστε ακόμα τα πλέι οφ, αλλά κάθε παιχνίδι ξεχωριστά».
Ο Σέρτζι Βιδάλ βλέπει το θέμα πιο… φιλοσοφικά και λέει: «Το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή είναι να προσπαθείς να είσαι όσο το δυνατόν καλύτερος. Το ίδιο ισχύει και για το μπάσκετ. Κάποιες φορές θα κερδίσεις, κάποιες θα χάσεις, κάποτε θα είσαι καλός, άλλες όχι. Αν όμως, κάθε φορά δίνεις τον καλύτερο σου εαυτό, κανείς δεν μπορεί να σου πει τίποτα».