Του Λευτέρη Μούτη
Αποστολή εξετελέσθη! Ο Ολυμπιακός κέρδισε για τρίτη φορά (76-69) τη Σιένα και προκρίθηκε στο φάιναλ φορ της Κωνσταντινούπολης καταφέρνοντας το ακατόρθωτο….
Τα φώτα έπεσαν φυσιολογικά μετά τη μεγαλειώδη νίκη στους πρώτους σκόρερ, Βασίλη Σπανούλη και Κάιλ Χάινς. Ωστόσο, ο παίκτης με το ρόλο κλειδί που αποτέλεσε σταθερό σημείο αναφοράς των «ερυθρολεύκων» στη σειρά με τους Ιταλούς ήταν ο Βαγγέλης Μάντζαρης. Εξι μήνες μετά τη μεταγραφή του από το Περιστέρι, έχει εξελιχθεί σε βασικό πλέι μέικερ του Ολυμπιακού αποδεικνύοντας ότι η δίψα και η θέληση είναι –πέρα από το ταλέντο φυσικά- πολλές φορές ικανά στοιχεία για να καθιερώσουν έναν παίκτη 21 ετών.
Πως έζησε ο ίδιος την… Αγια Νύχτα αυτή σε τόσο μικρή ηλικία ; «Ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν περίμενα ότι η πρώτη μου χρονιά στον Ολυμπιακό θα είναι τόσο σημαντική και τόσο αλματώδης. Το μόνο που μπορώ να νοιώθω είναι ευτυχισμένος που η ομάδα μου έφθασε στο φάιναλ φορ. Παίξαμε σπουδαία, το αξίζαμε και αυτό το είδε όλος ο κόσμος. Κανείς δεν πίστευε ότι θα περάσουμε στο Top 16 ούτε στο Top 8. Τώρα πάμε στο φάιναλ φορ και γιατί να μην κάνουμε και εκεί κάποια έκπληξη και να πάμε στον τελικό και γιατί όχι να το πάρουμε;»
Ο… μικρός δεν φοβάται να βάζει υψηλούς στόχους και όπως παραδέχεται οι υπόλοιποι μέσα στην ομάδα ήταν αισιόδοξοι. Εν μέσω πανηγυρισμών των φιλάθλων έξω από τα αποδυτήρια λέει: «Εμείς λέγαμε ότι παιχνίδι με το παιχνίδι θα γινόμαστε καλύτεροι. Βελτιωνόμασταν συνέχεια στην προπόνηση, είχαμε βρει χημεία και πιστεύω ότι γινόμαστε συνεχώς καλύτεροι».
Ο Βαγγέλης Μάντζαρης κέρδισε το χειροκρότημα όλων, επειδή κατάφερε σε μεγάλα διαστήματα των αγώνων με τη Σιένα να θέσει… εκτός λειτουργίας τον Μπο ΜακΚάλεμπ προσθέτοντας και αυτόν στη λίστα με τα διάσημα… θηράματα του. Λειτουργώντας σαν ένας terminator! «Όταν σου πέφτει ο κλήρος να μαρκάρεις τον καλύτερο παίκτη της αντίπαλης ομάδας μόνο πρόκληση μπορεί να είναι για σένα και ειδικά σε μια τέτοια ηλικία. Το μόνο που με ένοιαζε ήταν να του κάνω τη ζωή δύσκολη. Ο κάθε παίκτης έχει τις αδυναμίες του. Άλλες φορές κατάφερα να τον περιορίσω, άλλες όχι, αλλά κέρδισε η ομάδα μου, πήγε στο φάιναλ φορ και αυτό μετράει. Ακόμα και να έβαλε 15 πόντους, τώρα δεν με απασχολεί καθόλου».
Η συνέντευξη ολοκληρώνεται μετά βίας, αφού οι πανηγυρισμοί από όσους οπαδούς περίμεναν καρτερικά για να συγχαρούν τους παίκτες έξω από τα αποδυτήρια, είναι έντονοι. Ο Μάντζαρης δεν παραλείπει να σχολιάσει την αγάπη του κόσμου, αλλά και να εξηγήσει από πού πηγάζει: «Νιώθουμε πολύ περήφανοι, επειδή εμείς φέραμε τον κόσμο δίπλα μας. Στην αρχή παίζαμε με το γήπεδο άδειο. Και εμείς καταφέραμε να παίζουμε σε ένα γήπεδο με 12.000 κόσμο που μόλις τελείωσε ο αγώνας μπήκαν όλοι μέσα. Μόνο χαρά και περηφάνια μπορούμε να νοιώθουμε».
Βέβαια, οι τελευταίες του λέξεις αποτυπώνουν τις μύχιες σκέψεις εκείνου, αλλά και όλων των συμπαικτών του, λίγες μόνο στιγμές μετά την πρόκριση στο φάιναλ φορ: «Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να κρατήσουμε τον κόσμο δίπλα μας. Όχι μόνο για το φάιναλ φορ, αλλά και για το πρωτάθλημα που είναι ο βασικός στόχος της χρονιάς μας. Για αυτό παίζουμε, για το πρωτάθλημα».