Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Ακολουθήστε στο twitter τον Νίκο ΒαρλάFollow @nikosvarlas
Πέρασε ο καιρός! Προχωράμε προς την «καρδιά» του καλοκαιριού και μετά την πιο κουραστική σεζόν της ζωής μου στην δουλειά ήρθε η ώρα για μπάνια και ξεκούραση, οπότε τι μένει;
Να δούμε που βρισκόμαστε, τι «παίζει» με Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, πως κινείται η ευρωπαϊκή αγορά το καλοκαίρι του 2013! Υπάρχουν τα επί μέρους θέματα και το συνολικό «κάδρο» που για μένα έχει και την περισσότερη ουσία.
Ο Ολυμπιακός έχει μόνο μια μεγάλη απώλεια στον κορμό που τον έκανε δύο σερί φορές πρώτο μάγκα στην Ευρώπη. Τον Κάιλ Χάινς. Έχει εξαντληθεί το όλο ζήτημα νομίζω και δεν χρίζει εκτενούς αναφοράς. Μόνο δύο πράγματα θα αναφέρω και δεν θα μπω σε λεπτομέρειες.
Αγωνιστικά, μέσα στο παρκέ, αλλά και στα αποδυτήρια ο Κάιλ είναι ένας – παίκτης χρυσάφι. Τον ζήσατε δύο χρόνια, είστε… αυτόπτες μάρτυρες και μόνο τυχαία δεν είναι η αδυναμία που του είχε ο κόσμος του Ολυμπιακού. Αποτελεί παρελθόν, έχουν και οι δύο πλευρές μερίδιο στο «διαζύγιο» και η δική μου θέση είναι η εξής.
Τον αγάπησα, τον εκτιμάω, τον ευχαριστώ για όλα και δεν θα τον ξεχάσω, πολύ απλά επειδή ένας τέτοιος Αμερικανός που έπαιζε σαν Έλληνας και κάτι… παραπάνω, δεν ξεχνιέται. Ιδίως όταν τον σκέφτεσαι και συνειρμικά σου έρχονται στο μυαλό τα δύο ευρωπαϊκά.
Αυτό δεν θα αλλάξει, γιατί πιστεύω πως στην ζωή πρέπει να δέχεσαι και να αγαπάς τους άλλους με τα ελαττώματά τους. Κανείς δεν είναι τέλειος. Ούτε εγώ, ούτε εσείς και προφανώς ούτε ο Κάιλ.
Ο Ολυμπιακός έκανε το ένα μεγάλο λάθος πίσω από το άλλο μέχρι τον Φλεβάρη και ουσιαστικά έχασε μια μεγάλη και… εύκολη ευκαιρία να «δέσει» ένα παίκτη – κλειδί στο λιμάνι για πολλά χρόνια.
Ο Κάιλ από την τελευταία μέρα της σεζόν, όταν μας μίλησε στα αποδυτήρια μετά την διακοπή του τρίτου τελικού, μέχρι και την ανακοίνωσή του και τις πρώτες δηλώσεις του ως παίκτης της ΤΣΣΚΑ, δεν το χειρίστηκε καθόλου σωστά, ούτε καν… έξυπνα, στο επικοινωνιακό κομμάτι.
Υπέπεσε κι αυτός σε λάθη και δεν έκανε το πιο απλό πράγμα του κόσμου. Να βγει και να πει ξεκάθαρα μόλις τελείωσε το πρωτάθλημα πως είναι στενοχωρημένος με τον Ολυμπιακό, πως δεν νιώθει καλά για τον τάδε και τον δείνα λόγο και να… αποχαιρετήσει.
Αυτό όφειλε να κάνει απέναντι σε ένα κοινό που τον αγάπησε πολύ και απέναντι σε μια ομάδα που ναι μεν έδειξε αδιανόητη αναβλητικότητα να τον επιβραβεύσει με νέο συμβόλαιο και για μένα λειτούργησε κατά των… συμφερόντων της χωρίς κανένα λόγο και αιτία. Από την άλλη, όμως, ο Ολυμπιακός του έδωσε την ευκαιρία να αλλάξει επίπεδο κι αυτός ανταποκρίθηκε με τον πιο εμφατικό τρόπο.
Να ήταν ειλικρινής. Μόνο αυτή την απαίτηση είχα από τον Κάιλ. Δεν το έκανε στο τέλος, άφησε τον Μίσκο να «παίξει μπάλα» και εκτέθηκε. Ό,τι έγινε, έγινε. Η ζωή συνεχίζεται.
Όλα φτιάχνονται!
Όπως και να έχει, το πιο σημαντικό πράγμα, το πιο… καυτό στοίχημα ήταν να μείνει ο Σπανούλης. Αυτός είναι ο φυσικός ηγέτης, αυτός είναι ο μπροστάρης, αυτός ήρθε από τον Παναθηναϊκό για να αλλάξει την ιστορία και όπως είπαμε και στο Facebook της άλλαξε τα φώτα!
Τον σχεδόν ένα μήνα που μεσολάβησε από το τέλος της σεζόν μέχρι να ανακοινωθεί επίσημα ο Βασίλης, έγιναν ή δεν έγιναν διάφορα πράγματα. Μετράει όμως το ότι έμεινε!
Προσωπικά και δεν ντρέπομαι να το πω, μέχρι τα μέσα της εβδομάδας που έγινε το ραντεβού – και τις ώρες που οι πρόεδροι του Ολυμπιακού ήταν στην Βαρκελώνη – δεν ήμουν καθόλου αισιόδοξος.
Όταν επέστρεψε ο παίκτης και η συνάντηση με τους αδελφούς Αγγελόπουλους μετατέθηκε από την Δευτέρα για Παρασκευή, φοβήθηκα ότι έρχεται το οριστικό τέλος.
Η αίσθησή μου είναι τις τελευταίες μέρες πριν το ραντεβού η οικογένεια Αγγελοπούλου συζήτησε πολύ το ζήτημα, έβαλε όλες τις παραμέτρους κάτω και αποφάσισε να κάνει την υπέρβαση.
Ο Σπανούλης είχε ανάγκη δύο πράγματα. 1) Να νιώσει ότι ο Ολυμπιακός έχει συνειδητοποιήσει πόσα πολλά έχει προσφέρει και το μέγεθος του βαθμού δυσκολίας των επιτευγμάτων του με την κόκκινη φανέλα. 2) Να νιώσει ότι η ομάδα της οποίας ηγείται μπορεί να προστατέψει τον ίδιο και σύσσωμο το αγωνιστικό τμήμα. Να έχει αντιδράσεις και αποτελέσματα απέναντι στην φιλοσοφία και τις τακτικές του προέδρου του Παναθηναϊκού. Φυσικά, να διαθέτει ρόστερ ικανό για να μείνει ζωντανό το όνειρο του three peat.
Όλα αυτά ήταν το περιεχόμενο της κουβέντας στην συνάντηση – μαμούθ και προς απογοήτευση πολλών, όχι τόσο το οικονομικό σκέλος… Αξίζει ένα μπράβο στους προέδρους του Ολυμπιακού που κατάφεραν να μιλήσουν στη… γλώσσα του παίκτη και δρομολογήθηκε μια εξέλιξη που με κάνει περήφανο και χαρούμενο.
Αυτός ο παίκτης να κρεμάσει τα παπούτσια του όταν έρθει η ώρα – αργεί ακόμα – στον Ολυμπιακό και να τιμηθεί όπως του αξίζει! Με τον Σπανούλη στο ρόστερ ξέρεις ότι όλα… γίνονται, όλα φτιάχνονται! Όχι γιατί το λέω εγώ, αλλά γιατί το «φωνάζει» η πρόσφατη σύγχρονη ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ!
Τι χρειάζεται
Ο Ολυμπιακός στην περιφέρεια κατόρθωσε να κρατήσει τους πάντες! Οι 3 Έλληνες 90αρηδες που όλοι πρέπει να έχουν ρόλο και χρόνο και οι «Διόσκουροι» Σπανούλης και Λο, που παραμένει ένα από τα καλύτερα δίδυμα περιφερειακών στην Ευρώπη, αν όχι το καλύτερο.
Υπάρχουν, λοιπόν, 5 καλοί χειριστές της μπάλας και στο «3» ο Παπανικολάου και ο Περπέρογλου. Τα μεσάνυχτα ο Στράτος θα είναι και τυπικά παίκτης του Ολυμπιακού, το NBA out του Παπανικολάου λήγει στις 15 του μήνα και ελπίζω να μην γίνει κανένα «μπαμ» τελευταία στιγμή…
Δεν υπάρχει χρόνος πολύς, αλλά υφίσταται ενδιαφέρον και αν γίνει καμία έκπληξη μέσα στο Σαββατοκύριακο, τότε ο σχεδιασμός θα διαφοροποιηθεί από… ανάγκη. Πιστεύω, όμως, ότι δεν θα γίνει. Θέλω να πιστεύω!
Αν υπολογίσω αυτούς τους 7 παίκτες, οι πρωταθλητές Ευρώπης χρειάζονται έναν «πλάγιο» που πρέπει να έχει δύο κύρια χαρακτηριστικά. Άμυνα και ενέργεια το πρώτο, ΑΞΙΟΠΙΣΤΟ μακρινό σουτ το δεύτερο! Υπάρχουν τέτοιοι παίκτες στην αγορά και κάποιοι σε τιμή ευκαιρίας.
Πάμε στους ψηλούς. Υπάρχουν στο «4» ο Πρίντεζης και ο Πέτγουεϊ, υπάρχει με συμβόλαιο στο «5» ο Δημήτρης Μαυροειδής και ήρθαν οι Σέντρικ Σίμονς και Μπράιαντ Ντάνστον.
Τον Σίμονς τον ξέρουμε, για τον Ντάνστον ακούω πολύ καλά λόγια. Πιστεύω πως παρόντος του Σπανούλη και με τον Ολυμπιακό να είναι σίγουρα καλός στην δημιουργία οι δύο αυτοί παίκτες θα βοηθήσουν. Παίρνουν ριμπάουντ, έχουν παιχνίδι πάνω από την στεφάνη (όπως και ο Μπρεντ) μπορούν να αποβούν καλοί υποστηρικτές του πικ εν ρολ, αν οι πάσες είναι πάρε – βάλε.
Είναι, όμως, κρίσιμη η επόμενη και τελευταία επιλογή του ψηλού. Λογικά, ο Ολυμπιακός δεν θέλει έναν ακόμα αθλητικό ψηλό χωρίς παιχνίδι με πλάτη και χωρίς απειλή με πρόσωπο στο καλάθι. Δηλαδή με καλό σουτ από μέση απόσταση.
Χρειάζεται εκεί ένα παίκτη με διαφορετικά πλεονεκτήματα, συγκριτικά με τους δύο Αμερικανούς που αποκτήθηκαν. Για αυτό υπάρχει το «κόλλημα» με τον Ντέιβις, γιατί θα ταίριαζε γάντι.
Έχει αποδειχτεί περίτρανα τα τελευταία χρόνια πως οι σέντερ κλάσης με πλούσιο επιθετικό παιχνίδι στο ποστ, αλλά με αργά πόδια, γίνονται λεία στα… πόδια (τα πιο γρήγορα) παικτών όπως ο Χάινς και ο Λάσμε. Επίσης, είναι ελάχιστοι οι ψηλοί με πραγματικά πλήρες παιχνίδι με πλάτη μέσα στη ρακέτα. Συμπέρασμα;
Ας πάρει ο Ολυμπιακός ένα ακόμα μεγάλο κορμί με έφεση στην επίθεση και με καλό σουτ και βλέπουμε. Στην τελική, έχει πλέον την ευχέρεια ο Ολυμπιακός να περιμένει όσο θέλει! Αρκεί κάποιος εκ των Ντάνστον και Σίμονς να αποδειχτεί πως ΜΠΟΡΕΙ να είναι αποτελεσματικός στην άμυνά του πάνω στα αντίπαλα γκαρντ μετά από αλλαγές στα σκριν. Αυτό είναι ΠΟΛΥ ΚΡΙΣΙΜΟ σημείο. Νομίζω ότι χρειάζεται κάτι διαφορετικό από τον Σερμαντίνι…
Υπάρχουν ανοικτές μια θέση κοινοτικού (ο Σίμονς είναι κάτοχος Βουλγάρικου διαβατηρίου) και μια Αμερικανού (Λο, Πέτγουεϊ, Ντάνστον). Το μόνο που με στενοχωρεί λίγο είναι ότι δεν έχουμε κάνει κάποια καλή μεταγραφή Έλληνα ή έστω κάποια επένδυση από την εγχώρια αγορά.
Ο Παναθηναϊκός είχε το απόλυτο πλεονέκτημα τα χρόνια της κυριαρχίας του, ο Ολυμπιακός με δουλειά σε βάθος χρόνου «απάντησε», έφτιαξε ένα υπέροχο κορμό και πήρε δύο Ευρωλίγκες με βάση τους Έλληνες και πολύ μικρό μέσο όρο ηλικίας.
Οι πράσινοι είναι αυτοί που «απαντάνε» ξανά, εξισορροπούν πολύ γρήγορα την κατάσταση και καλύπτουν ένα μεγάλο μειονέκτημα που είχε δημιουργηθεί.
Για τον Γιάννη τον Αντετοκούμπο τα λέμε ένα χρόνο τώρα, αλλά δεν… Ο πιο «έτοιμος» παίκτης στη παρούσα φάση στην γενικά των 20ρηδων είναι ο Μποχωρίδης και όποιος τον υπογράψει θα έχει κάνει μια σπουδαία κίνηση…
Ο Άρης λογικό είναι να κάνει τον… δύσκολο, αλλά το κλειδί είναι η εξαγορά συμβολαίου και να μείνει ο παίκτης τουλάχιστον για φέτος δανεικός στην ομάδα του Αγγέλου. Έτσι μπορεί να γίνει η δουλειά…
Δυνατός
Αν οι δύο τελευταίες προσθήκες του Ολυμπιακού είναι οι κατάλληλες, θα έχουν ξανά πολύ καλή ομάδα οι πρωταθλητές Ευρώπης. Δυνατός, όμως, θα είναι και ο Παναθηναϊκός. Κράτησε τον Λάσμε που ήταν μεγάλο κλειδί, εμπλούτισε τον κορμό του και έχει κι αυτός σχεδόν έτοιμη και πλήρη ομάδα.
Αν ο Μασιούλις δεν μείνει τελικά (καθόλου σίγουρος δεν είμαι) θα προωθηθεί άμεσα ο Γιάνκοβιτς, υπάρχει θέση για ένα ξένο εκεί και σίγουρα θα γίνει μια ακόμα μεταγραφή. Λογικά στην θέση «5».
Προσωπική μου άποψη είναι πως ο Παναθηναϊκός χρειάζεται ακόμα ένα πολύ καλό παίκτη στην θέση «1». Στους ψηλούς με Φώτση, Γκιστ, Μαυροκεφαλίδη (η πιο περίεργη μεταγραφική υπόθεση που έχω ζήσει εδώ και 15 χρόνια), Λάσμε και Σκορδίλη, νομίζω ότι απαιτείται ένα ακόμα σέντερ με ψηλό κορμί.
Ο Μπουρούσης έχει «ανοικτή γραμμή» με την Ρεάλ, περιμένει την πρόταση της Φενέρ – όπως τόσοι άλλοι – αλλά αν ξυπνήσω ένα πρωί και δω ότι πήγε στον Παναθηναϊκό, όπως συνέβη με τον Λουκά, δεν θα εκπλαγώ.
Η Ευρώπη
Ούτε στα μέσα του Ιούλη δεν βρισκόμαστε, αλλά είμαι αισιόδοξος! Η Ισπανία έχει προβλήματα, οι Τούρκοι δεν με φοβίζουν, στην Ρωσία η ΤΣΣΚΑ είναι πάντα πανίσχυρη, αλλά νιώθω πως και φέτος οι ελληνικές ομάδες μπορούν να πάνε πολύ ψηλά στην Ευρωλίγκα.
Τίποτα δεν θα τους λείπει απέναντι στους άλλους διεκδικητές. Κι αν η ΤΣΣΚΑ θα έχει περισσότερο ατομικό ταλέντο, στην Ευρώπη κερδίζει η… ομαδικότητα και η σκληράδα. Να μην είχαν πάρει και τον Κάιλ, θα ήμουν ακόμα πιο αισιόδοξος.
Πρέπει να είμαστε χαρούμενοι. Γιατί, μέσα στο γνωστό «νεκρό» σε οικονομία και προοπτικές ελληνικό περιβάλλον, βλέπω ότι το μπάσκετ σε συλλογικό επίπεδο, παραμένει πολύ ψηλά και συνάμα έχουν ήδη μπει οι βάσεις για να είναι δυνατοί οι δύο αιώνιοι στην Ευρώπη όχι μόνο την σεζόν 2013-4, αλλά και τις επόμενες!
Για το http://redopinion.gr/
Παίρνουμε Ευρωλίγκα!
Μου ζήτησε ο Δημήτρης από το συγκεκριμένο σάιτ να του γράψω κάτι έτσι για καλό… καλοκαίρι. Μετά από ένα «Γολγοθά» και την μέρα που φτιάχνεις πράγματα για διακοπές, τι να γράψεις; Ας πούμε 1-2 πράγματα για τον αρχηγό του Ολυμπιακού, τον μπίλι!
Θεωρώ τον εαυτό μου από τους τυχερούς που τον έχω ζήσει σε όλες τις… φάσεις του. Από τις μέρες του καλοκαιριού του 2010, όταν έπαιρνε την μεγάλη απόφαση, την πολύ γενναία στάση που κράτησε το καλοκαίρι του 2011 που λίγο έλειψε να μείνει ξεκρέμαστος και όλα τα «μαγικά» που συνέβησαν τα τελευταία δύο χρόνια.
Ήθελα σαν τρελός να μείνει για… ιστορικούς, πέρα από αγωνιστικούς λόγους και χαίρομαι πολύ που όχι απλά το έκανε, αλλά συνέθλιψε και «μύθους» που συντηρούσαν κάποιοι εδώ και χρόνια.
Πώς να μην δεθείς συναισθηματικά με ένα τέτοιο παίκτη; Ήρθε στα 28 του χρόνια για να δώσει στον Ολυμπιακό τους τίτλους που τόσο έλειπαν. Για να το πετύχει αυτό, έπρεπε να τα βάλει με τον Παναθηναϊκό και με όλα τα μεγαθήρια στην Ευρώπη.
Ξαφνικά, μετά τον πρώτο χρόνο του συμβολαίου του συνειδητοποίησε πως για να ζήσει το όνειρό του, πρέπει να γίνει ακόμα καλύτερος ως παίκτης, ακόμα πιο σκληρός πνευματικά, «παιδαγωγός», τα πάντα όλα.
Αντί να λυγίσει, όπως θα κάναμε οι περισσότεροι, έβγαλε από μέσα του ακόμα περισσότερες δυνάμεις και να το αποτέλεσμα! Κι αν τα δύο ευρωπαϊκά ήταν ένα όνειρο που… χαλαρώνει και τον πιο απαιτητικό – με τον εαυτό του – άνθρωπο, το χαστούκι από τον Παναθηναϊκό στους τελικούς, «γεννάει» τεράστια, νέα κίνητρα.
Όσοι ξέρουν τον Βασίλη, γνωρίζουν πως ΈΝΑ πράγμα τον οδηγεί και τον θρέφει στην καριέρα του. Το κίνητρο! Σήμερα νιώθει πως έχει ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ κίνητρα, συγκριτικά με το καλοκαίρι του 2010, όταν υπέγραφε για πρώτη φορά στην ομάδα με την οποία έμελε να ταυτιστεί και να «δεθεί».
Ξέρετε πόσο καλό νέο είναι αυτό για όποιον αγαπάει τον Ολυμπιακό; Πρέπει να πανηγυρίζετε τώρα!
Γουστάρω επίσης πάρα πολύ την εξής λογική στον Σπανούλη. Έχω αγαπήσει την ομάδα, το νιώθω, το δείχνω, αλλά δεν το δηλώνω και δεν πουλάω «φροσύνη».
Θυμάμαι ένα συμβάν, μέσα στον χειμώνα, όταν τίποτα δεν προδίκαζε την κατάληξη της Ευρωλίγκας. Ήταν η δύσκολη περίοδος που είχε χτυπήσει ο Μάντζαρης και είχαμε ξεκινήσει με 1-3 στο τοπ-16.
Άκουσα από κάπου ότι είναι έγκυος η γυναίκα του η Ολυμπία στο τρίτο της παιδί.
Ακόμα δεν είχε δημοσιοποιηθεί η εγκυμοσύνη. Ήταν οι μέρες που το ζευγάρι είχε μάθει πως θα είναι κι αυτό αγοράκι.
Έστειλα SMS στον Βασίλη και τον ρώτησα: Είναι αλήθεια; Γεννάτε πάλι την άνοιξη; Μετά από λίγο μου ήρθε μια… ξεκάθαρη απάντηση: «Νικ έχω καλά νέα. Παίρνουμε Ευρωλίγκα και φέτος»!
Ναι ρε τρελέ, την πήρατε ξανά!!! Άντε και με το τέταρτο παιδάκι…
ΥΓ1. Καλό καλοκαίρι σε όλους με υγεία και αληθινές ώρες ξεκούρασης και ξενοιασιάς! Δεν θα χαθώ, γιατί θα ασχολούμαι και με το Eurohoops, έστω και στο χαλαρό. Σας ευχαριστούμε όλους από καρδιάς. Μετά από 16 μήνες online πέρα από την αναγνώριση, τον σεβασμό και την αποδοχή στο εξωτερικό, αρχίζουμε να ανεβαίνουμε και στην Ελλάδα.
ΥΓ2. Μακάρι να πάνε όλα καλά και να μπορέσουμε να συνεχίσουμε την προσπάθεια που αποσκοπεί στο να γίνουμε όλοι κοινωνοί σε ένα αμιγώς μπασκετικό σάιτ που απευθύνεται σε όλους, αρκεί να είναι σκεπτόμενοι και όχι «τυφλωμένοι». Έχουμε πάρα πολλά να κάνουμε, αλλά χωρίς επενδύσεις και ρευστό, τα βήματα γίνονται ένα – ένα. Κάντε υπομονή μαζί μας να «μεγαλώσουμε» κι άλλο παρέα!