Του Ρήγα Δάρδαλη/ dardalis@eurohoops.net
Η δεύτερη μέρα στο τουρνουά του Κόπερ ήταν γεμάτη από διαφορετικές εικόνες. Από την μια ο Αντρέα Τρινκιέρι να δικαιολογεί το… Ελληνικό πρόσωπο που παρουσίασαν οι παίκτες του στην τελευταία περίοδο με τους Ρώσους. «Είμαστε άνθρωποι, δεν έχω παράπονο που δεν παίξαμε καλά στο τέλος. Σίγουρα δεν μου αρέσει και θα δουλέψουμε για να το διορθώσουμε. Αλλά δεν είμαστε μηχανές», είπε ο Ιταλός ομοσπονδιακός προπονητής και είχε απόλυτο δίκιο.
Στην αντίπερα όχθη το δικό του δίκιο έψαχνε ο Αλεξέι Σβεντ. «Τι να κάνω; Δεν μπορώ να παίζω όπως στην τελευταία περίοδο για 40 λεπτά. Η Ελλάδα έχει πολύ καλή ομάδα και σίγουρα μπορεί να πάει για μετάλλιο, αλλά εγώ είμαι παίκτης της Ρωσίας. Δεν ξέρω τι πρέπει να πω για έναν αντίπαλο», ομολόγησε μετά πάσας ειλικρίνειας, ο παίκτης που μοιάζει σαν την… καλαμιά στον κάμπο. Οι Ρώσοι έχουν… παραμορφωθεί από τις τεράστιες ελλείψεις τους και δύσκολα θα έχουν τύχη για να προκριθούν στην επόμενη φάση.
Την ίδια στιγμή, η Ιταλία με τα «χαμηλά» σχήματα της και την έλλειψη «ψηλών» παρουσιάζει ένα πολύ ενδιαφέρον «project» και ως στιγμής άκρως πετυχημένο.
Όπως πετυχημένη είναι και η Φινλανδία. Με τις δύο νίκες της θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για την πρώτη τριάδα και ο Χένρικ Ντέτμαν δείχνει για μια ακόμη φορά, πως (όσο κι αν τον αδικεί η φάτσα του) είναι ένας εξαιρετικός προπονητής.
Στον αντίποδα, ο Μπόγκνταν Τάνιεβιτς μοιάζει ανήμπορος να βρει λύση, ώστε να «αφυπνήσει» τους… εν υπνώσι αστέρες του. Ο Ιλιασόβα και ο Τούρκογλου δείχνουν σαν… αγουροξυπνημένοι στο παρκέ, ενώ ο Ασίκ «βολοδέρνει» για μεγάλο διάστημα, περιμένοντας μάταια μια πάσα από τους συμπαίκτες του.
Make no mistake, όμως, που λένε και οι Αμερικανοί. Οι Τούρκοι διαθέτουν μεγάλη ποιότητα κι εμπειρία. Αν βρουν ρυθμό οι ΝΒΑers…