Του Νίκου Βαρλά
Μετά από τρεις γεμάτες μέρες εκτός Αθήνας, αρκετή ξεκούραση και… «κτηνωδίες» στο φαγητό, η επιστροφή στην βάση και στη δουλειά, πάντα συνοδεύεται από υπαρξιακά ερωτήματα!
Του… τύπου, τι ακριβώς κάνουμε στην πόλη, πόσο αξίζει να δουλεύεις όλη μέρα με τις παρούσες συνθήκες και πόσο γρήγορα θα συνεχίσουν να περνάνε τα χρόνια σε αστικούς ρυθμούς, χωρίς καλή ποιότητα ζωής, χωρίς αρκετό ελεύθερο χρόνο και με την κατάσταση στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα να γίνεται ολοένα και πιο ζόρικη, ανυπόφορα μίζερη…
Αναπάντητα ερωτήματα, κάποια από αυτά ρητορικά! Ακόμα και ξεκάθαρες απαντήσεις να έχουμε, πάντα παίζει ρόλο η φιλοδοξία – ματαιοδοξία για «επιτυχία» σε αυτό που κάνουμε, η οποία, όμως, τις περισσότερες φορές δεν εξασφαλίζει την ευτυχία στην προσωπική μας ζωή και ακόμα περισσότερες μας απομακρύνει από τα βασικά νοήματα της ζωής και από τον ίδιο μας τον εαυτό…
Περνάει στο παρελθόν και αυτό το Πάσχα, ο καιρός συνεχίζει να μας κάνει… πλάκα και στο μπασκετικό «μέτωπο» έχει ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση για το final four της Πόλης με προεόρτιο το τζάμπολ στα πλέι οφ της Α1!
Οι δύο αιώνιοι θα χρησιμοποιήσουν αυτά τα ματς ως προετοιμασία σε αγωνιστικό και πνευματικό επίπεδο, θα παρακολουθούν συστηματικά τα παιχνίδια των αντιπάλων τους στους δύο ημιτελικούς και στοχεύουν να ταξιδέψουν για την Τουρκία στην καλύτερη δυνατή κατάσταση και ει δυνατόν, χωρίς καμία απώλεια στο διαθέσιμο ρόστερ.
Ιδίως ο Ολυμπιακός, δεν θυμάμαι κάποιο μεγάλο ραντεβού στο οποίο έχει κατέβει 100% πλήρης και είναι μεγάλη πρόκληση να τα… καταφέρει φέτος. Η σεζόν εισέρχεται στην τελική της ευθεία και υπάρχουν δύο τίτλοι μπροστά. Ο ευρωπαϊκός και ο ελληνικός.
«Αυτή η ομάδα δεν κυνηγάει τίτλους, όπως συμβαίνει με όλες τους μεγάλους συλλόγους σε περιόδους ανοικοδόμησης», είχε πει ο Ντούντα στην Κωνσταντινούπολη τον Οκτώβρη μετά από ένα φιλικό προετοιμασίας με την Μπεσίκτας, αλλά από τότε άλλαξαν πολλά, κύλησε μπόλικο νερό στο αυλάκι και να που ο Ολυμπιακός είναι στις 4 κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης, χωρίς άγχος και φόβο, αλλά με πάθος, φιλοδοξίες, όρεξη που έχει… ανοίξει και συνήθως με εντυπωσιακό πλεόνασμα ενέργειας!
Όταν φτάνεις ως εδώ, δοκιμάζεις την τύχη σου, με στόχο την απόλυτη υπέρβαση και αυτό θα κάνει ο Ολυμπιακός με απαρχή τον ημιτελικό κόντρα στην Μπαρτσελόνα!
Η πρώτη… ανάγνωση!
Οι ομάδες και τα ζευγάρια των ημιτελικών είναι γνωστά, αλλά η πρόσφατη ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ μας έχει διδάξει πως μέσα σε 3 εβδομάδες, πολλά μπορούν να αλλάξουν! Τα final four είναι σε μεγάλο βαθμό και θέμα μομέντουμ, ρυθμού και μέρας.
Συν τις άλλοις, πρέπει να περιμένουμε να δούμε με ποια σύνθεση θα βρεθούν οι 4 μονομάχοι στην Πόλη και ποιο θα είναι το… ιατρικό ρεπορτάζ στην τελευταία προπόνηση πριν τους ημιτελικούς. Το μόνο σίγουρο ενόψει των αναμετρήσεων στην Κωνσταντινούπολη, είναι πως αμφότερες οι ελληνικές ομάδες δεν είναι τα φαβορί και έχουν τον ρόλο του… underdog!
Ως μια πρώτη εικόνα, έχω να πω πως από τότε που τελείωσαν τα playoffs της Ευρωλιγκας, ο χρόνος λειτουργεί ως σύμμαχος της Μπαρτσελόνα. Τα τελευταία δείγματα γραφής οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο Ναβάρο ξεπερνάει τον τραυματισμό του στο πέλμα, πατάει καλύτερα μετά από ένα μακρύ διάστημα μέτριων εμφανίσεων και πλέον σουτάρει πιο κοντά στα στάνταρ του, από μακρινή απόσταση.
Άλλη ομάδα είναι η Μπαρτσελόνα με τον Ναβάρο εκτός φόρμας να μην σκοράρει και να έχει άσχημα ποσοστά και… διαφορετική με τον χαρισματικό Ισπανό γκαρντ φορμαρισμένο και έτοιμο. Ο Πασκουάλ αναγκάστηκε φέτος μέσα από την διαδικασία των τραυματισμών και της σφαλιάρας που έφαγε η ομάδα του στον τελικό του Κόπα Ντελ Ρέι από την Ρεάλ, να διαφοροποιήσει το αγωνιστικό προφίλ της Μπάρτσα.
Πλέον, δεν είναι η ομάδα που μας κέρδισε εύκολα στον τελικό του 2010. Και ας έχει διατηρήσει εν πολλοίς, τον βασικό της κορμό. Όπως συμβαίνει και στον Ολυμπιακό, όλα ξεκινάνε από την άμυνα, τον έλεγχο του ρυθμού και το συστηματικά χαμηλό παθητικό που παρουσιάζει στους πόντους που δέχεται.
Σε όλο το διάστημα που η περιφέρεια χώλαινε (ντεφορμέ ο Ναβάρο, ασταθής με επιρρέπεια στα λάθη και κατάχρηση τρίπλας ο Χουέρτας), η Μπαρτσελόνα στηριζόταν στην άμυνά της και στην προσπάθεια να εκμεταλλευτεί στην επίθεση τα πολλά μεγάλα κορμιά που διαθέτει και την ποιότητα των ψηλών της.
Το πληθωρικό μέσα – έξω παιχνίδι του Λόρμπεκ, την εμπειρία του Ν΄Ντονγκ να ακολουθεί σωστά τα πικ εν ρολ και να τελειώνει τις φάσεις, τα γρήγορα πόδια και το τεράστιο κορμί του Βάσκεθ, το ύψος του Πέροβιτς. Σε πολλές νίκες της Μπάρτσα, την εποχή της ανισορροπίας μεταξύ περιφέρειας και φροντ λάιν, οι ψηλοί του Πασκουάλ έφτασαν στο σημείο να σκοράρουν περισσότερους από το 65% των πόντων της ομάδας.
Και ήταν λογικό. Γιατί, πέραν του προβλήματος με τον Ναβάρο και της μέτριας σεζόν που κάνει ο Χουέρτας, υπήρχαν «θέματα» και με τους συνδετικούς κρίκους των δύο γραμμών κρούσης, δηλαδή, τα φόργουορντ! Ο Πιτ Μάικλ κι αυτός έμεινε πολλές φορές στα πιτς, ενώ και ο Έιντσον τραυματίστηκε και έχασε αρκετά παιχνίδια.
Ο Μάικλ είναι ο δεύτερος καλύτερος παίκτης της Μπάρτσα στο post up παιχνίδι στην επίθεση και ο Έιντσον στις παραγωγικές του μέρες λειτουργεί πάντα ως «μπαλαντέρ» δίνοντας άλλη διάσταση, ποιότητα και «βάθος» στο παιχνίδι της Μπάρτσα.
Ο αντίπαλος του Ολυμπιακού έχει ήδη βγει από την περίοδο της μονοδιάστατης και αρκετά προβλέψιμης για μια τόσο ταλαντούχα ομάδα, επιθετικής λειτουργίας. Ο Ναβάρο παίζει καλύτερα, ο Έιντσον είναι υγιής, όπως και ο Μάικλ που δεν αγωνίστηκε στο τελευταίο παιχνίδι με την Λαγκουν Άρο, για προληπτικούς λόγους.
Η φύση της τακτικής
Στην Πόλη περιμένω να δω την καλή Μπαρτσελόνα, απέναντι στην οποία η αλήθεια είναι πως έχουμε μις – ματς στις περισσότερες θέσεις, αλλά ό,τι και να συμβεί ως τις 11 του Μάη, δεν πρόκειται να αλλάξει η προσέγγιση του Ολυμπιακού για αυτό το μεγάλο παιχνίδι. Η φιλοσοφία, η τακτική για τον ημιτελικό είναι ήδη προκαθορισμένη.
Τι θα επιδιώξει ο Ολυμπιακός; Ο βασικός στόχος είναι να αλλοιώσει το επιθετικό παιχνίδι της Μπαρτσελόνα και συγκεκριμένα να αποκόψει την περιφέρεια από την φροντ λάιν. Αν η μπάλα φτάνει εύκολα και σωστά στους ψηλούς τους, τα πράγματα θα είναι δύσκολα. Μόνο ο Ντόρσεϊ, αν είναι 100% συγκεντρωμένος, σε καλή μέρα και χωρίς προβλήματα με φάουλ, μπορεί να κερδίσει πολλές μάχες στα ίσια απέναντι σε παίκτες όπως ο Λόρμπεκ, ο Ν’ Ντονγκ, ο Βάσκεθ, ο Πέροβιτς.
Το θέμα, λοιπόν, είναι να μην φτάνει εύκολα ως εκεί ο αντίπαλος! Και αυτό θα επιτευχθεί με ανελέητη πίεση πάνω στην μπάλα! Πρώτα στον Μαρσελίνιο Χουέρτας που μπορεί να τον «πνίξει» ο Ολυμπιακός και έπειτα στον Σάδα, με τον οποίο τις περισσότερες φορές στα μεγάλα παιχνίδια φέτος, έχει αποδώσει πιο ορθολογιστικό μπάσκετ η Μπάρτσα. Σε πρώτο επίπεδο χρειάζεται αποτελεσματική πίεση πάνω στα αντίπαλα γκαρντ και σε δεύτερο, να «χαλάει» η ομάδα τις γωνίες της πάσας στους ψηλούς. Όταν δεν μπορεί η Μπάρτσα να τροφοδοτήσει τους ψηλούς μετά από συνεργασίες με τα πλέι μέικερ (1-5), τότε αναλαμβάνουν δράση τα φόργουορντ.
Η δημιουργία της Μπαρτσελόνα σε αυτή την περίπτωση μετατοπίζεται στους Έιντσον και Μάικλ. Που έχουν την ποιότητα είτε να πασάρουν στατικά την μπάλα στην ρακέτα ψάχνοντας ελεύθερες γωνίες πάσας από «τα φτερά», είτε να δημιουργήσουν φάσεις από το χαμηλό ποστ. Και οι δύο, έχουν κινήσεις με πλάτη και την ευχέρεια είτε να τελειώσουν τις φάσεις μόνοι τους, είτε να δώσουν έτοιμο καλάθι σε κάποιον ψηλό, αν έρθει πάνω τους βοήθεια.
Στόχος του Ολυμπιακού είναι να κόψει την Μπάρτσα στα… δύο, να ελέγξει τον ρυθμό και να προστατέψει τα αμυντικά ριμπάουντ (επίσης δύσκολος στόχος απέναντι στην Μπαρτσελόνα, αν και η ομάδα είναι σταθερά καλή σε αυτό τον τομέα). Αν τα καταφέρει, θα εξασφαλίσει πως ο αντίπαλος θα κυμανθεί σε πιο χαμηλά επίπεδα επιθετικής παραγωγικότητας (σημαντικό πως σε όλη την διάρκεια της σεζόν το ποσοστό στο τρίποντο είναι χαμηλό για τους Καταλανούς), κάτι που το έχουμε δει πολλές φορές φέτος.
Στην επίθεση; Η Μπάρτσα παίζει σπουδαία άμυνα και αυτό οφείλεται κυρίως στην επικοινωνία που έχουν μεταξύ τους οι παίκτες του Πασκουάλ και στο γεγονός ότι τα πολλά τεράστια χέρια, αλλοιώνουν το οπτικό πεδίο για εκτέλεση ή πάσα, καθιστούν πολύ δύσκολη την διείσδυση και τελικά, «χαλάνε» το μυαλό της αντίπαλης επίθεσης.
Εδώ, ο στόχος είναι απόλυτα ξεκάθαρος! Όσο το δυνατόν περισσότερες κατοχές στο ανοιχτό γήπεδο, σε καταστάσεις αιφνιδιασμού (προϋπόθεση η αποτελεσματική άμυνα και το αμυντικό ριμπάουντ), όσο το δυνατόν λιγότερες κατοχές σε σετ παιχνίδι 5 VS 5!
Ο διττός στόχος της χαλιναγώγησης της επίθεσης της Μπάρτσα σε συνδυασμό με το τρανζίσιον παιχνίδι στην επίθεση, που θα βοηθήσει τον Ολυμπιακό να «ανοίξει» το δικό του σκορ, είναι το ΚΛΕΙΔΙ του ημιτελικού!
Παράλληλα, αυτές τις μέρες ο Ίβκοβιτς και οι συνεργάτες του δουλεύουν πολύ και την επίθεση του Ολυμπιακού στο μισό γήπεδο. Ζητάνε περισσότερη κίνηση χωρίς την μπάλα, πιο καλά ποσοστά στο τρίποντο από τους παίκτες – υποστηρικτές της δημιουργίας (Κέσελ, Παπανικολάου, Πρίντεζης, Γκετσεβίτσιους) και προσπαθούν να βγάλουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα από το παιχνίδι των σέντερ με πλάτη.
Κάτι δύσκολο. Γιατί, ο Ολυμπιακός δεν διαθέτει ικανοποιητικό παιχνίδι στο χαμηλό ποστ από το «5» και απέναντι βρίσκεται ένας αντίπαλος που η δύναμή του, είναι κατά πολύ μέσα στο ζωγραφιστό. Ο Χάινς έχει συμβάλλει τα μέγιστα, είναι «ταυράκι», αλλά δεν μπορεί να παίξει με πλάτη κόντρα σε τόσο ψηλούς αντιπάλους, ο Παπαδόπουλος δεν διαθέτει την ταχύτητα για να κάνει το επιθετικό του παιχνίδι και επίσης δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις αμυντικές απαιτήσεις ενός τέτοιου αγώνα. Ο Ντόρσεϊ θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις, αλλά τώρα… κάνει φροντιστήριο, για να μάθει πώς να χρησιμοποιεί το κορμί του και να παίζει με πλάτη.
Δεν γίνεται να βελτιωθεί θεαματικά σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και επίσης δεν έχει τα… δάχτυλα (που λένε οι προπονητές), για να τελειώνει φάσεις σε σετ παιχνίδι, εκμεταλλευόμενος τα αθλητικά του προσόντα. Αυτοί είναι οι βασικοί κανόνες στην φύση της τακτικής ενόψει του ημιτελικού με την Μπάρτσα και όταν πλησιάσουμε σε απόσταση αναπνοής με τα τελευταία δεδομένα στα χέρια μας, θα γίνει η ειδική ανάλυση, για να ξέρετε τι ακριβώς θα δείτε και που θα κριθεί η πρόκριση στον τελικό!
Προγραμματισμός…
Έχω μια… τάση να καταπιάνομαι με κάποια ζητήματα σε ανύποπτο χρόνο και πριν έρθουν στην επικαιρότητα. Όλοι μας επικεντρωνόμαστε στο τελευταίο κομμάτι της σεζόν, στις επικείμενες μάχες για τους δύο μεγάλους τίτλους και αδημονούμε να ζήσουμε την κατάληξη της φετινής σεζόν.
Για μένα, είτε δεν πάρουμε φέτος τίτλο, είτε κάνουμε το απίθανο (με βάση τα δεδομένα που ξεκίνησε η χρονιά) και πάρουμε και τους δύο, είτε έρθει το πρωτάθλημα μετά από πολλά χρόνια, δεν αλλάζει μια συγκεκριμένη άποψη. Ποια; Πως η τρέχουσα σεζόν είναι η αρχή του ταξιδιού για αυτή την ομάδα, για τον συγκεκριμένο κορμό και ο προορισμός είναι πολύ μακρινός και χρυσοποίκιλτος!
Πιστεύω, λοιπόν, πως η διοίκηση που έχουμε πει εδώ και μήνες πως θα συνεχίσει να βρίσκεται στο τιμόνι του συλλόγου, πρέπει να ασχοληθεί από τώρα πολύ ενεργά, με τον προγραμματισμό της επόμενης σεζόν!
Και αν εκκρεμότητες όπως αυτές με τον Πρίντεζη και τον Σλούκα (που είναι ελεύθεροι και με τόσο καλές εμφανίσεις θα γίνει σίγουρα… πέσιμο από πανταχόθεν) είναι σημαντικότατες, στην απαραίτητη διατήρηση του βασικού κορμού, το θέμα… Ντούντα, είναι το Α και το Ω!
Αν οι ανανεώσεις των παικτών είναι οι… σταγόνες, το ζήτημα του προπονητή είναι ο ωκεανός! Γιατί, με την δική του καθοδήγηση σε όλα τα επίπεδα, ο Ολυμπιακός έχει πετύχει φέτος διαδοχικές υπερβάσεις. Πείτε μου εσείς έναν προπονητή από την ευρωπαϊκή αγορά που με το ίδιο ρόστερ, θα είχε αντίστοιχη πορεία και αποτελέσματα. Όχι δύο, έναν πείτε μου! Η πρόκληση για την διοίκηση είναι πολύ μεγάλη και κομβικής σημασίας. Ο Ντούντα είναι ιδιόμορφη περίπτωση, απρόβλεπτος και έγκειται και στην δική του ψυχοσύνθεση μετά το τέλος της σεζόν, αν θέλει να συνεχίσει.
Όπως και να έχει, ο προγραμματισμός πρέπει να ξεκινήσει σωστά, από το Α. Αυτό το γράμμα, αντιστοιχεί στον Ίβκοβιτς και την ανανέωση της συνεργασίας μαζί του. Μια τέτοια εξέλιξη, μπορεί να επηρεάσει άμεσα και τους υπό ανανέωση παίκτες…
Εδώ είναι η μεγάλη πρόκληση, που θα γίνει ακόμα… μεγαλύτερη, αν για οποιοδήποτε λόγο, ο Ολυμπιακός πρέπει να συνεχίσει με την ίδια φιλοσοφία (αυτό είναι προαποφασισμένο), αλλά με διαφορετικό προπονητή, την επόμενη σεζόν.
Η διοίκηση έχει στα χέρια της προς διεκπεραίωση ένα θέμα που θα καθορίσει σε υπερβολικά μεγάλο βαθμό τις τύχες και την πορεία της ομάδας όλα τα επόμενα χρόνια!
ΥΓ1. Η επιστροφή στην βροχερή Αθήνα και η είδηση για τον χαμό ενός τόσο σημαντικού ανθρώπου και καλλιτέχνη όπως ο Δημήτρης Μητροπάνος, δημιουργεί περίεργη ψυχολογία. Κάτι σαν back to black. We only said goodbye with words… Μεγάλη προσωπικότητα, τεράστια φωνή. Τουλάχιστον αυτή, δεν θα ξεχαστεί εύκολα, θα παραμείνει κληρονομιά δικιά μας και των επόμενων γενεών. Όπως συμβαίνει πάντα με τόσο διαφορετικούς και μεγάλους καλλιτέχνες. Όσους διαθέτουν αυτό το… κάτι στη φωνή τους, που «αγγίζει» τον κόσμο και δημιουργεί ανατριχίλα.