Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Ακολουθήστε στο twitter τον Νίκο ΒαρλάFollow @nikosvarlas
Το πρωτάθλημα ξεκινάει με ντέρμπι την Δευτέρα και το πράγμα θα… ζεσταθεί από νωρίς. Οπότε ας κάνουμε κι εμείς προθέρμανση με ένα άρθρο και θα τα πούμε πιο αναλυτικά μετά το πρώτο δείγμα της σεζόν!
Περισσότερο με ενδιαφέρει να δω το συγκεκριμένο παιχνίδι για μια πρώτη γεύση στο πως ματσάρουν οι ομάδες και πως θα αντιδράσουν στο πνευματικό κομμάτι οι παίκτες που θα αγωνιστούν για πρώτη φορά σε ένα ντέρμπι αιωνίων.
Θα έχει γούστο που λογω του άδειου γηπέδου θα μπορούμε να ακούμε και τις αντιδράσεις στο παρκέ και στους πάγκους! Πολύ περισσότερο γούστο από το να βλέπεις τους… Βησιγότθους να έρχονται στο γήπεδο επιλεκτικά 1-2 φορές τον χρόνο για να διώξουν τα ήμερα και να μας υπενθυμίζουν με τρόπο βιωματικό πως ζούμε σε μια χώρα και σε μια κοινωνία (τρόπος του λέγειν – ευφημισμός) που είναι βουτηγμένες στα σκατά μέχρι το κεφάλι. Ναι, ως εκεί έχει φτάσει η στάθμη, λίγο πιο πάνω από το ύψος του εγκεφάλου…
Την περιρρέουσα ατμόσφαιρα γύρω από τα ντέρμπι και όλα τα άλλα τα αμιγώς ελληνικά τα έχω βαρεθεί, ίσως και σιχαθεί. Ποτέ δεν θα επιτρέψω, όμως, να μου ξεθωριάσουν την μαγεία και την διαχρονική λαχτάρα που έχω να βλέπω μπάσκετ.
Με όποιον μπασκετικό εκτός Ελλάδας έχω συζητήσει και του έχω αναφέρει πως αυτές οι δύο ομάδες θα παίξουν χωρίς κόσμο ένα τέτοιο ματς, έχει πάθει σοκ. Για μας, που δεν “ξυπνάμε” ούτε με διαδοχικές καταστάσεις σοκ και δυνατές σφαλιάρες, μοιάζει φυσιολογικό.
Όλα μια συνήθεια είναι. Εδώ υπάρχει ακόμα το ανύπαρκτο κύπελλο Ελλάδας ως θεσμός. Κι αυτό μια – γραφική πια – συνήθεια είναι… Παρατηρώ και απορώ που είτε στα Social Networks, είτε σε οποιοδήποτε σάιτ κάθε από κάτω ανάρτηση (και παντελώς ανεξαρτήτως θέματος) όλοι κράζουν άπαντες!
Ελάχιστοι απλά εκφράζουν την γνώμη τους με πολιτισμό, αυτοσεβασμό και νηφαλιότητα. Ο ένας κράζει και απαξιώνει τον άλλο. Όλοι έχουν άποψη για όλα, ο παρασιτισμός είναι must πια ως τρόπος ζωής και κάνουμε (ατυχές και κοπιαρισμένο) χιούμορ ακόμα και με τα πιο τραγικά ζητήματα.
Επειδή με αυτά τρομάζω και ενσυνείδητα πράττοντας, δεν εμβαθύνω, ας μιλήσουμε λίγο για μπάσκετ.
‘Ενα νέο βιβλίο!
Έχω δει 5 φιλικά του Ολυμπιακού, τα δύο ματς στην Βραζιλία και το τελευταίο στα Ιλίσια. Θεωρώ πως το δείγμα είναι ακόμα μικρό για πρόβλεψη πορείας, αλλά αντιπροσωπευτικό για το μπάσκετ που θα επιδιώξει να αποδώσει φέτος η ομάδα στο παρκέ. Έχουμε μπροστά μας ένα νέο βιβλίο. Να το… διαβάσουμε, να το απολαύσουμε και να δούμε τι τέλος θα έχει!
Παρατάσσω, λοιπόν, τα κυριότερα χαρακτηριστικά όπως τα έχω εισπράξει από τις μεταγραφές που έγιναν και από την φιλοσοφία που εξάγει ο Ολυμπιακός μέσα στο γήπεδο.
1) Βασικό ζητούμενο το σύγχρονο μπάσκετ! Τι σημαίνει αυτό; Μια ομάδα που να δύναται να αποδίδει αποτελεσματικά, χωρίς χτυπητές αδυναμίες, σε όλα τα στιλ παιχνιδιού που θα απαιτηθούν και με γνώμονα την ταχύτητα, την δημιουργία, την αντίληψη και την ομαδικοτητα. Διαθέτει ο Ολυμπιακός τα υλικά για να το πετύχει. Τώρα, τι θα έχει καταφέρει η ομάδα στο τέλος της σεζόν εξαρτάται όπως έχει αποδείξει η ιστορία από το τάιμινγκ, τις συγκυρίες, την ποιότητα των αντιπάλων και την προσωπικότητά της.
2) Στο κομμάτι της προσωπικότητας απαιτείται χρόνος και παρακολούθηση κρίσιμων αγώνων, για να έχουμε ασφαλή δείγματα. Υπάρχουν 5 νέοι ξένοι και τρία “δυνατά” κομμάτια του παζλ των δύο ευρωπαϊκών τίτλων, κάνουν βόλτες στην Μόσχα, την Βαρκελώνη και την Ατλάντα.
3) Ο Ολυμπιακός κέρδισε τους τελικούς της σεζόν 2011-12, γιατί ήταν πιο αθλητικός από τον Παναθηναϊκό, έβγαζε περισσότερη ενέργεια και υπερίσχυε στα ματσαρίσματα, κυρίως στο “1” – “5” που καθοριζουν την… εξίσωση στα πικ εν ρολ, τόσο αμυντικά, όσο και επιθετικά. Αυτό το δεδομένο αντιστράφηκε στους περσινούς τελικούς και μαζί του και το τελικό αποτέλεσμα.
4) Ο Ολυμπιακός με τους Ντάνστον, Πέτγουεϊ, Σίμονς και τον Μπέγκιτς που μπορεί να ανταποκριθεί σε διαφορετικού τύπου – πιο παλιού, αλλά διαχρονικού – άμυνες, θεωρητικά έχει όλες τις προϋποθέσεις να δυναμώσει σε αυτό το θεμελιώδους σημασίας κομμάτι και να παρουσιαστεί βελτιωμένος. Όταν έχεις γρήγορα πόδια, αλτικότητα και ταχύτατες αντιδράσεις, αμύνεσαι πιο αποτελεσματικά, κερδίζεις περισσότερες κατοχές, χτίζεις περισσότερες τρανζίσιον καταστάσεις και στην επίθεση.
5) Το μεγαλύτερο ατού για την φετινή ομάδα, πιθανότατα θα είναι η πολυτέλεια της ποικιλίας στην δημιουργία. Σπανούλης, Λο, Μάντζαρης, Σλούκας, Λοτζέσκι. Πέντε περιφερειακές μονάδες που άλλοι πολύ, άλλοι λιγότερο, έχουν την ποιότητα να βάζουν την μπάλα στο παρκέ, να “διαβάζουν”, να δημιουργούν ρήγματα και συνάμα προϋποθέσεις για σκορ. Μιλάω για δημιουργία με πρόσωπο στο καλάθι, χωρίς καν να συνυπολογίζω την δημιουργία από το χαμηλό ποστ. Αυτό λέγεται πολυτέλεια και είναι ένα στοιχείο ικανό να καταστήσει τον Ολυμπιακό ακόμα πιο απρόβλεπτο και ποιοτικό.
6) Με βάση τις πληροφορίες που έχω συλλέξει, θεωρώ πως για δύο παίκτες του νέου ρόστερ η συνέπεια και η διάρκεια στο μίνιμουμ ικανοποιητικής απόδοσης στα ΚΡΙΣΙΜΑ παιχνίδια, θα αποβεί κλειδί και βαρόμετρο. Αναφέρομαι στον Σέντρικ Σίμονς και στον Μπρεντ Πέτγουεϊ. Πως θα αντιδράει ο πρώτος όταν για οποιοδήποτε λόγο πρέπει να κάνει την διαφορά στο “5” και στις δύο πλευρές του γηπέδου και πως θα… σουτάρει ο δευτερος, όταν (θα είναι πολύ συχνό φαινόμενο) οι άμυνες θα προσαρμόζονται στους βασικούς επιθετικούς άξονες και ο Αμερικανός θα έχει ΠΟΛΛΑ ελεύθερα σουτ. Αν τα βάζει, οι άμυνες δεν θα έχουν απάντηση για να αναχαιτίσουν την επιθετική λειτουργία του Ολυμπιακού. Αν τα χάνει, οι κόκκινοι είναι αυτοί που θα κληθούν να βρούνε διαφορετικές λύσεις, απέναντι σε άμυνες – ταμπούρια ή σε γραμμές – μαζινό που θα έχουν στόχο να χαλάσουν το μυαλό του Σπανούλη.
7) Τους Ντάνστον, Λοτζέσκι δεν τους φοβάμαι. Έχουν την ποιότητα και το μέταλλο να ανταποκριθούν και να κάνουν ζημιές. Τον Ιούλιο η επιλογή του Ματ με ξένισε. Βλέποντας τώρα τον Ολυμπιακό, νομίζω κατάλαβα τι είχε στο μυαλό του ο Μπαρτζώκας και δεν κατέφυγε σε ένα παίκτη με χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά του Παπανικολάου. Θεωρούσε πως έχει πλεόνασμα ενέργειας και αθλητικών ικανοτήτων στο “4” και στο “5” και προτίμησε ως συμπλήρωμα στην περιφέρεια ένα παίκτη πιο δημιουργικό με “δολοφονικά ένστικτα”.
8)Συμπερασματικά, πιστεύω πως ο Ολυμπιακός από τον Γενάρη και έπειτα αν παραμείνει υγιής, έχει την δυνατότητα να παρουσιάσει πολύ καλό και ελκυστικό μπάσκετ, αλλά και το “βάθος” να κάνει λιγότερες “κοιλιές” σε σχέση με πέρυσι.
9) Μπράβο στην διοίκηση για τις επενδύσεις. Είναι όλοι τους ένας κι ένας. Για τις κινήσεις αυτές δεν θα ευτυχήσουμε με το “καλημέρα” αλλά θα χαρούμε σε ανύποπτο και πιο μακροπρόθεσμο χρόνο, όπως έγινε… ξαφνικά στην Πόλη και έπειτα παγιώθηκαν στο μυαλό μας, αλλά και στο παρκέ τα ευεργετικά αποτελέσματα της ψήφου εμπιστοσύνης στην γενιά των 90ρηδων. Σίγουρα ο πιο έτοιμος είναι ο Παπαπέτρου που πριν 2-3 χρόνια τον θυμόμουν και τον άκουγα ως “μαγικό” πόιντ γκαρντ, αλλά η πολλή και καθημερινή παρέα με τα… βάρη στις ΗΠΑ, τον ανέβασε θέσεις.
10) Για τον Παναθηναϊκό θα έχουμε ξανά τον Θοδωρή Μπορλόκα μαζί μας με απαρχή το ντέρμπι της Δευτέρας και θα τα λέμε κι από εδώ για όσους γουστάρετε τα πράσινα και θέλετε να συζητάμε το οτιδήποτε. Έχει ποιότητα, βάθος, βαριά φανέλα και τα μοναδικά ερωτηματικά είναι η άμυνα στο “5” όταν δεν παίζει ο Λάσμε και η διάρκεια στο κομμάτι της δημιουργίας, ιδίως αν ο Ούκιτς συνεχίζει να αντιμετωπίζει προβλήματα. Μου έχει κάνει τρομερή εντύπωση ο Ραμέλ Κάρι. Δεν περίμενα πως ένας παίκτης που απλά είχα ακούσει από το Eurocup θα είναι τόσο ποιοτικός, τόσο πλήρης και τόσο άνετος στην προσαρμογή του σε μεγάλη ομάδα, σε προχωρημένη ηλικία. Μια ακόμα απόδειξη πως έχει “ανοίξει” η αμερικάνικη αγορά και αν την ξέρεις βρίσκεις εξαιρετικά κομμάτια και… φτηνά.
Καλή σεζόν, λοιπόν! Από το βράδυ της Δευτέρας θα ξεκινήσει η τροφή για σκέψη, ανάλυση, γράψιμο και σχολιασμό και το… φαγητό δεν θα σταματήσει ποτέ, μέχρι να πιάσουμε Ιούνη!
Οι εποχές είναι πολύ δύσκολες, η ψυχολογία μας ευάλωτη και το μέλλον σκέτος γρίφος…
Ας προσπαθήσουμε ο καθένας μόνος του και όλοι μαζί συνολικά να βρίσκουμε δύναμη μέσα από ανθρώπους και πράγματα που αγαπάμε…
Υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι που έχουν λιγότερα από μας, που επιβιώνουν πολύ πιο δύσκολα, αλλά είναι ασύγκριτα πιο ευτυχισμένοι.
Και πολύ λιγότερο μπερδεμένοι…
Γιατί να συμβαίνει αυτό;
Μάλλον, επειδή ποτέ δεν έμαθαν να ζητάνε όλο και περισσότερα χωρίς να προσφέρουν τίποτα ουσιαστικό.
Ίσως γιατί είναι βουτηγμένοι στα λασπόνερα, αλλά μακριά από τον “βούρκο” της ματαιοδοξίας και του υλισμού στα όρια του ψυχαναγκασμού.
Ίσως αυτοί έμαθαν να είναι ευτυχισμένοι απλά επειδή βοηθάνε τον διπλανό τους και όλοι μαζί επιβιώνουν.
Εμείς;
Μάλλον (μας) μάθαμε πως αρκεί να επιβιώσουμε εμείς.
Ποιός τους χέζει τους άλλους!
Και αν δεν ξέρουμε πως να το πετύχουμε, τουλάχιστον να μην τα καταφέρουν οι άλλοι…
Όσα ζόρια κι αν έχουμε η λύση είναι ο… ίδιος ο άνθρωπος, που σέβεται την σημειολογία της λέξης (Ηomo Sapiens – ανεπτυγμένος εγκέφαλος).
Το μίσος;
Αδιέξοδο και εδώ δεν υπάρχει ίσως…