Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Ακολουθήστε στο twitter τον Νίκο ΒαρλάFollow @nikosvarlas
Το να κερδίζεις όταν δεν είσαι έτοιμος είναι ίδιον μεγάλης ομάδας. Το σημαντικότερο συμπέρασμα από την πρεμιέρα του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα είναι πως παρά τις αρκετές αλλαγές, το μέταλλο της ομάδας παραμένει στην… θέση του, αγέρωχο και στιβαρό!
Ό,τι βιώνεις… είσαι και αυτή η ομάδα τα τελευταία δύο χρόνια έχει μάθει να ζει με κάθε λογής ή κι εκτός λογικής ανατροπές! Το έχει κάνει τόσες και τόσες φορές, που πλέον δημιουργεί ξεχωριστά πνευματικά δεδομένα όχι μόνο στο δικό της DNA, αλλά και στο μυαλό των αντιπάλων, όταν αυτοί κερδίζουν τον Ολυμπιακό αλλά έχουν στο μυαλό τους πως ανά πάσα στιγμή μπορεί να γίνει το… μπραφ. Και συνήθως γίνεται!
Ο διάλογος του Τζαμόν Γκόρντον με τον Νίκο Ζήση στο Twitter την ώρα του αγώνα ήταν χαρακτηριστικός και άκρως αντιπροσωπευτικός για το πως βλέπουν πια τους back to back πρωταθλητές Ευρώπης όλοι οι άλλοι. Μου έκανε θετική εντύπωση ένα άρθρο του Σωτήρη Γεωργίου, γιατί πολύ εύστοχα έγραψε πως ο Ολυμπιακός έχει δημιουργήσει μια νέα σχολή και λανσάρει ένα στιλ όχι τόσο συχνό για τα δεδομένα του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Αυτή η ιστορία ξεκίνησε από τις – θετικές – εμμονές του Ντούντα που όταν ξεκίνησε το χτίσιμο το χειμώνα του 2011 έλεγε συνεχώς στους παίκτες πως το να παίζεις στον Ολυμπιακό είναι κάτι σπουδαίο και πολύ διαφορετικό. “Παίζετε στο καλύτερο θέατρο και είστε ηθοποιοί. Πρέπει ανεξαρτήτως συνθηκών και περιβάλλοντος να δίνετε όλοι την ψυχή σας μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο της παράστασης” ήταν το περιεχόμενο της καθημερινής πλύσης εγκεφάλου και κάπως έτσι γυρίστηκε η κορυφαία ταινία με τίτλο “φάιναλ φορ 2012, μου κάνεις πλάκα”!
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας μπορεί να έχει διαφορετική φιλοσοφία στα… σημεία από τον δάσκαλο, αλλά πολύ σωστά όχι απλά διατήρησε το συγκεκριμένο χάρισμα, αλλά “επένδυσε” σε αυτό και το επέκτεινε. Με τα γνωστά αποτελέσματα.
Δεν εξασφαλίζει απολύτως τίποτα η νίκη στην πρεμιέρα, αλλά είναι θετικό που ο Ολυμπιακός κέρδισε και έτσι δεν θα προσθέσει έξτρα πίεση για το αποτέλεσμα δουλεύοντας όλες τις επόμενες μέρες πάνω στον στόχο του μονταρίσματος. Με ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι, απέναντι στην ποιοτική Γαλατά, που το θεωρώ πολύ καλή ευκαιρία για να δούμε ακόμα περισσότερα πράγματα.
Η ιστορία του ματς
Ο Ολυμπιακός παρουσίασε ξεκάθαρα δείγματα ανομοιογένειας, κάτι αναμενόμενο και αρκετά προβληματάκια στο 5-5, στην επίθεση. Στο πρώτο ημίχρονο που δυσκολευόταν να έχει αμυντική αποτελεσματικότητα κι ακόμα και όταν έβγαζε άμυνες, έχανε τα ριμπάουντ, έβαλε μόλις 26 πόντους. Χωρίς να πάρει τίποτα απολύτως στο σκοράρισμα από την θέση “5”.
Αυτό συνέβη γιατί δεν δημιούργησε καταστάσεις στο ανοιχτό γήπεδο και απέναντι σε οργανωμένη άμυνα δεν μπορούσε να βγάλει πικ εν ρολ συνεργασίες στο 1-5. Κάτι το ότι ο Ντάνστον έθεσε εαυτόν εκτός με τα φάουλ, κάτι ότι ο Σίμονς δεν έχει την καλύτερη δυνατή – μπασκετική – αντίληψη κι έλειπε και ο Μπέγκιτς, ο Ολυμπιακός παρουσίασε ανισορροπία μεταξύ περιφέρειας και φροντ λάιν. Το πρώτο ημίχρονο ήταν το τέλειο δείγμα για να καταγράψουμε τις αδυναμίες που έχει στη παρούσα φάση η ομάδα και το δεύτερο ακριβώς το ίδιο, αντιστρόφως!
Εκεί είδαμε τις δυνατότητες και τις προοπτικές της ομάδας, αλλά και τι έχει στο μυαλό του ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Η ρακέτα για κάποια λεπτά μεταμορφώθηκε σε ναρκοπέδιο και σε “τραινάκι του φόβου” για όποιον παίκτη της Μάλαγα τολμούσε να πάει κοντά στο καλάθι και να σκοράρει από την “καρδιά” της άμυνας του Ολυμπιακού. Εκεί το μενού είχε είτε τάπα, είτε αλλοίωση, είτε πολύ ισχνό οπτικό πεδίο για τον αντίπαλο επιθετικό.
Εννοείται πως η ξαφνική έκρηξη στην επίθεση και εκείνο το σερί 25-4 είναι απόλυτα ταυτισμένη και αλληλοεξαρτώμενη με την άμυνα. Αυτός είναι ο Ολυμπιακός! Όταν καταφέρει να σε πνίξει αμυντικά, θα ξεδιπλωθεί στην επίθεση, θα βάλει τα μακρινά σουτ, θα βγάλει εντυπωσιακές φάσεις. Θα μοιάζει ξανά με ροκ μπαλάντα ικανή να σαρώσει τα πάντα.
Ανάλυση
Προσέξτε. Στο πρώτο ημίχρονο που οι πρωταθλητές Ευρώπης δέχτηκαν 33 πόντους και ακόμα πιο σημαντικό ως απόρροια της μορφής του ματς είχαν λιγότερες κατοχές από την Μάλαγα, σκόραραν μόλις 26. Σε αυτό το κακό διάστημα η διαφορά θα είχε πάει πολύ πιο ψηλά αν ο Ολυμπιακός δεν είχε υψηλό αμυντικό… μίνιμουμ. Αν δηλαδή ήταν μια ομάδα, που δεν μπορεί να αμυνθεί καλά, όταν δεν λειτουργεί η επίθεσή της.
Στην επανάληψη που μέχρι το 38′ είχε δεχτεί 24 πόντους, πρόλαβε να σκοράρει 43! Αριθμοί που εξηγούν 100% τι ακριβώς συνέβη και όταν η ομάδα βρήκε ρυθμό το ποτάμι δεν γινόταν να γυρίσει πίσω.
Ο Ολυμπιακός έχω γράψει πρόσφατα πως πιθανότατα είναι μια από τις καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη στο κομμάτι της δημιουργίας και είναι εξαιρετικό νούμερο οι 21 ασίστ απέναντι σε μια σοβαρή αμυντικά ομάδα και σε μια περίοδο που όχι απλά δεν υπάρχουν αυτοματισμοί, αλλά ο ένας δεν γνωρίζει καν το παιχνίδι και τον τρόπο που κινείται στο παρκέ ο άλλος.
Προς συζήτηση
Να δούμε λίγο και τα προβληματάκια. Οι ασίστ και το σκορ ήταν απόρροια της καλής κυκλοφορίας της μπάλας και ΟΧΙ της σωστής και αποτελεσματικής λειτουργίας του πικ εν ρολ.
Μετρημένες στο δάχτυλο του ενός χεριού ήταν οι πικ εν ρολ συνεργασίες που απέφεραν καλάθι. Ντάνστον και Σίμονς που μοιράστηκαν τα 40 λεπτά στο “5” σκόραραν από κοινού μόλις 7 πόντους με 2/7 σουτ. Για μια ομάδα όπως ο Ολυμπιακός που χρησιμοποίησε στην περιφέρειά του 4 γκαρντ που ξέρουν να παίζουν πικ εν ρολ, οι 7 προσπάθειες από τα σέντερ είναι πολύ λίγες.
Σίγουρα υπάρχει έλλειψη αυτοματισμών που είναι απόλυτα λογική, αλλά πρέπει να δούμε αν είναι μόνο αυτό. Ο Σίμονς ποτέ δεν ήταν ιδιαίτερα καλός ούτε στο να υποδεχτεί τις μπάλες μετά από βύθισμα στο καλάθι (μιλάω αποκλειστικά για σετ καταστάσεις και όχι για ανοιχτό γήπεδο) ούτε στο να τελειώσει φάσεις με συνέπεια, σταθερότητα και καλή τεχνική.
Ο Ντάνστον είναι σίγουρα καλύτερος σε αυτό το κομμάτι, αλλά δεν γίνεται να βρίσκει ρυθμό όταν χρησιμοποιεί τόσο λανθασμένα τα φάουλ που έχει να δώσει. Ιδίως το τρίτο που έκανε μετά τα δύο γρήγορα που τον έβγαλαν εκτός ρυθμού και… παρκέ, είναι το πιο χαρακτηριστικό. Καταδεικνύει έλλειψη εμπειρίας διαχείρισης καταστάσεων, αλλά και συναισθημάτων.
Είναι απαραίτητο για να βελτιωθεί στο 5 εναντίον 5 ο Ολυμπιακός, να παρουσιάσει απείρως πιο αποτελεσματική εικόνα στις συνεργασίες των κοντών με τους ψηλούς. Δύο σεζόν στις οποίες ήταν “βασιλιάς” στην Ευρωλίγκα, ποτέ δεν είχε αξιόπιστο παιχνίδι με πλάτη από το “5”, αλλά τουλάχιστον υπήρχε ένα μίνιμουμ παραγωγής πόντων μετά από πικ εν ρολ. Το ίδιο πρέπει να συμβεί και φέτος, για να έχει πληρότητα και επιθετική ισορροπία η ομάδα.
Αφήστε που αν η άμυνα έχει στο μυαλό της να αντιμετωπίσει τις 1-5 συνεργασίες, πάντα θα δημιουργείται χώρος και ανοιχτά σουτ για τους πλάγιους και τα φόργουορντ! Αυτή την ανισορροπία που παρουσίασε ο Ολυμπιακός στην επίθεση, την αποδεικνύει εμφατικά και το γεγονός πως τελείωσε το ματς με 42% στα τρίποντα (μια χαρά) και μόλις 39% (καμία… χαρά) στα δίποντα. Λογικό, λοιπόν, να σκοράρει 26 πόντους στο πρώτο ημίχρονο, αφού ακόμα δεν είχε ανοίξει η… κάνουλα με τα μακρινά σουτ.
Πιστεύω, πάντως, πως με τον καιρό θα βρεθούν μεταξύ τους οι παίκτες και θα βελτιωθεί η ομάδα σε αυτό το μείζονος σημασίας ζήτημα. Για να εξελιχθεί μέσα στην σεζόν ο Ολυμπιακός ένα σύνολο που θα μπορεί να αποδώσει πολύ σύγχρονο μπάσκετ, χωρίς χτυπητό τρωτό σημείο στο παιχνίδι του.
Όταν ο Ντάνστον (κι ας μην το κατέγραψε αυτό το στατιστικό) κατάφερε να μείνει για διαδοχικά λεπτά στο παρκέ και να δουλέψει καλά μέσα στη ρακέτα και στις δύο πλευρές του παρκέ, ο Ολυμπιακός αυτόματα κατέστη μια διαφορετική και πολύ πιο αποτελεσματική ομάδα. Δείγμα πως όταν ο συγκεκριμένος παίκτης αποκτήσει περισσότερη εμπειρία και διαχειρίζεται πιο έξυπνα τον εαυτό του, το αγωνιστικό ταβάνι ακαιριαία θα παρουσιάσει… αυξητικές τάσεις.
Προς τέρψην!
Ο Κώστας Σλούκας έχει φτάσει στο σημείο να επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό το παιχνίδι και εν τέλει να το καθορίζει, χωρίς επιθετική ρεύση! Που όλοι ξέρουμε ότι το σουτ του Κωστή είναι κίνδυνος – θάνατος. Δηλαδή, έχει κάνει την αδυναμία, δυνατότητα. Μεγάλο πράγμα.
Το βράδυ της Παρασκευής το πέτυχε με τις πολλές καλές άμυνες, με την αντίληψη και την δημιουργία, με την επιθετικότητα που έβγαλε στο παιχνίδι του. Το +22 του Ολυμπιακού στα 19 λεπτά που ήταν στο παρκέ “ουρλιάζει” από μόνο του. Περπατάει τον δρόμο προς την ηγετικότητα… Μεγάλη είδηση!
Συζητώντας με ένα φίλο για τον Πέτγουεϊ χθες πριν το παιχνίδι, λέγαμε πως το αγωνιστικό στιλ της Ευρωλίγκας, αλλά και της Μάλαγα, ταιριάζει πολύ περισσότερο στον Αμερικανό, σε σχέση με ένα ντέρμπι κόντρα στον Παναθηναϊκό, που παίζει μπάσκετ πιο παλαιάς κοπής, με σήμα – κατατεθέν το “σπάσιμο” του ρυθμού.
“Μην σου κάνει εντύπωση αν απόψε έχει 15 πόντους με 5 ριμπάουντ, 2 τάπες και φάσεις που θα ξεσηκώσουν το γήπεδο”, ήταν η σκέψη και τελικά χάσαμε για ένα καλάθι την ακριβή πρόβλεψη! Air-petw(ay) ο τύπος!
Εδώ μιλάμε για διάρκεια, συνέπεια και την διαφορά στα ματς που θα κρίνουν τους στόχους. Θέλω, λοιπόν, να δω τον Μπρεντ σε βάθος χρόνου στις κρίσιμες αναμετρήσεις όταν ΔΕΝ θα βρουν στόχο τα σουτ. Εκεί θα κριθεί το δικό του στοίχημα και η ζαριά του Ολυμπιακού με τον Αμερικανό. Σίγουρα είναι στο σωστό δρόμο και ο χρόνος λειτουργεί υπέρ του, όπως και το γεγονός ότι είναι πολύ σοβαρός, συνειδητοποιημένος και προσηλωμένος.
Ο Λοτζέσκι διαθέτει κάτι σπάνιο. Πέρα από χαρισματικός σουτέρ, μπορεί να κάνει σχεδόν τα πάντα στο παρκέ! Τόσο σημαντικό, όσο δεν φαντάζεστε. Και δίστασε σε κάποια ανοιχτά σουτ, επειδή έχει στο μυαλό του πως δεν παίζει πια στην Οστάνδη. Όταν νιώσει περισσότερη άνεση, θα κάνει “ομορφιές”. Και προέρχεται αυτός ο τύπος από… άλλο κόσμο! Θα αναλύσω τι εννοώ σε άλλο άρθρο.
Ο Βαγγέλης όπως τον είδα και στα δύο παιχνίδια με Μάλαγα και Παναθηναϊκό, είναι 1-2 κλικ πίσω στην ταχύτητα, τα πατήματα και την άμυνα, σε σχέση με τον αδυσώπητο εξολοθρευτή που ευχαριστιόμουν να βλέπω πριν τραυματιστεί. Επειδή δουλεύει πολύ και είναι γνωστό μαγκάκι, πιστεύω πως όσο περνάει ο καιρός θα το βρίσκει ολοένα και περισσότερο και φυσικά θα… σκέφτεται λιγότερο.
Μακριά από μας
Συνήθως γκρινιάζω με το θέμα της προσέλευσης. Στην πρεμιέρα όλα ήταν σούπερ. Πολύς κόσμος – κι ας μην γέμισε – και καλός κόσμος. Θετική ενέργεια, ισορροπημένο μείγμα με οικογένειες και οργανωμένη εξέδρα που έδινε παλμό, μια πραγματική και ΥΓΙΗΣ έδρα.
Αυτούς έχει ανάγκη η ομάδα, αυτούς θέλει και χρειάζεται, αυτό το στιλ ταιριάζει στην φιλοσοφία της ΚΑΕ και στον χαρακτήρα των παιδιών που φοράνε την φανέλα του Ολυμπιακού.
Οι άλλοι, αυτοί που ήρθαν στον τελικό κυπέλλου, στον τρίτο τελικό της Α1 και θα “έσκαγαν μύτη” πιθανώς και στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος αν δεν υπήρχε η τιμωρία, ας μην μας… τιμωρήσουν ξανά.
Ένας τρόπος υπάρχει να βοηθήσουν πραγματικά. Τις 2-3 παρουσίες την σεζόν να τις κάνουν 0 και να μας τιμήσουν με την απουσία τους. Μακριά από μας.
ΥΓ: Κανένας δεν μπορεί να ξέρει ποιος θα αποβεί ο προορισμός του Ολυμπιακού στο φετινό ευρωπαϊκό του ταξίδι. Δεν υπάρχει, όμως, κανένας λόγος να μην πιστεύουμε στην ομάδα, σε αυτό το γκρουπ ανθρώπων. Μην σταματάτε να τους πιστεύετε!