Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Ο Ολυμπιακός χρειαζόταν μια νίκη όπως αυτή στη Βιτόρια για ευνόητους λόγους! Για να ισορροπήσει στη βαθμολογία του ομίλου – καρμανιόλα στο τοπ16, για να… ισορρροπήσει ψυχολογικά μετά από ένα μήνα γεμάτο προβλήματα, ατυχίες, ήττες και κακές εμφανίσεις και επίσης για να ξεκινήσει από κάπου την προσπάθεια να βρει καλύτερο ρυθμό, να πιστέψει ξανά και να βγάλει στο παρκέ στοιχεία που αποτελούν αγωνιστικά του πλεονεκτήματα.
Η έκβαση του αγώνα κόντρα στη Λαμποράλ ήταν το ιδανικό σενάριο και ο Ολυμπιακός επιστρέφει από την χώρα των Βάσκων με το πρώτο διπλό στη δεύτερη φάση και με πολλαπλά κέρδη. Ναι, αληθεύει πως το βράδυ της Παρασκευής οι πρωταθλητές Ευρώπης έκαναν το απόλυτο και πέτυχαν όλους τους στόχους τους, βασικούς και δευτερεύοντες. Αλλά, όπως και στις αποτυχίες, έτσι και στις νίκες, πρέπει να προσεγγίζουμε τα δεδομένα με… διαφάνεια και χωρίς υπερβολές.
Τι εννοώ; Αγωνιστικά, η εμφάνιση και το ξέσπασμα του Ολυμπιακού δεν μπορεί να αποτελέσει ασφαλές κριτήριο και δεν ενδείκνυται ούτε για πανυγύρια – σε καμία περίπτωση – ούτε για γρήγορα συμπεράσματα του στιλ: Η μηχανή πήρε μπροστά, τώρα θα τους πατήσουμε όλους κάτω, το τραίνο μπήκε στις ράγες και δεν θα σταματήσει. Τέτοιες φαμφάρες για όποιον καταλαβαίνει από μπάσκετ, ξέρει τι συμβαίνει στην Ευρωλίγκα, “διαβάζει” σωστά τις αδυναμίες της ομάδας και φυσικά βλέπει φέτος την Λαμποράλ, είναι από περιττές ως επικίνδυνες.
Οι Βάσκοι δεν έχουν καμία σχέση ούτε καν με τις ομάδες των προηγούμενων ετών που έτσι κι αλλιώς είχαν χαμηλότερη ποιότητα από τα πρότερα χρόνια. Έπαιξαν δίχως τους δύο πιο σημαντικούς περιφερειακούς τους από πλευράς ποιότητας και στιλ (Σαν Εμετέριο – Άνταμ Χάνγκα) είχαν μια αμυντική προσαρμογή και τακτική – λουκούμι για να μπορέσει ο Ολυμπιακός να “ξεμπουκώσει” και το πιο σημαντικό;
Δεν ξέρω πόσοι το γνωρίζετε, αλλά το παιχνίδι που ακολουθεί για αυτούς στην ACB κόντρα στην Φουενλαμπράδα την Κυριακή, είναι ΠΟΛΥ πιο σημαντικό για αυτούς από ότι ήταν ο αγώνας με τους κόκκινους! Ισχύει 100%, δεν έχει καμία δόση υπερβολής και πολύ σωστά το σημείωσε ο Γιώργος Μπαρτζώκας μετά το τέλος του αγώνα.
Για μια ομάδα με τις προοπτικές και τους στόχους της φετινής Λαμποράλ, η παρουσία στο “Κόπε Ντελ Ρέι” είναι ό,τι πιο σημαντικό, αφού αντικειμενικά, ούτε στην Ευρωλίγκα μπορούν να χτυπήσουν φάιναλ φορ, ούτε στην ACB πρωτάθλημα, όπως για παράδειγμα το 2010. Ο αγώνας που έρχεται θα κρίνει το αν θα τελειώσουν τον πρώτο γύρο στο πρωτάθλημα μέσα στην οκτάδα, δηλαδή, είναι για αυτούς η… μισή σεζόν!
Για να τοποθετήσουμε, λοιπόν, το διπλό στην σωστή του διάσταση, ο Ολυμπιακός σε μια κρίσιμη καμπή έκανε ακριβώς αυτό που έπρεπε, έφυγε από τη Βιτόρια απόλυτα κερδισμένος, αλλά αν πιστέψουμε πως ξαφνικά λύθηκαν όλα τα προβλήματα και μείνουμε παραπάνω από ότι πρέπει στο εντυπωσιακό μπάσκετ που απέδωσε στο πρώτο κυρίως ημίχρονο, τότε κινδυνεύουμε να αποπροσανατολιστούμε.
Κάτι τέτοιο δεν χρειάζεται, αφού όπως συνέχεια γράφω στην φάση που βρίσκεται ο Ολυμπιακός τα στοιχεία που πραγματικά θα λειτουργήσουν ευεργετικά είναι η αυτογνωσία, η σεμνότητα, η πολλή και στοχευμένη καθημερινή δουλειά, η νοοτροπία πως χρειάζεται μόχθος και πάλη ΚΑΘΕ μέρα.
Τελείωσε στο 20′
Από τα πιο εύκολα παιχνίδια που μπορούν να σου τύχουν στην “ανάγνωση”. Πριν το τζάμπολ ίσχυε πως το βασικό ζητούμενο, αυτό που όφειλε να κάνει ο Ολυμπιακός για να φέρει το συγκεκριμένο παιχνίδι στα μέτρα του, είναι να παίξει αντρική άμυνα. Η Λαμποράλ χωρίς δύο βασικούς άξονες στην περιφέρεια, θα μπορούσε να απειλήσει μόνο στην περίπτωση που οι κόκκινοι ήταν ασόβαροι στα αμυντικά τους καθήκοντα. Ήταν δεδομένο πως αν η ομάδα ελέγξει τον ρυθμό και “κλειδώσει” το συγκρότημα του Σκαριόλο σε σετ παιχνίδι – κάτι που βοήθησε και στον στόχο να τρέξει ο Ολυμπιακός – το νερό θα μπει στο αυλάκι.
Ποια ήταν η διαφορά; Αυτό έγινε και τα ποσοστά που θα είχε η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα στην επίθεση, η συνολική αποτελεσματικότητά της σε αυτό τον τομέα, θα καθόριζε το μοτίβο της αναμέτρησης. Με σταθερά την ασφάλεια πίσω, αν ο Ολυμπιακός σούταρε με φυσιολογικά για εκτός έδρας ματς ποσοστά, θα είχε το προβάδισμα και στόχο να “καθαρίσει” τη νίκη χωρίς άγχος και πίεση στα τελευταία λεπτά.
Ε, οι πρωταθλητές Ευρώπης στα πρώτα δύο δεκάλεπτα είχαν ποσοστά… προπόνησης (9/13 τρίποντα!), οπότε ήταν απόλυτα λογικό να τελειώσει το ματσάκι από το πρώτο κιόλας ημίχρονο, όταν και η ψαλίδα άνοιξε στο… +21!
Η τόσο μεγάλη διαφορά και το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός σε 20 λεπτά έβαλε 11 παραπάνω πόντους σε σχέση με τα 40 απέναντι στον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ, ήταν συνδυασμός γεγονότων.
Ξεκίνησε από το ότι η ομάδα του Σκαριόλο με ελάχιστες εξαιρέσεις επιδιδόταν σε κακές επιλογές στην επίθεσή της, χωρίς καλό “διάβασμα” και δημιουργία, με συνέπεια να δημιουργούνται αυτόματα ιδανικές προϋποθέσεις, είτε στο ανοιχτό γήπεδο, είτε σε δευτερεύοντες αιφνιδιασμούς, προκειμένου ο Ολυμπιακός να εκτελεί ανοιχτά σουτ.
Όταν αυτά άρχισαν να μπαίνουν και οι άμυνες συνέχιζαν να βγαίνουν, εμφανίστηκε η καλή κυκλοφορία της μπάλας με γρήγορη σκέψη και ταχύτητα, ήρθαν οι όμορφες φάσεις, προέκυψε το στιλ μπάσκετ που λατρεύει να παίζει αυτή η ομάδα.
Στην εντυπωσιακή εικόνα του πρώτου ημιχρόνου, Ολυμπιακός και Λαμποράλ είχαν ισόποση συμμετοχή. Οι πρωταθλητές Ευρώπης επειδή εκμεταλλεύτηκαν τις ευκαιρίες στο απόλυτο και αντέδρασαν άψογα στα δεδομένα του ματς, οι γηπεδούχοι επειδή και στις δύο πλευρές του παρκέ έκαναν αυτό που βόλευε τους κόκκινους.
Επιπόλαιοι και άστοχοι τόσο στα δίποντα, όσο και στα τρίποντα, soft αμυντικά, με μέτριες επιστροφές και πικ εν ρολ άμυνες, βούτυρο στο ψωμί του Σπανούλη και του Ολυμπιακού. Για να μην πλατιάζω στην τακτική ενός αγώνα που κρίθηκε με διαδικαστικό χαρακτήρα, η Λαμποράλ Κούτσα έβαλε ένα ΕΥΚΟΛΟ διαγώνισμα στην ελληνική ομάδα κι αυτή έγραψε… ΑΡΙΣΤΑ!
Τα 5+1 κέρδη
Διαχωρίζω όπως τα έχω στο μυαλό μου τα πιο σημαντικά κέρδη από την νίκη και την ανάκτηση του ρυθμού στη χώρα των Βάσκων.
1)Η επιστροφή του Μπρεντ Πετγουέι και η επανεμφάνισή του στο ροτέισον των “ερυθρολεύκων”. Δεν μετράει στη παρούσα ότι αν δει κανείς τα στατιστικά του δεν λένε και… πολλά. Είναι πολύ σημαντικό πως με αυτόν στην εξίσωση, πάει σε λιγότερα και πιο ποιοτικά λεπτά ο Πρίντεζης, καθίσταται πιο ισορροπημένη η όλη διαχείριση και αφήνω για το τέλος το μακράν πιο σημαντικό. Ο Ολυμπιακός είναι ΔΟΜΗΜΕΝΟΣ ως ομάδα για να παίζει up tempo μπάσκετ στηριζόμενος στην ενέργεια και την ταχύτητα. Ακόμα και αν οι αγώνες πάνε σε πιο χαμηλά σκορ, σε κάθε περίπτωση στοχεύει να επιβάλλεται με κλειδί το να διατηρεί την ενέργειά του σε άμυνα και επίθεση, σε υψηλά στάνταρ. Ε, δεν υπάρχει Λο, όταν λείπει και ο Μπρεντ τότε η στάθμη στη δεξαμενή της ενέργειας μειώνεται και ο Ολυμπιακός μοιραία γίνεται μια “άλλη” ομάδα και όχι αυτή η οποία είχε σχεδιαστεί το καλοκαίρι να είναι!
2)Ανεβαίνει ο Ντάνστον, επιτέλους! Μας θύμισε πολύ τον παίκτη της κανονικής περιόδου, με 7/8 δίποντα στην επίθεση (5/8 είχε συνολικά στα τρία προηγούμενα παιχνίδια…..), ήταν πιο φρέσκος και έχω τονίσει μετά από κάθε κακή εμφάνιση, ότι χωρίς τον καλό Ντάνστον, τα κουκιά απλά δεν βγαίνουν. Τρία πράγματα περιμένω να δω από τον Αμερικανό σέντερ, για να ηρεμήσω. Πρώτον, να παίρνει περισσότερα ριμπάουντ. Δεύτερον, να το… βρει πάλι στις βολές. Τρίτον, να ΠΗΓΑΙΝΕΙ καλύτερα στις αμυντικές βοήθειες.
3)Τρίτο κέρδος ο Λοτζέσκι. 17 πόντοι με εξαιρετικά ποσοστά, πολλή ενέργεια και επιθετική άμυνα είδαμε από τον Ματ. Όσοι το βλέπουν και λίγο πιο… εξεζητημένα μπασκετικά, έκανε ΜΠΑΜ και κάτι άλλο. Ο άνθρωπος είναι για να τριγυρίζει στην αδύναμη πλευρά της άμυνας και να εκτελεί. Όπως είναι πραγματικά καλός στο τρανζίσιον. Αυτός ο ρόλος του πάει και τον κάνει αποτελεσματικό, πολύ περισσότερο από το να προσπαθεί να δημιουργήσει ο ίδιος στο 5 εναντίον 5 και δη όταν έχει να κάνει με σκληρές και “έξυπνες” στις τοποθετήσεις τους άμυνες. Όταν ο Λοτζέσκι είναι “ζεστός”, πολύ απλά οι αντίπαλες άμυνες δεν μπορούν να ρισκάρουν… προκλητικά στην αντιμετώπιση του Σπανούλη. Θέμα SOS.
4)Άντε ρε Κωστή… Κακά τα ψέματα για ένα μήνα βλέπαμε το φάντασμα του Σλούκα να περιφέρεται στο παρκέ. Όχι στα ποσοστά ευστοχίας. Σε ΟΛΟΥΣ τους τομείς. Στη Βιτόρια εμφανίστηκε ο κανονικός Σλούκας κι αυτό είναι πολύ ευχάριστο. Αν ο συγκεκριμένος παίκτης ήταν σημαντικός επί εποχής Έισι, τώρα είναι διπλά καταλυτικός και ο ρόλος του είναι πολύπλευρος. Πρέπει να δημιουργεί, πρέπει να παίζει καλή άμυνα πάνω στην μπάλα, αλλά και πάνω στους παίκτες που χρεώνεται. Πρέπει όταν “κολλάει” η επίθεση να “ξεκουράζει” την ομάδα με προσωπικούς πόντους, όπως αυτή την εποχή κάνει ο Ραμέλ Κάρι στον Παναθηναϊκό.
5)Όσο και να κράζετε τον Μπέγκιτς – καμία φορά όταν βλέπω πόσο αργά είναι τα χέρια του, επίσης εκνευρίζομαι! – θα επιμείνω σε αυτό που γράφω από την πρώτη μέρα που ήρθε. Και τον τελευταίο καιρό το έχω συζητήσει με 3-4 παίκτες του Ολυμπαικού και ΆΠΑΝΤΕΣ υποστηρίζουν ακριβώς το ίδιο. Λέτε να ξέρουμε περισσότερα από αυτούς; Είναι για να παίζει σταθερά κάποια λεπτά και όταν βρίσκεται στο παρκέ οι προσανατολισμοί της ομάδας σε άμυνα και επίθεση να προσαρμόζονται σε αυτόν. Θα χρειαστεί πάρα πολύ αν ο Ολυμπιακός στην διαδρομή του στην Ευρωλίγκα θέλει να ματσάρει μεγάλες ομάδες με αντίστοιχους παίκτες. Η σωστή διαχείριση είναι να έχει εγγυημένο χρόνο συμμετοχής – όχι μεγάλο – σε συγκεκριμένα κομμάτια του παιχνιδιού και της τακτικής και να μην “τιμωρείται” με άμεση αντικατάσταση όταν χάνει φάσεις.
ΤΟ +1!
Εδώ κρύβεται το μεγάλο μυστικό της αξίας αυτής της εμφάνισης.
Αυτό κι αν είναι κέρδος. Διαδραμάτισε καταλυτικό ρόλο το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός έπαιξε για πρώτη φορά μετά από καιρό με 12 παίκτες! Εννοείται πως δεν γίνεται όλοι να έχουν μεγάλο χρόνο συμμετοχής, αλλά αυτή την φορά ο Γιώργος Μπαρτζώκας ορθότατα άνοιξε το ροτέισον από νωρίς και με αυτό τον τρόπο ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΕ ένα στόχο SOS. Να μην βλέπουμε μεγάλα σκαμπανεβάσματα στο κομμάτι της ενέργειας.
Πολλοί θα το δούνε αντίστροφα και θα πούνε πως αυτό συνέβη επειδή είχε την ασφάλεια και την πολυτέλεια να το κάνει ο κόουτς. Στην λογική πως η διαφορά ξέφυγε από νωρίς. ΛΑΘΟΣ. Είναι αυτό που έχει ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΝΑΓΚΗ ο Ολυμπιακός στην παρούσα φάση και κατά την άποψή μου έπρεπε να είχε γίνει και στα παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό.
Όταν έχεις απουσίες που “πονάνε”, πολλά προβλήματα που δημιουργούν ανισορροπία και παίκτες που καταπονούνται σε προπονήσεις και παιχνίδια λόγω ελλείψεων άλλων που αγωνίζονται στις ίδιες θέσεις, ΑΝΟΙΓΕΙΣ το ροτέισον.
Τι κερδίζεις;
Πρώτον και σημαντικότερον, όλους τους παίκτες σου! Μεγαλώνεις την διάρκεια μέσα στο παχνίδι που η ομάδα έχει φρεσκάδα και ενέργεια, κάνεις τους πάντες να αισθάνονται χρήσιμοι και να είναι πιο έτοιμοι πνευματικά, σωματικά, αγωνιστικά.
Επίσης, με αυτή την διαδικασία δεν βασανίζεις περαιτέρω παίκτες που έχουν μεγάλες ευθύνες και υπερφορτωμένους ρόλους σε όλα τα ματς και φτάνει κάποια στιγμή – αυτό έγινε τον τελευταίο μήνα – που πρέπει να συνεχίσουν να τραβάνε κουπί, αλλά τελικά “πνίγονται”.
Θεωρώ πως αν ο κόουτς Μπαρτζώκας συνεχίζει να ποντάρει σε “βαθύ” ροτέισον θα βγει απόλυτα κερδισμένος, όπως και η ομάδα. ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως θα έρθει κάποια στιγμή σε αγώνες που κρίνουν στόχους, που η ομάδα θα παίξει με 9 και 10 παίκτες.
Εδώ μιλάμε για μια ΠΕΡΙΟΔΟ που οι αγώνες είναι κάτι παραπάνω από διαδοχικοί, δύσκολοι, απαιτητικοί, όπως και τα ταξίδια και για να βγει αυτό το διάστημα και να μπορέσει ο Ολυμπιακός να πετύχει τον στόχο της πρόκρισης – ει δυνατόν και με καλό πλασάρισμα – πρέπει να πάρει πράγματα από όλους τους παίκτες του και να δουλέψει το πλάνο με τίτλο… ΛΕΡΝΑΙΑ ΥΔΡΑ.
Μόνο έτσι θα μπορέσει να ξεπεράσει στον μέγιστο δυνατό βαθμό τα “χτυπήματα της μοίρας”, την κούραση βασικών παικτών – ακόμα και την πνευματική – και ΌΤΑΝ έρθει η στιγμή να κριθούν οι τίτλοι, θα έχουν προκύψει δύο πλεονεκτήματα.
Πρώτον, οι παικτες – κλειδιά δεν θα είναι ξεζουμισμένοι και δεύτερον, αν προκύψει ανάγκη ενεργοποίησης του 11ου ή του 12ου παίκτη, οι λύσεις θα είναι “ζεστές” για να βγούνε από τον… φούρνο και να δώσουν το απαραίτητο “αλατοπίπερο” στο… φαγητό!
Ξέρετε πόσο μεγάλη διαφορά – παράδειγμα – από πλευράς ψυχολογίας και ρυθμού έχει για τον Κατσίβελη που είναι πια 23 χρονών να ξέρει πως θα έχει σταθερά αυτά τα 10 λεπτά; ΤΕΡΑΣΤΙΑ!
Όπως και για τους Σπανούλη, Σλούκα, Μάντζαρη που θα νιώθουν ότι η δουλειά θα μοιραστεί και η ενέργειά, αλλά και το καθαρό μυαλό τους μπορεί να μείνει στα επιθυμητά επίπεδα.
Κακά τα ψέματα, δεν υπάρχει κανένα πρωτάθλημα μέχρι να ξεκινήσουν τα πλέι οφ και απέχουμε από αυτό πολλούς μήνες. Ο Ολυμπιακός πρέπει τώρα να ρίξει όλο το βάρος στην Ευρωλίγκα. Να χρησιμοποιήσει τα ματς του ελληνικού πρωταθλήματος για να δουλέψει και να εξελίξει όσα έγραψα παραπάνω – με Παπαπέτρου, Αγραβάνη στην εξίσωση και χρόνο στον Μουν να δούμε τι ψάρια πιάνει και τι ρόλο μπορεί να αναλάβει – και για να είναι ΟΣΟ το δυνατόν πιο έτοιμος, όταν πρέπει.
Με το χέρι στην καρδιά, αν αυτή η διαχείριση φέρει και κάποια εξτρά εκτός προγράμματος ήττα στην Α1, όχι απλά δεν μου καίγεται καρφάκι, αλλά θα συνεχίσω να επικροτώ αυτό το πλάνο, γιατί ξέρω πως στο τέλος του δρόμου θα ΑΥΞΗΣΕΙ τις πιθανότητες επιτυχίας. Μιλάω και για τους τελικούς στην Ελλάδα, γιατί πρέπει να κοιτάζουμε το παρόν, αλλά πρέπει να σκεφτόμαστε και πιο μακροπρόθεσμους στόχους…
Μπορώ να σας δώσω ένα εκατομμύριο παραδείγματα του πόσο βοηθάει να είναι όλοι ενεργοποιημένοι και να αισθάνονται χρήσιμοι, ακόμα και στον στόχο του να είναι ΣΚΛΗΡΗ και έτοιμοι για όλα ΚΑΙ πνευματικά η κάθε ομάδα.
Επιλέγω, όμως, αυτό που… σπαρταράει, το πιο φρέσκο.
Η ΤΣΣΚΑ Μόσχας που δεν έχει παρουσιάσει δα και κανένα φοβερό μπάσκετ την περίοδο που ήταν πλήρης, έπαιξε κόντρα στην αήττητη Ρεάλ ΧΩΡΙΣ τον Κάιλ – μπορούσε και ήθελε να αγωνιστεί, δεν τον άφησαν – χωρίς τον Ουίμς που μάλλον ήταν ο καλύτερος παίκτης της το τελευταίο διάστημα, με τον Μίλος εκτός παιχνιδιού και τον Πάργκο ουσιαστικά να μην αγωνίζεται. Δηλαδή χωρίς δύο παίκτες μεγάλα – κλειδιά και χωρίς τους δύο πλέι μέικερ της!
Αποτέλεσμα; Η Ρεάλ που πήγε στην Μόσχα χωρίς τον Κάρολ και φυσικά ως τώρα δεν είχε ούτε ΜΙΑ ήττα σε καμία διοργάνωση, δεν μπόρεσε καν να απειλήσει την ΤΣΣΚΑ! Είδαμε παίκτες όπως ο Φριτζόν και ο Τζάκσον να κάνουν τεράστια ζημιά στην “βασίλισσα” κι αυτούς τους παίκτες δεν θα τους βλέπαμε καθόλου ή δεν θα θυμόμασταν ότι έπαιξαν, αν η “αρκούδα” ήταν με πλήρη σύνθεση! Πιο απτό και “ζεστό” παράδειγμα, δεν νομίζω ότι θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε.
ΥΓ1. Χρόνια πολλά και καλά με ΥΓΕΙΑ Έισι! Ο Λο μαθαίνω ότι γυρίζει Ελλάδα για να μιλήσει με τον Ολυμπιακό και να ληφθούν οι οριστικές αποφάσεις, για τον τρόπο αντιμετώπισης του προβλήματός του στο γόνατο.
ΥΓ2. Ο Σπανούλης αποβλήθηκε με 5 φάουλ για 3η φορά στην καριέρα του στην Ευρωλίγκα, σε 162 ματς!
ΥΓ3. Από την στιγμή που είδαμε την Ρεάλ όχι να χάνει, αλλά να μένει χαμηλά στο σκορ απέναντι σε μια ομάδα που έβαλε μπροστά τα… κορμιά της και έπαιξε σκληρά, όλοι δικαιούνται να ελπίζουν! Όπως φυσικά και ο Παναθηναϊκός δικαιούται να πιστεύει ότι όλα είναι πιθανά στην φετινή Ευρωλίγκα.
ΥΓ4. Ο Ολυμπιακός συνεχίζει να κοιτάζει… διακριτικά την αγορά. Αυρίο λήγει το 2ο δεκαήμερο συμβόλαιο του Ντάριους Μόρις στους Κλίπερς, ενώ έχουν προταθεί και ψηλοί. Ελεύθερος έμεινε και ο Μάλκομ Τόμας από τους Σπερς. Διευκρινίζω κάτι σημαντικό Αν επιστρέψει ο Μπρεντ στην Α1, χρεώνεται ως πρώτη αλλαγή 2ου γύρου και απομένει ΜΟΝΟ ΜΙΑ μέχρι το τζάμπολ των πλέι οφ. Δύσκολη απόφαση, θέλει διορατικότητα, τάιμινγκ και λίγη τύχη. Η άποψή μου; Αν μπορεί να έρθει ΠΟΛΥ ΠΟΙΟΤΙΚΟΣ παίκτης, ναι. Αν μιλάμε για μετριότητα, καλύτερα το στοίχημα Κόλινς και ΣΤΑΘΕΡΑ Κατσίβελης, συν όλοι οι ψηλοί στο ροτέισον.
ΥΓ5. “Όλα τα λεφτά” είναι να πάει ο Ολυμπιακός στο ΟΑΚΑ για το τελευταίο ματς του πρώτου γύρου με ρεκόρ 4-2. Μην ξεχνάτε πως μετά την νέα δοκιμασία εκεί, ακολουθεί ο αγώνας με την Φενέρ στην Πόλη… Το 2/2 απέναντι σε Μάλαγα και Εφές στο ΣΕΦ είναι ΑΝΑΓΚΑΙΟ! Δεν είναι, όμως, εύκολο. Θα εξελιχθεί σε απτό στόχο αν το μυαλό δεν… ταξιδεύει μακριά και η ομάδα προσηλωθεί στην λογική της ξεχωριστής προσέγγισης. Όχι σε κάθε παιχνίδι του τοπ16, αλλά σε κάθε… κατοχή, σε κάθε μπάλα.
ΥΓ6. Λέω για μια ακόμα φορά πως η Ευρωλίγκα εξελίσσει νέα φύση ως λίγκα με το νέο φορμάτ. Μετράει περισότερο ΠΟΤΕ παίζεις με κάποιον και όχι με ΠΟΙΟΝ παίζεις! Μοιάζει οξύμωρο, αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινό.
ΥΓ7. Ρε παιδιά, όλα τα κουφά στην Πόλη; Ανατροπή Λίβερπουλ, ανατροπη Ολυμπιακού, το ευρωπαϊκό της Παρτιζάν με το σουτ του Τζόρτζεβιτς το 1992, το σουτ του Σλούκα, η baseball “πάσα” του Πλάνινιτς που δεν μας… χάλασε (βαθμολογικά) καθόλου!
ΥΓ8. Τρέμει η ψυχή μου με γεγονότα όπως αυτά στην Λέρο. Πόσο πικρό και άδικο τέλος για γυναίκες και τα παιδιά τους που έψαχναν στον ήλιο μοίρα και τελικά το πεπρωμένο τους ήταν να πεθάνουν στο βυθό; Αυτές είναι ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ και μας διδάσκουν δύο πράγματα. Η κάθε υπερβολή για τον αθλητισμό είναι μη ρεαλιστική και αποτελεί πολύ εγωιστική προσέγγιση απέναντι στους νόμους της ζωής και όσα αυτή μας έχει προσφέρει. Το όνειρό μου – ίσως μείνει απλά όνειρο και το δω καμία φορά στον ύπνο μου – είναι να γίνουμε ξανά ΈΛΛΗΝΕΣ με την παλιά διαχρονική, πανάξια σημειολογία της λέξης.