Του Κώστα Βαϊμάκη
Οποιαδήποτε τεχνική ανάλυση για τον ημιτελικό ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και ΤΣΣΚΑ μάλλον είναι περιττή: οι δυο ομάδες έχουν παίξει φέτος δυο φορές κι έχουν δει η μια την άλλη άλλες 20 – 30 τουλάχιστον. Τα dvd-players έχουν λιώσει στο παίξιμο, τα δυνατά σημεία είναι γνωστά και οι λιγοστές αδυναμίες που έχουν και οι δυο ομάδες, τριγυρίζουν συνέχεια στα μυαλά των προπονητών.
Αν δούμε τα πράγματα ψυχρά και με βάση τη λογική, οι Ρώσοι έχουν το πάνω χέρι: η ΤΣΣΚΑ είναι ομάδα με ποιότητα και βάθος, έχει εναλλακτικές λύσεις σε κάθε θέση, έχει προσωπικότητες, έχει ΝΒΑer αλλά ευρωπαϊκής λογικής, έχει συνδυασμό νιάτων – γρήγορων ποδιών – έμπειρων παικτών, έχει το κίνητρο να εκθρονίσει τον Παναθηναϊκό και να κατακτήσει την κούπα. Δεν έχει βέβαια Ομπράντοβιτς και Διαμαντίδη, αλλά έχει πολλά σπουδαία πράγματα για να δέσει τα χέρια του «Ζοτς» μπλοκάροντας όσο μπορεί τον Διαμαντίδη, ώστε να αποσυντονίσει τον Παναθηναϊκό όσο χρειάζεται: αν ο Παναθηναϊκός βραχυκυκλώσει πέντε λεπτά και η ΤΣΣΚΑ χτίσει μια διαφορά 10+ πόντων, είναι τόσο έμπειρη και ποιοτική ομάδα που δύσκολα θα αφήσει τον αντίπαλο να επιστρέψει.
Θυμάμαι πριν λίγα χρόνια εκείνο τον εκπληκτικό τελικό ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και ΤΣΣΚΑ, με το δραματικό φινάλε και το σουτ του Σισκάουσκας να χτυπάει στο σίδερο. Εκείνο το πρώτο ημίχρονο του Παναθηναϊκού, όπου πήρε μια διαφορά που του έδωσε τελικά και τη νίκη, ήταν το ημίχρονο του τέλειου μπάσκετ. Απ’ αυτά που ξέρεις ότι αποκλείεται να διαρκέσουν 40 αγωνιστικά λεπτά, αλλά αισθάνεσαι τυχερός που είδες έστω και 20 λεπτά τέτοιας μπασκετικής πανδαισίας. Ξέρεις επίσης ότι αυτά τα τέλεια πράγματα είναι σπάνια και δεν τα ξαναβλέπεις εύκολα, ειδικά από την ίδια ομάδα και ειδικότερα απέναντι στον ίδιο αντίπαλο.
Άλλα πράγματα περιμένω να δω εγώ από τον Παναθηναϊκό κι όχι ρεπετισιόν εκείνου του τελικού – άλλο ρόστερ τότε, πιο ποιοτικό και επίσης άλλες ηλικίες πολλών παικτών του Παναθηναϊκού που είναι κομβικοί για το παιχνίδι της ομάδας. O Μπατίστ, ο «Σάρας», ο Τσαρτσαρής έχουν μεγαλώσει πια, ο Διαμαντίδης άφησε πίσω του τα 30, Φώτσης και Νίκολας δεν υπάρχουν πια και ο Σμιθ με τον Λόγκαν είναι άλλου τύπου παίκτες, ο Μάριτς δεν μπήκε ποτέ όχι στα παπούτσια του Πέκοβιτς αλλά ούτε στις κάλτσες του, ο Σάτο είναι σε κάμψη κι ο Περπέρογλου τώρα ανεβαίνει σιγά – σιγά, ο Καλάθης δεν θυμίζει τον περσινό καταπληκτικό Καλάθη της αντίστοιχης περιόδου, ο Βουγιούκας με τον Καϊμακόγλου παίζουν ενδεχομένως καλύτερα απ’ ό,τι περιμέναμε αλλά δεν μοιάζουν οι παίκτες που μπορούν να κερδίσουν μόνοι τους ένα ματς με την ΤΣΣΚΑ.
Συνηθίζουμε να λέμε τα τελευταία χρόνια για το “pick ‘n’ roll” του Παναθηναϊκού που μπορεί να διαλύσει κάθε αντίπαλο. Το ξέρουν πια καλά αυτό οι αντίπαλοι κι έχουν προετοιμαστεί για να το αντιμετωπίζουν και επιπλέον το “pick ‘n’ roll” θέλει γερά πατήματα στο τελείωμα, τα οποία ο Μπατίστ δείχνει να μην έχει όσο κυλάνε τα αγωνιστικά λεπτά. Εγώ λέω ότι για να κερδίσει ο Παναθηναϊκός, πρέπει να το ρίξει όχι στο “pick ‘n’ roll”, αλλά στο “rock ‘n’ roll”: πρέπει να κάνει ένα «ροκ» παιχνίδι, να κάνει κάτι αναπάντεχο για τον αντίπαλο, κάτι που δεν θα περιμένουν οι Ρώσοι. Να αφήσει τα καλούπια και τα «κουτάκια», να τρέξει, να δοκιμάσει να βγάλει αιφνιδιασμούς, να πάει σε προσωπικές ενέργειες, να βγάλει στο παρκέ διάθεση και «τρέλα». Αυτή η τρέλα, έχει ονοματεπώνυμο και λέγεται «Σαρούνας Γιασικεβίτσιους». Σε ένα τέτοιο παιχνίδι, τόσο δύσκολο και απαιτητικό, ίσως μόνο αυτός μπορεί να ξεχαρβαλώσει τη ρώσικη μηχανή και να κάνει τον Παναθηναϊκό απρόβλεπτο, ακόμα και στα 36 του.
Και κάτι τελευταίο: ο Ομπράντοβιτς με τον Ιτούδη εδώ και τόσα χρόνια, έχουν το «χάρισμα» να μας εμφανίζουν στα μεγάλα ματς ένα κρυφό όπλο που δεν περιμένει ο αντίπαλος. Άλλοτε ήταν ο Λάζαρος Παπαδόπουλος, άλλοτε ο Νικ Καλάθης, άλλοτε ο Καϊμακόγλου ή ο Τσαρτσαρής. Αν έπρεπε να ποντάρω κάπου τα λεφτά μου, διαισθητικά ίσως, θα τα έβαζα στον Λόγκαν. Στο πρώτο ματς με την Μακάμπι έδειξε κάτι που έχει και δεν έχει κανείς άλλος, ούτε είχε ο προκάτοχός του, ο Ντρου Νίκολας: τρομερή έφεση στη μπούκα και το ένας – με – έναν. Παρά το μικρό του μπόι, έχει έκρηξη στο πρώτο βήμα και λόγω άλματος μπορεί να τα βάλει με ψηλότερους αντιπάλους.