Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Ο Ολυμπιακός γύρισε τον διακόπτη στο ΣΕΦ και είδαμε επιτέλους, ένα ντέρμπι στα μέτρα των κόκκινων και όχι στο στιλ που βολεύει τον Παναθηναϊκό και είχε καταφέρει να το επιβάλλει σε όλες, μα σε όλες ως τώρα τις φετινές αναμετρήσεις.
Αν αυτός ήταν ένας 5ος τελικός, θα μπορούσαμε να πούμε πολλά, ακόμα και να αποθεώσουμε την ομάδα για την συντριπτική της νίκη σε αυτό το παιχνίδι. Εδώ ΜΙΛΑΜΕ απλά για το 1-1 και επειδή οι πικροί…. καφέδες στο ΟΑΚΑ είναι αμέτρητοι, τα λίγα λόγια ζάχαρη και τα καθόλου μέλι. Η ομάδα έκανε απλά το χρέος της.
Με τρόπο πιο εντυπωσιακό από τον αναμενόμενο ή αν θέλετε με μια εμφάνιση καθ’όλα διαφορετική σε σχέση και σύγκριση με τις “δυσκοίλιες” και κουραστικές που μας είχε συνηθίσει φέτος (αλλά και πέρυσι) απέναντι σε ένα Παναθηναϊκό που ουδεμία σχέση έχει ως ομάδα με το πρόσφατο ένδοξο παρελθόν του.
Αυτός ο αγώνας τελείωσε πολύ νωρίς. Η μεγαλύτερη ουσία του; Ο Παναθηναϊκός ΔΕΝ διέφερε δα και τόσο πολύ από την ομάδα που βλέπουμε σε κάθε ντέρμπι.
Ο Ολυμπιακός ΔΙΕΦΕΡΕ κι ήταν αυτός που απέδωσε πολύ, πολύ καλύτερα και μπήκε στο γήπεδο δαγκώνοντας…
Τελείωσε νωρίς
Ναι, αυτό ήταν πρώτο δεκάλεπτο! Ο Ολυμπιακός ήταν απόλυτα συγκεντρωμένος με το κουμπί της ενέργειας στο φουλ και χωρίς να χαρίζει το παραμικρό στον Παναθηναϊκό. Είναι χαρακτηριστικό πως από τους 12 πόντους που πέτυχαν οι πράσινοι στην πρώτη περίοδο, οι περισσότεροι ήταν απόρροια προσωπικών ενεργειών και δύσκολων εκτελέσεων. Ακριβώς, επειδή ο Ολυμπιακός δεν τους έδινε διαδρόμους, χώρους για δημιουργία, εύκολα καλάθια.
Την ίδια στιγμή οι γηπεδούχοι σούταραν με 6/9 τρίποντα και παρότι δέχτηκαν 2 (ενώ ο Παναθηναϊκός είχε βάλει… 1 στο πρώτο χαμένο ματς) βρέθηκαν ακαριαία στο +17 πόντων και σκόραραν 29 πόντους. Μήπως θυμάστε πόσους είχαν βάλει στο πρώτο ημίχρονο – έκτρωμα που έκαναν στο ΟΑΚΑ; Μόλις 26! Ο Ολυμπιακός πέτυχε +3 πόντους στο μισό χρονικό διάστημα…
Η ΕΙΔΟΠΟΙΟΣ διαφορά ήταν πως η ομάδα πήγαινε ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ σε όλες τις κατοχές της και πιο ΕΠΙΘΕΤΙΚΑ απέναντι στην πικ εν ρολ άμυνα του Παναθηναϊκού. Που η αλήθεια είναι πως δεν μπορεί να είναι το ίδιο αποτελεσματική χωρίς τον Τζέιμς Γκιστ. Μεγάλη απώλεια και πολύ σημαντικό το αν θα παίξει την Πέμπτη. Είναι μεγάλο κλειδί ο Αμερικανός στην αμυντική τακτική τους και έλειψε ξεκάθαρα.
Τα ποστ απ
Ο Παναθηναϊκός δεν είχε αποτέλεσμα όποια πικ εν ρολ ανάπτυξη κι αν υιοθετούσε στο πρώτο ημίχρονο. Έτσι πήγε στην γνωστή δοκιμασμένη και αποτελεσματική πεπατημένη των ποστ απ. Αρχικά με τον Μασιούλις και μετά με τον Λουκά Μαυροκεφαλίδη. Που βοήθησε την ομάδα του να αυξήσει κάπως την παραγωγικότητά με την ποιότητά του στην επίθεση. Το ίδιο ισχύει και για τον Βλάντο Γιάνκοβιτς – δεν έχω καταλάβει γιατί δεν έχει ρόλο σε αυτό τον Παναθηναϊκό, κι ας παίζει στην ίδια θέση με τον Μασιούλις – που έδωσε λύσεις, αλλά στοχεύτηκε από τον Μπαρτζώκα. Στο χαμηλό ποστ, απέναντι στον Πρίντεζη, που ήταν “φωτιά”.
Το πρόβλημα για τους φιλοξενούμενους είναι πως ο Ολυμπιακός είχε βρει ρυθμό από την αρχή, είχε ανοίξει το δικό του σκορ και ως γνωστόν, ο φετινός Παναθηναίκός 9 φορές θα κερδίσει από την άμυνα και μια από την επίθεση.
Αφεντικό
Δεν άλλαξαν πολλά ούτε στην δεύτερη περίοδο. Ο Ολυμπιακός δεν ήταν δυνατό να συνεχίσει στους ίδιους ρυθμούς παραγωγικά, αλλά συνέχισε να βγάζει ενέργεια στην άμυνα και να πηγαίνει δυνατά στα ριμπάουντ. Το επί μέρους σκορ ήταν 19-17 κι έτσι μετά την αρχική “καταιγίδα” οι κόκκινοι όχι μόνο δεν είδαν το προβάδισμά τους να αποδομείται, αλλά το συντήρησαν και προσέθεσαν δύο έξτρα πόντους στο σακκούλι. Το πρώτο ημίχρονο ήταν σαφώς το καλύτερο που έχει κάνει φέτος ο Ολυμπιακός απέναντι στον Παναθηναϊκό και πρέπει να αποτελέσει τον “πιλότο” για την συνέχεια.
Η πολύ μεγάλη διαφορά είναι πως από το πρώτο δευτερόλεπτο ο Ολυμπιακός τα έκανε όλα πιο γρήγορα, πιο επιθετικά, πιο αποφασιστικά και η αναμέτρηση γρήγορα πήγε σε ένα ρυθμό που ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ μεγάλο πρόβλημα στον Παναθηναϊκό. Τον κάνει να νιώθει σαν ψάρι έξω από το νερό. Το μοτίβο δεν έμοιαζε με τα ντέρμπι που έχουμε δει την τελευταία διετία, αλλά με τα εντός έδρας ματς στους τελικούς του 2012.
Εκεί που και στα τρία παιχνίδια, σε ΟΛΑ, η ομάδα είχε “ανοίξει” την διαφορά στους 20 πόντους.
Τα SOS
Αν κάποιος προσέξει τα νούμερα του πρώτου ημιχρόνου, θα δει ότι η (εδώ που τα λέμε και λίγο παρά φύση) διαφορά, λόγω του ποσοστού, ήταν τα τρίποντα. Ο Ολυμπιακός είχε 8/14 και ο Παναθηναϊκός 2/6. Η μια ομάδα σκόραρε στο πρώτο ημίχρονο 24 πόντους από το τρίποντο και η άλλη 6. Δηλαδή, 18 πόντους διαφορά. Το ημίχρονο τελείωσε με +19.
Αυτό που λίγοι θα προσέξουν, όμως, είναι πως τα ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ εύστοχα τρίποντα προήλθαν από καταστάσεις αιφνιδιασμού (πρωτεύοντες αλλά και δευτερεύοντες) και όχι τόσο στο 5 εναντίον 5. Εννοείται πως στο ΟΑΚΑ βλέπουμε σχεδόν αποκλειστικά 5 Vs 5…
Το άλλο στοιχείο που είχε επίδραση είναι το πολύ κακό ποσοστό του Παναθηναϊκού στο δίποντο (8/23, τουτέστιν 35%), που έβγαλε εντελώς εκτός πλάνου τον Αλβέρτη και τον αδρανοποίεισαι. Ήταν πασιφανές ότι επιθετικά ο Παναθηναϊκός πόνταρε στο χαμηλό ποστ για να σκοράρει, αλλά και να ελέγξει τον ρυθμό από εκεί – που τον έχασε με το καλημέρα – στόχος που απέτυχε από νωρίς.
Δεν γινόταν
Ο Παναθηναϊκός την τελευταία διετία είναι μια ομάδα που στηρίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στην άμυνά του και στην επίθεση το “ταβάνι” του δεν είναι ιδιαίτερα υψηλό. Τον συγκρίνω με τις ομαδάρες του παρελθόντος, για αυτό το λέω.
Άπαξ και ο ρυθμός που έδωσε ο Ολυμπιακός ήταν γρήγορος και το σκορ πήγε τόσο ψηλά, δεν υπήρχε καμία περίπτωση να αντιδράσουν οι πράσινοι. Δεν μπορούσαν, δεν είναι αυτό το στιλ τους και έχει αποδειχτεί σε αρκετά παιχνίδια που οι αντίπαλοί τους έχουν πάρει διαφορές στην φετινή Ευρωλίγκα.
Ο Ολυμπιακός έκανε το κομμάτι του και στο δεύτερο ημίχρονο. Ο Παναθηναϊκός απλά έφτασε στο μέσο όρο του σε τέτοιες αναμετρήσεις – 64 πόντοι – και ουσιαστικά από το 25 κι έπειτα, ο αγώνας ήταν αμιγώς διαδικαστικού χαρακτήρα.
Η αλήθεια είναι πως μετά από υπερβολικά πολλά ντέρμπι που ήταν κομμένα και ραμμένα στο στιλ που θέλει ο Παναθηναϊκός, αυτή την φορά έγινε το αντίστροφο. Το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός πλέον ΞΕΡΕΙ πως μπορεί να σκοράρει περισσότερο στους τελικούς και πως ένα μεγάλο κομμάτι του προβλήματος έγκειται στο μυαλό του και όχι στην αγωνιστική ποιότητα του αντιπάλου – που είναι σημαντική, αλλά όχι μεγαλύτερη από αυτή των κόκκινων – ίσως είναι ακόμα πιο σημαντικό και από την αξία της ίδιας την νίκης.
Άλλο ματς
Αν ο Ολυμπιακός αποπροσανατολιστεί από την εικόνα του αγώνα, την έκταση του σκορ και την καθολική κυριαρχία, αν πιστέψει πως τα πράγματα θα είναι πλέον πιο εύκολα στο ΟΑΚΑ, τότε θα βάλει βούτυρο στο ψωμί του Παναθηναϊκού.
Μια τέτοια ήττα σε ένα τόσο έμπειρο οργανισμό όπως οι πράσινοι, θα επιφέρει συσπείρωση, ιερό πάθος, αποφασιστικότητα, βούληση για άμεση ρεβάνς. Δεν νομίζω να διαχειριστεί το +25 τόσο επιπόλαια ο Ολυμπιακός. Δεν έχει κερδίσει ποτέ τελικό στο ΟΑΚΑ. Δεν έχει αποδείξει πως μπορεί να είναι ο εαυτός του στο σπίτι του αντιπάλου του και χρειάζεται σωστή προσέγγιση, για να λειτουργήσει θετικά αυτή η νίκη την Πέμπτη.
Αυτό που μετράει και πρέπει να το βάλουν καλά στο ΜΥΑΛΟ τους ο Γιώργος Μπαρτζώκας και οι παίκτες του είναι πως ο φετινός Παναθηναϊκός δεν γιγαντώνεται όταν παίζει στο ΟΑΚΑ, μπροστά στο κόσμο του.
Ο Ολυμπιακός είναι που μεταλλάσσεται, εμφανίζεται αδιανότητα αγνώριστος και ανεξήγητα ανασφαλής απέναντι σε μια ομάδα που ακόμα και στις νίκες της, δεν σε τρομάζει.
Λεπτομέρειες…
Ο Ολυμπιακός πιθανότατα ΔΕΝ θα σουτάρει τρίποντα με 52% στο ΟΑΚΑ και ο Παναθηναϊκός ΔΕΝ θα έχει 40% (18/45) στα δίποντα.
Αυτό που πρέπει να κάνουν, όμως, οι κόκκινοι είναι να διατηρήσουν το ποσοστό τους στις βολές στα ίδια επίπεδα (78%) και να μην σουτάρουν πάλι από την γραμμή σαν… σχολική ομάδα.
Αυτό που πρέπει, επίσης, να επαναλάβει ο Ολυμπιακός είναι να πάει τόσο αγριεμένα στα ριμπάουντ και να προστατέψει με ΚΑΘΕ τρόπο τα αμυντικά ριμπάουντ και την ρακέτα του. Πάλι στα ποστ απ θα καταφύγει στα κρίσιμα ο Παναθηναϊκός και μάλιστα όχι από το “5”, αλλά από το “3” και το “4”, είναι ΣΙΓΟΥΡΟ.
Έγραψα πριν πως αυτός ο Παναθηναϊκός είναι δύσκολο να ανατρέψει διαφορές ή ολοκληρωτικά το μοτίβο και τον ρυθμό ενός αγώνα. Ο Ολυμπιακός κέρδισε 29-12 στην πρώτη περίοδο και μετά είχαμε: Δύο Χ 19-17 (2η, 3η περίοδος) και 22-18 στο τελευταίο δεκάλεπτο.
Τι σημαίνει αυτό; Ο Ολυμπιακός πρέπει να μπει σαν ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ στο ΟΑΚΑ και όχι “κοιμισμένος” ή… βαλσαμωμένος, όπως μπήκε στο πρώτο τελικό. Αν συσσωρεύτηκε πίεση στον αντίπαλο από αυτή την άσχημη εμφάνιση, θα ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΤΕΙ αν η ομάδα είναι αυτή που ΠΡΕΠΕΙ.
Ας εκμεταλλευττεί το μομέντουμ που πάει να δημιουργήσει ο Ολυμπιακός, για να πάρει επιτέλους ένα πρωτάθλημα με μειονέκτημα έδρας.
Στις πράξεις πρέπει να γίνει η δουλειά, όχι στα λόγια.
Μετά την ήττα στο ΟΑΚΑ εξέφρασα ξεκάθαρα μια θέση. Αν δεν κατακτηθεί αυτό το πρωτάθλημα, απέναντι στην συγκεκριμένη ομάδα του Παναθηναϊκού – παρά το πλεονέκτημα έδρας – θα είναι πολύ μεγάλη αποτυχία.
Νομίζω πως η εικόνα της ομάδας του Φραγκίσκου Αλβέρτη δεν με διέψευσε.
Στο προηγούμενο άρθρο ολοκλήρωσα τις σκέψεις μου με την ενότητα “πινελιές του μυαλού” και έγραψα τι πιστεύω ότι πρέπει να γίνει και τι θέλω, για να πάρει ο Ολυμπιακός το πρωτάθλημα.
Ο Βασίλης ήταν καλός. Ο Γιώργος τρομερός! Ο Μπαρτζώκας σαφώς πιο ήρεμος, αλλά λογικό, αφού από το πρώτο δευτερόλεπτο η ομάδα του πετούσε “φωτιές”.
Ο Σλούκας και ο Μάντζαρης όντως εμφανίστηκαν, ο Μπρεντ ήταν πιο συγκεντρωμένος, έπαιξε λίγο και ο Σερμαντίνι.
Τι απομένει;
“Θέλω ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να τελειώσει ένα ματς στο ΟΑΚΑ και να ασχολούμαι με το τι έκανε ο Ολυμπιακός και όχι με τα χάλια του και με το τι δεν έκανε”.
Άντε να δούμε! Θα γίνει το “θαύμα” που μπασκετικά μόνο θαύμα δεν… χρειάζεται;
Στην τελική ρε μάγκες, τι ζητάμε να κάνετε στο ΟΑΚΑ;
Κάτι πολύ απλό, που όλοι εύχονται να τους ζητηθεί.
Απλά, να είστε ο εαυτός σας!!!
http://www.youtube.com/watch?v=ve1rjZ9aOsI