Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Πέμπτος τελικός, λοιπόν και πλέον το μεγάλο φαβορί είναι ο Παναθηναϊκός. Ο Ολυμπιακός έδειξε στον δεύτερο και τον τρίτο τελικό πως είναι καλύτερη ομάδα, είχε το απόλυτο μομέντουμ και το πλεονέκτημα της έδρας. Μια μεγάλη ευκαιρία να τελειώσει την υπόθεση τίτλο μέσα στο σπίτι του, να πάρει το πρώτο πρωτάθλημα με μειονέκτημα έδρας μετά την σεζόν 1992-1993 και να κλείσει την σεζόν πετυχημένα.
Μεταφέροντας ταυτόχρονα στον αντίπαλο την αποτυχία και όσους τριγμούς, προβλήματα και εσωστρέφεια θα απέρρεαν από αυτή, γνωρίζοντας την ελληνική πραγματικότητα. Η κατάσταση γύρισε τούμπα. Οι πράσινοι ήρθαν στο ΣΕΦ να πουλήσουν ακριβά το τομάρι τους , έπαιξαν με μεγάλη αποφασιστικότητα, βρέθηκαν σε καλή μέρα και κατά τα ψέματα, είχαν απέναντι ένα Ολυμπιακό ΤΡΑΓΙΚΟ.
Αν αναλογιστούμε πως μετά το πολυπόθητο εδώ και μια δεκαπενταετία διπλό στο ΟΑΚΑ και με τον Παναθηναϊκό να μην έχει σχέση ποιοτικά με τις ομαδάρες που διέθετε σε παρελθόντα έτη, ο Ολυμπιακός μπήκε στο παρκέ για να παίξει το ματς τίτλου και είχε τέτοια εικόνα από το πρώτο δευτερόλεπτο (απόλυτα ενδεικτικές οι δύο πρώτες φάσεις του αγώνα) είναι να απορείς, αν όχι να τραβάς τα μαλλιά σου.
Γιατί;
Το πιθανότερο είναι πως ούτε ο Γιώργος Μπαρτζώκας, ούτε οι παίκτες του έχουν απάντηση σε αυτό το γιατί.
Αυτό που εισέπραξα μέσα από το γήπεδο, αξιολογώντας τις αντιδράσεις των πάντων στον Ολυμπιακό και την εντελώς ανεπαρκή εμφάνιση που ήταν αγκαζέ με τρομακτικά επίπεδα έλλειψης συγκέντρωσης, βιασύνης και νευρικότητας, είναι το εξής.
Αντί το μπρέικ να απελευθερώσει ολοκληρωτικά τον Ολυμπιακό και να βάλει “φτερά” στα πόδια του, επήλθε αυτό – εγκλωβισμός.
Η ομάδα δεν εμφανίστηκε με φτερά, αλλά με ΑΛΥΣΙΔΕΣ στα πόδια, τα χέρια και το χειρότερο, στο… μυαλό.
Παρακολουθώ τον Ολυμπιακό ως πιστός φίλαθλος και ως δημοσιογράφος συστηματικά από τις εποχές στο Παπαστράτειο που πηδούσαμε τη μάντρα για να μπούμε μέσα. Ειλικρινά, πιθανολογώ πως δεν έχω δει ποτέ πιο αγχωμένο και πιο νευρικό τον Ολυμπιακό. Ποτέ.
Κι αυτό συνέβη μετά το διπλό στο ΟΑΚΑ.
Θέλω να είμαι ειλικρινής. Δεν περίμενα τέτοια εικόνα. Δύο σενάρια έκβασης του 4ου τελικού είχα στο μυαλό μου.
Το πρώτο, επειδή θεωρούσα πως τα επίπεδα ενέργειας που μπορεί να διοχετεύσει ο Ολυμπιακός στο παρκέ είναι πολύ μεγαλύτερα, αφορούσε μια “καθαρή” νίκη των γηπεδούχων.
Το δεύτερο, να μην μπορέσει να διαχειριστεί την νίκη στο ΟΑΚΑ σωστά και να παρουσιάσει έλλειψη συγκέντρωσης, δίνοντας το πάτημα στον Παναθηναϊκό να προηγηθεί, να πιστέψει και να δούμε ένα ματς για γερά νεύρα.
Ακόμα και στο πως είχα, όμως, στο μυαλό μου το δεύτερο – κακό για τον Ολυμπιακό – σενάριο, έπεσα εντελώς έξω. Δεν είχα φανταστεί πως μπορεί ο Παναθηναϊκός να έχει εικόνα νικητή ξεκάθαρη από την αρχή ως το τέλος, δεν είχα αφουγκραστεί πως υφίσταται ενδεχόμενο να είναι οι γηπεδούχοι σε τρικυμία εν κρανίω σε όλο, μα σε όλο το παιχνίδι.
Ανάλυση
Αμιγώς μπασκετικά, ο Παναθηναϊκός ήταν πιο φρέσκος, πιο επιθετικός, πιο ομάδα για 40 λεπτά. Για το συγκεκριμένο ματς, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία σε αυτό. Μπήκε στο παρκέ του ΣΕΦ με το μαχαίρι στο στόμα, ΔΕΝ έχανε καμία διεκδικούμενη μπάλα και αυτό ίσχυσε σε ΟΛΗ την διάρκεια της αναμέτρησης.
Το πιο φοβερό από όλα;
Τέσσερις από τους 10 παίκτες που ουσιαστικά εμπιστεύτηκε στο ροτέισον του ο Αλβέρτης (Μπράμος, Κάρι, Φώτσης, Ούκιτς) έβαλαν όλοι μαζί… 5 πόντους, άλλους τόσους πέτυχε ο εκπληκτικός στην άμυνα Γκιστ και αυτό καθόλου δεν κόστισε στον Παναθηναϊκό!
Μα καθόλου. Έφταναν ο Λάσμε και ο Διαμαντίδης με δύο επιθετικά ξεσπάσματα από τον Γιάνκοβιτς – έχω απορήσει πολλές φορές γιατί δεν παίζει με σταθερό ρόλο – και τον Μαυροκεφαλίδη για να έχει τον απόλυτο έλεγχο και να είναι μπροστά με σημαντικές με βάση το μοτίβο του αγώνα διαφορές, για 35 λεπτά.
Αν αυτό δεν είναι απτή απόδειξη της “γύμνιας” της σοκαριστικά κακής εμφάνισης του Ολυμπιακού, τότε ποιο είναι;
Ο Ολυμπιακός είχε 4 ασίστ περισσότερες, 6 λάθη λιγότερα, δύο κλεψίματα επιπλέον, περισσότερα ριμπάουντ και 7 επιθετικά εξτρά – δηλαδή πολύ ικανοποιητικό αριθμό ΠΑΡΑΠΑΝΩ κατοχών – και όχι απλά έχασε, αλλά μέχρι να φτάσουμε στην ανολοκλήρωτη ανατροπή στο τέλος, ήταν πίσω συχνά με διψήφιες διαφορές.
ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΥΤΟ;
ΔΕΝ ΕΙΧΕ τα στοιχεία που κρίνουν τέτοια ματς και καταλήγουν σε τίτλο.
ΔΕΝ είχε καθαρό μυαλό.
ΕΙΧΕ τρομερή νευρικότητα και αδιανόητα επίπεδα άγχους.
ΕΙΧΕ ΜΗΔΕΝ υπομονή.
Είχε ΦΟΒΟ ΝΙΚΗΣ.
ΔΕΝ είχε την επιθετικότητα που έπρεπε στις διεκδικούμενες μπάλες, σε αντίθεση με τον Παναθηναϊκό.
ΔΕΝ ΕΙΧΕ κανέναν εντός και εκτός παρκέ να προσπαθήσει να τραβήξει το κάρο από την λάσπη και κυρίως να προσφέρει ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΣΜΟ ΗΡΕΜΙΑΣ και ΥΠΟΜΟΝΗΣ σε όλους τους υπόλοιπους.
Όταν από τον ΦΕΤΙΝΟ Παναθηναϊκό δέχεσαι 43 πόντους ΜΕΣΑ στο σπίτι σου, στο παιχνίδι που ΠΡΕΠΕΙ να κερδίσεις για να ΠΑΡΕΙΣ το πρωτάθλημα, το πρώτο πράγμα που οφείλεις πάνω από όλα απέαντι στον εαυτό σου να κάνεις, είναι το εξής: Να κοιταχτείς στον καθρέφτη και να πεις. Είμαι μαλ… Είμαι απαράδεκτος.
ΑΝ δεν είναι ΑΥΤΟ το ΠΡΩΤΟ πράγμα που θα κάνεις και ΜΕΤΑ όλα τα ΥΠΟΛΟΙΠΑ, τότε δεν έχεις ΟΥΔΕΜΙΑ πιθανότητα να κερδίσεις ξανά στο ΟΑΚΑ και να κατακτήσεις το πρωτάθλημα.
Στο ίδιο έργο
Πάμε τώρα και στα επί μέρους της τακτικής. Στο ίδιο έργο θεατές με τόσα και τόσα ντέρμπι την τελευταία διετία. Θεατές κι εμείς, θεατές και οι πρωταγωνιστές με τα κόκκινα.
Ο Παναθηναϊκός εμπιστεύτηκε την άμυνα Πεδουλάκη και δικαιώθηκε απόλυτα με τον Γκιστ να ορθώνει ανάστημα μπροστά στον Σπανούλη – και ο Ούκιτς έπαιξε πολλές σκυλίσιες άμυνες όταν χρειάστηκε – και ρίσκαρε το περιφερεριακό σουτ, με ευεργετικά αποτελέσματα.
Όταν ο Διαμαντίδης είναι 2-3 μέτρα από το καλάθι και ο προσωπικός του αντίπαλος (Κόλινς) είναι μόνος του σε κάθε κατοχή και τελικά σουτάρει με 1/10, τότε οι χώροι θα είναι ερμητικά κλειστοί και η επίθεση εγκλωβισμένη.
Ο Ολυμπιακός έβαλε μέσα στο γήπεδό του 16, 14, 15 και 20 πόντους ανά δεκάλεπτο. Πως να κερδίσει;
Εντάξει, αυτή την τακτική στην άμυνα και την απόλυτη αδυναμία του Ολυμπιακού να βρει ένα πλάνο Β΄να αντιδράσει την έχω δει τόσες φορές, που αν και δεν θα έπρεπε, την έχω συνηθίσει. Μου φαίνεται πια οικεία στο μάτι.
ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ του Ολυμπιακού, όμως, η ΕΥΚΟΛΙΑ με την οποία γινόταν οι αλλαγές στα σκριν και έβγαινε – κυρίως – ο Λάσμε με τα γκαρντ του Ολυμπιακού μέσα στην ρακέτα ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΩ με την καμία.
Μόνο ο Κόλινς έχει την σωματοδομή και την φυσική δύναμη να βγάλει κάποιες μις – ματς άμυνες. Κανείς άλλος περιφερειακός της ομάδας. Σε μια σειρά που ο Παναθηναϊκός σουτάρει ΠΟΛΥ ΑΣΧΗΜΑ από το τρίποντο, για ΠΟΙΟ ΤΙΜΗΜΕΝΟ λόγο δίνουμε τις αλλαγές τόσο εύκολα και προκαλούμε εξόφθαλμα μις – ματς;
Εξηγείται κάπως;
Ο Παναθηναϊκός ΉΤΑΝ η ομάδα που πολλάκις σούταρε περισσότερα τρίποντα από δίποντα, κάτι για το οποίο γκρίνιαζε και ο κόσμος του. Ξαφνικά, ο Αλβέρτης – ΚΑΝΕΙ ΜΠΑΜ από τις κατανομές των προσπαθειών ΣΕ ΟΛΗ την σειρά – τον έχει κάνει ομάδα που σουτάρει ΤΟ ΠΟΛΥ ένα τρίποντο για 3 δίποντα.
Και ΔΕΝ έχει ούτε τον Χακίμ, ούτε τον Ντάνκαν, ούτε καν τον Πέκοβιτς ή τον Βουγιούκα.
Ο Λάσμε είναι που ΔΕΝ έχει παιχνίδι με πλάτη και ο Μαυροκεφαλίδης.
Ανεξήγητα στα επίπεδα του μεταφυσικού, πράγματα.
Μπορώ να αναλύω για ώρες όσα έχω στο μυαλό μου (σωστά ή λανθασμένα) αλλά το κλείνω εδώ και προσπαθώντας συνειδητά και με ΛΟΓΟ να αποσυνδέσω κάθε διαιτητική κουβέντα από το 40λεπτο που ακτινογραφώ (αν και στην πράξη είναι απόλυτα αλληλένδετα), συνοψίζω με την εξής πρόταση.
Ο Ολυμπιακός έκανε μια ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ εμφάνιση στο πιο ακατάλληλο τάιμινγκ κι αυτό που με στενοχωρεί περισσότερο από όλα είναι πως ΔΕΝ ΕΙΧΕ ψυχή και καθαρό μυαλό.
Δεν το περίμενα.
Αδίκησε κατάφορα τον εαυτό του, δεν ήταν ικανός ούτε καν να εκθέσει όσο έπρεπε αυτούς που ΠΙΣΤΕΥΕΙ ότι θέλουν να του πάρουν την μπουκιά από το στόμα και το ακόμα χειρότερο για μένα, είναι πως μετά την ευτυχία των ευρωπαϊκών τίτλων με έκανε να νιώσω, ξέρετε πως;
Όπως ένιωθα πριν το back to back όταν ο Παναθηναϊκός ΈΠΑΙΡΝΕ όσα παιχνίδια πραγματικά είχε ΑΝΑΓΚΗ να νικήσει στον Πειραιά.
Ο ΤΟΤΕ Παναθηναϊκός….
Να πετυχαίνει το ίδιο και ο ΝΥΝ Παναθηναϊκός;
(Αγωνιστική) ντροπή για τον Ολυμπιακό.
ΌΠΟΙΟΣ δεν θέλει να το δει και να το βάλει συνειδητά και με γενναιότητα ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ, να ξέρει πως ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ την ομάδα από ΤΩΡΑ σε ΗΤΤΑ στο ΟΑΚΑ.
Συνάμα, διαπράττει κι άλλο “έγκλημα”.
ΓΕΜΙΖΕΙ από μόνος του την κλεψύδρα του χρόνου που ο Ολυμπιακός θα αγωνίζεται με υπολείμματα συμπλέγματος, παρέχει ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΑΛΛΟΘΙ στην ομάδα που αγαπάει και ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ υπηρεσίες στον αντίπαλο. Ανεξάρτητα με το αν δεν το συνειδητοποιεί.
Σε όποιον αρέσει
Πιο σωστά σε όποιον καταλαβαίνει, πρέπει να είναι ο τίτλος σε αυτή την ενότητα. Επειδή έχω κουραστεί και δεν είμαι υποχρεωμένος να εξηγώ στον καθένα πως σκέφτομαι και πράττω και πως εγώ θεωρώ ότι πραγματικά βοηθάω – ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΡΟΛΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ Η ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΜΟΥ – την ομάδα με την οποία νιώθω συνδεδμένος συναισθηματικά, θα περιοριστώ στα παρακάτω.
Ασχολούμαι από το πρωί ως το βράδυ με το ρεπορτάζ και το μπάσκετ. Ξέρω τι συμβαίνει και τι όχι. Οι άνθρωποι μέσα στις ομάδες γνωρίζουν για παράδειγμα το 50% των γεγονότων στο παρασκήνιο. Οι καλοί δημοσιογράφοι που ψάχνονται κι έχουν αξιοπρέπεια και ευσυνειδησία επαγγελματική, ίσως το 20%.
Ο κόσμος που εκφράζει άποψη, αποθεώνει και αφορίζει τα πάντα αποκλειστικά βάση αποτελέσματος, στην καλύτερη ξέρει το 2%. Κι αυτό όπως του το ΔΙΟΧΕΤΕΥΟΥΝ και συνήθως το καταπίνει αμάσητο τα απανταχού οπαδικά μέσα, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ χρώματος.
Έχω εδώ και χρόνια πέρα από βιώματα, παραστάσεις και πολλές πληροφορίες “ολοζώντανες”, έχω ολοκληρωμένη άποψη για το πως λειτουργούν τα πράγματα στο ελληνικό μπάσκετ. Για το ποιος ελέγχει την κατάσταση, πως λειτουργεί ο Βασιλακόπουλος, πως κινείται η ΚΕΔ, ποια είναι η ΙΣΤΟΡΙΑ και η διαδρομή των ηγετικών στελεχών της και κυρίως του Νίκου Ζαβλανού και έπειτα του Συμεωνίδη.
Έχω κατά νου διαλόγους του Βασιλακόπουλου με τους ανθρώπους του, ξέρω τι συνέβη σε μια συνάντηση Έλληνα παίκτη (μικρού σε ηλικία) με τον πρόεδρο της ΕΟΚ, τι ειπώθηκε εκεί και μαθεύτηκε στον Ολυμπιακό – αυτό πιστεύω έχει εξοργίσει τους Αγγελόπουλους και κυρίως τον Γιώργο που προσωπικά δεν τον έχω δει ποτέ στη ζωή μου με τέτοια οργή – έχω σοκαριστεί κι εγώ ως ο Νίκος με ένα άλλο σκηνικό που έλαβε χώρα πέρυσι στην ΕΟΚ.
Την αντίδραση των Ζαβλανού, Κορομηλά και ΣΙΑ όταν ο τότε κομισάριος Καρούσης, είχε τολμήσει να κάνει σωστά την δουλειά του. Να ζητήσει επιτακτικά να γράψουν με λεπτομέρειες οι διαιτητές στο φύλλο αγώνος τι έγινε και τι λέχθηκε στην μπούκα (μια ακόμα) που έγινε στα αποδυτήρια στο ημίχρονο του περσινού ΔΕΥΤΕΡΟ τελικού στο ΟΑΚΑ. Είναι το σκηνικό, για το οποίο κάποιοι άλλαξαν μετά τις εκθέσεις τους και τις αναφορές τους…
Ο βαθμός αξιολόγησης της διαιτησίας από την ΚΕΔ ήταν καλός. ΑΡΑ, οι ΚΕΔαρχες έπρεπε να είναι έξαλλοι με τον ιδιοκτήτη της ΚΑΕ ΠΑΟ που πήγε στα αποδυτήρια και φέρθηκε έτσι στους διαιτητές.
Στα όργανά τους, δηλαδή, τους ανθρώπους που θεωρητικά και υπό ΝΟΡΜΑΛ συνθήκες, πρέπει να στηρίζουν και να προστατεύουν με ΚΑΘΕ κόστος, από κάθε είδος τραμπουκο – συμπεριφορών. Κάθε είδος λεκτικής ή σωματικής βίας, που έχει στόχους προφανείς.
Ε, η αντίδραση των κυρίων Ζαβλανού και Κορομηλά που δεν τα είχαν με αυτόν που έπρεπε αλλά με άλλον, είναι πέρα από κάθε ΛΟΓΙΚΗ! Είναι ασύλλυπτη για τον ανθρώπινο νου.
Γνωρίζουμε όλοι μας τον Τσαγκρώνη, κάποιους χειρισμούς του συγχωρεμένου Κολοκυθά που όντως αγαπούσε τρελά την εθνική και είχε προσφέρει παλιότερα σημαντικές υπηρεσίες. Όσοι ψάχνουν, ήξεραν και έλεγαν πριν από το ματς ποιος είναι ο Παναγιώτου, πως βρέθηκε ξανά να σφυρίζει τόσο σημαντικό παιχνίδι (όπως και πέρυσι στον πρώτο τελικό, μαζί με τον Καρακατσούνη) και γιατί είναι ικανός να θέσει τον εαυτό του ακόμα και σε κίνδυνο.
Δεν κατεβήκαμε από το φεγγάρι. Είμαι αυτός που με τεράστιο επαγγελματικό κόστος – το προσωπικό ας το αφήσουμε εκτός κουβέντας – έγραψα το 2011 το άρθρο “ο καλύτερος κερδίζει”.
Εδώ υπάρχει, όμως, ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΑΛΛΑ.
Για τα πάντα στην ζωή υπάρχει το σωστό και το λάθος τάιμινγκ.
Το τάιμινγκ που εξυπηρετεί τους στόχους σου και το τάιμινγκ που σου γυρνάει τα πάντα μπούμερανγκ.
Θα πω, λοιπόν και για ό,τι χρειαστεί θα επιστρέψω μετά το 5ο παιχνίδι.
Όταν ο Νίκος Ζαβλανός σταμάτησε την… μεγάλη καριέρα του (ελάχιστοι έχουν πάρει τόσα… MVS με την ίδια φανέλα, την γκρι εννοώ έτσι, για τόσα χρόνια) και ΑΚΑΙΡΙΑΙΑ ο Βασιλακόπουλος τον έχρισε προύχοντα της ΚΕΔ, ΑΚΡΙΒΩΣ εκεί ξεχείλισε το ποτήρι. ΤΟΤΕ.
ΌΧΙ ΧΘΕΣ.
ΟΥΤΕ ΚΑΝ στον τρίτο τελικό του 2010.
Όλα αυτά είναι γεγονότα μεταγενέστερα και δεν με αφορούν, από την στιγμή που ΣΥΝΕΒΗ αυτό το πράγμα με τον Ζαβλανό.
Τέτοιοι τύποι συνήθως εξαφανίζονται όταν σταματάνε την διαιτησία. Δεν τους βλέπεις και δεν τους ακους ποτέ ξανά. Έτσι πρέπει να είναι…
Ο Ζαβλανός το βράδυ έβγαλε τα γκρι και το πρωί έβαλε τα πουκάμισα ως ένα εκ των αφεντικών της ΚΕΔ με ΕΝΤΟΛΗ και ΕΥΛΟΓΙΑ Βασιλακόπουλου.
Είναι σαν να σου λέει στα μούτρα ο Θεός του ελληνικού μπάσκετ πως ο κύριος που σε είχε περιποιηθεί για αρκετά χρόνια με όριο ηλικίας ως ενεργός ρέφερι, θα σε αναλάβει ΧΩΡΙΣ ΗΛΙΚΙΑΚΟ ΌΡΙΟ, αφού ως παράγοντας σταματάς και στα 80. Αν δεν μιλάμε για την ΕΟΚ, καλά να είσαι, πας και μέχρι τα 100.
ΤΟΤΕ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΞΕΣΠΑΣΕΙ ο Ολυμπιακός και να μην διανοηθεί να ΔΕΧΤΕΙ αυτή την απίστευτη για όποιον ξέρει πρόσωπα και καταστάσεις προκλητική και τρομακτική για όλα τα επόμενα χρόνια, εξέλιξη.
Δεν ξέρω αν ο σωστός τρόπος είναι να “πληγώσεις” την εθνική.
Παρότι πίστευα και έλεγα (και στους προέδρους) ότι ο Βασιλακόπουλος σίγουρα τους κοροϊδεύει πριν από 6 χρόνια (όχι τώρα), υπό φυσιολογικές συνθήκες η εθνική δεν πρέπει να αγγίζεται από κανέναν.
Κατανοώ ότι οι τρόποι αντίδρασης στο “δικτατορικό μοντέλο” είναι ελάχιστοι και το μόνο που ενδιαφέρει τον Βασιλακόπουλο – όχι βέβαια περισσότερο από τον εαυτό του και την ανεξέλεγκτη αρχομανία – είναι η εθνική, αλλά μακάρι να υπάρχει άλλος τρόπος.
Καταλήγω, λοιπόν, με το εξής.
Στο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ παιχνίδι η ΤΡΑΓΙΚΗ απόδοση του Ολυμπιακού έχει διαδραματίσει πολύ, πολύ μεγαλύτερο ρόλο από ότι η διαιτησία.
Ισχύει 100%.
Όπως ισχύει πως την διαιτησία χθες στο ΣΕΦ (τα φάουλ, οι βολές κτλ είναι για τους ρηχούς γνώστες. Ας δούνε τον τελικό κυπέλλου του 2009 όσοι καταλαβαίνουν και ίσως συνειδητοποιήσουν πως ο Βορεάδης πλήγωσε τον Παναθηναϊκό και έπαιξε Ολυμπιακό επειδή είχε μόλις ΜΑΛΩΣΕΙ με τον Βασιλακόπουλο, χωρίς αυτό με τίποτα να αποτυπώνεται στην στατιστική) ούτε στο πιο τρελό του όνειρο δεν είχε, ούτε θα έχει ποτέ ο Ολυμπιακός στο ΟΑΚΑ.
Η διαιτησία είναι ΕΠΙΣΤΗΜΗ. Αν δεν έχεις ζήσει δίπλα σε διαιτητές, αν δεν ξέρεις τι λένε μεταξύ τους, αν δεν έχεις λάβει τα “φώτα” εκ των έσω, είναι σχεδόν απίθανο να μπορείς να καταλάβεις. Στο ποδόσφαιρο είναι πανεύκολο. Στο μπάσκετ ίσως και 10 φορές πιο πολύπλοκο.
Το ότι από το πρώτο δεκάλεπτο οι βασικοί πυλώνες εντός και εκτός παρκέ (κόουτς, Βασίλης) είχαν θολώσει και ξόδευαν την ενέργειά τους στους διαιτητές και όχι στην μάχη, είναι ΠΡΟΒΛΗΜΑ και ΛΑΘΟΣ του Ολυμπιακού.
Για όσους θα υποστηρίξουν πως δεν μπορείς να το αποφύγεις, θα επαναλάβω ότι λέω συνέχεια.
Αν δεχτώ ότι δεν σε σφυρίζουν καλά, έχεις δύο επιλογές. Καταρρέει η συγκέντρωση και η ψυχολογία σου και αναλώνεσαι στο να τους κοιτάς τα μάτια, να τους μιλάς ασταμάτητα και να παραμυθιάζεσαι πως θα τους επηρεάσεις.
Η άλλη;
Μένεις 100% συγκεντρωμένος, τα δίνεις όλα και όταν τελειώσει ο αγώνας, ξέρεις πως ΕΣΥ την ΔΟΥΛΕΙΑ σου και την ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ σου την έκανες όσο ΚΑΛΥΤΕΡΑ μπορούσες.
Ο Ολυμπιακός την έκανε καλά την δουλειά του χθες; Σκατά (τα) έκανε.
Ως Νίκος ΑΡΝΟΥΜΑΙ να ΔΩΣΩ ΑΛΛΟΘΙ στον Ολυμπιακό ΠΡΙΝ τον 5ο τελικό και να τον ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΩ σε μικρότητα και ήττα, πριν καν πάει στο ΟΑΚΑ.
Ελπίζω το ξέσπασμα των Αγγελόπουλων που είναι 100% συσσωρευτικό και για μένα σε λάθος τάιμινγκ, να μην γίνει αποδεκτό από τον προπονητή και τους παίκτες ως το ΑΠΟΛΥΤΟ ΑΛΛΟΘΙ.
Ένας – ακόμα – χαμένος τίτλος απέναντι στον Παναθηναϊκό, σε πληγώνει.
Ένα DNA μεμψιμοιρίας, αδυναμίας ανάληψης ευθυνών, λάθος προτεραιοτήτων, αναζήτησης δικαιλογιών σε “σκοτώνει”. Γιατί, σε πάει ΠΟΛΛΑ χρόνια πίσω.
Στην περίπτωσή μας “παγώνει” τον χρόνο και πηγαίνει τον Ολυμπιακό πίσω στο χρόνο, ΠΡΙΝ τον ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ τελικό της Πόλης.
Συνεχίζω να πιστεύω πως είναι η καλύτερη ομάδα στην σειρά (την Κυριακή φυσικά ήταν ο ΠΑΟ) και απαιτώ από την ομάδα να καταθέσει την ΨΥΧΗ της, την ΜΑΓΚΙΑ της, το ΚΑΘΑΡΟ ΜΥΑΛΟ της και την ΕΝΕΡΓΕΙΑ της.
Στοιχεία που στο ΣΕΦ τα άφησε στα αποδυτήρια.
Στριφογυρίζουν…
Τελειώνω με σκέψεις που στριφογύριζαν στο μυαλό μου χθες το βράδυ που προσπαθούσα να με πάρει ο ύπνος.
* Κόουτς Μπαρτζώκα, δεν αρκεί να πιέζεσαι και να προσπαθείς να συγκρατείσαι για να δείχνεις στους παίκτες σου ότι είσαι ήρεμος, ενώ ξεκάθαρα, δεν είσαι. Το θέμα είναι να καταφέρεις ΟΝΤΩΣ να παραμείνεις 100% ήρεμος, για να βγάλεις το ταλέντο και το ένσικτό σου στο κοουτσάρισμα. Μόνο έτσι, μπορεί το βράδυ της Τετάρτης να είναι μαγικό για σένα. Θέλει καθαρό μυαλό, ηρεμία για να υπάρχει δυνατότητα ακαριαίας σκέψης και ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΡΙΣΚΟ.
* Βασίλη, όπως σου έχω πει τόσες και τόσες φορές, ακόμα και να μην βάλεις ποτέ σου πόντο από εδώ και πέρα ως παίκτης του Ολυμπιακού, προσωπικά θα σε ευγνομωνώ και οι λόγοι είναι πολλοί. Εύχομαι να μην ξοδέψεις ούτε ένα δευτερόλεπτο σκέψης και ενέργειας μέχρι την Τετάρτη, για το τι λένε οι άλλοι για σένα. Πρέπει να συζητήσεις με τον εαυτό σου. Να αποφασίσεις τι πιστεύεις εσύ για σένα και την εμφάνισή σου την Κυριακή. Μου έχεις κάνεις φροντιστήριο και με έχεις επηρεάσει, για να ενστερνιστώ το πιο βασικό κομμάτι της φιλοσοφίας σου. “Τις δυνατότητές σου και τα όρια σου τα ξέρεις και τα θέτεις εσύ. ΌΧΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ”.
* Αυτό έχεις μάθει σε μένα, αλλά πιστεύω και σε πολύ κόσμο την τελευταία τριετία. Το ξέρεις, ισχύει και για την Τετάρτη. Δεν θα παίξεις όπως πιστεύει ο κόσμος, οι αντίπαλοι, οι διαιτητές, ο Θεός ο ίδιος. Θα παίξεις ΩΣ ΣΠΑΝΟΥΛΗΣ αν είσαι ΡΟΜΠΟΤ και προσηλωμένος ΜΟΝΟ στο μπάσκετ, ακόμα και ΒΟΜΒΕΣ να πέφτουν δίπλα σου. Θα παίξεις ως κορυφαίος, αν είσαι ο ΕΑΥΤΟΣ σου.
* Γιωργάρα, ήσουν πάντα ήρεμη ομάδα. Μετέδωσέ το και στους άλλους, κάνε τα κουμάντα σου στο χαμηλό ποστ επιθετικά εκτελεστικά και δημιουργικά και “ΤΡΕΞΕ” το μυαλό και το τρανζίσιον της ομάδας….
* Μάγκες, είναι τραγικό άτομα που έχουν καταφέρει όσα εσείς, να έχετε ΣΚΥΜΜΕΝΟ το κεφάλι. Είναι ό,τι πιο στενάχωρο να περπατάτε με το κεφάλι χαμηλά και να μην κοιτάζετε τον άλλο στα μάτια. Διάολε, δεν τελείωσε η σειρά. Πρέπει απλά να κάνετε ότι και πριν ελάχιστες μέρες.
* Σηκώστε το κεφάλι και πηγαίνετε να παίξετε μπάσκετ. Ο “πόλεμος” έχει 5 μάχες. Όλα θα κριθούν στην τελευταία. Ο εγωισμός σας πρέπει να είναι ΠΙΟ ΠΛΗΓΩΜΕΝΟΣ από ποτέ. Οι μεγάλοι “τρέφονται” από τα κίνητρα και γιγαντώνονται όταν όλοι τους έχουν τελειωμένους. Ο Παναθηναϊκός απέδειξε πως αν και μέτριος φέτος, παραμένει μεγάλος. Δεν θέλετε ο τελευταίος λόγος να ΑΝΗΚΕΙ σε σας;
* Βαγγέλη, συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες… Ρώτα τον Βασιλόπουλο να σου πει για τα παλιά στο ΟΑΚΑ. Μην τρελαίνεσαι. Μην σου χαλάσει το μυαλό. Προσπάθησε να χαλάσεις εσύ το μυαλό των άλλων.
* Πόσο κακός πρέπει να είναι ο Στράτος, για να μπει να δώσει λίγο ενέργεια ο Παπαπέτρου; Ακόμα συζητάνε οι παίκτες της Ρεάλ για αυτόν. Γιατί βγήκε πάλι εκτός ροτέισον;
* Η στατιστική του Ντάνστον, κατ’ εμέ είναι υπερβολικά παραπλανητική. Ας έχει και 200 ranking. Απαράδεκτος στην άμυνα. Όπως όλος ο Ολυμπιακός στο πρώτο ημίχρονο.
* Το καλοκαίρι είναι πιθανή μια εξέλιξη που θα σοκάρει.
* Είμαι περήφανος για την ομάδα και για τα περισσότερα από τα μέλη της. Θα συνεχίσω να είμαι ακόμα κι αν χαθεί αυτό το πρωτάθλημα, αν δηλαδή έρθει μια μεγάλη αποτυχία. Μόνο ένα πράγμα θέλω και ζητάω. Ψηλά το κεφάλι, διπλό και πάλι.
* Αν όχι; Παίξτε ΠΕΡΗΦΑΝΑ όχι ΜΕΜΨΙΜΟΙΡΑ. Η αποτυχία αντέχεται. Η επιστροφή στο παρελθόν, μετά το back to back, ΔΕΝ αντέχεται.