Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Είναι ένας κόσμος αντρών! Όσοι ασχολούμαστε επαγγελματικά με το μπάσκετ, το ξέρουμε. Όπως σε όλες τις δουλειές του κόσμου έχει εδραιωθεί πλέον “unisex κατάσταση” εδώ και δεκαετίες, έτσι είναι και στο μπάσκετ. Το σπορ, όμως, διοικείται, δρομολογείται, εξαρτιέται στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων από το ισχυρό φύλλο.
Γυναίκες υπάρχουν, αλλά σε πόστα που δεν χρειάζεται τόσο η γνώση του αθλήματος, η προσωπικότητα, η πνευματική επιρροή. Περισσότερο σε θέσεις οργάνωσης και διεκπαιρέωσης.
Δεν θα δείτε γυναίκα κομισάριο στο ΝΒΑ, ούτε εκτελεστικό διευθυντή θηλυκού γένους στην Ευρωλίγκα. Ακόμα και όταν συναντάμε γυναίκες διαιτητές σε αντρικές επαγγελματικές λίγκες, συνιστά έκπληξη και γεγονός που συζητιέται. Με… αντρικά σχόλια και προσέγγιση, από τους άντρες φυσικά!
Αλήθεια, θα μπορούσε να υπάρξει ποτέ ένα κορίτσι που ζει και αναπνέει για το μπάσκετ και που καταλαβαίνει το παιχνίδι όσο λίγοι; Υπάρχει περίπτωση ποτέ να υφίσταται επαγγελματίας ανιχνευτής ταλέντων, σκάουτ, ή μάνατζερ που κάνει επαφές και διαπραγματεύσεις, χειρίζεται παίκτες και παράγοντες και είναι ένα θηλυκό;
Ο κανόνας λέει όχι! Νόμος. Για όλους τους κανόνες, όμως, πάντα θα βρεις – αν ψάξεις – μια εξαίρεση. Κι αυτό νόμος. Στον θαυμαστό και σκληρό (πίσω από τα φώτα) κόσμο του μπάσκετ η εξαίρεση έχει ονοματεπώνυμο.
Τι προελεύσεως άραγε; Μα, είναι εύκολο αν πρέπει να ποντάρεις τα λεφτά σου σε μια μόνο χώρα… Λιθουανικής προέλευσης και καταγωγής!
Σιγκίτα Μοσταβιτσιούτε!
Ένα από τα χιλιάδες παιδιά που γεννιούνται στην χώρα αυτή και το αίμα που κυλάει στις φλέβες τους είναι πορτοκαλί και όχι κόκκινο! Τι κάνει αυτή την στιγμή;
Είναι επίσημος σκάουτ, αλλά και εκπρόσωπος της εταιρίας Beobasket – ιδιοκτησίας του γνωστού ατζέντη Μίσκο Ρασνάτοβιτς – σε όλη τη Βαλτική.
Μια τέτοια θέση και η εμπιστοσύνη του ατζέντη που κάνει τον μεγαλύτερο τζίρο στην Ευρώπη, δεν μπορεί να προκύψει ουρανοκατέβατη. Πριν μας ανοίξει τα χαρτιά της η Σιγκίτα, ας δούμε λίγο την διαδρομή της.
Σιντερέλα στόρι!
Αποφοίτησε με πτυχίο στην αθλητική επιστήμη και τις επιχειρήσεις από το πανεπιστήμιο του Κίνγκστον στο Λονδίνο. Είναι ένα μείγμα Λιθουανικής καταγωγής, σε συνδυασμό με τις εμπειρίες από την Αμερικάνικη και Ευρωπαϊκή κουλτούρα του μπάσκετ.
Κατέχει δίπλωμα προπονητικής στην Λιθουανία, τελείωσε το Λύκειο στο Αϊβα Στέιτ των ΗΠΑ και έχει διατελέσει ακόλουθος των εθνικών ομάδων της Σερβίας, της Τουρκίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Λετονίας, της Γαλλίας και της Ουκρανίας σε σειρά διοργανώσεων της ΦΙΜΠΑ σε “μικρές εθνικές”, αλλά και στις ανδρών.
Κάπου εδώ, αρχίζουν τα εύλογα και αυθόρμητα ερωτήματά μας!
Γιατί Μπάσκετ;
Πως κόλλησε με το μπάσκετ; “Όι Λιθουανοί βλέπουμε μπάσκετ από παιδάκια. Το πάθος μεγαλώνει όσο περνάει ο καιρός και όλοι πάμε στα παιχνίδια. Έπαιζα μπάσκετ κι έκανα κολύμπι. Στο Λύκειο έκανα πολύ αθλητισμό αλλά κυρίως κολυμπούσα. Έχω παίξει και μπάσκετ! Στις ΗΠΑ ξεκίνησα να παίζω περισσότερο. Μετά τραυματίστηκα και σκεφτόμουν τι πρέπει να κάνω. Δεν ήξερα αν θέλω να γίνω προπονητής ή να ασχοληθώ με το μάνατζμεντ. Τελικά αποφάσισα να ασχοληθώ με το δεύτερο. Μετά συνέχισα τις σπουδές μου στο Λονδίνο”, απαντάει η Σιγκίτα.
Τρόπος ζωής
Ναι, αλλά άλλο μου αρέσει κάτι, άλλο το κάνω επάγγελμα και τρόπο ζωής! Αυτό πως προέκυψε;
“Κάποια στιγμή έκανα επαφές με την Ζαλγκίρις και συνεργάστηκα με τον υπεύθυνο φυσικής κατάστασης της ομάδας, ως βοηθός του, πάνω στην πτυχιακή μου. Τότε, ήταν το όνειρό μου να δουλέψω σε μια μεγάλη ομάδα της πατρίδα μου. Εκεί, συνειδητοποίησα ότι πρέπει να ασχοληθώ επαγγελματικά. Με γέμιζε πάρα πολύ η όλη διαδικασία και η τριβή με το μπάσκετ.
Η Λιθουνία προετοιμαζόταν για το Ευρωμπάσκετ του 2011 κι έτσι η πατρίδα μου είχε αναλάβει τα πρωταθλήματα Under 16 και Under 18. Επικοινώνησα με την ομοσπονδία και ζήτησα να δουλέψω. Με βοήθησε το γεγονός ότι γνωρίζω ξένες γλώσσες κι έγινα εθελοντής. Ήταν συναρπαστικό! Εκεί γνώρισα παιδιά όπως ο Σάριτς και ο Κρατσόφ. Οι πρώτες ιδέες στα σοβαρά για το μπάσκετ, μου μπήκαν το 2008. Το 2011 ήμουν πια απόλυτη σίγουρη. Η ζωή μου ήθελα να είναι γύρω από το μπάσκετ”.
Ωραία, τώρα τα κομμάτια κάπως έχουν αρχίσει να δένουν μεταξύ τους…
Το να δουλέψει, όμως, κάποιος ως επαγγελματίας σκάουτ – και δη γυναίκα – έχει τεράστια απόσταση από το απλά ασχολούμαι με το μπάσκετ! Σιγκίτα, έχεις τον λόγο…
Να η ευκαιρία
“Όταν τελείωσα το πανεπιστήμιο, είχα πρόταση να ασχοληθώ με το μπάσκετ, πάνω σε ένα συγκεκριμένο πρότζεκτ. Να κοιτάζω και να καταγράφω τα πάντα για τους νεαρούς παίκτες. Να εξετάζω το ταλέντο τους, τον χαρακτήρα τους, τα δεδομένα που τους αφορούν. Δεν με τρέλαινε αρχικά. Διάβαζα πάρα πολλές ώρες και δεν ήμουν σίγουρη για το τι πρέπει να κάνω.
Μετά γνώρισα τον Μίσκο Ρασνιάτοβιτς. Μιλήσαμε και κατάλαβα ότι δεν είχε πολλούς Λιθουανούς παίκτες. Του έστειλα ένα μέιλ, του είπα ποια είμαι και πως είχα εμπειρία από τις ομάδες της Σερβίας ως ακόλουθος των εθνικών όλα τα προηγούμενα χρόνια. Του είπα ότι ξέρω πως δεν έχει πολλούς Λιθουανούς παίκτες και πως αν δουλέψουμε μαζί, μπορώ να τον βοηθήσω ουσιαστικά. Ακόμα και με τα μεγάλα πρότζεκ της χώρας. Η απάντησή του ήταν: Έψαχνα κάποιον σαν κι εσένα πολλά χρόνια!
Κανόνισαμε μίτινγκ και πήγα στο Βελιγράδι. Του είπα ότι θέλω να δω ένα παιχνίδι της Παρτιζάν μέσα από το γήπεδο! Υπήρχε τότε, το Παρτιζάν – Ρεάλ για την Ευρωλίγκα. Πήγαμε στον αγώνα μαζί. Αυτός ήταν όρος μου για να ταξιδέψω στο Βελιγράδι”.
Για ποιο λόγο ο Ρασνάτοβιτς βρήκε τόσο ενδιαφέρουσα την Σιγκίτα και πίστεψε πως πραγματικά μπορεί να του φανεί χρήσιμη;
“Η ερώτηση πάει σε εκείνον! Αν ρωτάς εμένα, ίσως Έπαιξε ρολο ότι είχα επαφές με τις Σερβικές ομάδες και πολλές φιλίες και γνωριμίες. Υποθέτω οι διασυνδέσεις που υπήρχαν, το το γεγονός ότι μπορώ να επικοινωνώ καλά και έχω θάρρος. Επίσης το ότι ξέρω αρκετές ξένες γλώσσες και γνωρίζω καλά την Λιθουανική αγορά. Θεωρώ ότι ήταν γενναίο από την πλευρά του που το αποφάσισε και μου έδωσε την ευκαιρία. Είναι άνθρωπος που του αρέσουν οι προκλήσεις”.
Τι κάνει στην Beobasket
“Ο τίτλος μου είναι σκάουτ και εκπρόσωπος της Beobasket στην Βαλτική. Τα καθήκοντά μου είναι πλέον πολύ κοντά σε αυτά των μάνατζερ. Πάντα σκεφτόμαστε πως μπορούμε να κάνουμε ακόμα περισσότερα πράγματα. Είναι θετικό πως όλο και περισσότεροι παικτες με εμπιστεύονται. Βλέπω το ταλέντο τους, τους παρακολουθώ και αν πιστεύω πως αξίζει, τους πλησιάζω και τους ζητάω να υπογράψουν για την Μπεομπάσκετ. Από την στιγμή που συνεργαζόμαστε, τους βοηθάω σε ό,τι χρειαστεί στο μπάσκετ και την ζωή τους. Σε πολλούς φαίνεται περίεργο, που είμαι γυναίκα κι έχω αυτή την δουλειά. Αλλά είμαι από την Λιθουανία! Έχω ασχοληθεί πολύ και τώρα μου αρέσει πολύ αυτό που κάνω. Είναι η ζωή μου. Βελτιώνομαι συνεχώς και αυτό δεν σταματάει. Ο Μίσκο είναι ευχαριστημένος κι εγώ έχω πολλά κίνητρα”.
Ποια είναι τα κύρια χαρατηριστικά που πρέπει να έχεις ένας σκάουτ;
“Είναι ένας συνδυασμός. Πρέπει να ξέρεις μπάσκετ. Το πιο βασικό. Να διαθέτεις αντίληψη, αλλά και ένστικτο. Πρέπει να εξετάζεις τα πάντα συνδυαστικά και να είσαι ανοιχτόμυαλος. Ταλέντο, χαρακτήρας, προοπτικές, όλα παίζουν τον ρόλο τους”.
Είναι επαγγελματίας στο μπάσκετ, είναι η μοναδική γυναίκα με τόσο εξειδικευμένη δουλειά πάνω στο μπάσκετ και σαν να μην φτάνει αυτό, δεν τη λες και… άσχημη. Κάθε άλλο!
Ποια τα θετικά και τα αρνητικά που απορρέουν από την ομορφιά και πως η ίδια την διαχειρίζεται στην δουλειά της και στην επαφή με… εκατοντάδες άντρες στον χώρο του μπάσκετ;
“Όλοι αντιδράνε στην πρώτη εντύπωση. Ξέρεις… Μπορεί να βοηθάει στην πρώτη επαφή, αλλά αυτό δεν λέει πολλά. Στην αρχή νομίζουν ότι είμαι μια ακόμα κοπέλα που μου αρέσει να βλέπω μπάσκετ. Μετά, εκπλήσσονται με την δουλειά μου! Δεν έχω παράπονο. Ξέρω πως πρέπει να το χειρίζομαι κι έτσι όλοι με σέβονται.
Όποιος αποφασίζει να δουλέψει μαζί μου, δείχνει πως δεν είναι άνθρωπος που ζει μέσα σε καλούπια και μπορεί να εμπιστεύεται μια γυναίκα, ακόμα και για την μπασκετική του εξέλιξη και ανέλιξη. Δεν έχει σημασία τι προθέσεις έχει ο άλλος. Σημασία έχει τι περιθώρια αφήνω εγώ, που είμαι εκεί αποκλειστικά για το μπάσκετ. Το κλασικό είναι να με ρωτάνε αν είμαι δημοσιογράφος και δυσκολεύονται να πιστέψουν πως βρίσκομαι εκεί για το σκάουτινγκ.
Υπάρχουν και οι δύσκολες στιγμές, οι κακές μέρες. Ο Μίσκο στο πρώτο μας ραντεβού μου είπε ότι με πιστεύει πολύ και είναι θέμα χρόνου να πάμε μακριά μαζί και να έχουμε επιτυχίες. Αυτά τα λόγια συνήθως φέρνω στο μυαλό μου όταν έχω ένταση ή κούραση από την δουλειά”…
Μιλήσαμε αρκετή ώρα με την Σιγκίτα και πιστέψτε μας – εμπειρία υπάρχει – είναι κολλημένη με τη μπάλα.. Του μπάσκετ! Είναι εύκολο να το καταλάβεις αν συζητήσεις μαζί της.
Αλήθεια, αν έχεις να διαλέξεις να πας σε ένα τελικό Ευρωμπάσκετ U18 και σε μια πρόσκληση για δείπνο από ένα άντρα που πραγματικά γουστάρεις, ποια θα είναι η επιλογή σου για το βράδυ εκείνο;
“Ένας τρόπος υπάρχει να το περάσουμε μαζί. Να έρθει μαζί μου στο γήπεδο. Εγώ, πάντως, θα του το προτείνω”!
