Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Οι τελικοί τελείωσαν με οδυνηρό τρόπο για τον Ολυμπιακό και αποθεωτικό για τον Παναθηναϊκό. Ειλικρινά, αυτό που έχω βιώσει από το βράδυ της Τετάρτης μέχρι και τώρα, δεν είχα διανοηθεί σε καμία περίπτωση ότι θα το βιώσω. Πανικός, παράνοια, ανασφάλεια, εκατοντάδες σωστές ερωτήσεις κι άλλες τόσες εντελώς άκυρες.
Κάποιες απόρροια δημοσιευμάτων για γέλια, κάποιες μέσα από την δίνη των θολωμένων μυαλών. Πίστευα πως το “βασανιστήριο” ήταν ο 5ος αγώνας που ξεκίνησε, κύλησε και ολοκληρώθηκε με εφιαλτικό πραγματικά τρόπο για τον Ολυμπιακό.
Καμία σχέση!
Αυτό που γίνεται πριν κλείσει 24ωρο από την απώλεια του πρωταθλήματος και το τέλος της πρώτης σεζόν χωρίς τίτλο μετά το 2008-9, είναι ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ!
Από που να ξεκινήσεις και που να τελειώσεις; Ας προσπαθήσουμε να τα ταξινομήσουμε.
Μια λέξη, ντροπή
Λίγα λόγια για το ματς που έκρινε τον τίτλο. Δεν θέλω να κάνω ενδελεχή ανάλυση. Αν μπω σε αυτή την διαδικασία, θα αναγκαστώ να γράψω πράγματα που δεν θέλω και θα προκαλέσω στενοχώριες που δεν τις επιδιώκω, αφού αυτή την στιγμή έτσι κι αλλιώς όλοι στον Ολυμπιακό είναι τάβλα ψυχολογικά. Διαλυμένοι.
Θα κάνω κάποιες ερωτήσεις μόνο, ρητορικές.
Δεν είναι ντροπή να ακούμε ότι το πρωτάθλημα τελείωσε την Κυριακή στο ΣΕΦ και εκεί χάθηκε η μεγάλη ευκαιρία;
Δηλαδή, ο Παναθηναϊκός, αυτή η ομάδα ντε η χειρότερη με το λιγότερο ταλέντο, γιατί κατέβηκε και έπαιξε ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΗΤΤΑ στο ΟΑΚΑ;
Και όχι απλά αγωνίστηκε και μπήκε στο παρκέ ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΣ, αλλά ΚΕΡΔΙΣΕ;
Όταν είσαι στον Ολυμπιακό και δηλώνεις πως το πρωτάθλημα χάθηκε στο ΣΕΦ, τότε ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ γιατί η ομάδα είχε αυτή την ΆΘΛΙΑ εικόνα στην μητέρα των μαχών.
Γιατί, δεν το πίστευε!
Δέχεσαι 43 πόντους από τον Παναθηναϊκό τον φετινό ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ και αντί να αυτο – μαστιγώνεσαι και να εμφανιστείς βρικόλακας έτοιμος να πιεις αίμα στο ΟΑΚΑ, ΤΡΩΣ 53;;;
Ειλικρινά, όταν σε ένα παιχνίδι που κρίνεται το ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ και το ΖΥΓΙ της ΣΕΖΟΝ αφήνεις τον Παναθηναϊκό που βρήκε γρήγορα ρυθμό κι έκανε το καλύτερο παιχνίδι του φέτος να έχει 70% (!!!!!) στα δίποντα, τι κριτική πρέπει να γίνει;
Υπάρχει απαξίωση και αφορισμοί τούτες τις ώρες. Στην Ελλάδα ζούμε.
Να καταλάβουν, όμως, ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ αποτελούν τον οργανισμό του Ολυμπιακού πως μεγαλύτερη ΑΥΤΟ – ΑΠΑΞΙΩΣΗ και αγωνιστικός ΑΥΤΟ – ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ από την ΕΙΚΟΝΑ της ομάδας στα 80 λεπτά μπάσκετ που ακολούθησαν ενός διπλού που το καρτερούσαμε 15 χρόνια, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ. Ούτε από τον πιο μαλάκα οπαδό.
Έγραφα πως αν χαθεί το πρωτάθλημα φέτος έτσι όπως παρουσιάζεται σταθερά σε όλη την σεζόν ο αντίπαλος, θα είναι γκράντε αποτυχία.
Τελικά, δεν μιλάμε για αποτυχία. Μιλάμε για ναυάγιο.
Θα μπορούσα να το πάω ατομικά. Για τους παίκτες που ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ να φάνε 10 καλάθια στα μούτρα, για να βγάλουν ΜΙΑ άμυνα.
Για τους παίκτες που κατέρρευσαν ψυχολογικά και παρουσιάστηκαν φαντάσματα του εαυτού τους.
Για τα παιδιά που μετά από 11 μήνες προπονήσεων, ΚΟΥΤΟΥΛΟΥΣΑΝ στα plays και δεν ήξεραν ΟΥΤΕ ΚΑΝ που πρέπει να σταθούν, για να μην κολλήσουν τα συστήματα.
Θα το αποφύγω και χωρίς να κάνω κριτική σε ένα ματς που ο ολυμπιακός ΔΕΝ ΤΟ ΕΠΑΙΞΕ ΠΟΤΕ ή αν προτιμάτε ξεφτιλίστηκε μπασκετικά από τον λιγότερο ποιοτικά Παναθηναϊκό της τελευταίας 10ετίας, θα παραδεχτώ απλά ότι ΝΤΡΑΠΗΚΑ.
Για την εικόνα.
Για την έλλειψη συγκέντρωσης.
Για την έλλειψη πίστης.
Για την έλλειψη αυτοσεβασμού.
Για το σύμπλεγμα που φαίνεται πως ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ να υφίσταται απέναντι στον Παναθηναϊκό – απόρροια δεκάδων παραμέτρων… – και δεν ΞΟΡΚΙΣΤΗΚΕ στο πρωτάθλημα του 2012, που οδήγησε τον Παναθηναϊκό σε προσωρινή διάλυση (του ρόστερ του).
Ναι Νίκο, το καλοκαίρι του 2012 ο Ολυμπιακός είχε ΠΑΝΕΤΟΙΜΗ ομάδα με τον καλύτερο και πιο νεανικό κορμό στην Ευρώπη και ο Παναθηναϊκός τον μεγάλο παίκτη Δημήτρη Διαμαντίδη και τον Τσαρτσαρή στην τελευταία σεζόν της καριέρας του.
Ναι Νίκο, από αυτό το σημείο εκκίνησης – μεγαλύτερο πλεονέκτημα ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να έχεις – ο Παναθηναϊκός πήρε δύο νταμπλ και ΚΕΡΔΙΣΕ όλα, ΜΑ όλα τα παιχνίδια που χρειαζόταν.
Ναι, κατάλαβέ το, σε δύο σειρές τελικών, ο Παναθηναϊκός έπαιξε στο ΣΕΦ 4 φορές και κέρδισε τις 3!!! Ο νυν Παναθηναϊκός, όχι ο παλιός.
Μην ασχολείστε. Κάτι δικά μου… Έτσι, για να χωνέψω τι έχει συμβεί και να πάμε παρακάτω.
Ντρέπομαι για το συνονθύλευμα που παρουσιάστηκε στο ΟΑΚΑ σε ένα ματς ΤΙΜΗΣ και ΙΣΤΟΡΙΑΣ, αλλά ΠΟΤΕ δεν θα ντραπώ συνολικά για την ομάδα που αγαπάω και υποστηρίζω.
Είτε σε ότι αφορά τα πιο ήπια όσο περνάνε τα χρόνια φίλαθλα συναισθήματά μου, είτε τον δημοσιογραφικό χειρισμό της κατάστασης.
Για να τελειώνουμε και να πάμε στην επόμενη μέρα που “καίει”.
Η σεζόν είναι σούπερ αποτυχημένη.
Για την Ευρωλίγκα υπάρχουν δικαιολογίες, αλλά είναι χέρι – χέρι με τα πολλά λάθη.
Για το πρωτάθλημα δεν υφίσταται ΟΥΤΕ ΜΙΣΗ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ.
Αποτυχία τρανταχτή ως προς το αποτέλεσμα, εικόνα αποτρόπαια ως προς το μπάσκετ και την ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ – ευφημισμός η λέξη – της ομάδας στα κρίσιμα (Κυριακή) και στα δύσκολα (Τετάρτη).
Ιεράρχηση των ευθυνών
Οι Αγγελόπουλοι είναι οι πιο σημαντικοί πρόεδροι στην ιστορία της ομάδας μπάσκετ. Για ένα απλό λόγο. Αγαπάνε την ομάδα αποδεδειγμένα περισσότερο από ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΆΛΛΟ έχει υπάρξει διοικητικός ηγέτης και κουμανταδόρος του συλλόγου.
Αυτό το στοιχείο το βάζω πιο ΠΑΝΩ από τις δύο Ευρωλίγκες, γιατί αποτελεί παρακαταθήκη και για το μέλλον.
Οι Αγγελόπουλοι είχαν την τύχη – με την πραγματική έννοια της λέξεως – την σεζόν που κατέβασαν ρολά στα οικονομικά και πάτησαν το φρένο με… χειρόφρενο και τετακέ, να ΦΤΙΑΧΕΙ μια ΟΜΑΔΑΡΑ για το ΤΟΤΕ και το ΜΕΤΑ.
ΟΙ ΔΙΚΟΙ τους χειρισμοί στο ραντεβού ανανέωσης με τον Ντούντα ήταν η πρώτη ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ πως θεωρούσαν τους εαυτούς τους το ΝΟΥΜΕΡΟ 1 σε αυτή την επιτυχία.
Δεν έκαναν το ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ για να τον κρατήσουν, αντίθετα με όσα ειπώθηκαν αποκλείεται να μην ήξεραν πως θα τον κάνουν να αποφασίσει ΑΚΑΡΙΑΙΑ ΦΥΓΗ.
Έτσι κι έγινε.
Σέβομαι απόλυτα τον χειρισμό τους, δηλαδή την απόφασή τους – που απορρέει από τις πράξεις τους – να μην συνεχίσουν με τον Ίβκοβιτς. Παρότι μαζί του σε λίγους μήνες ΆΛΛΑΞΑΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ και αλήθειες να λέγονται, ΆΛΛΑΞΕ και η αίσθηση – άποψη – συναισθήματα του κόσμου για αυτούς.
Πηγαίνοντας με την λογική των προέδρων, πως είναι το ΝΟΥΜΕΡΟ 1 ΚΑΙ αγωνιστικά, στην σεζόν που άλλαξε την ιστορία, πρέπει να παραδεχτώ πως εκείνοι τώρα έχουν το ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕΡΙΔΙΟ της αποτυχίας.
Πολλά λάθη ξεκίνησαν να γίνονται από το καλοκαίρι του 2012 μέχρι και το ΒΡΑΔΥ της Κυριακής στο ΣΕΦ.
Δεκάδες. Τα περισσότερα ήταν προϊόν της δικής τους νοοτροπίας και πολιτικής.
Νιώθω πως θεώρησαν ότι βρήκαν το δρόμο και την φόρμουλα.
Το ΕΠΟΣ στο Λονδίνο τους έκανε να νιώσουν, πως: Εδώ είμαστε. Όσο πιο σκληρά, όσο πιο οικονομικά, όσο πιο καθυστερημένα – οι πληρωμές – όσο πιο πολλά γλιτώσουμε γενικά από παντού (ακόμα κι αν χρειαστεί να αλλοιωθεί η αλήθεια) τόσο καλύτερα.
Σε όλα, όμως, υπάρχει μέτρο.
Δεν υπήρχε μέτρο στην σπατάλη τα προηγούμενα χρόνια. Χάθηκε το μέτρο στην οικονομική σκληρότητα εδώ και καιρό. Οι κραδασμοί, οι τριγμοί, τα παράπονα, τα λάθη ΚΑΛΥΦΘΗΚΑΝ απόλυτα φυσιολογικά, κάτω από το ΧΡΥΣΟ ΧΑΛΙ της τεράστιας επιτυχίας του back to back.
Το βράδυ της Τετάρτης, όμως, στο ΟΑΚΑ όλα είχαν βγει πια στον αφρό. Γιατί όπως εσείς ξέρετε – έγκαιρα, όχι μετά – προφητικά και λαϊκιστικά, η αλήθεια είναι σαν την ΑΝΩΣΗ. Όσο και να την σπρώξεις προς τον βυθό, κάποια στιγμή θα ξεπεταχτεί κοτσωνάτη.
Η ομάδα εκτέθηκε αγωνιστικά, ο τιμωρημένος(!) Δημήτρης Γιαννακόπουλος έδινε μετάλλια και έβγαζε αναμνηστικές φωτογραφίες δίπλα στον Χαλβατζάκη και οι πρόεδροι έπιναν το πικρό ποτήρι μακριά από την ομάδα, καθότι ήταν τιμωρημένοι.
Τους κοροϊδεύει με τον τρόπο του μια δεκαετία ο Βασιλακόπουλος.
ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ έπρεπε να γίνει το ξέσπασμα;
Δεν μπορούσε να υπάρξει μια υποτυπώδης υπομονή και όλα αυτά, αφού τα ένιωθαν, να τα πούνε μετά το τέλος της σεζόν;
Είμαι από αυτούς που έχω θεωρώ την γνώση, για να κρίνω τις διαιτησίες. Έχω, απλά, αποφασίσει για προσωπικούς λόγους ψυχικής ηρεμίας και βλέποντας την πολιτική του Ολυμπιακού να παραμένει ανεπαρκής ή με πολλά λάθη σε χειρισμούς, ιδέες, τάιμινγκ, να μην ασχοληθώ ποτέ ξανά σοβαρά και με στοιχεία. Μετά από εκείνο το άρθρο του 2011.
Το έγραψα στο προηγούμενο μπλογκ, το λέω και τώρα. ΛΑΘΟΣ ΤΑΪΜΙΝΓΚ.
ΔΕΝ ΔΙΝΕΙΣ άλλοθι στην ομάδα σου για την άθλια εμφάνιση του ΣΕΦ.
Οι παίκτες είναι σαν τα παιδάκια στο σχολείο. Τους δικαιολόγησες πριν γράψουν εξετάσεις – 5ο ματς; ΛΑΘΟΣ.
“Λεπτομέρειες”
Για να προχωρήσω στο κομμάτι των προέδρων. Απέναντί τους δεν έχουν μια νορμάλ κατάσταση. Κατανοητό. Δύο λύσεις υπάρχουν. Είτε γίνεσαι σαν και τον απέναντι σε ΟΛΑ (αποκλείεται, το δέχομαι και είναι το σωστό), είτε ξεκινάς εκστρατεία και τα ΑΛΛΑΖΕΙΣ ΟΛΑ!
Δεν αφήνεις κανέναν σε χλωρό κλαρί. ΣΤΗΡΙΖΕΣΑΙ ΜΟΝΟ ΣΕ ΣΕΝΑ. Ούτε καν στο κράτος. Αφού, είναι ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ και πάντα ΕΥΑΛΩΤΟ στους “μάγκες”.
Ποιός δεν το ξέρει αυτό;
Πάμε παρακάτω. Άντε να πούμε ότι αυτό ΔΕΝ ΕΛΕΓΧΕΤΑΙ. Που ελέγχεται…
Ποιος ο λόγος να δημιουργούν οι ίδιοι μουρμούρα, γκρίνια και αρνητική αύρα μέσα στα αποδυτήρια της ομάδας;
Πριν 13 μήνες υποσχέθηκαν ένα έξτρα πριμ. Για την κατάκτηση της Ευρωλίγκας.
Και ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΑΝ. Μιλάμε για τεράστια επιτυχία.
Το έδωσαν ποτέ; Κι αν όχι, γιατί;
Που βοήθησε αυτή η τακτική στα εσωτερικά της ομάδας; Πουθενά.
Θα το δώσουν τώρα; Ε, και; Μηδέν εις το πηλίκο.
Ούτε οι ίδιοι θα το δώσουν με την ψυχή τους μετά από τέτοιο στραπάτσο, ούτε οι παίκτες θα το λάβουν και θα μπορούν να το ευχαριστηθούν και να το εκτιμήσουν, όπως θα γινόταν αν δινόταν όταν έπρεπε.
Δίνω ένα παράδειγμα – από τα αρκετά – μιας εντελώς άκυρης τακτικής και διαχείρισης, που φέρνει εσωστρέφεια.
Σε παίκτες που έχουν αποδείξει ΠΩΣ ΔΕΝ ΑΞΙΖΟΥΝ να τους φέρεσαι έτσι.
Να πιάσουμε τώρα την άτεγκτη πολιτική των μη ανανεώσεων, με την παντοτινή δικαιολογία ότι αν το κάνουμε σε έναν, θα γκρινιάζουν οι άλλοι;
Μου θυμίζει τις ασυναρτησίες που άκουγα στην εφημερίδα όταν έπαιρνα τα λιγότερα χρήματα και έβγαζα τα περισσότερα θέματα.
Τα χρόνια των “χρυσών μπάτζετ” και των αποτυχιών πέρασαν δικαίως ανεπιστρεπτί και μετά ξεκίνησε η παγιωμένη λογική.
“Να μας φέρουν τίτλους, να τους πληρώσουμε περισσότερα. Να αποδείξουν ότι προσφέρουν και αγαπάνε την ομάδα κι εμείς είμαστε εδώ”.
Ήρθαν οι τίτλοι. Ήρθαν οι πολύ μεγάλες επιτυχίες. Ήρθαν παιδιά όπως ο Κάιλ, ο Παπανικολάου, ο Λο κι έκαναν όσα ονειρευόντουσαν οι πρόεδροι και ΠΟΛΛΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ.
Και μετά;
“Τον παίκτη τον κάνει ο Ολυμπιακός. Όποιος φεύγει από το μαντρί τον τρώει ο λύκος. Αν θέλουν να πάνε αλλού. Κοίτα πως παίζει ο Κάιλ στην ΤΣΣΚΑ. Για δες τον Παπανικολάου στην Μπαρτσελόνα. Μπλα, μπλα, μπλα”.
Μια ακατανόητη λογική πως ο Ολυμπιακός με ένα μαγικό τρόπο τα κάνει όλα σωστά και όποιος φοράει τη φανέλα απευθείας – και με κατά κανόνα μικρότερο συμβόλαιο από ότι θα είχε σε άλλη τοπ ομάδα – γίνεται Supeman.
Όχι, κύριοι, δεν είναι έτσι.
Κι αν έστω κάποιος το είχε συνειδητοποιήσει πιο πριν, τώρα ίσως είχε αποφευχθεί αυτή η ψυχρολουσία.
Δηλαδή ΤΟΣΟ ΦΟΒΕΡΟ ήταν να ανανεωθούν ο Κάιλ και ο Κωστής το καλοκαίρι του 2012 ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ το ευρωπαϊκά και το πρωτάθλημα;
Δηλαδή, τόσο ΈΞΥΠΝΟ ήταν που ο Χάινς χάθηκε με ΠΟΛΛΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΧΡΗΜΑΤΑ προς διάθεση από αυτά που ζητούσε ΜΗΝΕΣ ΠΡΙΝ;
Μήπως θα ήταν πιο έξυπνο να είχε υπογράψει και να είχε ανανεώσει ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ και να ΜΗΝ είχε βγει ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ στην αγορά, κάτι που αποτελεί 100% ευθύνη του Ολυμπιακού;
Μετά, έφταιγε ο κακός Μίσκο.
Που το καλοκαίρι του 2010 ΈΚΑΝΕ την δουλειά για τον Σπανούλη με τον Ολυμπιακό.
Όχι, δεν είναι κακός ο Μίσκο, ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΛΟΓΟΣ είναι που αν του δώσεις το δικαίωμα, θα στη κάνει. ΤΟΥ ΤΟ ΕΔΩΣΕΣ, όμως.
Ενώ ήταν ΠΑΙΧΝΙΔΑΚΙ να μην μπορέσει να ΕΜΠΛΑΚΕΙ καν στην υπόθεση.
Τα ίδια και με τον Παπανικολάου. “Μα, ακούστε τι λεφτά θέλει, είναι πάρα πολλά”.
Αυτά λεγόντουσαν πέρυσι το καλοκαίρι, όταν ήρθε η πρόταση της Μπαρτσελόνα.
Ρωτάω, λοιπόν.
Αν το καλοκαίρι του 2012 ΤΟΝ ΕΙΧΕ ΑΝΑΝΕΩΣΕΙ με επέκταση ο Ολυμπιακός, θα μπορούσε η κάθε Μπαρτσελόνα (με περισσότερα από ένα χρόνο συμβολαίου να απομένουν) να κάνει κάτι; ΟΧΙ.
Από την μια η λογική: “Χτύπησες, δεν πληρώνεσαι, δεν παίζεις καλά, δεν πληρώνεσαι (Μπέγκιτς) και από την άλλη; “Κάνεις όργια, γράφεις ιστορία, έχεις (μικρό) συμβόλαιο, καλά είσαι”.
Χίλια συγγνώμη, αλλά έτσι όχι αυτοκρατορία δεν χτίζεις, αλλά ούτε πρωτάθλημα από τον Φράνκι (όπως αποδείχτηκε) δεν παίρνεις.
Καταλήγω. Οι Αγγελόπουλοι έχουν υποπέσει σε πολλά λάθη και ελπίζω αυτή η σφαλιάρα να είναι η απαρχή για πιο ισορροπημένη, πιο έξυπνη, πιο ΣΥΜΦΕΡΟΥΣΑ για το παρόν και το μέλλον της ομάδας διαχείριση σε ΟΛΑ ΣΧΕΔΟΝ τα επίπεδα της διοίκησής τους.
Μακάρι να είναι και μια αιτία για να βελτιωθεί η ΑΝΤΙΛΗΨΗ τους σε όλα τα επίπεδα.
Λάθη κάνουν όλοι. Κι εγώ στη δουλειά μου, που δουλεύω σαν σκύλος, κάνω πολλά λάθη.
Μόνο οι πεθαμένοι δεν κάνουν.
Παρά τα λάθη, όμως, ΒΓΑΖΩ το ΚΑΠΕΛΟ στους ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥΣ για 3 πράγματα και ονειρεύομαι τον Ολυμπιακό υπό την σκέπη τους για δεκαετίες.
1.Αγαπάνε παθολογικά την ομάδα και από την πρώτη στιγμή ΒΑΖΟΥΝ και δεν ΒΓΑΖΟΥΝ.
2.ΕΠΕΝΔΥΟΥΝ ΣΥΝΕΧΩΣ ΣΕ ΝΕΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΙΚΤΕΣ.
3.Μας αφήνουν να κάνουμε την δουλειά μας ελεύθερα. Όλο τον χειμώνα ΈΓΡΑΦΑ για τα λάθη. Όταν “τρελάθηκα” με την συμπεριφορά στον Λο, υπήρχαν στα άθρα μου λέξεις όπως αχαριστία, έλλειψη αυτοσεβασμού και αλαζονεία. Τα έγραψα αυτά γιατί τα πίστευα ακράδαντα. Και ακόμα τα πιστεύω. Αλλά τα βράδια είχα τα πατζούρια του σπιτιού μου ΑΝΟΙΧΤΑ. Σε αυτή την ΣΚΑΤΟΧΩΡΑ που ζούμε, ξεφτιλίζομαι δημόσια και λέω πως αυτό είναι ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ και τους ευχαριστώ. Το εκτιμάω απεριόριστα.
Οι Αγγελόπουλοι ήταν η ελπίδα το 2004, οι πρόεδροι ήταν το ζητούμενο να μείνουν το 2011, οι ίδιοι άνθρωποι είναι οι μοναδικοί που μπορούν να απορροφήσουν τώρα τους κραδασμούς. Για να παρουσιάζουν μια ομαδάρα για την επόμενη σεζόν και για όλα τα χρόνια που θα έρθουν.
ΟΧΙ γιατί αν φύγουν θα ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ο Ολυμπιακός. ΛΟΓΙΚΑ θα ΒΡΕΘΕΙ ΑΛΛΟΣ. Είναι τεράστιο μέγεθος η ομάδα και ας είναι ζημιογόνα η ΚΑΕ.
Οι Αγγελόπουλοι είναι ΕΥΛΟΓΙΑ παρά τα λάθη τους γιατί ΑΓΑΠΑΝΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ τον Ολυμπιακό και δεν τον χρησιμοποιούν για άλλα προσωπικά τους συμφέροντα.
Αντίθετα, πολλές φορές έχουν χρησιμοποιηθεί από άλλους.
Ο κόουτς απέτυχε. Εξ΄ορισμού. Είναι το νούμερο 2 στο “καράβι” που λέγεται ο Ολυμπιακός. Είναι ένας προπονητής που αγαπάει την ομάδα – από παλιά – έχει ταλέντο και πολλές παραστάσεις, διαθέτει και το “χρυσό παράσημο” της περσινής Ευρωλίγκας.
Για τα κοουτσαρίσματα, τα “κολλήματα” και όλα τα συναφή, έχω πολλές ενστάσεις.
Αποκλείεται, όμως, να ξέρω περισσότερο μπάσκετ από εκείνον.
Επίσης, δεν βλέπω ποτέ προπονήσεις.
Άρα, δεν υπάρχει λόγος τώρα που εξέπνευσε η σεζόν να μπω σε λεπτομέρειες και να κάθομαι να αναλύω την άποψή μου. Το έκανα πολλάκις μέσα στις δύο τελευταίες σεζόν.
Οι μεγάλες ευθύνες που του καταλογίζω είναι 3. Οι δύο κατ’ εμέ δεν δικαιολογούνται, η μια δικαιολογείται, γιατί πηγάζει από ανθρώπινη αδυναμία.
Το βασικό του “θέμα” όπως αποδείχτηκε είναι οι επιλογές των ξένων παικτών. Και κάποιοι χειρισμοί του.
Το περσινό καλοκαίρι ΚΛΗΘΗΚΕ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ να φτιάξει την δική του ομάδα σε ότι ΑΦΟΡΑ το ρόστερ. Η ομάδα ήταν δική του και την πρώτη σεζόν, άρα μαγκιά του η Ευρωλίγκα και σε αυτόν χρεώνεται. Μην τρελαθούμε κιόλας. Απλά ήταν η ίδια ομάδα με τον Στράτο αντί του Κέσελ, δηλαδή η ίδια ομάδα συν ένα καλύτερο παίκτη.
Σε αυτή την πρώτη φορά, λοιπόν, έκανε πολλές λάθος επιλογές.
Πέρκινς και Πάουελ όταν χρειάστηκε την πρώτη σεζόν δεν ήταν δα και μεγάλες επιτυχίες.
Λάθος ο Μπέγκιτς (σύμφωνα με την δική του διαχείριση και το πόσο εύκολα τον τελείωσε), λάθος ο Σίμονς, λάθος ο Μουν, λάθος ο Κόλινς. Τεράστιο.
Όχι ως παίκτης. Το παιδί ό,τι μπορούσε έκανε, αν ήταν όλοι τόσο φιλότιμοι, μπορεί και να το είχε πάρει το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός.
Εδώ περνάω στην δεύτερο αδικαιλόγητο θέμα.
Εντάξει, λάθη κάνεις. Όλοι κάνουν.
Ρε άνθρωπέ μου χρυσέ, ΕΥΡΩΛΙΓΚΑ πήρες με τρόπο εκπληκτικό και όλοι ξέρουμε πως για τα επόμενα 10 χρόνια θα βρίσκεις καλά συμβόλαια.
ΠΕΣ ΜΙΑ ΦΟΡΑ, ΜΙΑ, ότι έκανες λάθος.
Μια, όχι δύο.
Μα, είναι δυνατόν να μην έχει παραδεχτεί δύο χρόνια ΠΟΤΕ και για ΤΙΠΟΤΑ ένα λάθος;
Όταν στην πρώτη σου σεζόν έχεις κάνει τέτοια μαγκιά, στην δεύτερη πρέπει να είσαι ο ΒΟΥΔΑΣ.
Συγκεντρωτικός. Κυματοθραύστης.
Να παίρνεις πάνω σου ΕΥΘΥΝΕΣ που ούτε καν σου ΑΝΑΛΟΓΟΥΝ.
Είσαι προπονητής – και – για αυτό. Να @@ωνεις τους παίκτες, να τους κερδίζεις κάθε μέρα.
Πως γύρισε το κλίμα ο Μίτσελ; Με ατάκες του στιλ: Εγώ έπρεπε να έχω βγάλει αλλαγή τον εαυτό μου από το πρώτο ημίχρονο” και δεν συμμαζεύεται.
Ο κόυτς Μπαρτζώκας ήταν ΠΑΝΙΣΧΥΡΟΣ δικαίως μετά την πρώτη Ευρωλίγκα και είχε τρομερή ασπίδα προστασίας και για την ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ εικόνα των προηγούμενων τελικών (σούιπ) και για το σημαντικό ΛΑΘΟΣ, στο οποίο υπέπεσε.
Να μιλήσει με την Φενέρμπαχτσε, ενώ είχε συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό ΚΑΙ για φέτος ΧΩΡΙΣ τον παραμικρό όρο αποδέσμευσης από την ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ.
Κιχ δεν ακούστηκε.
Πόσο απλό θα ήταν να υιοθετήσει μια άλλη πολιτική και να ΠΑΡΑΔΕΧΕΤΑΙ τα λάθη του, που στην τελική, αν το έκανε, θα ήταν πιο ΠΙΘΑΝΟ να τα διορθώσει κιόλας;
Δεν θα ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου τον θυμό που συσσώρευα όταν επαναλαμβανόμενα παραποιούσε την αλήθεια και μας έλεγε ξανά και ξανά για την 1,5 μέρα του Κόλινς.
Ποια μιάμιση μέρα, κόουτς;
ΕΝΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΓΥΡΟ στο ΤΟΠ-16 είχες για να αλλάξεις τον Μάρντι και να ΕΧΕΙΣ τον νέο παίκτη ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΛΙΓΚΑ και στο ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ.
Και τι έκανε τελικά;
Πήρε τον Σερμαντίνι (πέντε συμβόλαια σέντερ σε μια σεζόν, άλλο και τούτο) αφαίρεσε από την ομάδα την δυνατότητα να βρει ένα πιο κοντινό “αντί – Λο” και η ΚΑΕ μπήκε στη διαδικασία να δώσει ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΛΕΦΤΑ.
Σκεφτείτε πως ήταν 100 στη Σαραγόσα και περίπου 60 χιλιάδες (ΕΥΡΩ) το μήνα ο παίκτης. Μιλάμε για μεγάλα ποσά, όχι αστεία. Ο Έισι και ο Τζόι την σεζόν που ήρθαν και έφεραν – όχι μόνοι τους – την άνοιξη, έπαιρναν περίπου 30 χιλιάδε δολάρια τον μήνα.
Και τελικά τι έγινε; ΣΤΑ 10 ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ που έκριναν τους στόχους της σεζόν (5 με Ρεάλ, 5 με Παναθηναϊκό) ο Σερμαντίνι έπαιξε λίγο περισσότερο από ότι εγώ κι εσείς.
Αν αυτό δεν είναι λάθος, τότε ποιο είναι;
Τα δύο πράγματα που χρεώνω στον Μπαρτζώκα είναι οι επιλογές του – να πάρει ομάδα ευρωπαϊκό και να αλλάξει ΠΕΝΤΕ ΨΗΛΟΥΣ δεν το έχω δει ποτέ ξανά – και η απίστευτη εμμονή του να μην μπορεί να παραδεχτεί ποτέ τίποτα.
Για τις επιλογές, για τις προσθήκες, για τις αποτυχίες στα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό.
Το τρίτο είναι επίσης σημαντικό, αλλά δεν μπορώ να τον κακίσω.
Είναι αυτό το τρομερό άγχος του, που το μετέδισε άθελά του στους παίκτες και είναι ό,τι χειρότερο για μια ομάδα που παλεύει για τους στόχους της.
Κάποια στιγμή το συνειδητοποίησε πως δεν πάει άλλο έτσι.
Αλλά, περισσότερο προσπάθησε να πείσει τον εαυτό του και να αντιδράει πιο ελεγχόμενα, παρά το υποστήριξε με τρόπο που έπεισε και τους παίκτες πως ναι, είναι ήρεμος και τους πιστεύει.
Είναι, όμως, μια ανθρώπινη αδυναμία που ναι μεν δεν έκανε καλό στην ομάδα, αλλά δεν γινόταν συνειδητά.
Ο Μπαρτζώκας είναι Ολυμπιακός, είναι άνθρωπος χαμηλών τόνων, όσοι τον γνωρίζουν πολύ καλά σε προσωπικό επίπεδο, λένε ότι είναι πολύ καλός άνθρωπος και δεν έχω λόγο να μην τους πιστέψω.
Φέτος, απέτυχε.
Ας τα βάλουν κάτω οι Αγγελόπουλοι μαζί του και ας αποφασίσουν από κοινού οι δύο πλευρές τι είνα καλύτερο για όλους και πάνω από όλα για τον σύλλογο να συμβεί.
Συμβόλαιο έχει, πάντως, για την επόμενη σεζόν. Με την επέκταση που του έγινε πέρυσι, απόρροια της πρότασης της Φενέρμπαχτσε.
Ρόστερ – επόμενη μέρα
Με το ρόστερ τα πράγματα είναι πολύ, πολύ απλά. Αν θεωρήσουμε ως δεδομένο πως έχουν συμβόλαια και είναι “δεμένοι” όλοι οι παίκτες για τους οποίους αποκλειστικά ο Ολυμπιακός έχει οψιόν αποδέσμευσης, οι free agents είναι ο Περπέρογλου, ο Κόλινς και ο Σερμαντίνι.
Πιστεύω πως δεν θα μείνει κανένας από τους τρεις.
ΌΛΟΙ οι άλλοι έχουν συμβόλαια.
Ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη από έναν ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΠΑΙΚΤΗ στη περιφέρεια, επιτέλους έναν αντί – Λο.
Ο Έισι αγαπάει την ομάδα, δεν έχει λυθεί το συμβόλαιό του, αλλά εισπράττω μια πίκρα (και) από αυτόν και πιστεύω πως δεν θα συνεχίσει. Δεν θα τα βρούνε στο οικονομικό οι δύο πλευρές.
Ο ίδιος υποστηρίζει πως σε 4 εβδομάδες θα προπονείται στο 100%, οι γιατροί στον Ολυμπιακό δεν το πολύ – πιστεύουν αυτό και απομένει να μας δείξει ο χρόνος ποια είναι η αλήθεια.
Μια μεταγραφή, κρισιμότητη, είναι αυτή.
Ο Ολυμπιακός θέλει τον Ντιλέινι εδώ και πολύ καιρό.
Το θέμα είναι πως τον λιγουρεύονται πολλοί.
Ο Αμερικανός της Μπάγερν το ξέρει το ενδιαφέρον του Ολυμπιακού, όπως και άλλων ομάδων, συν το Χιούστον που παραμονεύει.
Έχει προταθεί ο Όλιβερ Λαφαγιέρ της Βαλένθια, που επίσης αρέσει.
Σπουδαίος αμυντικός, κοντρολαρισμένος παίκτης, έμπειρος και όχι πολύ ακριβός.
Στο “3” με προώθηση Παπαπέτρου και παραμονή Λοτζέσκι, ίσως δεν γίνει καν προσθήκη.
Από εκεί και πέρα ένα ερωτηματικό είναι ο Πετγουέι, που πιστεύω μας έχει μπερδέψει όλους με τα σκαμπάνεβάσματά του.
Λογικά, για αυτόν θα αποφασίσει ο προπονητής.
Για να φτάσουμε στο “5”…
Την άποψή μου την ξέρετε. Κάιλ και ξερό ψωμί.
Για το μπάσκετ, για την ηγετοσύνη, την ψυχή, την χημεία, για τα αποδυτήρια.
Τεράστια κίνηση αν επιστρέψει από ΚΑΘΕ ΑΠΟΨΗ.
Ο Κάιλ ΠΛΕΟΝ το ξέρει καλά πως ο Ολυμπιακός τον θέλει και δεν έχει κανένα εγωισμό ως κατάλοιπο στην υπόθεση.
Η ομάδα, επίσης, ξέρει πως νιώθει ο Χάινς.
Τι απομένει;
Να ΜΗΝ ΑΣΚΗΣΕΙ ΒΕΤΟ ο νέος προπονητής της ΤΣΣΚΑ (Μπλάτ, αλλιώς μπορεί Ιτούδης) να παραμείνει με το συμβόλαιό του που λήγει το επόμενο καλοκαίρι και να ΠΑΡΑΜΕΡΙΣΤΟΥΝ Εφές και Μίσκο.
ΤΡΟΠΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ και πανεύκολος. Η ΑΜΕΣΟΤΗΤΑ.
Ο Ντάνστον – τραγικός στην άμυνα στα τελευταία δύο ματς, οι στατιστικολόγοι βλέπουν τις τάπες, οι μπασκετικοί το Footwork) θα μείνει δικαίως και μακάρι να εξελιχθεί.
Νομίζω πως ευκαιρία – δεύτερη σεζόν – κέρδισε και ο Λοτζέσκι.
Δύο αυτοί, δύο ο κοντός και ο ψηλός, απομένουν δύο ακόμα θέσεις. Ας τις ξοδέψουν όπως νομίζουν.
Μπορεί ο Ολυμπιακός να έχει 5 ξένους – και όχι 15 όπως φέτος – και να είναι πολύ καλύτερος…
Αρκεί οι λίγες αριθμητικά κινήσεις που θα γίνουν να είναι ΜΕΓΑΛΕΣ, ΣΟΒΑΡΕΣ, ΣΙΓΟΥΡΕΣ, κινήσεις – ματ.
Καλό καλοκαίρι με ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΑ
- Θέλω να πιστεύω πως για το μέλλον θα αποβεί ευεργετικό πως η σεζόν τελείωσε με “μπουνιές” στο στομάχι και στο πρόσωπο. Το φετινό καλοκαίρι είναι μια ευκαιρία να διαφοροποιηθεί η λογική στις (μη) ανανεώσεις.
- Προς υπαλλήλους κάθε λογής, αυτή την φορά πράσινης χροιάς. Συνεχίστε να ζείτε στον μικρόκοσμό σας, συνεχίστε να είστε αναξιοπρεπείς και ταλιμπάν, αλλά μην αγγίζετε ανθρώπους που δεν σας φταίνε σε τίποτα. Λέτε πως γράψαμε για τον Ιβάνοβιτς, με στόχο να δημιουργήσουμε πρόβλημα. Έχει συμφωνήσει με τον πρόεδρο της ΚΑΕ εδώ και μέρες ναι ή όχι; Δεν με ενδιαφέρει καν το αν θα αλλάξει ο Γιαννακόπουλος άποψη. Που δεν το βλέπω, κιόλας, γιατί έχει δώσει χέρια.
- Πότε θα σοβαρευτείτε; Όταν δύο μέρες πριν τον “τελικό” πρόκρισης του Ολυμπιακού στην Μάλαγα έγραψα για τον Μπόμπι Μπράουν που τελικά δεν ήρθε κιόλας, ποια η διαφορά;;; Καμία και το ξέρετε. Πρέπει να συνειδητοποιήσετε πως κάποιοι δουλεύουν για τον εαυτό τους (το προτιμάνε και τσάμπα) και όχι για άλλους. Στις ΗΠΑ μπαίνουν παίκτες με συμβόλαια 100 εκατομμυρίων να κάνουν ζέσταμα και τους φωνάζουν να βγούνε από το παρκέ και να πάνε στο αεροδρόμιο, γιατί έχουν γίνει ανταλλαγή.
- Συνήθως αυτά τα θέματα τα βγάζει ο τρελός τύπος ο Άντριαν, από το Yahoo – Sports. Έχετε δει ποτέ κανέναν να λέει πως κάνει πόλεμο στους Λέικερς, στους Χιτ, στους Σπερς, στους Πέισερς; Οι επιλογές σας είναι δικαίωμά σας. Βασικά, είναι… εσείς. Αφήστε και στους άλλους το δικαίωμα να επιλέξουν πως θα δουλεύουν και πως θα ζουν. Μας πρήξατε.
- Άντε να μπούνε οι πτυσσόμενες εξέδρες στο ΣΕΦ. Το ένα που πρέπει να γίνει είναι επιτέλους να τοποθετηθούν αυτές και το άλλο να μην μπούνε στο γήπεδο ποτέ ξανά οι ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ.
- Έχω υποστεί σοκ με την ποσότητα και το στιλ των ερωτήσεων για την υπόθεση του Σπανούλη. Το καταλαβαίνω, το εισπράττω πως έχετε “δεθεί” μαζί του.
- Μια από τα ίδια και… χειρότερα. Πέρα από τη στενοχώρια της απώλειας του τίτλου και της μπασκετικής ανεπάρκειας, “έσκασα” και για αυτό τον άνθρωπο. Πρώτη φορά βλέπω τον Βασίλη να “σπάει”, να καταρρέει και να μοιάζει με οποιονδήποτε άλλο παίκτη ΕΚΤΟΣ από τον Σπανούλη.
- Φέρει μεγάλη ευθύνη για την αποτυχία στους τελικούς. Γιατί, ήταν πολύ – πολύ κατώτερος των περιστάσεων. ΑΚΡΙΒΩΣ την ίδια ευθύνη για τις ΑΝΕΙΠΩΤΕΣ χαρές που ζήσαμε.
- Όταν συνειδητοποίησα πως αποφάσισε να έρθει στον Ολυμπιακό, στις αρχές Ιούλη του 2010, έπαθα σοκ. Δεν πίστευα πως κάποιος Έλληνας παίκτης ΖΩΝΤΑΣ μέσα στον Παναθηναϊκό και ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ την κατάσταση, θα έβρισκε τα @@δια να κάνει τέτοια κίνηση.
- Ένα χρόνο μετά, είχε κάνει την επέμβαση στους κοιλιακούς. Ο Παναθηναϊκός πήρε Ευρωλίγκα και πρωτάθλημα, οι πράσινοι είχαν εκτονώσει όλη αυτή την αρνητική ενέργεια πάνω του κι αυτός προετοιμαζόταν για μια δύσκολη σεζόν. Με πετσοκομένο μπάτζετ, με όλα τα “ονόματα” να έχουν φύγει, με κάποιους μικρούς Έλληνες και κάτι άσημους ξένους.
- Είμασταν στην Πόλη τον Σεπτέμβρη του 2011 – 8 μήνες πριν το θαύμα – και πάνω σε μια συνέντευξη που κάναμε, του είπα: “Στενοχωριέμαι για σένα. Πήρες τέτοιο ρίσκο ζωής και κοίτα πως ήρθαν τα πράγματα. Τι να πω, κάνε υπομονή”.
- Το βλέμμα του αγρίεψε, με κοίταξε στα μάτια με το κλασικό πεισμωμένο Σπανουλεϊκο ύφος και πέταξε την ατάκα: “Μην το ξαναπείς αυτό. Όσο είμαι στον Ολυμπιακό, δεν θέλω να ακούω μαλακίες. Πήρα μια απόφαση και θα την στηρίξω. Άπαξ και έμειναν οι πρόεδροι, δεν πάω πουθενά. Θα τα καταφέρουμε. Μην είσαι ηττοπαθής”.
- Την επόμενη μέρα πήγαμε στο Πατριαρχείο επίσκεψη και ο Γιώργος Αγγελόπουλος είχε πει το… αμίμητο. Πως θα επισκεφτούμε το ίδιο μέρος στο φάιναλ φορ της Πόλης. Μου είχε φανεί μεγάλη υπερβολή.
- Στο φιλικό της προηγούμενης μέρας ο Βασίλης δεν ήταν καλός και ο Ντούντα το είχε… κουράσει. Τον έκραζε συνέχεια. Προσπαθούσε να βρει ρυθμό μετά την επέμβαση και το θεωρούσα απόλυτα λογικό να είναι πολλά κλικ πιο αργός σε όλα. Ίσως ο Ίβκοβιτς το έκανε για να… παραδειγματίσει τους άλλους. “Αν φέρεται έτσι στον Σπανούλη, εμάς θα μας φάει ζωντανούς” ήταν ο αυθόρμητος συνειρμός.
- Προσπαθώντας να ελαφρύνω κάπως το κλίμα του είπα: “Μην τρελαίνεσαι, εσύ πρέπει να είσαι καλός την άνοιξη. Τότε κρίνονται οι τίτλοι. Από τραυματισμό είσαι, μην πιέζεσαι”.
- Απάντησε: “Πας καλά; Λάθος κάνεις. Τώρα πρέπει να φορτσάρω, αλλιώς δεν μας βλέπω να περνάμε στο τοπ-16. Πρώτα τώρα για να προκριθούμε που θα είναι πολύ δύσκολο και μετά την άνοιξη, για να γυρίσουμε εδώ στο φάιναλ φορ”.
- Δύο μήνες αργότερα χρειάστηκε να έρθει από τον πάγκο σε ένα παιχνίδι με το Μπιλμπάο που αν χάναμε, μέναμε ΕΚΤΟΣ τοπ-16. Για να βάλει 18 πόντους χωρίς χαμένο σουτ στην τελευταία περίοδο. Κι έτσι με το ΖΟΡΙ να προκριθούμε στην επόμενη φάση.
- Λίγους μήνες μετά σήκωνε ως αρχηγός την πρώτη Ευρωλίγκα και το πρώτο πρωτάθλημα μετά από 15 χρόνια. Το είπε και το έκανε. ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ από που ξεκίνησε ως αρχηγός για να τραβήξει το κάρο από την λάσπη και που το έφτασε.
- Όλοι έχουμε μια άποψη. Πέρυσι το καλοκαίρι, όταν γινόταν ο χαμός, πίστευα ΞΕΚΑΘΑΡΑ ότι το καλύτερο για αυτόν, είναι να φύγει. Πέτυχε τα πάντα στον Ολυμπιακό, άλλαξε την ιστορία και στον τρίτο τελικό δεν ΔΟΘΗΚΕ το δικαίωμα στην ομάδα, τους προπονητές, τους παίκτες, τον Βασίλη, να διεκδικήσουν το παιχνίδι. Από το -4, με 1.23” να απομένει. Μιλάμε για την ομάδα των ανατροπών. Αν ήμουν Σπανούλης, θα έφευγα 100%. Πίστευα ότι είναι λάθος να μείνει.
- Όταν ανακοινώθηκε και κάποια στιγμή μιλήσαμε, πάνω στη κουβέντα, διαφώνησε. “Καλή η λογική και οι σκέψεις, αλλά ο Ολυμπιακός είναι η οικογένειά μου. Θέλω να συνεχίσω και να τελειώσω εδώ. Είμαι ευτυχισμένος εδώ”.
- Μετά τον τελικό του Λονδίνου υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως κάθε πρωί που ξυπνάω, με τον καφέ και το πρώτο τσιγάρο θα λέω από μέσα μου “ευχαριστώ Μπίλι”. Δεν είναι μόνο η αξία του, οι εμφανίσεις του, η νοοτροπια του.
- Πάνω από όλα είναι η ΕΠΙΡΡΟΗ του στην ομάδα και τους συμπαίκτες του. Είναι η ψυχοσύνθεσή του που ταιριάζει ΤΕΛΕΙΑ με αυτή του κάθε νορμάλ, περήφανου Ολυμπιακού. Είναι το πως – για παράδειγμα – αντέδρασε ο Έισι ή ο Κάιλ σε αυτή την φήμη.
- *Τηρώ τις υποσχέσεις μου και το κάνω ακόμα. Θα κρατήσω την ίδια συνήθεια για πάντα, αν την κάνει ο Μπίλι για το εξωτερικό. Γιατί, προφανώς δεν αντέχει, νιώθει άσχημα και δεν βρίσκει κάποιο λόγο να μέινει κι άλλο. Πάνω από την επιτυχία, την αποτυχία, την ιστορία είναι οι ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ και η ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ.
- Τώρα, ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΕΛΙΚΟΥΣ, πιστεύω ότι θα είναι ΛΑΘΟΣ να φύγει. Πρέπει να ΜΕΙΝΕΙ.
- Να ισχυροποηθεί ο Ολυμπιακός, να στηριχτεί ο ίδιος με πράξεις και όχι με λόγια και να συνεχίσει τον κύκλο του. Το όνειρό του έτσι όπως το εισέπραξα από τις πράξεις του το περσινό καλοκαίρι, είναι να σταματήσει με τίτλους στον Ολυμπιακό και να αποχωρήσει περήφανος από το μπάσκετ.
- Με όσα έχει ήδη καταφέρει, με την ΨΥΧΗ που έχει δώσει, αξίζει να το ζήσει το όνειρό του. Για μένα, ακόμα και να αποσυρθεί η φανέλα με το νούμερο 7.
- Ο Ολυμπιακός μπορεί να είναι μεγάλος και χωρίς τον Βασίλη. Έτσι λέει ο νόμος της ζωής. Υπάρχουν, όμως και άγραφοι νόμοι ηθικής που όταν τους σέβεσαι, ΠΟΤΕ δεν χάνεις. Αυτό το παλικάρι πρέπει να μείνει εδώ και οι Αγγελόπουλοι καλούνται να μετατρέψουν την θλίψη του σε ΚΙΝΗΤΡΟ και ΠΙΣΤΗ. Ο τύπος “τρέφεται” από το κίνητρο. Αν τον “φτιάξεις” μια, θα σε “φτιάξει” δύο.
- Δεν έχω καμία επικοινωνία με τον Σπανούλη όλες αυτές τις μέρες. Ούτε χρειάζεται. Όσοι τον ξέρουν, είδαν στα μάτια του το “άδειασμα”. Ακριβώς αυτό το “παγωμένο” βλέμμα με τους τελικούς του 2010.
- Δύο τινά μπορούν να συμβούν, για ένα παίκτη που ΔΕΝ μπορεί να παίζει χωρίς “σπίθα”. Δεν ξέρει καν πως γίνεται αυτό. Να φύγει τώρα “παγωμένος” και να μείνει στην μέση μια ιστορική συνύπαρξη. Να σπάσει ο “πάγος”, να γίνει πάλι “φωτιά” και να γίνει νέα αρχή ξανά.
- Φαίνεται πως τα δεδομένα είναι ίδια με το 2010. Αν μπορεί κάποιος να αλλάξει – πάλι – την ιστορία, είναι πια μόνο οι Αγγελόπουλοι.
- Καλό καλοκαίρι. Υγεία πάνω από όλα, ανθρωπιά και… ανθρώπινη ζωή. Να αγαπάτε, να αγαπιέστε και να δείχνετε τα συναισθήματά σας στην οικογένειά σας και στους ανθρώπους που είναι “οικογένειά” σας. Πριν τους χάσετε (όπως εγώ τον πατέρα μου) ή πριν σας φύγουν.