Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Ήρθε στον Ολυμπιακό στις αρχές του 2012, σε μια μεταγραφή που δεν την είχε στο μυαλό του ούτε ο ίδιος, αλλά ούτε και η ομάδα! Ο τότε προπονητής Ντούσαν Ίβκοβιτς ήθελε τον Ράσιτς που αγωνιζόταν στην Λιέτουβος Ρίτας, το ντιλ με τους Λιθουανούς δεν έγινε και ξαφνικά… προέκυψε ο Έισι.
Αυτή η μεταγραφή έμελε να είναι μια από τις πιο σημαντικές στην λίστα των Αμερικανών που έχουν αγωνιστεί στον Ολυμπιακό. Μόλις 18 μήνες μετά, οι κόκκινοι είχαν κατακτήσει δύο φορές την Ευρωλίγκα και πήραν το πρωτάθλημα του 2012.
Σε όλες, μα σε όλες τις περιπτώσεις ο Λο ήταν κομβικός. Οργίασε στο φάιναλ φορ του Λονδίνου, έκανε μεγάλη ζημιά στον Παναθηναϊκό στους τελικούς του 2012. Ακόμα και στον τελικό με την ΤΣΣΚΑ, που ντύθηκε για να παίξει με το πόδι του πρησμένο από το διάστρεμμα που είχε υποστεί λίγες ώρες πριν, η στάση και η συμπεριφορά του λειτούργησε ευεργετικά και ενέπνευσε, αλλά και συσπείρωσε ακόμα περισσότερο την ομάδα.
Μήπως να πάμε στην αρχή του… ξεσπάσματος, την άνοιξη του ’12; Ακόμα και στον πρώτο προημιτελικό με την Σιένα και το μπρέικ στην Ιταλία, ο Έισι ήταν αυτός που “άνοιξε” τις “πόρτες του παραδείσου” με τους Σπανούλη και Ντόρσεϊ να έχουν τεθεί νοκ – άουτ, λογω των φάουλ.
Ο Ολυμπιακός γνώριζε ποιον παίκτη και ποια προσωπικότητα είχε στο ρόστερ του και το καλοκαίρι του 2013 τον υπέγραψε ξανά για δύο χρόνια. Στη ζωή, όμως, δεν έρχονται όλα όπως τα περιμένουμε. Προέκυψε ο σοβαρός τραυματισμός κι έμεινε νοκ – άουτ ολόκληρη την σεζόν. Ακόμα βρίσκεται σε στάδιο της αποθεραπείας και πριν λίγες μέρες έφυγε από τον Ολυμπιακό.
Ο Έισι Λο ή Captain Clutch όπως τον αποκαλούσαν από μικρό στις ΗΠΑ για το χάρισμα που είχε να ευστοχεί σε μεγάλα σουτ, σε κρίσιμες στιγμές – μπορείτε να ρωτήσετε και τον Κέβιν Ντουράντ! – μιλάει στο Eurohoops.net για την μοναδική εμπειρία της καριέρας του στον Ολυμπιακό.
Τους τίτλους, τις ιστορικές στιγμές, την τρομερή παρέα της οποίας τα μέλη ποτέ δεν ήθελαν να χαλάσει. Μιλά για τις δύσκολες στιγμές, την αγάπη του για την ομάδα, την πικρία του για κάποιες συμπεριφορές και το μέλλον του. Η συνέντευξη έγινε μέσω Skype με τον Έισι να κρατάει αγκαλιά τον μικρό του γιο. Ήταν μια μεστή κουβέντα – αναδρομή στα 2,5 χρόνια του στην Ελλάδα. Το πήραμε από την… αρχή!
Τι ακριβώς συνέβη και υπέγραψε στον Ολυμπιακό;
“Πλήρωσα κι ήρθα”!
“Ήταν γρήγορο ντιλ. Δεν μου άρεσε η ζωή στη Σερβία. Δεν ήθελα να επιστρέψω στην Παρτιζάν μετά τις διακοπές για τις γιορτές και ξεκαθάρισα στον ατζέντη μου πως θα παραμείνω στις ΗΠΑ. Μου είπε πως ενδιαφέρεται ο Ολυμπιακός κι αυτό το νέο ήταν από τα καλύτερα που μπορούσαν να συμβούν. Ήθελα να παίξω σε πιο υψηλό επίπεδο. Δεν το σκέφτηκα πολύ. Ήξερα για το όνομα και την δύναμη του Ολυμπιακού.
Η Παρτιζάν αντέδρασε και ζητούσε να καλύψουμε το opt out που υπήρχε στο συμβόλαιό μου. Έτσι, πλήρωσα τα 55 χιλιάδες δολάρια που όριζε ο όρος αποδέσμευσης και υπέγραψα στον Ολυμπιακό για περίπου 30 χιλιάδες δολάρια το μήνα. Ήμουν νέος στην Ευρώπη και οι πληροφορίες που μάζεψα για την ομάδα και την Αθήνα ήταν πολύ θετικές. Έτσι… ήρθα”!
Και πως ήταν η προσαρμογή του;
“Ο κόουτς Ίβκοβιτς με έβαζε σιγά – σιγά στην ομάδα. Είχε προστεθεί και ο Ντόρσεϊ και δουλεύαμε σε νέο σύστημα με νέους παίκτες μέσα στη σεζόν. Είναι δύσκολο αυτό. Το πιο σημαντικό πράγμα; Το ευχαριστιόμασταν πολύ. Φτιάξαμε καλή χημεία και την κατάλληλη στιγμή είμαστε έτοιμοι για τις προκλήσεις, παρότι είχαμε πολλά σκαμπανεβάσματα. Ο Ίβκοβιτς με προκαλούσε συνέχεια. Στο πρώτο ματς των πλέι οφ με την Σιένα μου έλεγε πως ο Μπο Μακκάλεμπ είναι ο καλύτερος και είναι πολύ δύσκολο να τον σταματήσω. Είχαν προβλήματα με φάουλ ο Ντόρσεϊ και ο Βασίλης. Τελειώσαμε καλές φάσεις, παίξαμε πολύ έξυπνα και σπάσαμε την έδρα τους. Εκεί, καταλάβαμε ότι μπορούν να γίνουν… ωραία πράγματα στο μέλλον της διοργάνωσης”.
Φάιναλ φορ 2012, Πόλη…
“Κάναμε ένα ολοκληρωμένο ημιτελικό, σταματήσαμε τον Ναβάρο και κερδίσαμε δίκαια. Χτύπησα, όμως. Δεν μπορούσα να πατήσω το πόδι μου και ήμουν με πατερίτσες. Δεν ήταν να παίξω. Δεν γινόταν, όμως, να απέχω. Εξήγησα στον κόουτς και στους γιατρούς πως έπρεπε να ντυθώ και να είμαι ενεργός για την ομάδα. Δεν είχα κερδίσει ποτέ ένα πρωτάθλημα. Δεν γινόταν να το προσπεράσω. Τους είπα ότι θα προσπαθήσω. Πως θέλω να είμαι εκεί. Να υποστηρίξω την προσπάθεια. Στο high school ξέρεις πως έχασα το πρωτάθλημα; Αστοχήσαμε σε μια βολή, ένας αντίπαλος σούταρε από το κέντρο του γηπέδου και η μπάλα πήγε μέσα! Δεν θα έχανα, λοιπόν, αυτό το ματς”.
Κανείς δεν μπορεί να δώσει μπασκετική εξήγηση για αυτή την ανατροπή με την ΤΣΣΚΑ… Εσύ;
“Ήταν το πεπρωμένο! Είχαν τρομερό ταλέντο. Κρίστιτς, Τεοντόσιτς, Σβεντ, Κιριλένκο και πόσους ακόμα. Παιδιά όπως ο Παπανικολάου, ο Χάινς, ο Σλούκας και ο Μάντζαρης, έκαναν σπουδαία δουλειά. Είχαμε χάσει 30 πόντους από αυτούς λίγο καιρό πριν. Μας είχαν στο +19, αλλά εμείς είχαμε ηρεμία και πίστη. Ήταν σαν να βλέπεις μια… ταινία αυτή η ανατροπή. Βρήκαμε τον τρόπο και όλο πλησιάζαμε – πλησιάζαμε. Τους πιέσαμε. Κάποιοι αντιδράνε καλά στην πίεση, κάποιοι όχι”.
Πως έζησες τις βολές του Σισκάουσκας και το μπάζερ του Γιώργου από τον πάγκο;
“Ένιωσα ότι θα… γίνει! Εμπιστευτήκαμε τον Μπίλι στην τελευταία κατοχή κι αυτός δημιούργησε το σουτ για τον Πρίντεζη. Όταν έχασε την 2η βολή ο Σισκάουσκας, ένιωσα πως ήταν γραφτό. Καθόμασταν με τον Κέσελ στον πάγκο. Ο Μάρκο έλεγε πως θα χάσει μια. Αλλά ξέραμε πως ο αντίπαλος είχε πολύ υψηλά ποσοστά στις βολές. Τελικά, τις έχασε και τις δύο!
Μόλις έκανε αυτό το ωραίο σουτάκι με τον δικό του τρόπο ο Γιώργος, τρελάθηκα! Θυμάμαι ότι έτρεχα δεξιά και αριστερά κουτσαίνοντας! Είχαμε μόλις ξεπεράσει τα πάντα. Τόσα και τόσα εμπόδια! Η ΤΣΣΚΑ ήταν το τελευταίο”.
Τελικοί, 2012
Μετά, ήρθαν οι τελικοί με τον Παναθηναϊκό. Το μοναδικό πρωτάθλημα που έχει κατακτήσει ο Ολυμπιακός όλα αυτά τα χρόνια.
“Νιώθαμε ότι ειμαστε καλύτεροι. Έχουν μεγάλη εμπειρία και είναι μια ομάδα που πάντα βρίσκει τον τρόπο να επιβιώσει, ο Παναθηναϊκός. Δεν μπορούσαν, όμως, να ακολουθήσουν αυτό το τέμπο που υιοθετούσαμε εμείς. Μας πίεζαν συνεχώς οι προπονητές μας να τρέχουμε. Στο κρίσιμιο σημείο του 5ου ματς κάναμε όσα έπρεπε και πήραμε και το πρωτάθλημα”.
Ο Λο, όταν ο Παναθηναϊκός πλησίασε στο σκορ, με δύο διαδοχικά καλάθια και 5 σερί πόντους ήταν σαν να είπε… όχι εδώ, όχι αυτή την φορά.
“Γουστάρω να παίζω υπό πίεση. Πάντα είμαι επιθετικός όταν κρίνονται τα παιχνίδια. Όσο μεγαλύτερη είναι η πρόκληση, τόσο πιο πολύ φτιάχνομαι. Από το λυκείο είχα συνειδητοποιήσει ότι αγαπάω να παίρνω πρωτοβουλίες στο τέλος”.
Μιας και μίλησε για το παρελθόν, πως είναι ένας παίκτης να αλλάζει το χέρι που σουτάρει στα… νιάτα του;
“Είχα σπάσει το χέρι μου. Άρχισα να χρησιμοποιώ το αριστερό όταν γυμναζόμουν για να επιστρέψω. Ήρθε από… μόνο του. Δεν θυμάμαι πια καλά τον εαυτό μου να σουτάρει με το δεξί (γέλια!) Τρώω, όμως, με το δεξί και με το ίδιο χέρι κάνω πολλά ακόμα πράγματα. Επίσης, στα ντράιβ μου αρέσει να τελειώνω με το δεξί μου χέρι. Νιώθω άνετα και με τα δύο χέρια”.
Έριξε άγκυρα
Η σεζόν τελείωσε… ονειρεμένα. Ο Έισι ήταν ελεύθερος, υπήρχαν φήμες για το Ντάλας και γενικά για την επιστροφή του στο ΝΒΑ. Τελικά, όμως, υπέγραψε νέο συμβόλαιο.
“Η παραμονή μου ήταν συνδυασμός των πάντων. Ένιωθα πολύ καλά στον Ολυμπιακό. Μου έβγαλε από μέσα μου ξανά έντονο πάθος για το παιχνίδι. Ήθελα να έχω σημαντικό ρόλο και να αποφασίζω για τα μεγάλα ματς και τα πρωταθλήματα. Ήθελα να μείνω”.
Στο μεταξύ, ο Ντούντα, ήταν ήδη παρελθόν…
“Τι με εντυπωσιάζε περισσότερο σε αυτό τον άνθρωπο; Δεν θα έλεγα ότι είναι τόσο πολύ σκληρός. Ήταν χαλαρός. Αν δεις την φωτογραφία αμέσως μετά το καλάθι του Πρίντεζη, καταλαβαίνεις τα πάντα για τον Ίβκοβιτς. Όλοι είχαν τρελαθεί κι αυτός ήταν ήρεμος, ανέκφραστος! Αυτή η φωτο δείχνει εμφατικά ποιος είναι και πως κοουτσάρει. Μας ενθάρρυνε συνεχώς”.
Η Οδύσσεια του back to back
Ο Ολυμπιακός με τον Γιώργο Μπαρτζώκα στον πάγκο του, κράτησε την ίδια ομάδα με την προσθήκη του Περπέρογλου, αντί του Κέσελ. Πέρασε από “χίλια κύματα” η σεζόν, αλλά το Finish στο Λονδίνο έμοιαζε με 200ρι του Γιουσέιν Μπολτ! “Ξέρεις τι συναίβαινε με μας! Είχαμε χαρακτήρα και χημεία. Είμαστε πραγματικό γκρουπ. Ξέραμε πια πως πρέπει να αντιδράσουμε, όταν μας δυσκολεύουν. Το είχαμε ξανακάνει πολλές φορές και κάποιες ήττες μας βοήθησαν. Ακόμα και για να προκριθούμε στο φάιναλ φορ, ανατροπή κάναμε στο τελευταίο ματς με την Εφές. Στον ημιτελικό με την ΤΣΣΚΑ παίξαμε καλά κι αυτοί άσχημα.
Το βράδυ πριν τον τελικό, όταν ξάπλωσα στο κρεβάτι, σκεφτόμουν πως δεν θα είναι κακό να μην ξεκινήσουμε καλά και να φορτσάρουμε μετά. Ήθελαν να παίξουν γρήγορα, αλλά είχαμε πολύ καλό βράδυ. Γενικά, ο ρόλος μου δεν ήταν να σκοράρω. Όταν, όμως, ο Μπίλι δεν μπορούσε να τους κάνει την ζημιά, έπρεπε να βοηθάω άμεσα. Όποτε ο Μπίλι είχε κάποιο πρόβλημα με όλες τις άμυνες πάνω του, έπρεπε να αναλαμβάνω. Παίξαμε μαζί ουσιαστικά δύο χρόνια και το απολαύσαμε το δίδυμο που είχαμε με τον Βασίλη. Είμασταν καλό δίδυμο, πολύ καλό…
Στο πρώτο ημίχρονο τον είχαν περιορίσει και ήξερα τι πρέπει να κάνω. Να τραβήξω την ομάδα, μέχρι όλα να έρθουν στην θέση τους. Κλείσαμε το σκορ στο ημίχρονο. Μετά; Μετά, ο Μπίλι έκαιγε! Έβαλε τρία τρίποντα πριν η Ρεάλ καταλάβει τι έγινε. Φίλε, αυτό δίνει τρομερή ενέργεια και αυτοπεποίθηση. Άλλαξαν όλα στο ματς.Πήραμε το μομέντουμ. Είχαμε τρομερή ενέργεια. Το δεύτερο ευρωπαικό, ήταν το πιο σημαντικό για μένα. Γιατί, ήταν εκεί όλη μου η οικογένεια”.
“Προσγείωση με σκούπισμα”
Στους τελικούς του 2013 όλοι έδιναν ως μεγάλο φαβορί τον Ολυμπιακό, που είχε και το πλεονέκτημα της έδρας. Ο Παναθηναϊκός, “σκούπισε” τους κόκκινους και πήρε τον τίτλο με δύο νίκες στο ΣΕΦ.
“Για μένα τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Έκαναν σε μας ό,τι ακριβώς κάναμε εμείς σε αυτούς το 2012. Αλλάζαμε στα πικ εν ρολ και τους κάναμε την ζωή δύσκολη. Ε, Έκαναν ακριβώς το ίδιο. Και μας κέρδισαν. Δεν είχαμε παίκτη εκτός του Πρίντεζη να απειλήσει συστηματικά από το λοου ποστ. Σε όλα τα σκριν αλλάζαν και μας δημιούργησαν προβλήματα. Οι όροι αντιστράφηκαν. Ο Παναθηναϊκός “απάντησε” με τον ίδιο τρόπο.
Ο Έισι είχε το πρόβλημα με την δηλητηρίαση. “Ήταν τρελό. Μόνο όταν παίζαμε με τον Παναθηναϊκό πάντα κάτι γινόταν με μένα. Πάντα κάτι μου συνέβαινε. Τότε, έπαθα δηλητηρίαση. Βγήκα από το νοσοκομείο και στις 4 το πρωί ένιωθα χάλια. Πήρα τους γιατρούς να έρθουν σπίτι να με βοηθήσουν. Δεν νομίζω πως έκανα κάτι κακό. Ούτε έφαγα κάτι επικίνδυνο για τον οργανισμό μου. Απλά η δηλητηρίαση δεν με είχε αφήσει ακόμα”.
Μετά την 2η Ευρωλίγκα ο Σπανούλης, ο Κάιλ, αλλά και ο Λο ήταν Free Agents.
“Ήθελα και θέλαμε πολύ να μείνουμε όλοι μαζί. Ο Κάιλ ζητούσε απλά να είναι δίκαια η ομάδα μαζί του. Ήθελε πάρα πολύ να μείνει για πολλά χρόνια στην ομάδα και ανησηχούσε όχι μόνο για αυτόν, αλλά για όλους μας. Ήταν μεγάλο κομμάτι της επιτυχίας μας. Η ομάδα δεν ήθελε να ξοδέψει πολλά χρήματα, ούτε όπως φάνηκε να κλείσει το θέμα μέσα στην σεζόν.
Μιλούσαμε κάθε μέρα για να σιγουρευτούμε ότι θα είμαστε μαζί. Είχαμε συχνή επικοινωνία και με το Βασίλη”. Ο Έισι υπέγραψε για δύο σεζόν και όπως έλεγε τότε, θα ήταν όμορφα να συνέχιζε για πολλά ακόμα χρόνια στον Ολυμπιακό.
Τα ζόρια
“Όλα πήγαν στραβά από την προετοιμασία κιόλας, με διαδοχικούς τραυματισμούς. Κάποιες μέρες ένιωθα ότι πονάω στο γόνατο. Υπήρχε κάτι εκεί μέσα που μεγάλωνε, με ενοχλούσε κι έπρεπε να το μετακινήσω. Είχε δημιουργήσει ζημιά. Δεν ήμουν πια ο ίδιος παίκτης. Είπα στην ομάδα ότι έχω πρόβλημα. Μετά ψάχναμε την καλύτερη λύση. Από τον Δεκέμβρη πίστευα πως μπορεί να χρειαστώ επέμβαση. Υπήρχαν διαφορετικές απόψεις ανάμεσα στους γιατρούς του Ολυμπιακού και τους δικούς μου. Εκεί, χάσαμε αρκετό χρόνο μέχρι να συνεννοηθούμε”.
Το παράπονο
“Θέλω να είμαι ειλικρινής. Δεν μου άρεσε ο τρόπος που συμπεριφερθήκαν. Στα ματς με τον Παναθηναϊκό και τον ΚΑΟΔ κατάλαβα ότι δεν πάει άλλο. Χρειαζόμουν επέμβαση, χειροτέρευα. Από την στιγμή που ο Ολυμπιακός κατάλαβε πως δυστυχώς η σεζόν έχει τελειώσει για μένα, ένιωσα πως ό,τι κίνηση κι αν έκαναν, πως ό,τι κι αν σκεφτόντουσαν, είχε να κάνει αποκλειστικά με τα λεφτά που διακυβεύονταν.
Περίμενα μια διαφορετική προσέγγιση σε ανθρώπινο επίπεδο. Δεν είχα καμία επικοινωνία με τους προέδρους από τότε ως και τον τερματισμό του συμβολαίου μου. Θύμωσα με κάποια μέιλ που έλαβα από τον τζένεραλ μάνατζερ του Ολυμπιακού. Μόνο μαζί του επικοινωνούσα (σ.σ. Τον Χρήστο Σταυρόπουλο) και ο μάνατζέρ μου με τον κύριο Σκινδήλια.
Αυτό που ξέρω είναι ότι πήραμε παρέα 2 Ευρωλίγκες κι ένα πρωτάθλημα μέσα σε 12 μήνες. Έδωσα την ψυχή μου για αυτή την ομάδα, γιατί ένιωθα ωραία στον Ολυμπιακό και ο κόσμος του μου έχει φερθεί απίστευτα. Στη ζωή και στις δουλειές, υπάρχουν, όμως, και κακές στιγμές. Όχι μόνο καλές.
Πικράθηκα, γιατί όταν συνειδητοποίησαν ότι θα είμαι εκτός, άρχισαν να μιλάνε και να νοιάζονται κυρίως για τα λεφτά. Δεν υπήρξε ανθρώπινη υποστήριξη και ενδιαφέρον. Καταλαβαίνω ότι το επαγγελματικό μπάσκετ είναι μπιζνες, αλλά περίμενα διαφορετική συμπεριφορά από την ομάδα μου, όταν ήρθαν τα δύσκολα για μένα. Κρατάω τις φοβερές στιγμές που ζήσαμε και ο Ολυμπιακός θα είναι πάντα κάτι ξεχωριστό για μένα και την οικογένειά μου”.
Πότε πιστεύει ότι θα είναι πάλι έτοιμος για δράση;
“Έκανα την επέμβαση στις αρχές Φλεβάρη. Οι γιατροί μου είπαν πως θα χρειαστώ από 6 ως 9 μήνες, για να ξαναπαίξω. Έχω δουλέψει ήδη πολύ, έχω δρόμο μπροστά μου και θα είναι όντως δύσκολο για μένα. Τον Σεπτέμβριο πιστεύω πως θα είμαι απόλυτα έτοιμος να αρχίσω προπονήσεις. Οι γιατροί μου είναι αισιόδοξοι. Απλά, θα το χειριστώ ώριμα. Πρέπει να είμαι 100% καλά, για να μπω και να είμαι όπως εγώ θέλω. Έχω μεγάλη εμπιστοσύνη στους γιατρούς και τον εαυτό μου. Το γόνατό μου είναι πολύ καλύτερα. Δεν μπορώ να προβλέψω την ακριβή ημερομηνία, αλλά μέσα στον επόμενο χειμώνα θα έρθει η στιγμή που θα είμαι στο 100% πάλι”.
Παρατηρούμε… χρόνια τις αντιδράσεις των Ελλήνων φιλάθλων και οπαδών. Η στήριξη και η αγάπη προς τον Έισι Λο, είναι κάτι ασυνήθιστο. Ο κόσμος, συνήθως, ξεχνάει εύκολα. Παρότι είναι αρκετό καιρό έξω από το προσκήνιο, ο κόσμος του Ολυμπιακού αποδεικνύει κάθε μέρα πως δεν ξεχνάει τον Έισι.
“Ισχύει! Είναι απίστευτοι με μένα. Μου έχουν δώσει τόση δύναμη… Έχω δει πόσο σκληροί είναι σε πολλά θέματα. Δημιουργούν πίεση. Δεν κερδίζεις τον σεβασμό τους εύκολα. Προφανώς, εκτίμησαν την προσφορά μου. Πολλές φορές νιώθω στενοχωρημένος. Τρέφω ανάμεικτα συναισθήματα. Έβλεπα τα ματς με την Ρεάλ και τον Παναθηναϊκό και ήθελα να… πεταχτώ στο γήπεδο μέσα από το λαπ – τοπ.
Από την μια ένιωθα τόσο δεμένος με τον κόσμο και τους συμπαίκτες μου. Από την άλλη ένιωθα ότι δεν θέλω να συνεχίσω να προσφέρω σε αυτή την ομάδα, ακόμα κι αν ήμουν απόλυτα υγιής. Περίεργο και ανάμεικτο συναίσθημα”.
Με ποιους μιλάει ακόμα μέσα από την ομάδα;
“Μιλάω με τον Αντρέα (σ.σ. ο γυμναστής), με τον Μάριο (σ.σ φυσιοθεραπευτής), με αρκετούς από τους συμπαικτες μου, αλλά και με τον κόουτς Μαρμαρινό. Επικοινωνώ και με τον Βασίλη”.
Με ποιους παίκτες είχε πιο στενή σχέση; “Με τον Σπανούλη, τον Παπανικολάου, τον Πρίντεζη! Φυσικά και με τον Πέρο. Καλά, αυτός ήταν ο πιο αστείος! Πανέξυπνος παίκτης, με ταλέντο. Στενοχωρήθηκα που έφυγε. Πραγματικά καλός συμπαίκτης”.
Από τους συμπατριώτες του;
“Με τον Κάιλ φυσικά! Έφερε τρομερά πράγματα στην ομάδα μας αυτός ο τύπος. Ενέργεια, πάθος, μαχητικότητα. Όταν ήταν δύσκολα τα πράγματα στο παρκέ, έβλεπες τον Κάιλ και ένιωθες ότι όλα θα πάνε καλά! Όταν έχεις παίκτες που κάνουν την ομάδα σου μοναδική, πρέπει να τους έχεις ευτυχισμένους και να τους κρατάς. Πιστεύω κουράστηκε, που περίμενε τόσο καιρό. Ζούσα πολύ στενά τον Κάιλ. Αν ήταν ένας παίκτης που πίστευα ότι δεν θα φύγει από τον Ολυμπιακό, ήταν αυτός”.
Είναι ολοφάνερο πως ένα από τα μυστικά του back του back πρωταθλητής Ευρώπης ήταν το “δέσιμο” μεταξύ των παικτών, ανεξάρτητα εθνικότητας, ατομικής ποιότητας, ρόλου.
Ο Έισι Λο είναι παρελθόν από τον Ολυμπιακό, αλλά όσα έζησε στο λιμάνι του Πειραιά σίγουρα θα μείνουν ανεξίτηλα στη μνήμη του, “χαραγμένα” στην καρδιά του.
Σαν ένα γλυκό σημείωμα, κλεισμένο σε ένα συρτάρι, που δεν θα ξεθωριάσει με το πέρασμα του χρόνου.
