Tου Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Το τελευταίο άρθρο είχε τίτλο η “χοντρή είναι ακόμα στο ωδείο” κι αυτό που ήθελα να πω με έμφαση, είναι πως ακόμα βρισκόμαστε τόσο νωρίς στην σεζόν που τα δεδομένα και η εικόνα των τοπ ομάδων, που κάθε σεζόν διεκδικούν είσοδο στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας, θα αλλάξει και δύο και τρεις φορές, μέχρι να εισέλθουμε στην τελική ευθεία.
Με τη Βαλένθια ο Ολυμπιακός είχε αρκετά “νεκρά σημεία” και στη Βιτόρια είδαμε την παραμορφωμένη προς το χειρότερο εκδοχή της ομάδας. Όπως θεώρησα μαγική εικόνα την ευρεία σε σκορ νίκη επί της Γαλατάσαραϊ, το ίδιο συμβαίνει και με την κακή ως άθλια εμφάνιση απέναντι στην Λαμποράλ Κούτσα, που ναι μεν είχε το κίνητρο και το μαχαίρι στα δόντια, αλλά ο Ολυμπιακός από προβληματική την έκανε να δείχνει ομάδα επιπέδου… ΝΒΑ, κυρίως στην ταχύτητα.
Είναι μεγάλη αλήθεια πως όσο κι αν ψάξεις για θετικά στοιχεία στα 40 λεπτά του Ολυμπιακού στην Βασκονία, αδυνατείς να τα ανακαλύψεις. Μόνο την συνολική αξιολόγηση των αντιπάλων να κοιτάξεις (102 Vs 41) η διαφορά είναι σοκαριστική!
Ακόμα και η εμφάνιση του Σπανούλη, οι 27 πόντοι και το γεγονός ότι προσπάθησε να μην παρατήσει το παιχνίδι, δεν δικαιολογεί… πανηγύρια. Δεν είναι καλό τόσο νωρίς στην σεζόν να μπαίνει σε αυτή την διαδικασία ο αρχηγός και πάνω από όλα είναι προβληματικός οιωνός το γεγονός ότι ακόμα και στην Λιθουανία με την Νεπτούνας, ο Βασίλης πάτησε το κουμπί “τούρμπο” στο σκοράρισμα, για να κάνει το διπλό η ομάδα.
Έφτασε στο σημείο να έχει μεγαλύτερο μέσο όρο στο σκοράρισμα από ότι για παράδειγμα ο Γκάουντλοκ στην Φενέρμπαχτσε κι αυτό δείχνει πως ο Ολυμπιακός έχει πρόβλημα στο να βρει άλλες πηγές σκοραρίσματος. Αιτιολογείται, όμως, για να είμαστε δίκαιοι, από το ότι οι δύο καλύτεροι σκόρερ μετά από αυτόν, είναι στα πιτς.
Αυτό που με ανησυχεί περισσότερο έχει να κάνει ακριβώς με ό,τι ανέλυα ΠΡΙΝ το πρώτο επίσημο παιχνίδι της σεζόν, με τον Παναθηναϊκό. ΠΟΙΟΣ θα είναι ο δεύτερος συστηματικός πόλος ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ σε σετ παιχνίδι μετά τον Σπανούλη; Μέχρι τώρα, ουδείς έχει δείξει πως πραγματικά μπορεί να το κάνει αυτό με συνέπεια και αποτελεσματικότητα και ενόψει τοπ16 που θα είναι “κόλαση”, είναι κάτι που πρέπει να το δει πολύ σοβαρά ο κόουτς Σφαιρόπουλος. Ακόμα και στην καλή υπόθεση εργασίας πως ο Βασίλης δεν θα χάσει ούτε ένα ματς στην φετινή διοργάνωση.
Αυτή την φορά όλες οι αδυναμίες βγήκαν στον αφρό του παρκέ με τρόπο εμφατικό και προέκυψαν κάποια ενδιαφέροντα προς καταγραφή και ανάλυση στοιχεία.
Αμυντική κατά κράτος ήττα
Αυτή την φορά η καλύτερη ως τώρα άμυνα στην Ευρωλίγκα βάση αριθμών, κονιορτοποιήθηκε. Η Λαμποράλ σκόραρε 89 πόντους, σκόραρε σε ΟΛΑ τα δεκάλεπτα από 20 πόντους και πάνω και πραγματικά ο Ολυμπιακός δεν πρέπει να πέτυχε ούτε μισό από τους στόχους του.
Η πίεση πάνω στην μπάλα ήταν σταθερά αναποτελεσματική, οι close out άμυνες τραγικές στην συντριπτική τους πλειοψηφία – το φαινόμενο παρατηρήθηκε και με την Βαλένθια – η προσωπική άμυνα ως σύνολο παίρνει κάκιστο βαθμό και αυτό που προβληματίζει είναι πως η κατάρρευση ήρθε απέναντι σε μια ομάδα που κατ΄εμέ διαθέτει ΜΟΝΟ έναν δημιουργό επιπέδου, τον Τόμας Ερτέλ. Σε αυτό συνετέλεσε η ολοκληρωτικής εμβέλειας ήττα στο “4”.
Ο Σενγκέλια και ο Μπέρτανς – προτάθηκε το καλοκαίρι, είχε γίνει κουβέντα, αλλά δεν ασχολήθηκε περισσότερο ο Ολυμπιακός, ίσως επειδή το κασέ ήταν πολύ πιο υψηλό από του Πετγουέι – συνέθλιψαν πραγματικά τους Μπρεντ και Αγραβάνη.
Σπάνια βλέπεις να δημιουργείται τέτοια διαφορά και… κατηφόρα από το “4”. Τα δύο πάουερ φόργουορντ της Λαμποράλ σκόραραν 31 πόντους και αλώνισαν το παρκέ, τα δύο του Ολυμπιακού πέτυχαν 7 πόντους – μόνο ο μικρός σκόραρε – δεν μπόρεσαν καν να παρακολουθήσουν τους αντιπάλους τους. Απλά σε κάποιες φάσεις… πρόλαβαν να κάνουν – γρήγορα – φάουλ.
Μιλάμε για καθολική ήττα και όταν έβαζαν την μπάλα στο παρκέ, τα τεσσάρια του Ολυμπιακού (μόνιμο αυτό το πρόβλημα για τον Μπρεντ) δεν μπορούσαν να τους ακολουθήσουν με τίποτα. Λάθος τοποθετήσεις, λάθος χρήση των ποδιών και των χεριών, όλα λάθος. Βέβαια, ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ και η κακή περιφερειακή άμυνα, γιατί σε πολλές περιπτώσεις τα γκαρντ της Λαμποράλ περνούσαν, πάσαραν και είχαμε αρκετές φορές 2 εναντίον 1 καταστάσεις στην άμυνα, κάτι που όταν συμβαίνει σε σετ παιχνίδι, καταδεικνύει πως τίποτα δεν λειτουργεί σωστά, συνολικά στον αμυντικό τομέα.
Πολλές φορές όταν αναλύουμε δίνουμε έμφαση στην τακτική. Όπως έχει συμβεί με την επιθετική αντιμετώπιση και τις παγίδες στον χειριστή της μπάλας, αμυντική εκδοχή που καθιερώθηκε άμα την έλευση του Σφαιρόπουλου. Έχουμε πει ξανά πως η ΙΔΙΑ τακτική που μπορεί να αποβεί ευλογία, εύκολα μετατρέπεται σε κατάρα. Αυτό μπορεί να γίνει για διάφορους λόγους.
Ο πρώτος; Όταν είναι σταθερά ΚΑΚΗ η ατομική άμυνα, άρα από την αρχή των φάσεων χάνεται εντελώς η αμυντική ισορροπία, κάτι που έγινε ξανά και ξανά στην Βιτόρια. Επίσης όταν η ΈΝΤΑΣΗ, η ΤΑΧΥΤΗΤΑ και η ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ με την οποία εκτελείται η τακτική είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα, συγκριτικά με άλλες φορές. Ασφαλώς και συνέβη στο συγκεκριμένο παιχνίδι.
Υπάρχει και ένα σημαντικό επί μέρους στοιχείο που πρέπει να το ΠΙΣΤΩΣΟΥΜΕ στην Λαμποράλ. Συστηματικά – σίγουρα ήταν προμελετημένο και δουλεμένο – όταν οι ψηλοί του Ολυμπιακού έβγαιναν δυναμικά σε βοήθεια στον γκαρντ που είχε την μπάλα, οι γηπεδούχοι είχαν ΠΑΙΚΤΗ στο High Post, έτοιμο να ΜΕΙΩΣΕΙ την απόσταση της πάσας, να υποδεχτούν την μπάλα και είτε με τρίπλα να δημιουργήσουν ρήγμα, είτε να “σπάσουν” την μπάλα στις γωνίες.
Σε αυτό δεν βρήκε ποτέ λύση ο Ολυμπιακός, οι περιστροφές άμυνας για τις διαγώνιες πάσες ήταν είτε ανύπαρκτες, είτε αργές και κάπως έτσι έγινε φύλλο και φτερό η πιο αποτελεσματική ως τώρα άμυνα της Ευρωλίγκας.
Πολλοί παίκτες της Λαμποράλ που “καιγόταν” για την νίκη – υπέρβαση ενόψει του τοπ16 βρέθηκαν σε καλή μέρα, πολλοί παίκτες του Ολυμπιακού ήταν σε κακή μέρα και “έδεσε το γλυκό”. Προσθέστε στην εξίσωση ότι ξεκάθαρα η ομάδα δεν είχε πάει πνευματικά προετοιμασμένη για να αντιμετωπισει ένα αντίπαλο που έπαιζε για την ζωή του στην Ευρωλίγκα. Αυτό ως ένα σημείο είναι ανθρώπινο και δεν ελέγχεται, άπαξ και οι κόκκινοι πήγαν εκεί με ρεκόρ 6-0, την πρόκριση και την πρώτη θέση στο τσεπάκι τους.
Κακός δημιουργικά
Χαμηλού επιπέδου και η επιθετική λειτουργία και αποτελεσματικότητα του Ολυμπιακού. Ουσιαστικά ουδείς πέραν του Σπανούλη ήταν ικανός να δημιουργήσει το παραμικρό ρήγμα στην αντίπαλη άμυνα. Κανείς δεν απειλούσε ουσιαστικά και αυτό συνέβη απέναντι σε μια ομάδα που ΔΕΝ διακρίνεται κατά γενική ομολογία στην άμυνα.
Το επιθετικό παιχνίδι που (δεν) διέθετε ο Ολυμπιακός, δεν χρίζει ιδιαίτερης ανάλυσης, γιατί δεν είναι περίπλοκο. Λόου ποστ παιχνίδι ανύπαρκτο (στην αρχή έγινε προσπάθεια από το “3” με τον Ντάρντεν αλλά δεν είχε ιδιαιτερο αποτέλεσμα), μηδέν απειλή και δημιουργία από το “4” και το “5”, όλοι οι γκαρντ πλην του Σπανούλη τελείωσαν το ματς ΣΥΝΟΛΙΚΑ με 2/10 τρίποντα και 6 ασίστ. Πέραν του Σπανούλη και του Ντάνστον που βρήκε και 3 φάσεις πάρε – κάρφωσε, κανείς άλλος δεν είχε διψήφιο αριθμό πόντων.
Σπάνια – πιστεύω – θα δούμε τον Ολυμπιακό τόσο κακό, πως είναι απόλυτα φυσιολογικό η απουσία δύο βασικών παικτών (ο μοναδικός με σοβαρό παιχνίδι στο χαμηλό ποστ και ο καλύτερος σουτέρ) όσο περνάνε τα παιχνίδια να φαίνεται όλο και περισσότερο και τέτοιες ήττες, αν τις διαχειριστούν σωστά προπονητικό τιμ και παίκτες, μόνο εποικοδομητικό καλό θα κάνουν μακροπρόθεσμα στον “μαραθώνιο” της λίγκας.
Παίζουν κι άλλοι, δεν αγωνίζεται μόνος του ο Ολυμπιακός, υπάρχουν ομάδες με σαφώς πιο ποιοτικά ρόστερ και βασικά ΌΛΟΙ όσοι αγαπάμε την ομάδα, έχουμε αποκτήσει ένα πολύ σοβαρό (επίκτητο) πρόβλημα!
Δεν κάνω πλάκα.
Μετα το Back to Back από μια ομάδα που ΔΕΝ ΔΙΕΘΕΤΕ το καλύτερο και πιο ποιοτικό ρόστερ στην διοργάνωση, τείνουμε να πιστέψουμε πως αυτό είναι νορμάλ!
Πως είναι ο κανόνας και απαιτούμε ασυνείδητα να ισχύσει ξανά, ενώ στην πραγματικότητα είναι η ΑΠΟΛΥΤΗ και ΙΣΤΟΡΙΚΗ εξαίρεση!
ΜΟΝΟ για τον Ολυμπιακό ισχύει αυτό, συγκριτικά με ΟΛΕΣ τις υπόλοιπες ομάδες στην σύγχρονη και πιο παλιά ιστορία του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος που κατάφεραν να πάρουν δύο ή παραπάνω σερί τίτλους. Η Μακάμπι, η Γιουγκοπλάστικα με το Θρι – Πιτ και οι παλιότερες δυναστείες, πάντα διέθεταν τα καλύτερα ή ένα από τα πιο ποιοτικά ρόστερ.
Ας το βάλουμε καλά στο μυαλό μας αυτό, γιατί καθημερινά κινδυνεύουμε να αποπροσανατολιζόμαστε σε ότι αφορά τις απαιτήσεις μας και την αξιολόγηση της πραγματικότητας.
ΥΓ1. Οι παίκτες έχουν τις καλές και τις κακές τους μέρες. Δεν μπορούμε κάθε εβδομάδα να λέμε ότι ο τάδε μας κάνει και ο δείνα όχι και ανάλογα με την εικόνα να διαφοροποιούμε και την άποψή μας κάθε φορά. Πρώτον είναι λάθος, δεύτερον γραφικό.
ΥΓ2. Έχω τοποθετηθεί πολύ νωρίς για το ρίσκο της μη αλλαγής του Μπρεντ, γιατί τον είδαμε πέρυσι και γνωρίζαμε τι μπορεί να κάνει, τι όχι και σε ποια διάρκεια. Άποψη έχει γραφτεί εδώ και για Χάντερ (όταν υπέγραψε) και Λαφαγιέτ (όταν προτιμήθηκε από άλλους), οπότε δεν θα κάθομαι να παίζω την κολοκυθιά κάθε εβδομάδα.
ΥΓ3. Το αν θα γίνει αλλαγή και που, είναι αποκλειστικά ζήτημα της ΚΑΕ και του προπονητή. Ας τα βάλουν κάτω κι ας αποφασίσουν. Το να λέμε όλοι μας από 2/3 ονόματα ανάλογα με τις προσωπικές μας εκτιμήσεις, συμπάθειες, αντιπάθειες, δεν ανταποκρίνεται στη πραγματικότητα, αλλά παραπέμπει σε μη ρεαλιστική Basketomonopoly, χωρίς καν γνώση της αγοράς ή των οικονομικών δεδομένων των περιπτώσεων και της ΚΑΕ!
ΥΓ4. Ο Τόμας Ερτέλ κατά 99% θα φύγει από την Λαμποράλ στο τέλος της κανονικής περιόδου ακόμα και αν οι Βάσκοι έχουν προκριθεί. Για τον απλούστατο λόγο πως έχει αρνηθεί την πρόταση του Κερεχέτα για την ανανέωση του συμβολαίου του κι αν δεν τον πουλήσει η ομάδα τώρα, το καλοκαίρι μένει ελεύθερος, συν ότι πρέπει να πληρωθεί κι ως το τέλος της σεζόν…
ΥΓ5. Χάρηκα για την καλή εμφάνιση του Μίρζα. Είναι εξαιρετικός χαρακτήρας, καλός παίκτης στο στιλ μπάσκετ των “Δεινοσαύρων” που το φέρνει ξανά στην μόδα ο εκπληκτικός φέτος Μαριάνοβιτς και απαξιώθηκε από την κοινή γνώμη πέρυσι αρχικά γιατί δεν χρησιμοποιήθηκε σωστά και αφετέρου επειδή τραυματίστηκε.
ΥΓ6. Η νίκη της Ούνιξ στη Μαδρίτη αλλάζει άρδην τις ισορροπίες σε αυτό το γκρουπ και πιθανότατα θα τους φέρει στο τέλος της διαδρομής στο τοπ16. Πόσες και πόσες φορές τα τελευταία χρόνια στην Ευρωλίγκα ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ έχει δημιουργήσει μομέντουμ και μετέπειτα… ιστορία; Ακριβώς όπως το μπρέικ της Μακάμπι στο Μιλάνο σε εκείνο το απίθανο ματς με την ανατροπή.
ΥΓ7. Γιατί το λέω αυτό; Μην κάθεστε να στίβετε το κεφάλι σας για τους αντιπάλους στο τοπ16 και φτάνετε ως το πλεονέκτημα ή το μειονέκτημα στα πλέι οφ. Ό,τι και να γίνει αμφότεροι οι όμιλοι θα είναι πολύ δύσκολοι. Σημασία έχει ΠΩΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ η ομάδα σου όταν κρίνονται η πρόκριση και τα πλασαρίσματα, όχι ποιοι θα οι αντίπαλοι. Μια μεγάλη νίκη, ένας τραυματισμός, ένα “μεγάλο” σουτ μπορούν να ανατρέψουν τα πάντα. Επίσης, όλοι μπορούν να χάσουν στην έδρα τους και μιλάμε για Best of Five σειρές. Απορώ με τον τρόπο που έχουν εξελιχθεί ΟΛΕΣ οι τελευταίες Ευρωλίγκες ρε παιδιά πως ακόμα δεν έχουμε συνειδητοποιήσει πως η ΘΕΩΡΙΑ ανατρέπεται και απέχει όσο η… ιστορία από σκέψεις και προβλέψεις που δεν έγιναν ποτέ πραγματικότητα!
ΥΓ8. Τρομερό ενδιαφέρον – ως δεδικασμένο – έχει η απόφαση του ΑΣΕΑΔ για το Άρης – ΠΑΟΚ.
ΥΓ9. Σε ότι αφορά τον νέο αθλητικό νόμο, πρέπει όλοι να κάνουμε υπομονή. Οι μάχες συμφερόντων είναι πολλές και σε υψηλά επίπεδα. Συν ότι εμπλέκεται η πολιτική, αρα η υστεροβουλία, το συμφέρον, η αναξιοπιστία, οι πιέσεις.
ΥΓ10. Μιας και δεν αργούν οι γιορτές, η ΥΓΕΙΑ , η αγάπη για ανθρώπους – που δεν είναι “ζώα” και για ζώα που μας έχουν ανάγκη και μπορούν να μας αγαπήσουν αυθεντικά και απόλυτα, είναι από τα πιο σημαντικά πράγματα. Όλα τα άλλα αν τους δίνουμε μεγαλύτερη αξία και διασταση από αυτή που πραγματικά έχουν, απλά μειώνουν τον “καθαρό” χρόνο μας στην ποιοτική ζωή. Είναι μάστιγα της εποχής να “κολλάμε” σε αρνητικές σκέψεις που μας επηρεάζουν. Ένα… επίκτητο πρόβλημα όπως το άλλο που λέγαμε με τον μπασκετικό Ολυμπιακό!