Tου Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Έκλεισε η ιδιόμορφη και πολύ ιδιαίτερη δυάδα αγώνων με τον Ερυθρό Αστέρα και είναι αλήθεια πως στην σύγχρονη ιστορία της Ευρωλίγκας – ου μην σε ολόκληρη – δεν έχουμε γίνει μάρτυρες αντίστοιχης ατμόσφαιρας και ταύτισης σε δύο παιχνίδια που είχαν «κοινή έδρα» τις σχέσεις των δύο κλαμπ και των φιλάθλων/οπαδών τους.
Για όλους όσους βρεθήκαμε στο γήπεδο, είναι κάτι που μας άρεσε, το βιώσαμε, το ευχαριστηθήκαμε και δεν θα το ξεχάσουμε. Αν θέλουμε να προσεγγίσουμε δίκαια και αντικειμενικά το ποτήρι και ως μισογεμάτο αλλά και ως μισοάδειο, αισθάνομαι πως αν αντίπαλος δεν ήταν η συγκεκριμένη ομάδα και δεν είχε προηγηθεί η συμπεριφορά και η στάση των Σέρβων στο πρώτο παιχνίδι, η ατμόσφαιρα θα παρέπεμπε σε μια αναμέτρηση ρουτίνας και κοινού τόπου στο ΣΕΦ, με ομάδα που δεν είναι τοπ επιπέδου. Δηλαδή 5/6 χιλιάδες κόσμος και μικρότερη παρουσία των φίλων του Ολυμπιακού, κυρίως των οργανωμένων.
Ήταν όμορφο αυτό που έγινε – αν εξαιρέσω κάποια πανό/μηνύματα/σύμβολα που με παραξένεψαν, αλλά δεν πρόκειται να ασχοληθώ διεξοδικά γιατί δεν έχει νόημα (φαύλος κύκλος), αλλά θα ήταν ακόμα πιο ωραίο και αυθεντικό αν μεγάλο κομμάτι του κόσμου είχε τον ΙΔΙΟ ενθουσιασμό και την ίδια ένταση στήριξης για την ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ, σε αγώνες που δεν είναι ειδικών συνθηκών, όπως αυτός της Παρασκευής.
Μην ξεχνάμε πως μιας και μιλάμε για τον Ερυθρό Αστέρα, ούτε Ευρωλίγκες έχουν πάρει, η Παρτιζάν τους έχει από κάτω μια «γεμάτη» δεκαετία, ούτε σε καλή οικονομική κατάσταση είναι η Σερβία, αλλά σχεδόν σε όλα τα ευρωπαϊκά παιχνίδια έχουν από 15 ως 20 χιλιάδες κόσμο. Γιατί, αυτή είναι η κουλτούρα τους και κινητήριος μοχλός για να πάνε στο γήπεδο είναι η αγάπη για την ομάδα τους, ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων και ειδικών κινήτρων. Νιώθω πως αρκετός κόσμος ήρθε στο ΣΕΦ δίκην Guest Star και θα επιστρέψει για κάποιο πολύ κρίσιμο ευρωπαϊκό παιχνίδι ή στα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό.
Αυτό δεν είναι ούτε κατηγορία, ούτε μεμψιμοιρία. Είναι η απλή, ψυχρή καταγραφή της πραγματικότητας, για να γνωρίζουμε ακριβώς τι λέμε και την αξία όσων αισθανόμαστε. Φεύγοντας από το κομμάτι της ατμόσφαιρας, δεδομένο είναι πως το περιβάλλον και το πλαίσιο μέσα στο οποίο διεξήχθη ο αγώνας, επηρέασε σε κάποιο ποσοστό τους παίκτες. Δεν πιστεύω σε απόλυτο, όπως παρουσιάζεται από πολλούς.
Έτσι κι αλλιώς, είχαμε παρόμοια εικόνα στο παρκέ με το πρώτο ματς, που αιτιολογείται απόλυτα από την αμυντική φύση των αντιπάλων, που και στατιστικά συγκαταλέγονται στις καλύτερες άμυνες της Ευρωλίγκας. Άρα, το πιο πιθανό σενάριο ήταν να δούμε ένα παιχνίδι μπάσκετ σε χαμηλό τέμπο και σκορ με άσχημα ποσοστά – αφού αμφότερες οι ομάδες ειδικεύονται στο να αλλοιώνουν τα ποσοστά με τα οποία σουτάρει ο αντίπαλος – κι αυτό ακριβώς είδαμε.
Άμυνα
Ο Ολυμπιακός ουσιαστικά πέτυχε κατά 100% τους αμυντικούς του στόχους κι αυτό γιατί στην οικονομία του ματς, η σούπερ αποδοτική πρώτη περίοδος του Μαριάνοβιτς (11π/5ρ με το πείραμα Καββαδάς να αποτυγχάνει στον ρόλο αναχαίτισης του) δεν πλήγωσε τον Ολυμπιακό. Ο Σέρβος γίγαντας επηρέασε την αναμέτρηση στο ξεκίνημα, αλλά καθόλου στα τελευταία λεπτά. Όλοι είδαμε πως το αποτέλεσμα και η νίκη κρίθηκαν στο ύστατο δεκάλεπτο.
Η ομάδα «εξαφάνισε» τον Ουίλιαμς που προφανώς ήταν και σε κακή βραδιά (2π, 1/8 σουτ, 4 λάθη, 4 ασίστ) περιόρισε τον Ερυθρό Αστέρα μόλις στο 39% στο δίποντο και στην τελευταία περίοδο έβγαλε εκτός παιχνιδιού τον Μαριάνοβιτς. Σε αυτό σίγουρα διαδραμάτισε ρόλο η κούραση του Μπόμπαν, η πιο επιθετική άμυνα του Ολυμπιακού (για να τον βγάλει από την θέση και τις γωνίες πάσας που θέλει να τροφοδοτείται κι εκεί είναι ανίκητος) και το γεγονός ότι οι γκαρντ του Ερυθρού Αστέρα μετά το 25’ κοιτούσαν ΜΟΝΟ το σουτ και δεν είχαν υπομονή και καθαρό μυαλό, για να παίξουν σύμφωνα με το πλάνο τους.
Αν εξαιρέσουμε την 3η περίοδο που η ομάδα είχε παθητικό 20 πόντους, στα υπόλοιπα δέχτηκε 16, 12 και 11 και ταυτόχρονα εξώθησε τον αντίπαλο στο να κάνει 22 λάθη! Όλοι οι παράμετροι και τα στοιχεία, συνηγορούν, λοιπόν, στο ότι ο Ολυμπιακός ήταν ικανοποιητικά συνεπής στην άμυνά του, όπως και στο Βελιγράδι.
Επίθεση;
Στο επιθετικό κομμάτι υπήρξαν πάλι πολλά προβλήματα και το φαινόμενο είναι επαναλαμβανόμενο τις τελευταίες 2/3 εβδομάδες. Ο Ολυμπιακός δυσκολεύεται στο να παράξει σκορ, να δημιουργήσει με συνέπεια, να βγάλει συστηματικά φάσεις στο ανοιχτό γήπεδο. Παράλληλα ήταν πολύ άστοχος, ιδίως για εντός έδρας παιχνίδι τόσο στα δίποντα (40%), όσο και στα τρίποντα (29%).
Με την τακτική και την προσήλωση που διέπει το Ερυθρό Αστέρα αμυντικά, συν την παρουσία του Μαριάνοβιτς κάτω από το καλάθι, οι σέντερ δεν μπορούσαν να απειλήσουν σταθερά (ουδείς δεν σκόραρε πάνω από 6 πόντους, ουδείς δεν είχε ποσοστό πάνω από 33%), οι αποστάσεις χάλασαν, τα πικ εν ρολ δεν έβγαιναν και κάπως έτσι ο Ολυμπιακός σε 30 λεπτά είχε βάλει 42 πόντους.
Στην τελευταία περίοδο «μίλησε» πέρα από την άμυνα, που έδωσε κάποιες φάσεις με δευτερεύοντες αιφνιδιασμούς, το χάρισμα του Κώστα Σλούκα να αλλάζει τον ρυθμό, να κάνει άνω – κάτω την αμυντική ισορροπία του αντιπάλου και η δημιουργική του βελτίωση που κάνει μπαμ.
Προσθέστε το τρίποντο του Σπανούλη που ουσιαστικά «κλείδωσε» την πρώτη θέση του ομίλου, αλλά και το πολύ δύσκολο σουτ του Πετγουέι που «κλείδωσε» την νίκη και έχετε την πλήρη εικόνα ενός αγώνα που σε μπασκετικό επίπεδο είχε μπόλικη τακτική, αλλά δεν είχε ρυθμό, ταχύτητα και όμορφο μπάσκετ.
Αυτή την περίοδο ο Ολυμπιακός μοιάζει στην επίθεση σαφώς χειρότερος από ότι τον έχουμε συνηθίσει την τελευταία διετία, αλλά δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν αυτό θα ισχύσει για το μέλλον της σεζόν ή αν έγκειται στην απουσία του Πρίντεζη, αλλά και του Ματ που επέστρεψε αλλά στο συγκεκριμένο ματς με 7 λεπτά, απλά πήρε το χρίσμα της επιστροφής χωρίς να παίξει κάποιο ρόλο στο παιχνίδι.
Όταν όλα τα κομμάτια μπούνε στην θέση τους και προπονηθούν, αλλά και παίξουν αρκετές φορές μαζί, μόνο τότε θα είμαστε σε θέση να κρίνουμε με μεγαλύτερη ασφάλεια και ακρίβεια. Γιατί, πολλές φορές ένας κρίκος που μπαίνει στην αλυσίδα, καθιστά κι άλλους… κρίκους πιο δυνατούς από ότι ενδεχομένως τώρα φαίνονται.
Αυτό είναι και το δίκοπο μαχαίρι του Ολυμπιακού…
ΣΚΕΨΕΙΣ
Δεν έχει δει την ομάδα του πλήρη στη κανονική περίοδο και δεν είναι εύκολο να αποφασίσει για το αν θα κάνει κίνηση ή κινήσεις πριν ξεκινήσει το τοπ16. Θεωρώ τεράστια έκπληξη το να δούμε οτιδήποτε περισσότερο από μια προσθήκη, την οποία επίσης δεν υπολογίζω ως δεδομένη. Σε περίπτωση που «σκάσει» μεταγραφή, πιστεύω πως θα είναι στη φροντ λάιν με τον Μπρεντ να παραμένει στην ομάδα, αφού στην Ευρωλίγκα μπορούν να παίζουν όλοι κι όλο και κάποιος τραυματισμός θα σου προκύψει.
Πάντως, δεν είναι ό,τι πιο εύκολο όπως έχει δομηθεί φέτος ο Ολυμπιακός. Το καλοκαίρι υπήρχαν σοβαρές ευκαιρίες για ενίσχυση στα κομμάτια που η ομάδα δεν είναι σε τοπ επίπεδο, καλύφθηκαν κάποιες σημαντικές αδυναμίες (πίεση πάνω στην μπάλα, ελπίζω να φανεί ακόμα περισσότερο με πλήρες ρόστερ), αλλά κάποιες άλλες έμειναν ως έχουν, όπερ σημαίνει λήφθηκε ρίσκο.
Το ποστ παιχνίδι του Περπέρογλου δεν καλύφθηκε ως στοιχείο – μακάρι να κάνει την υπέρβαση σε αυτό τον τομέα ο Ντάρντεν – πεντάρι με σοβαρό ποστ παιχνίδι δεν αποκτήθηκε και γκαρντ δίπλα στον Σπανούλη με την ικανότητα να προσαρμόζεται σε 2ο ρόλο, ΑΛΛΑ να είναι απόλυτα ικανός να πάρει στα χέρια του τον πρώτο ρόλο (όταν χρειαστεί), επίσης δεν αποκτήθηκε. Ο Λαφαγιέτ ανεβαίνει αμυντικά, πατάει με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση όταν εκτελεί αλλά για δημιουργία φάσεων/έτοιμων καλαθιών και δημιουργία ρηγμάτων γενικώς, δεν…
Με τον Ερυθρό Αστέρα έπαιξε 19 λεπτά και είχε 0 ασίστ. Σουτ για τον εαυτό του φτιάχνει, σουτ για τους άλλους σε καταστάσεις ανισορροπίας της αντίπαλης άμυνας που και που ναι, έτοιμα καλάθια και ξεκάθαρα ρήγματα μετά από «διάβασμα» παιχνιδιού, όπως για παράδειγμα έκανε ο Σλούκας σε ΣΕΤ παιχνίδι, ακόμα δεν έχει δείξει απολύτως τίποτα.
Αν όλη η περιφέρεια – μακάρι – μείνει με υγεία από τώρα ως το τέλος της σεζόν και ευνοήσουν οι συγκυρίες μπορούν να βγουν τα κουκιά. Αν όχι και με τις απαιτήσεις που θα προκύψουν στον ζόρικο όμιλο του τοπ16 (εδώ ΌΛΑ τα σενάρια) και καλώς εχόντων των πραγμάτων στα πλέι οφ, δύσκολα.
Παράλληλα θα εξακολουθούμε να αισιοδοξούμε πως Σλούκας/Μάντζαρης θα σταθεροποιήσουν την απόδοσή τους σε υψηλά στάνταρ και ο Λαφαγιέτ θα βγάλει εκεί που πρέπει την ποιότητα και την προσωπικότητα που επέδειξε στη Βαλένθια, ΑΛΛΑ στο Eurocup, που είναι σαφώς πιο χαμηλότερο επίπεδο μπάσκετ.
Στους ψηλούς με Ντάνστον, Χάντερ, Πρίντεζη, Αγραβάνη, Πετγουέι και ολίγο απο Καββαδά τι παίκτη μπορείς να θες; Μάλλον κάποιο ικανό να παίξει ΚΑΙ στις δύο θέσεις, να ΜΗΝ υστερεί σε αθλητικότητα, άμυνα και ριμπάουντ. Συνάμα, να ΜΠΟΡΕΙ να «διαβάσει» να δημιουργήσει φάσεις, να απειλήσει στο χαμηλό ποστ, να βάλει κάποιους πόντους δικούς του ή να κερδίζει εύκολα φάουλ.
Για να «ξεκουράζει» την ομάδα όταν το έχει ανάγκη, να φτιάχνει τις αποστάσεις στην επίθεση και να προσδίδει έξτρα λύσεις στο παιχνίδι από ΜΕΣΑ προς τα ΕΞΩ, που αυτή την στιγμή ο Ολυμπιακός πραγματικά υστερεί και στο τοπ16 θα φανεί πολύ περισσότερο από ότι ως τώρα στην κανονική περίοδο.
Τέτοιοι παίκτες ελεύθεροι, με ευρωπαϊκή εμπειρία, που να μην προέρχονται από μακρά περίοδο αποχής, δεν υφίστανται στην αγορά. Βέβαια, αν το ψάξει κανείς πολύ, μπορεί να προκύψουν κάποιες ευκαιρίες. Εδώ η Ρεάλ δίνει… δανεικό στην ομάδα που της στέρησε την Ευρωλίγκα, τον Σλότερ!
Μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα ο Ολυμπιακός ΔΕΝ είχε αποφασίσει. Οι επόμενες μέρες είναι αυτές στις οποίες πρέπει να ληφθεί απόφαση. Θα το παρακολουθήσουμε και ό,τι προκύψει είμαστε εδώ για να το συζητήσουμε. Από πλευράς διοίκησης, δηλαδή Αγγελόπουλων, έχει αποδειχτεί πως μεσούσης της σεζόν ενισχύουν την ομάδα και βάζουν το χέρι στην τσέπη, αν κριθεί ότι χρειάζεται. Οπότε το μπαλάκι (με την καλή έννοια), η απόφαση και η επιλογή, πάει στον κόουτς Σφαιρόπουλο.
Με τελευταία στάση τον αγώνα «ζωής ή θανάτου» για την Γαλατάσαραϊ σε άδειο γήπεδο, θα μπούμε σε μια εποχή που θα έχει ως κύριο χαρακτηριστικό την «κομμένη ανάσα»! Ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, 3 μήνες τοπ16 με το ένα ντέρμπι να διαδέχεται το άλλο ασταμάτητα, ενδιάμεσες στάσεις στο ελληνικό πρωτάθλημα και πάει λέγοντας…
Είμαι σίγουρος πως ΜΕΣΑ στην διάρκεια των 14 αγωνιστικών της επόμενης φάσης οι περισσότερες ομάδες θα κάνουν κύκλους, θα έχουν μεγάλες μεταπτώσεις και αποστάσεις μεταξύ των δικών τους εμφανίσεων και στο τέλος θα δούμε ποιος θα επιβιώσει και με ποιες προϋποθέσεις θα εισέλθει στην μάχη των πλέι οφ.
Η Ευρωλίγκα είναι πολύ απρόβλεπτη, είναι η λίγκα του μομέντουμ, της χημείας και της συγκυρίας.
Το 2015 θα μπει μπασκετικά και θα πάμε ως το τέλος της σεζόν με «μια ανάσα»!
Στον Ολυμπιακό ο στόχος είναι το νέο έτος να μην μοιάσει στο 2014 και να φέρει τίτλο ή τίτλους.
Η αίσθησή μου; Δεν θα είναι καθόλου μα καθόλου εύκολο.
Αυτό ίσως είναι και καλό. Γιατί, η συγκεκριμένη ομάδα στα δύσκολα γιγαντώθηκε!
ΥΓ1. Ο Πρίντεζης όπως εξελίσσονται τα πράγματα έπαιξε στο κύπελλο, θα «σκάσει μύτη» ξανά απέναντι στον Παναθηναϊκό. Το θέμα είναι να παραμείνει υγιής ως το τέλος, είναι πολύ σημαντικός για τον Ολυμπιακό.
ΥΓ2. Μπράβο στον Μπρεντ για το τρίποντό του, μπράβο που έχει βοηθήσει σε πολλά από τα τελευταία παιχνίδια, αλλά θέλω να είμαι ειλικρινής. Τι αντίδραση ήταν αυτή; Μπάζερ μπίτερ σε τελικό Ευρωλίγκας έβαλε; Πανηγύριζε από εδώ, πανηγύριζε από εκεί, έκανε το νεύμα που είχαμε δει από Σπανούλη (!) και ακόμα κι όταν ξεκίνησε το τάιμ – άουτ συνέχισε να πανηγυρίζει και να μην ακούει τις οδηγίες. Με συνέπεια να τσαντιστεί μαζί του (δικαίως) ο Σφαιρόπουλος. Κατανοώ πως μπορεί να νιώθει πίεση, αλλά κρίνω την αντίδραση για τις συγκεκριμένες συνθήκες και για την σημαντικότητα του καλαθιού, από υπερβολική ως ασόβαρη.
ΥΓ3. Το νορμάλ στον αθλητισμό είναι να μπορούν να βλέπουν τους αγώνες οι φίλοι αμφότερων των ομάδων. Αυτή είναι η παραδοσιακή ωραία και «χρωματισμένη» ατμόσφαιρα, που την γουστάρουν και οι παίκτες. Με χαβαλέ, με κράξιμο, με ένταση, με αντεγκλήσεις. Μιλάω για φυσιολογικές συνθήκες. Το αυτονόητο, αυτό που έπρεπε να είναι λογικό, στην Ελλάδα το βλέπουμε πλέον ως σενάριο σούπερ επιστημονικής φαντασίας. Με το κράτος αντί να ασχολείται με την πρόληψη (λέμε τώρα) να είναι μονίμως σε mood απάθειας και συνενοχής και πονάει χέρι, κόβουμε χέρι. Κατάντια.
ΥΓ4. Ίσως σε μια περίοδο που πάρα πολλοί βολεύονται και τους συμφέρει οι καταστάσεις να διέπονται από ένταση και να επικρατεί τάση για… άκρα, να πρέπει τα γήπεδα και ο αθλητισμός να διέπονται από τους ίδιους «νόμους». Συμπέρασμα; Αν ο καθένας δεν φτιάξει την δική του νοοτροπία, δεν γίνει πιο ενεργητικός σε πράγματα που αφορούν την ζωή τη δική του και των παιδιών του και δεν προσπαθεί να επηρεάσει θετικά και τους δικούς του ανθρώπους/περιβάλλον, η κατάσταση δεν θα βελτιωθεί. Θα γίνει χειρότερη. Ίσως δε φανταζόμαστε καν… πόσο.
Υ5. Η επιλογή του τραγουδιού αφορά αυτό που συνέβη στα δύο παιχνίδια Ολυμπιακός – Ερυθρός Αστέρας.