Του Νίκου Βαρλα/ varlas@eurohoops.net
Πολλές φορές στα παιχνίδια απέναντι σε υποδεέστερους αντιπάλους, μπορείς να καταλάβεις αν μια ομάδα που έχει υψηλότερους στόχους, είναι για ψηλά… Αν διαθέτει το μέταλλο να πετύχει μεγάλα πράγματα. Από την σοβαρότητα, την διάρκεια που επιδεικνύει στη ροή της αναμέτρησης, στη προσήλωση στο στόχο, την πνευματική συγκέντρωση και σκληράδα.
Υπό αυτό το πρίσμα, ναι, ο Ολυμπιακός που βλέπουμε αυτή την περίοδο και βιώσαμε και στο Μιλάνο είναι μια ομάδα που μπορεί να κάνει υπερβάσεις και να πετύχει μεγάλα πράγματα!
Δεν είναι το ταλέντο! Είναι η δίψα, η μαχητικότητα, το επίπεδο της ομαδικής συνοχής, η ολοένα και πιο σταθερή και συμπαγής αγωνιστική του φιλοσοφία, με τον Γιάννη Σφαιρόπουλο στο πάγκο.
Τέτοιας φύσης αγώνες, τους έχασε ο Ολυμπιακός στη κανονική περίοδο. Στη Βιτόρια, αλλά και στη Πόλη από την Γαλατάσαραϊ. Μόνο που τότε το DNA του δεν διεπόταν, η ψυχή του δεν τρεφόταν από το νυν κίνητρο.
Ο Ολυμπιακός θέλει να μπει στα πλέι οφ για 10η σερί σεζόν – μόνο η Μπαρτσελόνα έχει κατορθώσει το ίδιο επίτευγμα – με πλεονέκτημα.
Ο Ολυμπιακός είναι αποφασισμένος να πάει στη Μαδρίτη.
Φαίνεται από “χιλιόμετρα”!
Κρατάει την τύχη στα χέρια του, έχει διανύσει τη περισσότερη απόσταση και η μοναδική επόμενη σκέψη που μπορούμε και πρέπει να κάνουμε είναι μόνο μια: Sold Out, νίκη με μισό πόντο κόντρα στην Φενέρμπαχτσε του Ομπράντοβιτς!
Μετράει 6 σερί νίκες και επιδεικνύει για όσους παρακολουθούν, αισθητή βελτίωση. Είναι σαφώς καλύτερη στην άμυνα και έχει διορθώσει αρκετά τον τρόπο που διαχειρίζεται τις κατοχές της στην επίθεση.
Ο Γκάουντλοκ συνεχίζει να παίρνει τα σουτ του. Δεν υπερβάλλει, όμως, δεν έχει τόσο πολύ την μπάλα στα χέρια του και τις περισσότερες αποφάσεις για το πως και που θα καταλήξει η κατοχή τις παίρνουν ο Ζήσης, ο Μπιέλιτσα, ο Μπογκντάνοβιτς.
Οι οποίοι “παίζουν τα άλλα παιδάκια”, δηλαδή τους ψηλούς, οι δύο Σέρβοι είναι σπεσιαλίστες στο ένας εναντίον ενός κι όλες αυτές οι συνισταμένες έχουν συντελέσει στο να ανέβει συνολικά το επίπεδο της Φενέρ.
Στο δικό του σπίτι, με το κόσμο στο πλάι του, ο Ολυμπιακός ασφαλώς μπορεί να κάνει την δουλειά.
Να διατηρήσει το φετινό του αήττητο στον Πειραιά και να πλησιάσει “μια ανάσα” από το πλεονέκτημα. Δεν συζητάμε για 1η ή 2η θέση, μιλάμε για πλεονέκτημα έδρας στις Best OF Five σειρές στα πλέι οφ. Με νίκη πάει στο 9-1. Οι Τούρκοι στο 7-3. Δύο νίκες διαφορά, αλλά ο Ολυμπιακός με την ισοβαθμία στο πλευρό του πρέπει να κάνει 3 ήττες στα τελευταία 4 ματς και η Φενέρ καμία!
Αν αφήσουμε στην άκρη το ταξίδι στη Μόσχα, έχει τη Λαμποράλ στη Βασκονία και τις Εφές και Νίζνι μέσα!
Στη χώρα των Βάσκων έχει να πάει και η Φενέρμπαχτσε. Τα άλλα τρία είναι μέσα στην “Ούλκερ Αρένα” με Μιλάνο, Μάλαγα και Εφές.
Βλέποντας το πρόγραμμα, καταλαβαίνει κανείς γιατί είναι η ΜΙΣΗ απόσταση για την Μαδρίτη η νίκη την επόμενη εβδομάδα!
Η άλλη μισή πρέπει να καλυφθεί στα Playoffs. Έχει ακόμα δρόμο, αλλά αν με ρωτούσατε τώρα θα έλεγα πως τρίτος στον άλλο όμιλο θα τερματίσει ο Παναθηναϊκός. Ή η Μακάμπι. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει, αφού έχουμε και τις αφέλειες (?) του Μπερτομέου, που θα μας κοτσάρει πάλι τις συναντήσεις της τελευταίας αγωνιστικής άλλες ώρες, διαφορετικές… μέρες. Μιλάμε για επαναλαμβανόμενο ανέκδοτο.
Πιο πολλά χρειάζεται να πούμε για την μεγάλη αναμέτρηση με την Φενέρμπαχτσε, παρά για τον τρόπο που επικράτησε ο Ολυμπιακός στο “Μεντιολάνουμ”.
Ξέρουν και οι πέτρες – όσες… ασχολούνται με Ευρωλίγκα – πως όσο ταλέντο κι αν διαθέτει η συγκεκριμένη ομάδα, δεν θα μπορέσει ποτέ να επιβιώσει όσο επιλέγει παίκτες με κύριο χαρακτηριστικό το ατομικό ταλέντο και την παράλληλη έλλειψη του απαιτούμενου Teamwork για το (ζόρικο) Top Level στην λίγκα.
Αν καθιερωθεί παιχνίδι με 2 ή 3 μπάλες, τότε ίσως! Μέχρι τότε, κάποιοι Αμερικανοί που περνάνε από εκεί θα φτιάχνουν νούμερα και καριέρες (πολλά τα παραδείγματα) και κάποιοι Ιταλοί θα “ψωνίζονται μπασκετικά” και θα εκνευρίζουν τους συμπαίκτες τους, μέχρι να πάνε στο ΝΒΑ (Τζεντίλε).
Είναι φοβερή αντίθεση να βλέπεις τον Σπανούλη να “ζεσταίνει” τους συμπαίκτες του μέχρι να αναλάβει εκείνος ή να μην συμμετέχει καν στα Plays – συνέβη στο πρώτο πεντάλεπτο και δεν είναι η πρώτη φορά – και από την άλλη να παρατηρείς τύπους που δεν έχουν πετύχει τίποτα μεγάλο στη καριέρα τους να (συν)αγωνίζονται στο ποιος θα πάρει τα περισσότερα σουτ, ποιος θα επιδοθεί σε πιο πολλές ατομικές ενέργειες.
Ο Ολυμπιακός; Στο αντίθετο – απόλυτα προσαρμοσμένο στις απαιτήσεις της Ευρωλίγκας και του σύγχρονου μπάσκετ στα μέρη μας – άκρο.
Ρεαλιστής, “δαγκώνει” στην άμυνα, “διαβάζει” σωστά στην επίθεση, πλέον – επιτέλους – έχει στοχευμένα Plays στο ποστ – και φυσικά διαθέτει την απόλυτη πολυτέλεια. Τον αρχηγό του Βασίλη Σπανούλη, που πρέπει να απολαμβάνετε κάθε φορά σαν να βλέπετε το τελευταίο του παιχνίδι! Διαβάστε εδώ και θα καταλάβετε τι εννοώ…
Δεν θέλω να μιλήσω και να αναλύσω ενδελεχώς το συγκεκριμένο ματς. Χάρηκα τόσο μα τόσο πολύ για ένα γεγονός, που θα σταθώ αποκλειστικά σε αυτό. Όσοι έχετε όρεξη για μεστή και εύστοχη ανάλυση του διπλού στο Μιλάνο, μπορείτε να την απολαύσετε στον μεγεθυντικό φακό.
Μπράβο για το +12 στο AS/TO Ratio (22-10), μπράβο στο δίδυμο των ψηλών για την παραγωγικότητά του (26π/12ριμπ) και την συνολική επιρροή του σε όλους τους τομείς της μάχης.
Εύγε στον Ντάρντεν για τη πληθωρική του εμφάνιση.
Πολλά μπράβο στον Σφαιρόπουλο. Για μια ακόμα φορά αποδείχτηκε πολύ προετοιμασμένος στο πλάνο που είχε καταστρώσει πριν το τζάμπολ. Οι αντιδράσεις του ήταν ακαριαίες – τρανό παράδειγμα ότι καλούσε τάιμ άουτ κάθε φορά που 3 σερί κατοχές δεν πήγαιναν κατά το δοκούν – και μου άρεσαν πολύ όλα τα ματσαρίσματα που επέλεξε στην άμυνα.
Οι σωστοί παίκτες στους κατάλληλους αντιπάλους. “Ολα τα λεφτά” όταν σήκωσε τον Ντάρντεν που είχε καθίσει στον πάγκο ελάχιστα, όταν μπήκε για πρώτη φορά στο παρκέ ο Κλέιζα!
Που θέλω να δώσω έμφαση?
Στο ότι επέστρεψε επιτέλους ο παλίκαρος!
Αυτός ο Παπαπέτρου, ειλικρινά, μπασκετικό μου απωθημένο είναι, μεγαλύτερο από τις χυλόπιτες που τρώμε στα γυμνασιακά μας χρόνια από τις γκόμενες που καψουρευόμαστε!
Πήγα Κρήτη στο U20 μέσα στη καλή χαρά, για να τον δω σε σερί αγώνων με παιδιά της ηλικίας του. Ζονγκ.
Περίμενα πως και πως την φετινή σεζόν, γνωρίζοντας πως είναι ψηλά στον σχεδιασμό. Εκεί να δείτε ζονγκ και στενοχώρια.
Επιτέλους, είναι εδώ!
Μιλάμε για – ΜΕΓΑΛΗ – πάστα παίκτη. Έχει όλο το πακέτο. Κρατήστε το αυτό!
Θεούλης Ζάχο Δόγκανο βλέπατε? Όπως περίμενε ο Μπέζος στη σειρά κάθε μέρα τον κ. Παπαπέτρου, έτσι αδημονούσα κι εγώ να δω το μικρό να επιστρέφει!
Σιδεροκέφαλος και χωρίς βιασύνη. Έχει μπροστά μου μια ολόκληρη – μπασκετική – ζωή!