Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Άψογα χειρίστηκε ο Ολυμπιακός την αναμέτρηση με την Εφές και οι σωστοί χειρισμοί ξεκίνησαν πολύ πριν το τζάμπολ. Όταν αποφασίστηκε να μην αγωνιστούν ο Βασίλης Σπανούλης και ο Κώστας Σλούκας.
Αν ήταν τελικός ή “τελικός” πιστεύω πως θα έπαιζαν. Δεν ρισκάρεις ποτέ, όμως, να χάσεις παίκτες – κλειδιά για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα όταν δεν είσαι 100% σίγουρος πως είναι υγιείς και πανέτοιμο από κάθε άποψη.
Ο Ολυμπιακός θα μετατοπιζόταν από την τρίτη θέση μόνο με ένα θαύμα των θαυμάτων, ακόμα κι αν έχανε. Δεν υπήρχε, λοιπόν, κανένας ουσιαστικός λόγος ρίσκου.
Αυτό που θα μπορούσε να συμβεί σε περίπτωση ήττας, είναι μόνο να έχανε την σημαντικότητά του ο αγώνας στη Μόσχα, αφού η ομάδα θα έμενε δύο νίκες πίσω από την “αρκούδα”.
Υπάρχει κι ένας νόμος ψυχολογίας που διέπει τις ομάδες και τους παίκτες που έχουν συνηθίσει να νιώθουν ως μαξιλαράκι ασφαλείας και ηγετικής ικανότητας κι επιρροής δίπλα σε τύπους σαν τον Σπανούλη.
Όταν ο Μάντζαρης, ο Λαφαγιέτ, ο Πρίντεζης, άπαντες ξέρουν από πριν και είναι ψυχολογικά προετοιμασμένοι – το έχουν δουλέψει πνευματικά εννοώ – πως θα κατέβουν να παλέψουν χωρίς τον ηγέτη τους και γενικά με πολλές ελλείψεις, 9 στις 10 φορές “ατσαλώνονται” και παίζουν πολύ πιο σκληρά, αποφασισμένα, συγκεντρωμένα.
Αυτό ακριβώς έγινε το βράδυ της Πέμπτης. Σε ένα ματς που λόγω συνθηκών ακόμα κι αν το έχανε ο Ολυμπιακός και γευόταν την τρίτη σερί ήττα του, κανείς δεν μπορούσε να κατηγορήσει ή να υπερβάλει εαυτόν στη γκρίνια.
Ο συνδυασμός των δύο αυτών στοιχείων απελευθερώνει τους παρόντες ψυχολογικά και να τους ανυψώνει αγωνιστικά.
Εξαιρετικά διαχειρίστηκε και την αναμέτρηση ο Γιάννης Σφαιρόπουλος. Βέβαια, για ένα έμπειρο προπονητή το ροτέισον στο συγκεκριμένο ματς ήταν πιο εύκολο από ποτέ!
Είχε διαθέσιμα 2 πεντάρια, “ανάσα” για τον Πρίντεζη κάποια λεπτά του Αγραβάνη, τρία τριάρια – στην ουσία – και 3 γκαρντ συμπεριλαμβανομένου του Κατσίβελη!
Με τόσες λίγες λύσεις, οι αποφάσεις και οι χειρισμοί στις αλλαγές και το ροτέισον γίνονται αυτόματα.
Ο Ολυμπιακός κατέκτησε μια νίκη με μεγάλη ομαδική αξία, από αυτές που ανεβάζουν συνολικά την ψυχολογία και τη πίστη, από εκείνες που διαμορφώνουν χαρακτήρα.
Διάβασα την ανάλυση του “μεγεθυντικού φακού” για τα σημαντικά σημεία του αγώνα που έφεραν τη νίκη και πραγματικά το απόλαυσα και συμφωνώ 100%! Να το κάνετε κι εσείς, γιατί τέτοιες απλές, αλλά συνάμα τόσο εύστοχες και μπασκετικές αναλύσεις βοηθάνε το κόσμο να κατανοήσει τι βλέπει και να έρθει ακόμα πιο κοντά στο μπάσκετ και την ομάδα του.
Τα τρία δεκάλεπτα…
Για 30 ολόκληρα λεπτά η συνάντηση εξελισσόταν στο μοτίβο που θα μπορούσαν να περιμένουν οι περισσότεροι και σύμφωνα με την κοινή μπασκετική λογική. Ο Ολυμπιακός προσπαθούσε σκληρά μέσα από την άμυνα να ελέγξει τον ρυθμό, να μείνει κοντά στο σκορ και να απορροφήσει τις απουσίες των Σπανούλη/Σλούκα με τους λιγότερους δυνατούς κραδασμούς, φτάνοντας προς το τέλος του παιχνιδιού, όντας ακόμα στη διεκδίκηση της νίκης.
Δεν είναι και λίγο να σου λείπουν 20.4 πόντοι από τους 77 που σημείωνε κατά μέσο όρο η ομάδα στο τοπ16 και παράλληλα 9.4 ασίστ από τις 18.3!
Αν το σκεφτείτε, ισοδυναμούν με το 27% των πόντων και με το 50%+ των ασίστ!
Ο Ολυμπιακός επέλεξε πάλι τις αλλαγές, με στόχο να κλείσει τους διαδρόμους στη περιφέρεια και ως συνηθίζει ρίσκαρε με τα μις – ματς που δημιουργούνται συστηματικά σχεδόν σε όλες τις κατοχές, από τη φύση/τύπο της άμυνας που επιλέγει.
Η ομάδα του Ντούντα εκμεταλλεύτηκε τα δεδομένα και “πήρε” σε ικανοποιητικό βαθμό, αλλά όχι στο μέγιστο (όπως πέτυχε στα τελευταία 13 λεπτά της μάχης στην Πόλη) αυτά που της έδινε η άμυνα των κόκκινων.
Ιδίως στο πρώτο ημίχρονο (γιατί στη τρίτη περίοδο η Εφές σκόραρε περισσότερο με μακρινά σουτ από τη περιφέρεια και λιγότερο μέσα από το ζωγραφιστό) είδαμε πολλές φορές την ίδια φάση.
Η περιφερειακή άμυνα του Ολυμπιακού είτε μετά από αλλαγή στα σκριν, είτε μετά από Hedge Out δεν κατάφερνε να δυσκολέψει την πάσα των χειριστών προς το χαμηλό ποστ.
Όταν συμβαίνει αυτό, ο ψηλός που έχει βγει στη περιφέρεια, διαθέτει πολύ λιγότερο χρόνο για να επιστρέψει στη πίσω γραμμή της άμυνας.
Έτσι υπήρχαν τα εξής 2 προβλήματα. Α) Καθαρό μις – ματς κοντά στο καλάθι υπέρ της Εφές και δυνατότητα σε ψηλότερο παίκτη έναντι σε κοντύτερο του Ολυμπιακού για άμεση απειλή και σκορ. Β) Τις φορές που η περιστροφή της άμυνας προλάβαινε (έστω και λίγο καθυστερημένα) με παίκτη που ερχόταν από την αδύναμη πλευρά να βοηθήσει για να καλύψει το ψηλό του, παραχωρούσε εύκολη πάσα στη Weak Side. Κάποιος παίκτης της Εφές υποδεχόταν τη μπάλα στη γωνία (κυρίως) ή στο L εντελώς αμαρκάριστος.
Με αυτό το τρόπο ο Τζάνινγκ και ο Περπέρογλου “τιμωρούσαν” τον Ολυμπιακό και η Εφές διατηρούσε το προβάδισμα. Στις κινήσεις που περιγράφω τώρα οφείλονται οι 7 ασίστ συνολικά των Κρίστιτς, Λάσμε και Σάριτς.
Στην επίθεση?
Ο Ολυμπιακός το πάλευε, δημιούργησε αρκετές καλές συνεργασίες, παρήγαγε εύκολα τελειώματα στους Χάντερ και Ντάνστον, αλλά χρειαζόταν και το τρίποντο, που μέχρι το 30′ δεν… έμπαινε.
Μέχρι το 30΄ η ομάδα είχε βάλει 4 τρίποντα και στη 4η περίοδο ευστόχησε σε 6!
Το μοναδικό πράγμα που διαφοροποιήθηκε στη τρίτη περίοδο σε σχέση με το μοτίβο του πρώτου ημιχρόνου στην επίθεση της Εφές, είναι πως απειλούσε περισσότερο από την περιφέρεια και όχι από τη ρακέτα. Κάτι που αφορούσε και 3-4 καθυστερημένα και λανθασμένα Close Out στην άμυνα του Ολυμπιακού.
Και το “διαβολοδεκάλεπτο”!
Πάμε στο δεκάλεπτο της έκρηξης, εκείνο που έκρινε την αναμέτρηση και τοποθέτησε τη μπίλια στο κόκκινο. Εκτυλίχθηκαν 2 πράγματα σε παράλληλο χρόνο.
Όπως έχουμε πει πολλάκις και λίγοι προσδίδουν αξία σε αυτό το “μπασκετικό νόμο” που έχει καθιερωθεί όσο περνάνε τα χρόνια στο μπάσκετ των 24”.
Όταν σκόραρεις συνήθως παίζεις καλύτερη άμυνα (για Ευρώπη μιλάμε, έτσι!), όταν αποδίδεις αποτελεσματικά στον αμυντικό τομέα, συνήθως βρίσκεις περισσότερο σκορ στην επίθεση. Όχι μόνο επειδή αυξάνονται οι τρανζίσιον κατοχές σε καταστάσεις ανοιχτού γηπέδου, αλλά κι επειδή τα συστήματα εκτελουνται με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και ανεβασμένη ψυχολογία στο 5 Vs 5!
Κάτι αντίστοιχο είδαμε.
Τα Hedge Out του Ολυμπιακού ήταν πιο επιθετικά (οι έξοδοι των ψηλών για να ντουμπλάρουν τον χειριστή της μπάλας) με αποτέλεσμα η Εφές να “χάσει” την εύκολη κάθετη πάσα προς το χαμηλό ποστ και να “σπάνε” τα Plays της. Ρόλο σε αυτό πέρα από τον Χάντερ, διαδραμάτισε και η εξαιρετική πίεση του Λαφαγιέτ πάνω στη μπάλα.
Ξαφνικά ο Ντούντα δεν είχε “καθαρά” μις – ματς, ως εκ τούτου στέρεψαν και τα πολλά εντελώς ελεύθερα μακρινά σουτ και ό,τι σκορ έλαβε η Εφές ήταν από καταστάσεις αδύναμης πλευράς, κυρίως με τον Μπιρκάν Μπατούκ.
Εκεί εμφανίστηκε ο Παπαπέτρου και επηρέασε σε καταλυτικό βαθμό το παιχνίδι. Άμυνες, τρίποντα, φάσεις στο χαμηλό ποστ, ενέργεια, ηγετική επιρροή…
Έβαλε και ο Λαφαγιέτ έβαλε και ο Πρίντεζης κι εκεί που έλεγες “να μείνουμε κοντά ως το τέλος και ό,τι γίνει” πάπαλα η Εφές, πάπαλα το ματσάκι!
Ωραία αντίδραση, όμορφη νίκη, το καλύτερο προπύργιο πριν τον “τελικό” πλεονεκτήματος έδρας στη Μόσχα.
Όπου θα παίξουν οι Σπανούλης – Σλούκας (λογικά στο ματς πρωταθλήματος που ακολουθεί θα μπούνε ξανά στην εξίσωση για να βρούνε ρυθμό) και δεν το βλέπω ο Μπρεντ.
Την Δευτέρα, λέει, θα ξεκινήσει προπόνηση με επαφές…
Για τον Παπαπέτρου δεν έχω να προσθέσω το παραμικρό περισσότερο, από ότι έγραφα μετά το ματς με το Μιλάνο, όταν και επέστρεψε μετά από τόσο μεγάλη απουσία και θυμήθηκα το Δόγκανο.
Αμάν και τρισαλί έχουμε κάνει για να πάρουμε μια “δόση μπάσκετ” από αυτό το παιδί.
Λέγαμε τότε, πως…
Μιλάμε για – ΜΕΓΑΛΗ – πάστα παίκτη. Έχει όλο το πακέτο. Κρατήστε το αυτό! Σιδεροκέφαλος και χωρίς βιασύνη. Έχει μπροστά του μια ολόκληρη – μπασκετική – ζωή! Ο καλύτερος τρόπος να εμβαθύνεις για ένα παίκτη είναι να ρωτήσεις (όχι φυσικά τον ίδιο) αλλά άλλους που τον ζουν και τον ανταγωνίζονται κάθε μέρα. Ε, οι απαντήσεις είναι “αποστομωτικές”!
Δέκα σκέψεις
- Ένα από τα πιο πληθωρικά και πολυδιάστατα παιχνίδια του Μάντζαρη στον Ολυμπιακό. Αν συνεχίσει να δουλεύει το ντράιβ και την απειλή μετά από τρίπλα – του έλειπε πολύ – θα αλλάξει αυτόματα επίπεδο.
- Ήταν δεδομένο πως αν ο Πρίντεζης μείνει υγιής και βρει ρυθμό, θα βγάλει τη κλάση του στο παρκέ. Δεν είναι και εύκολο να γράφεις 15π/12ριμπ απέναντι σε τέτοια φροντ λάιν.
- Έχει ανέβει ο Λαφαγιέτ. Πέρα από τους 17 πόντους, τα “μεγάλα” σουτ και την “σκυλίσια” άμυνα προς το τέλος του αγώνα, με εντυπωσιάζουν τα 0 λάθη.
- Ρε μάγκες 43% στις βολές σε εντός έδρας παιχνίδι?
- Το Ass/Ratio σε αυτό το παιχνίδι (19ασ/8 λάθη = +11) έχει τεράστια αξία, γιατί επιτεύχθηκε χωρίς τους 2 καλύτερους δημιουργούς, βάση αριθμών.
- Μπορεί να μη σκόραρε πολύ ο Λοτζέσκι (8 πόντοι σε 27,5 λεπτά) αλλά ως δυάρι ανταποκρίθηκε πολύ καλά δημιουργικά, με 6 ασίστ!
- Οι 19 πόντοι από τα 2 πεντάρια δεν είναι καθόλου κακή επίδοση, κι ας είναι ο Κριστιτς πολύ μέτριος αμυντικά. Ο Ντάνστον πρέπει να ανέβει περισσότερο και επιτέλους να κόψει τα χαζά φάουλ μετά από άστοχη προσπάθεια.
- Θα μιλήσουμε σε άλλο άρθρο για το ματς με την ΤΣΣΚΑ…
- Μπορείτε να διαβάσετε αποκλειστικά εδώ το δεύτερο ποστ του Γιάννη Αντετοκούμπο στο επίσημο Blog του Eurohoops.
-
Το έχω φάει το “κόλλημα” καιρό τώρα. Ποιον μου θυμίζει το στιλ παιχνιδιού του Ιωάννη Παπαπέτρου και πως θα ήθελα να εξελιχθεί στο μέλλον μοιάζοντας σε εκείνον? Σας δίνω 3 επιλογές εθνικότητας και θέλω το εξής. Να επιλέξετε 1 από τις 3 επιλογές στο Poll και στα σχόλια να μου γράψετε ΕΝΑ ΜΟΝΟ όνομα! Πρόκειται για πασίγνωστο παίκτη, που φυσικά έχει σταματήσει το μπάσκετ. Α, όποιος το βρει μπορεί να πάρει τη φανέλα που βλέπετε – από τις αγαπημένες μου – υπογεγραμμένη από τον ίδιο.
[poll id=”5″]