Του Γιώργου Μπακόλα
Ο Ρίτσαρντ Ρέλφορντ (Richard Allen Rellford, 51, 2.00) έχει γράψει με χρυσά γράμματα το όνομά του στην ιστορία της Α1. Και στις 4 ομάδες που αγωνίστηκε (ΑΕΚ, Δάφνη, Παγκράτι, Ηράκλειο) διέπρεψε φορτώνοντας τα αντίπαλα καλάθια με πολλούς πόντους. Τελευταίο του ματς στην Ελλάδα ήταν αυτό εναντίον του Ολυμπιακού στις 3 Απριλίου του 1996, όπου πέτυχε 19 πόντους και… 19 ακριβώς χρόνια μετά, ώρα να γυρίσουμε το χρόνο πίσω!
Το Eurohoops.net εντόπισε τον σπουδαίο Αμερικανό στο West Palm Beach της Φλόριντα όπου πλέον ζει και εργάζεται (σ.σ. ασχολείται με τις επιχειρήσεις του που έχουν να κάνουν με το μάνατζμεντ) και τον προσκάλεσε σε ένα παιχνίδι ερωταπαντήσεων, στο οποίο δέχθηκε μετά χαράς να συμμετάσχει!
Αρχικά, ρωτώντας τον για την πρώτη σκέψη που έρχεται στο μυαλό του όταν ακούει για την Ελλάδα, η απάντηση έρχεται σε… χρόνο dt: «Όμορφη! Σκέφτομαι πόσο όμορφη είναι η Ελλάδα! Ήταν είναι και θα είναι ο Νο1 προορισμός μου για διακοπές. Ειλικρινά ανυπομονώ να επιστρέψω εκεί με την πρώτη ευκαιρία!».
Τι είναι αυτό που του λείπει περισσότερο από τη χώρα μας; «Τα πάντα! Μου λείπουν όλοι οι άνθρωποι που γνώρισα στην Ελλάδα, οι συμπαίκτες μου, αλλά και οι πόλεις όπου έζησα».
Όσο για τον αν έχει κρατήσει επικοινωνία με κάποιους Έλληνες; «Ναι, ασφαλώς. Ο Αχιλλέας ο Δεμέναγας (σ.σ. ο παλαίμαχος πλέι μέικερ ήταν συμπαίκτης του στη Δάφνη) παραμένει, για παράδειγμα, πολύ καλός μου φίλος».
Το ενδιαφέρον του Ρίτσαρντ για το ελληνικό πρωτάθλημα είναι δεδομένο: «Έχω ενημέρωση για το τι συμβαίνει στην Α1 από το στενό μου φίλο George Andrews (σ.σ. πρόκειται για έναν από τους σπουδαιότερους ατζέντηδες και δικηγόρους, που εκπροσώπησε μεταξύ άλλων ονόματα όπως ο Μάτζικ Τζόνσον, ο Αϊζάια Τόμας και ο Ρέτζι Θίους). Απ’ ό,τι μαθαίνω ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός διατηρούνται σε πολύ υψηλό αγωνιστικό επίπεδο όπως και στα χρόνια που αγωνιζόμουν εγώ. Πολύ καλές ομάδες και οι δύο τότε».
Ποιος ήταν αυτός που τον είχε δυσκολέψει περισσότερο όταν επιχειρούσε να βρει το δρόμο προς το αντίπαλο καλάθι; «Δε θέλει ιδιαίτερη σκέψη. Ο Φάνης (σ.σ. Χριστοδούλου) ήταν ο καλύτερος αμυντικός. Με ζόριζε πιο πολύ απ’ όλους κι έπρεπε να βρίσκω συνεχώς τρόπους να τον περνάω. Με δυσκόλευε είναι η αλήθεια!».
Όσο για το ποια στιγμή θα του μείνει αξέχαστη από την παρουσία του στην Ελλάδα; «Η νίκη επί του Ολυμπιακού, που εκείνη τη χρονιά πήρε το πρωτάθλημα, ήταν συγκλονιστική! Πολύ μεγάλο παιχνίδι, ο κόσμος… τρελάθηκε όταν ολοκληρώθηκε! (σ.σ. αναφέρεται στη νίκη της Δάφνης με 105-103 επί των «ερυθρολεύκων» μετά από παράταση στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος τη σεζόν 1992-93. Ο Ολυμπιακός είχε πρώτο σκόρερ τον Ζάρκο Πάσπαλι με 54 πόντους, όμως τη διαφορά είχε κάνει ο Ρέλφορντ, που με 30 πόντους -10/16 βολές, 10/16 δίποντα- και 8 ριμπάουντ οδήγησε την ομάδα του στη νίκη).
Ένα άλλο γεγονός που θα θυμάται για πάντα ο Ρίτσαρντ Ρέλφορντ είναι το τηλεφώνημα που δέχθηκε από το Νίκο Γκάλη τη χρονιά που ο Αμερικανός αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της Α1 με τη φανέλα της Δάφνης (1992-93), έχοντας συνολικά 726 πόντους με το εντυπωσιακό 57% στα δίποντα. «Πάντα μου άρεσε να αγωνίζομαι κόντρα στον Νικ! Ήταν πραγματικά απόλαυση να τον βλέπεις στο παρκέ. Θυμάμαι μου έκανε εντύπωση που με πήρε τηλέφωνο να με συγχαρεί όταν κέρδισα τον τίτλο του πρώτου σκόρερ στην Α1! Μου είπε “Μπράβο, έκανες καλή δουλειά!”
Εντάξει. Τον Γκάλη τον πρόλαβε και ως αντίπαλο και μάλιστα στα «καλά» του. Άραγε για τους Διαμαντίδη-Σπανούλη ποια είναι η γνώμη του; «Χμ… απολύτως καμία φίλε μου! Συγγνώμη, αλλά δεν ξέρω κάτι γι’ αυτούς, αλλά μια και μου τους ανέφερες θα φροντίσω να μάθω!».
Αν μη τι άλλο ειλικρινής ο Ρίτσαρντ, ενώ στην επόμενη ερώτησή μας που αφορούσε τον Γιάννη Αντετοκούνμπο είπε: «Ποια συμβουλή θα του έδινα αν τον έβλεπα; Θα του έλεγα να συνεχίσει να δουλεύει σκληρά και να αφήσει εκτός γηπέδου οτιδήποτε μπορεί να του αποσπάσει την προσοχή. Να μείνει συγκεντρωμένος σ’ αυτό που κάνει».
Μιλώντας για ΝΒΑ, η κουβέντα δεν μπορούσε παρά να οδηγηθεί στο… κλασικό ερώτημα: ποια ομάδα θα κατακτήσει το φετινό τίτλο; «Οι Κλίβελαντ Καβαλίερς, ωστόσο δε θα έχουν εύκολο έργο» πιστεύει ο Ρέλφορντ, για τον οποίο μόνο έκπληξη δεν ήταν η ήττα των ΗΠΑ από την εθνική Ελλάδας στον θρυλικό πια ημιτελικό του Μουντομπάσκετ του 2006: «Έκπληξη; Ειλικρινά δεν το νομίζω! Άλλωστε οι Έλληνες παίκτες διαθέτουν εξαιρετική ποιότητα στο παιχνίδι τους και κάποιοι απ’ αυτούς είναι οι καλύτεροι στην Ευρώπη. Προσωπικά δε μου έκανε εντύπωση η ήττα των ΗΠΑ».
Η συζήτηση φτάνει στον αδικοχαμένο Ρόι Τάρπλεϊ, με τον οποίο ο Ρίτσαρντ ήταν συγκάτοικος στο κολέγιο του Μίσιγκαν, όπου φοίτησε για τέσσερα χρόνια. Η τελευταία του χρονιά (1985-86), μάλιστα, ήταν και η καλύτερή του (μ.ό. 11.8 πόντοι και 4.7 ριμπάουντ σε κάτι λιγότερο από 24 λεπτά συμμετοχής) και τον οδήγησε στο νούμερο 95 του καταραμένου ντραφτ του 1986 (2ος πέμπτου γύρου) με επιλογή από τους Ιντιάνα Πέισερς. «Ο Ρόι είναι ένας από τους σπουδαιότερους ανθρώπους που είχα την τιμή και την ευχαρίστηση να γνωρίζω. Περάσαμε πολύ όμορφα στο κολέγιο μαζί και μπορώ να πω ότι ήταν εξαιρετικός συγκάτοικος, αφού μέναμε στο ίδιο δωμάτιο. Κατά τη γνώμη μου είχε τη δυνατότητα να γίνει ένας από τους 50 μεγαλύτερους παίκτες όλων των εποχών. Δε θα τον ξεχάσω ποτέ. Ήταν σαν αδερφός μου…».
Για να ελαφρύνουμε κάπως το κλίμα, περάσαμε σε ένα τομέα στον οποίο ο Αμερικανός έχει… αδυναμία και ποτέ του δεν έκρυψε: το φαγητό! Μπέργκερ, λοιπόν, ή σουβλάκι; Η απάντηση προφανής για τον… φιλέλληνα Ρίτσαρντ: «Σουβλάκι, φίλε! Σουβλάκι!». Αλλά και στη μουσική, η λέξη «μπουζούκια» μόνο άγνωστη δεν του είναι: «Πω πω! Μου άρεσε πολύ να πηγαίνω στα μπουζούκια! Ειδικά όταν αγωνιζόμουν στην ΑΕΚ θυμάμαι ήταν ξεχωριστή εμπειρία!».
EXTRA TIPS
- Ο Ρίτσαρντ Ρέλφορντ γεννήθηκε στις 16/2/1964, στη Riviera Beach της Φλόριντα.
- Τελειώνοντας το κολέγιο έμεινε δύο σεζόν στις ΗΠΑ, επιχειρώντας να βρει μια θέση στο NBA. Αγωνίστηκε στο CBA στους Ράπιντ Σίτι Θρίλερς και στους Ρόκφορντ Λάιτνινγκ, ενώ το 1987-88 αγωνίστηκε μόλις σε 4 ματς με τη φανέλα των Σαν Αντόνιο Σπερς (μ.ό. 4.0 πόντους και 1.8 ριμπάουντ σε 11 λεπτά).
- Το καλοκαίρι του 1988 ήρθε για πρώτη φορά στην Ευρώπη και για την ακρίβεια στο Ισραήλ όπου έπαιξε για δύο χρόνια στη Μακάμπι Ρισόν.
- Η ΑΕΚ του Κρέζιμιρ Τσόσιτς ήταν ο πρώτος σταθμός του στην Ελλάδα το φθινόπωρο του 1990. Έμεινε για μόλις 8 παιχνίδια, έχοντας μ.ό. 23.1 πόντους, 10.1 ριμπάουντ και 1.5 κοψίματα και τον Δεκέβριο του ίδιου έτους έφυγε για την ισπανική Χιρόνα.
- Η σεζόν 1991-92 τον βρίσκει πίσω στις ΗΠΑ και στους Σιου Φολς του CBA αλλά και στην ισπανική Κανάριας.
- Το 1992-93 δεν έγινε απλά ο πρώτος σκόρερ της Α1, αλλά έγραψε ιστορία αφού ήταν ο πρώτος Αμερικανός παίκτης που κατακτούσε τον συγκεκριμένο τίτλο.
- Η επόμενη χρονιά τον βρίσκει στο Ισραήλ και τη Χαποέλ Χολόν, ενώ το 1994-95 επιστρέφει στη χώρα μας για λογαριασμό του Παγκρατίου όπου σε 21 ματς είχε μ.ό. 23.7 πόντους, 9.7 ριμπάουντ και 1.2 κλεψίματα.
- Το Ηράκλειο αποτέλεσε τον τελευταίο του σταθμό στην Ελλάδα και το 1995-96 σε 26 ματς με την κρητική ομάδα είχε μ.ό. 24.8 πόντους (με το εκπληκτικό 58% στα δίποντα) και 6.4 ριμπάουντ.
- Συνολικά στην «ελληνική» καριέρα του είχε μ.ό. 25.6 πόντους και 8.6 ριμπάουντ, αλλά και δύο υποβιβασμούς με το Παγκράτι και το Ηράκλειο. Κορυφαία επίδοσή του στο σκοράρισμα ήταν οι 45 πόντοι που πέτυχε την 1η Μαρτίου του 1995 ως παίκτης του Παγκρατίου εναντίον του Απόλλωνα Πάτρας. Οι «ροσονέρι» επικράτησαν 75-64 με τον Ρέλφορντ να έχει 7/8 βολές, 7/11 δίποντα, 8/9 τρίποντα και 9 ριμπάουντ σε 38 λεπτά.
- Έπαιξε δύο χρονιές (1997-99) στην Κύπρο με ΑΕΛ Λεμεσού και Ομόνοια, ενώ το μιλένιουμ τον βρήκε στην Αργεντινή όπου ολοκλήρωσε την καριέρα του με τη φανέλα της Πενιαρόλ.