Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Το χειρότερο που μπορεί να κάνει κανείς αυτές τις μέρες, είτε είναι μέλος του Ολυμπιακού, είτε οπαδός του, είναι να “μελετάει” πόσο κοντά είχε φτάσει η ομάδα στο πλεονέκτημα έδρας, πως το απώλεσε και να καταλήγει στη – πολύ λογική – σκέψη πως: Αχ, αν δεν υπήρχαν οι τραυματισμοί στο πιο ακατάλληλο τάιμινγκ, τώρα θα είχαμε πλεονέκτημα και μια πολύ πιο βατή σειρά μπροστά μας για να πάμε στο φάιναλ φορ.
Όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν και σε λίγες ώρες ΞΕΚΙΝΑΕΙ η μάχη των πλέι οφ. Το 100% της θετικής ενέργειας, της πίστης, της αφοσίωσης του μυαλού πρέπει να διοχετευτεί στη σειρά με τη Μπαρτσελόνα.
Στα χαρτιά οι Καταλανοί προβάλλουν ως το φαβορί. Έχουν το πλεονέκτημα έδρας, διαθέτουν πιο πλήρη ομάδα, μεγαλύτερο μπάτζετ. Το μοναδικό ματς που έχασαν φέτος στο Παλάου είναι το ουσιαστικά αδιάφορο με τη Φενέρμπαχτσε στη κανονική περίοδο. Παράλληλα, πρόκειται για μια ομάδα που έχει αποδείξει πάρα πολλές φορές ότι βρίσκει τον τρόπο να κερδίζει εκτός έδρας, ιδίως όταν το χρειάζεται πραγματικά.
Από την άλλη ο Ολυμπιακός με το μειονέκτημα έδρας. Να μην έχει κερδίσει ποτέ στο συγκεκριμένο γήπεδο και να περιμένει τον ηγέτη του και καλύτερο παίκτη στη διοργάνωση – δεν το λέω εγώ, απορρέει ρητά και κατηγορηματικά από την ιστορία της τελευταίας τετραετίας – να αγωνιστεί για πρώτη φορά μετά από ένα μήνα στα πιτς. Με τον καλύτερο σέντερ του όπως εξελίσσεται η σεζόν, τον Οθέλο Χάντερ, να κάνει επίσης αγώνα δρόμου, για να προλάβει.
Η συνισταμένη όλων τούτων των δεδομένων, οδηγεί στο συμπέρασμα πως ναι μεν δεν είναι ακατόρθωτο αυτό που ονειρεύεται να πετύχει ο Ολυμπιακός, αλλά φαντάζει πάρα, πάρα πολύ δύσκολο.
Έχω παρακολουθήσει Live ή σε βίντεο περίπου 40 παιχνίδια της Μπαρτσελόνα φέτος. Ολόκληρα. Σε Ευρωλίγκα και Ισπανικό πρωτάθλημα. Νομίζω πως τη γνωρίζω όσο ακριβώς και τον φετινό Ολυμπιακό ως ομάδα. Τα πλεονεκτήματά της, τα μειονεκτήματά της, τις αντιδράσεις της, που υπερέχει και που υπάρχουν τρωτά σημεία.
Η δική μου άποψη? Αν ο Ολυμπιακός μπει στη κούρσα της σειράς με ΔΥΟ βασικά στοιχεία….
1) Πίστη πως είναι στο δικό του χέρι και όχι του αντιπάλου
2) Συνειδητοποιημένος να χτυπήσει την Μπαρτσελόνα συστηματικά και προσηλωμένα στις αδυναμίες της
Η σειρά θα παιχτεί εντελώς στα ίσια. Πρόσωπο με πρόσωπο, κατοχή – κατοχή, νίκη με νίκη.
Πάμε να δούμε τα βασικά στοιχεία και αριθμούς που διέπουν την Μπαρτσελόνα όπως εμφανίστηκε στο τοπ16, σε αντιπαραβολή με τα αντίστοιχα του Ολυμπιακού.
Δεν απέχουν πολύ
Να δούμε τα Average της ομάδας του Πασκουάλ στα πιο σημαντικά στοιχεία του παιχνιδού: 82 πόντοι/34 Ριμπάουντ (10,5 επιθετικά) /19.4 ασίστ/11 λάθη/5.2 κλεψίματα/54.2% δίποντα/35.1% τρίποντα/78.8% βολές.
Του Ολυμπιακού?
Έχει 76.8 πόντοι/33.6 ριμπάουντ (8.9 επιθετικά)/18.4 ασίστ/11.3 λάθη/5 κλεψίματα/52% δίποντα/38.1% τρίποντα/71.1% βολές.
Η Μπαρτσελόνα σκοράρει 5.2 πόντους παραπάνω, η διαφορά στα ριμπάουντ είναι αμελητέα, υπάρχει μόλις μια ασίστ διαφορά, τα ίδια λάθη, τα ίδια κλεψίματα, ελαχιστα πιο χαμηλό ποσοστό στο δίποντο, αντίστοιχα πιο υψηλό στο τρίποντο. Μόνο στις βολές υστερεί ξεκάθαρα η ομάδα με χαμηλότερο ποσοστό που αγγίζει το 8%.
Στους βασικούς άξονες, λοιπόν, οι δύο αντίπαλοι είναι σε πολύ κοντινά επίπεδα.
Να διεισδύσουμε περισσότερο στις μονάδες που συνθέτουν το καλοδουλεμένο σύνολο της Μπαρτσελόνα.
Οι σκόρερ: Τόμιτς 12.6/Ναβάρο – Ντόελμαν 11.3/Χεζόνια 8.5/Αμπρίνες 8.1/Χουέρτας – Σατοράνσκι 7.4/Πλάις 6.2/Τόμας 6.4
Πάρα πολλοί παίκτες είναι ενεργοί σταθερά στο επιθετικό κομμάτι. Αυτό λέγεται πολυφωνία, πληρότητα και συνολικά μεγάλη ομαδική ποιότητα.
Ασίστ: Χουέρτας 4.3/Σατοράσνκι 3.6/Τόμιτς 3/Ναβάρο 2.3/Όλεσον 2.4/Αμπρίνες 1.6/Ντόελμαν 1.5/Τζάκσον 1.4
Το πιο σημαντικό στοιχείο εδώ είναι η προσφορά του Κροάτη σέντερ της Μπαρτσελόνα στη δημιουργία…
Στο δίποντο: Τόμιτς 61.3% με τις περισσότερες προσπάθειες. Τόμας 61.1%/Πλάις 62.% και το εντυπωσιακό 66.7% του Άλεξ Αμπρίνες.
Στην ουσία
Τώρα που έχετε τα νούμερα φρέσκα να δούμε την ουσία του επιθετικού παιχνιδιού της Μπαρτσελόνα.
Είναι η καλύτερη ομάδα στην Ευρωλίγκα σε καταστάσεις σετ παιχνιδιού στην επίθεση. Στο 5 Vs 5. Αυτό συμβαίνει διότι στο παιχνίδι εμπλέκονται πάρα πολλοί παίκτες, είναι εντυπωσιακό το πως κινούνται χωρίς την μπάλα και επίσης διαθέτει την καλύτερη ισορροπία σε όλη την Ευρωλίγκα ανάμεσα στο περιφερειακό και στο ποστ παιχνίδι.
Κάτι που συμβαίνει επειδή διαθέτει τον Άντε Τόμιτς – κυρίως – τον Πλάις και πραγματικά πολλούς παίκτες που μπορούν να ποστάρουν και να σκοράρουν ή να δημιουργήσουν. Ντεσουάν Τόμας, Τζάστιν Ντόελμαν, Άλεξ Αμπρίνες, Σατοράνσκι συστηματικά από το “1”.
Απέναντί της, όμως, θα βρει την καλύτερη άμυνα της Ευρωλίγκας στο 5 εναντίον 5! Αν υποθέσουμε ότι όλοι θα είναι υγιείς, ο Ολυμπιακός διαθέτει τα κορμιά για να αντιμετωπίσει στα ίσια όλα τα γκαρντ και τα φόργουορντ του αντιπάλου (Μάντζαρης, Λαφαγιέτ, Ντάρντεν, Παπαπέτρου, Αγραβάνης, Πρίντεζης) και μένει το ερωματικό της αμυντικής αναχαίτισης στο “5”.
Του Τόμιτς και δευτερευόντως του Γερμανού Πλάις, που επίσης μπορεί να κάνει ζημιά σε μικρό χρονικό διάστημα, αν δεν προσεχθεί.
Το μεγάλο κλειδί
Έγραψα πως η Μπάρτσα είναι η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη επιθετικά στο ποστ παιχνίδι. Ώρα να ασχοληθούμε με το ότι μιλάμε για την χειρότερη ομάδα αμυντικά στις θέσεις “4” και “5”, ίσως και από τις 8 που μπήκαν στα πλέι οφ!
Προσέξτε. Έχουμε τους: Τόμιτς, Πλάις, Ντόελμαν, Λάμπε, Νάχμπαρ. Αυτοί οι 5 μοιράζονται σε συντριπτικό ποσοστό τα λεπτά στις 2 θέσεις της ρακέτας.
Κανείς δεν είναι πάνω του μετρίου στην άμυνα πάνω από τη στεφάνη. Κανείς τους δεν είναι δυνατός στο να παίξει άμυνα στο χαμηλό ποστ, σε προσωπικές μονομαχίες.
Πάνω από όλα ΚΑΝΕΙΣ δεν διακρίνεται στη πιο σημαντική – ίσως – άμυνα στο σύγχρονο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Μετά τα Switch (αλλαγές) απέναντι σε αντίπαλα γκαρντ, στα πικ εν ρολ.
Αυτό είναι το πιο μεγάλο στοίχημα που πρέπει να βάλει ο Ολυμπιακός σε όλη την διάρκεια της σειράς, συν ένα αμυντικό στόχο που θα αναφερθεί πιο κάτω. Να μην σταματήσει ποτέ να επιδιώκει μις – ματς (ταχύτητας, όχι υψομετρικής διαφοράς) και να βγαίνουν οι Σπανούλης, Σλούκας, Λαφαγιέτ ακόμα και ο Μάντζαρης με τους ψηλούς της Μπαρτσελόνα, για να τους παίζουν στα πόδια, να τους “τρυπάνε” και να δημιουργούν ρήγματα.
Το αν οι φάσεις θα τελειώνουν με λέι απ, με πάσα στον ψηλό ή με ελεύθερο περιφερειακό σουτ (αφού η άμυνα της Μπάρτσα για να καλύψει την αδυναμία της εκεί που είναι η μπάλα, θα έχει χάσει την ισορροπία στην αδύναμη πλευρά της άμυνας) δεν μας ενδιαφέρει! Αυτό είναι απόφαση των γκαρντ του Ολυμπιακού και όλοι τους είναι σε καλό επίπεδο στις αποφάσεις τους.
Από το “πρωί ως το βράδυ” σε όλα τα παιχνίδια της σειράς η ομάδα πρέπει να εμμένει σε πικ εν ρολ καταστάσεις και να χτυπήσει χωρίς οίκτο (δηλαδή συστηματικά, συνέχεια, ακατάπαυστα) τα αργά πόδια και τις ξεκάθαρες αμυντικές αδυναμίες των ψηλών της Μπαρτσελόνα.
Αν το κάνει αυτό συνειδητά, αποφασισμένα, επαναλαμβανόμενα, ΑΚΟΜΑ και στη περίπτωση που δεν έχει στη παραγωγή του σκορ το 100% επιθυμητό αποτέλεσμα, κοιτάξτε τι θα κερδίσει.
- Θα φθείρει με φάουλ τους ψηλούς του Πασκουάλ και δη τον Τόμιτς, τον Πλάις και ενδεχομένως τα τεσσάρια που θα έχουν επωμιστεί να σταματήσουν το παιχνίδι του Πρίντεζη στο χαμηλό ποστ.
- Ακόμα κι αν για κάποιο λόγο δεν χρεώνονται με γρήγορα ή πολλά φάουλ οι ψηλοί της Μπάρτσα, αυτό το στιλ παιχνιδιού δεν τους βολεύει. Τους αναγκάζει σε υπερβάσεις κατανάλωσης ενέργειας και θα τους επιφέρει ΚΟΥΡΑΣΗ σε πόδια και… μυαλό, πιο νωρίς από το αναμενόμενο μέσα στο παιχνίδι.
- Κάτι που σημαίνει ότι πιθανότατα θα αλλοιωθεί και θα μειωθεί η αποτελεσματικότητά τους στην επίθεση. Ξέρετε ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ το επιθετικό σύστημα της Μπαρτσελόνα στο παιχνίδι των ψηλών της, έτσι? Για να σκοράρουν, να δημιουργήσουν, να δίνουν ανοιχτά σουτ στους συμπαίκτες τους, να πασάρουν στη κίνηση των γκαρντ και των φόργουορντ μακριά από τη μπάλα.
- Δεν υπάρχει καμία ομάδα στην Ευρωλίγκα που η “πυραμίδα” της επίθεσής της – ακόμα και η ευστοχία απο το τρίποντο – να στηρίζεται τόσο πολύ στο “4” και στο “5”. Αν ο Ολυμπιακός δεν τους… λυπηθεί στις εμφανέστατες αμυντικές τους αδυναμίες, αυτό θα έχει άμεση επιρροή και φθορά ΚΑΙ στο επιθετικό παιχνίδι τους.
- Ακόμα και ο έλεγχος του ρυθμού είναι πιθανό να ελεγχθεί και να πάει προς τη πλευρά του Ολυμπιακού, αν η Μπαρτσελόνα υποφέρει από τα πικ εν ρολ των κόκκινων.
- Τέλος, η ομάδα ΠΡΕΠΕΙ να κοιτάξει σοβαρά το σκορ στο τρανζίσιον, γιατί η Μπαρτσελόνα δεν είναι ιδιαίτερα καλή στις επιστροφές της, ΙΔΙΩΣ όταν αγωνίζεται με ψηλά σχήματα.
Να ολοκληρώσουμε με τον αλληλένδετο στόχο, τον SOS μαζί με το “σημάδι” στα πόδια και γενικά την – μέτρια και Soft – άμυνα της φροντ λάιν των Καταλανών.
Η τακτική που συστηματικά χρησιμοποιεί ο Ολυμπιακός στην άμυνα – αλλαγές – θεωρητικά, αλλά και πρακτικά βολεύει την ομάδα του Πασκουάλ. Ουσιαστικά, η τακτική του κόουτς Σφαιρόπουλου είναι να γίνονται συνεχείς αλλαγές στα σκριν κι αυτό δημιουργεί σταθερά μις – ματς και αναγκάζει τους περιφερειακούς της ομάδας να προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα στο ποστ, απέναντι σε ψηλότερους αντιπάλους.
Δεν γνωρίζω αν ο Σφαιρόπουλος ετοιμάζει κάτι διαφορετικό ή θα πάει με την ίδια αμυντική φιλοσοφία. Είναι αποκλειστικά δική του η απόφαση, εκείνος ξέρει. Ξέρω, όμως, πως αν ο Ολυμπιακός κάνει στη σειρά με τη Μπάρτσα ό,τι σε όλη την σεζόν, τότε θα χρειαστεί τρομερή προσπάθεια από όλους.
Έχει αντιμετωπίσει σοβαρό πρόβλημα η ομάδα στα μις – ματς απέναντι σε ομάδες όπως η Εφές και η Φενέρμπαχτσε, που είναι πολύ, πολύ κατώτερες από τη Μπαρτσελόνα στο να “διαβάζουν” και να τιμωρούν τα μις – ματς.
Θυμάστε τι έγινε πρόσφατα στη Μόσχα (με τα επιθετικά ριμπάουντ, το σκορ στο ποστ και τις πολλες παραπάνω κατοχές) απέναντι στη ΤΣΣΚΑ, που μαζί με τη Μπάρτσα είναι η κορυφαία στη διοργάνωση σε αυτό το στιλ παιχνιδιού.
Ο Ολυμπιακός έτσι κι αλλιώς δεν διαθέτει κορμί ίδιου στιλ και ύψους για να αντιπαραθέσει στον Άντε Τόμιτς, οπότε ακόμα και σε διαφορετικό σενάριο αμυντικής προσέγγισης, πάλι θα χρειαζόταν βοήθεια εκεί. Άρα, θα υπάρχει η ανάγκη για γρήγορες περιστροφές, κάλυψη της αδύναμης πλευράς και πάει λέγοντας.
Λίγοι το καταλαβαίνουν, αλλά στο μπάσκετ δεν μετράει μόνο η τακτική ως φιλοσοφία σε ότι αφορά την ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ της.
Μετράει περισσότερο η ΈΝΤΑΣΗ, η ΤΑΧΥΤΗΤΑ και η ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ με την οποία εφαρμόζει μια ομάδα την τακτική της και μικρές λεπτομέρειες, που δεν είναι εύκολα ορατές, αλλά συνήθως κάνουν την διαφορά.
Συμπέρασμα? Ο νούμερο 1 τρόπος να ανταποκριθεί ο Ολυμπιακός αμυντικά, είναι να τους “τρυπήσει”, να τους κουράσει, να χαλάσει το μυαλό τους και τον ρυθμό τους μέσω της επίθεσης και όσων αναλύθηκαν!
Το νούμερο 2 είναι να “θυσιαστούν” ΌΛΟΙ ανεξαιρέτως οι παίκτες στις μάχες για τις τοποθετήσεις τους (Positioning) και να είναι έτοιμοι για “πόλεμο” σε κάθε κατοχή της άμυνας.
Έτοιμοι να κινηθούν αστραπιαία, να καλύπτουν γρήγορα τους χώρους, να κάνουν καλά Close Out, να “διαβάζουν” τις φάσεις, να τα δώσουν όλα στην προσωπική τους άμυνα.
Η δική μου αίσθηση είναι πως απέναντι στη Μπαρτσελόνα η άμυνα για κάποια λεπτά με Hedge Out (κυρίως με τον Χάντερ να βγαίνει δυναμικά και πολύ ψηλά στη πίεση πάνω στη μπάλα και ζευγάρι τον Λαφαγιέτ ή τον Μάντζαρη) μπορεί να προσφέρει πάρα πολλά. Αν είναι επιθετική και οι υπόλοιποι 3 αμυντικοί που δεν εμπλέκονται στο Hedge Out κάνουν ακριβώς αυτό που πρέπει με σωστές αποστάσεις, για να προστατέψουν τον ψηλό μέχρι να καλύψει την απόσταση και να επιστρέψει στη θέση του.
Ολοκληρώνουμε, λοιπόν, με τις σκέψεις απόσταγμα για μια σειρά που ο Ολυμπιακός πρέπει να την πιστέψει και πολύ και να την παλέψει ακόμα περισσότερο.
1) Ο Ολυμπιακός πρέπει να “χτυπήσει” δυνατά το πρώτο ματς – μιας και Κυριακή του Πάσχα η Μπαρτσελόνα θα έχει καταναλώσει ενέργεια σωματική και πνευματική στο Ελ Κλάσικο με τη Ρεάλ – και να του γίνει εμμονή πως οι Καταλανοί δεν μπορούν να σταματήσουν το πικ εν ρολ.
2) Η άμυνα πρέπει να είναι σταθερά επιθετική, όλοι να “θυσιάζουν” το κορμί και τα φάουλ που έχουν να δώσουν και να χρησιμοποιηθεί και το όπλο με τα Hedge Out. Ο Τόμιτς που επηρεάζει σε τεράστιο βαθμό το παιχνίδι τους στην επίθεση πρέπει να “σημαδευτεί” ανελέητα από την επίθεση του Ολυμπιακού.
3) Να υπάρχει συστηματικά άμυνα επαφής στους σκόρερ – σουτέρ της Μπαρτσελόνα (Ναβάρο, Αμπρίνες, Χεζόνια, Χουέρτας, Ντόελμαν, Τζάκσον, Λάμπε) που είναι ντελικάτοι, εξαιρετικοί εκτελεστές αλλά ΔΕΝ αγαπάνε τις επαφές και εκνευρίζονται εύκολα.
4) Να ανοίξει το ροτέισον και παίκτες όπως ο Κατσίβελης, ο Αγραβάνης, ο Παπαπέτρου, ακόμα και ο Καββαδάς στα λεπτά που θα αγωνιστούν να δίνουν τα σωστά φάουλ σε περιόδους που η Μπάρτσα δεν έχει το μπόνους των βολών. Να συμβάλλουν στο “μπασκετικό ξύλο” που πρέπει να φάει ο αντίπαλος, χαρίζοντας ανάσες και διάρκεια στους συμπαίκτες, οι οποίοι θα αναλάβουν να “αποφασίσουν” στο τέλος για την έκβαση των αγώνων.
5) Παιδιά όπως ο Λαφαγιέτ, ο Σλούκας, ο Μάντζαρης, ο Λοτζέσκι, ο Ντάρντεν, να είναι πανέτοιμοι να καλύψουν εκτελεστικά και σε “επιθετικότητα” τον Σπανούλη. Αν ο αρχηγός έκανε 10 ασίστ με την Φενέρμπαχτσε με ένα πόδι, ΣΙΓΟΥΡΑ μπορεί να κάνει μίνιμουμ το ίδιο επιστρέφοντας μετά από ένα μήνα. Η Μπαρτσελόνα πραγματικά τον φοβάται. Πρέπει, όμως, οι υπόλοιποι να εκμεταλλευτούν το γεγονός ότι ο Βασίλης θα είναι στο παρκέ και αυτόματα θα λειτουργεί ως “λαγός” με όλους τους υπόλοιπους να έχουν χώρους για δράση.
Ο Ολυμπιακός μπορεί να το κάνει. Μπασκετικά, είναι απόλυτα ικανός. Ακριβώς επειδή το πιστεύω αυτό, θεωρώ ότι την ιστορία θα τη κρίνει η πνευματική προσέγγιση και κατά πόσο θα το συνειδητοποιήσουν και θα το πιστέψουν όλοι.
Οι παίκτες, οι προπονητές, ο κόσμος.
ΥΓ. Καλή ανάσταση με υγεία, αγάπη και ανθρωπιά σε όλο το κόσμο. Το αν η ζωή μας είναι “γλυκιά” ή όχι, εξαρτάται αποκλειστικά από ένα πράγμα. Από τη ψυχή μας.