Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Κακά τα ψέματα, ο Ολυμπιακός στην πρώτη παρτίδα της σειράς με τη Μπαρτσελόνα, ήταν απών. Σε όλα τα επίπεδα και όλους τους τομείς που κρίνουν τα μεγάλα παιχνίδια. Μας “κορόιδεψε” στα πρώτα δευτερόλεπτα και μετά λες και “παραιτήθηκε” για κάποιο ανεξήγητο λόγο.
Από το 3ο λεπτό, όταν και προηγήθηκε 3-6, μέχρι το 17′ ήταν επιεικώς… αποκαρδιωτικός. Έκανε ακριβώς ότι δεν έπρεπε, δεν πάλεψε για όλα εκείνα που αποτελούσαν βασικούς στόχους τακτικής μέσα στο παιχνίδι. Αυτό που “πονάει” περισσότερο είναι πως η Μπαρτσελόνα ξεκίνησε μουδιασμένη – και αγχωμένη – και αντί οι κόκκινοι να το εκμεταλλευτούν και να βάλουν κι άλλη πίεση στο “μυαλό” της, με τον τρόπο που (δεν) λειτούργησαν, έστειλε το μήνυμα: “Μην ανησυχείτε, μπορείτε να βάλετε το νερό στο αυλάκι ακόμα κι αν είστε σε μέτρια μέρα. Εμείς δεν… είμαστε εδώ”.
Τη στιγμή που αποφάσισε να παίξει πάλι με άξονα στην άμυνά του τις αλλαγές στα σκριν – άρα να έχει σταθερά υψομετρικό μειονέκτημα στο ποστ – όφειλε να προστατέψει με κάθε τρόπο το αμυντικό ριμπάουντ, να είναι σκληρός και να μη δώσει εξτρά κατοχές στον αντίπαλο. Η Μπαρτσελόνα τελείωσε το ημίχρονο με 12 επιθετικά ριμπάουντ (και +8 κατοχές, αφού έκανε 2 λάθη λιγότερα) και ο Ολυμπιακός είχε μαζέψει στο ίδιο διάστημα 10 αμυντικά!!
Είναι χαρακτηριστικό και απορίας άξιο πως από το 4′ όταν και η ομάδα είχε 2 φάουλ, μέχρι το 17′(όταν ο Λοτζέσκι έδωσε ένα σωστό φάουλ σε μις – ματς κατάσταση, γιατί η Μπάρτσα δεν είχε το μπόνους των βολών), ο Ολυμπιακός έκανε όλο κι όλο ένα φάουλ! Σε μια φάση που ο Σλούκας σταμάτησε τον αιφνιδιασμό. Πως είναι δυνατόν να μπαίνεις να παίξεις πλέι οφ απέναντι σε τέτοια ομάδα, να είσαι η καλύτερη άμυνα της Ευρώπης (με βάση τα νούμερα το του τοπ 16) και να κάνεις ένα φάουλ σε 12 λεπτά?
Δεν γίνεται, πόσο μάλλον όταν στα 7 από αυτά, δεν έβαλες ούτε ένα καλάθι και η μόνη διέξοδος θα μπορούσε να είναι η σκληράδα και η αποφασιστικότητα στην άμυνα! Τόσο χρειάστηκε από το χουκ του Πρίντεζη, ως το καλάθι του Αγραβάνη στο τέλος της πρώτης περιόδου. Ήταν τόσο… περίεργα κακή η εμφάνιση του Ολυμπιακού που είχε παρανοήσει και το σύστημα Ranking! Έχανε 10 πόντους κάποια στιγμή και το σύστημα αξιολόγησης έγραφε 24-30 υπέρ της ομάδας του Γιάννη Σφαιρόπουλου!
Όχι, δεν ήταν λάθος. Απλά η Μπαρτσελόνα έπαιζε, αγωνιζόταν (που σημαίνει πως ενώ αστοχούσε έπαιρνε ριμπάουντ και είχε κάνει πολλά περισσότερα φάουλ) και παρότι στο πρώτο ημίχρονο βρισκόταν ξεκάθαρα σε μέτρια βραδιά, βρήκε απέναντί της έναν κάκιστο, αγνώριστο Ολυμπιακό. Ιδίως στην επίθεση η ομάδα ήταν υπερβολικά προβλέψιμη, αντιπαραγωγική, χωρίς να μπορεί να δημιουργήσει ρήγματα στην άμυνα του αντιπάλου.
Ο Ολυμπιακός έπαιξε χωρίς ενέργεια, χωρίς μαχητικότητα και με μηδέν ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ στην δική του επίθεση και στα πικ εν ρολ. Είναι φοβερό ότι ο ακρογωνιαίος λίθος της Μπάρτσα, ο Τόμιτς, τελείωσε το ημίχρονο με 2 φάουλ, χρεώθηκε με τρίτο στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου και οι κόκκινοι δεν πήραν ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ από αυτό! Η δική μου άποψη, είναι πως κάτι τέτοιο έπρεπε να επιδιώκουν από το πρώτο δευτερόλεπτο της αναμέτρησης.
Πόσα φτηνά λάθη έκανε η ομάδα? Εκείνο του Χάντερ που κατέληξε στην μακρινή μπομπίτα του Χουέρτας ως αυλαία της πρώτης περιόδου είναι η επιτομή της απροσεξίας ή αν προτιμάτε της τρικυμίας εν κρανίω.
Η διαφορά του ημιχρόνου (35-26) ήταν υπερβολικά κολακευτική για τον Ολυμπιακό και είμαι σίγουρος πως και ο Τσάβι Πασκουάλ με τους παίκτες του θα είχαν εκπλαγεί από την εμφάνιση του αντιπάλου τους.
Δεύτερο ημίχρονο: Εντελώς ακίνδυνος
Το θέμα είναι πως οι γηπεδούχοι είχαν πάρει… χαμπάρι πια πως οι κόκκινοι είχαν εμφανιστεί σκιές του καλού εαυτού τους. Ο Ολυμπιακός συνέχιζε να αλλάζει στα σκριν, η Μπαρτσελόνα συνέχισε να μαζεύει επιθετικά ριμπάουντ και στη τρίτη περίοδο συνέβη το εξής. Νίκη (15-12) στο επί μέρους σκορ 50-38 με τους Καταλανούς να έχουν 10/30 δίποντα!!!
Είναι δύσκολο να πει κανείς αν είναι λάθος να επιμείνει ο προπονητής του Ολυμπιακού στην ίδια αγαπημένη του άμυνα, τις αλλαγές σε όλα τα σκριν. Τη Μπαρτσελόνα, πάντως, όταν παίρνει 15 και 20 επιθετικά ριμπάουντ και πολύ περισσότερες κατοχές από τον αντίπαλό της, ΔΕΝ την κερδίζεις πέντε μέρες σερί να παίζεις. Όπως και τις περισσότερες ομάδες εδώ που τα λέμε.
Ο αντίλογος είναι πως το ποσοστό της στα δίποντα ήταν πολύ κάτω από το συνηθισμένο της. Δεν ξέρω, προσωπικά πιστεύω πως άμυνες Hedge Out ή ακόμα και 2 εναντίον 2 στο πικ εν ρολ, έχουν τύχη απέναντι στη Μπαρτσελόνα. Μια σκέψη είναι, απλά θεωρία.
Το σίγουρο είναι ότι στην επίθεση πρέπει να δούμε νέες ιδέες, μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, πολύ περισσότερη ταχύτητα.
Η τελευταία περίοδος ήταν αμιγώς διαδικαστικού χαρακτήρα και ούτε σε αυτή έδειξε κάτι ο Ολυμπιακός. Η διαφορά πήγε και στο +19 και άπαντες στο γήπεδο περίμεναν να τελειώσει το ματς. Οι ομάδες σκεφτόντουσαν ήδη το δεύτερο της Παρασκευής και ο λίγος κόσμος που ήρθε στο “Παλάου” βιαζόταν να φύγει μια ώρα αρχίτερα – κουτί του έκατσε η έκβαση του αγώνα – για να πάει να δει τη μπάλα και τον προημιτελικό με την Παρί.
Nαι μεν, αλλά…
Δικαιολογίες υπάρχουν για την ήττα, ΟΧΙ για την εικόνα. Ο παίκτης γύρω από τον οποίο περιστρέφεται ο Ολυμπιακός, ο Βασίλης Σπανούλης, επέστρεψε μετά από ένα μήνα και δίχως έστω ένα επίσημο παιχνίδι στα πόδια του. Έπαιξε 11 λεπτά και ήταν φανερά εκτός ρυθμού, χωρίς πατήματα και έκρηξη.
Ο Χάντερ γύρισε επίσης από τραυματισμό, που τον κράτησε, όμως λιγότερες μέρες εκτός. Εντάξει, αν ο αρχηγός του Ολυμπιακού και πιο πετυχημένος παίκτης στη διοργάνωση την τελευταία τριετία δεν μπορεί – για οποιοδήποτε – λόγο να δώσει τα αναμενόμενα, αυτά που έχει αποδείξει πως μπορεί, σίγουρα διαφοροποιούνται άρδην τα δεδομένα.
Τελικά, το κοντέρ στα ριμπάουντ “έγραψε” 44-27. Ο Ολυμπιακός πέτυχε 15 από τους 57 συνολικά πόντους του στα τελευταία 5 λεπτά, όταν όλα είχαν κριθεί…
ΚΑΝΕΝΑΣ παίκτης των ερυθρολεύκων δεν έβαλε πάνω από 10 πόντους και η Μπαρτσελόνα νίκησε τόσο εύκολα, τόσο… απλά.
ΧΩΡΙΣ κανένας παίκτης της να σκοράρει πάνω από 10!!!
Οκ με τα προβλήματα, οι Πρίντεζης και Ντάνστον φαίνεται να αποκόμισαν τραυματισμούς, αλλά αντικειμενικά, ήταν πολύ απογοητευτικός ο Ολυμπιακός.
Η εμφάνιση, το πόσο “γλυκανάλατος”, διστακτικός, νωθρός, καθόλου ανταγωνιστικός ήταν, είναι κάτι μη αποδεκτό, ούτε αναμενόμενο.
Ο κόσμος από αυτή την ομάδα, έχει μάθει την τελευταία τετραετία να βιώνει είτε μεγάλες υπερβάσεις, είτε μεγάλες μάχες και ήττες με ψηλά το κεφάλι.
Το βράδυ της Τετάρτης, εμφανίστηκε στον πρώτο προημιτελικό και έπαιξε σε όλη τη διάρκεια με “σκυμμένο το κεφάλι”.
Αυτό πρέπει να αλλάξει τη Παρασκευή. Πρώτα από όλα από σεβασμό στον ίδιο της τον εαυτό και στη προσπάθεια και την πορεία που έχει ως τώρα στη διοργάνωση.