Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς είναι μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Οι 8 ευρωπαϊκοί τίτλοι, τα δεκάδες άλλα τρόπαια σε διαφορετικές διοργανώσεις σε πολλές χώρες, η μυθική καριέρα του στον Παναθηναϊκό, αποτελούν ιστορία αδιαπραγμάτευτη.
Ποιο είναι το μυστικό πίσω από αυτή τη καριέρα? Τόσο απλό, μα τόσο δύσκολο… Γιατί στη ζωή η επιτυχία σε κάθε τομέα και τα μεγαλύτερα επιτεύγματα, είναι απόρροια απλών πραγμάτων. Ο Ομπράντοβιτς δεν δουλεύει για να ζει. Ζει για να δουλεύει! Για να ασχολείται με αυτό που λατρεύει, αυτό για το οποίο γεννήθηκε. Για το μπάσκετ.
Ο προπονητής της Φενέρμπαχτσε άνοιξε το γραφείο του στην “Ούλκερ Αρένα” και μοιράστηκε μια ώρα με το Eurohoops. Σε μια περίοδο πολύ πιεσμένη με πολλές υποχρεώσεις. Εκεί, στο γραφείο του, μιλήσαμε για τα πάντα. Στις περισσότερες συνεντεύξεις ο δημοσιογράφος ψάχνει μια δυνατή ατάκα, για να προσελκύσει το ενδιαφέρον του κόσμου.
Όχι σε αυτή. Εδώ, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς μιλάει για τα πάντα, με εντελώς ευθύ και αλέγκρο τρόπο. Το ευχαριστήθηκε όσο κι εμείς και για αυτό η κουβέντα διήρκεσε υπερδιπλάσιο χρόνο από το προγραμματισμένο.
Απολαύστε μια από τις καλύτερες συνεντεύξεις που έχει δώσει ποτέ ο πιο πετυχημένος προπονητής στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ!
– Κόουτς, η Φενέρμπαχτσε πάει στο φάιναλ φορ για πρώτη φορά στην ιστορία της με ένα περίεργο μείγμα. Διαθέτει τον πιο έμπειρο και πετυχημένο προπονητή σε φάιναλ φορ, αλλά στο ρόστερ υπάρχουν μόνο 2 παίκτες που έχουν βρεθεί ξανά εκεί. Ο Ζήσης και ο Βέσελι. Διαφοροποιεί καθόλου αυτό το δεδομένο το πνευματικό κομμάτι της προετοιμασίας, σε σχέση με την διαχείριση που έκανες στον Παναθηναϊκό?
“Έτσι είναι. Ακριβώς για αυτό η απώλεια του Ρίκι Χίκμαν είναι ακόμα μεγαλύτερο πλήγμα για μας. Ήταν στο τελευταίο φάιναλ φορ και κέρδισε τον τίτλο. Θα μας λείψει η εμπειρία του. Εγώ, όμως, έχω την ίδια προσέγγιση, όπως πάντα. Προσπαθώ να κάνω τους πάντες στην ομάδα να νιώσουν χαλαροί και να τους προετοιμάσω με κάθε λεπτομέρεια για όλα όσα περιμένω να βρουν μπροστά τους.
Την ίδια στιγμή έχουμε σημαντική δουλειά στη TBL, να βγούμε πρώτοι στη κανονική περίοδο. Μας περιμένει ένα πολύ δύσκολο ματς στην έδρα της Μπεσίκτας. Είμαστε υποχρεωμένοι να ενδιαφερόμαστε και για τους μικρούς ενδιάμεσους στόχους. Είναι, αλήθεια, πάντως ότι για πολλούς παίκτες που δεν έχουν αγωνιστεί σε φάιναλ φορ, το συναίσθημα όταν μπαίνουν να παίξουν ένα ημιτελικό, είναι διαφορετικό. Στο τέλος της ημέρας, πρέπει να σκεφτούν ότι θα κάνουν ό,τι κάθε μέρα. Θα παίξουν μπάσκετ”!
– Η Ρεάλ διαθέτει πολλούς ψηλούς που μπορούν να σκοράρουν, αλλά παραμένει μια ομάδα που εξαρτάται από την περιφέρειά της. Είναι χαρακτηριστικό πως οι Γιουλ, Σέρχιο και Ρούντι παράγουν παρέα το 50%+ των πόντων και των ασίστ ολόκληρης της ομάδας. Είναι το κλειδί για τη Φενέρμπαχτσε να τους οδηγήσει σε μικρότερη παραγωγικότητα, σε πολλές κατοχές σετ επίθεσης και έτσι να ελέγξει το ρυθμό και τον ημιτελικό?
“Πιστεύω πως η Ρεάλ διαθέτει ποιότητα. Ατομική, αλλά και ως ομάδα. Επίσης, έχουν ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Παίζουν μαζί πολλά χρόνια με τον ίδιο κόουτς. Έχουν παίξει σε 2 σερί τελικούς. Δίχως καμία αμφιβολία οι παίκτες που ανέφερες είναι πολύ σημαντικοί. Όπως και ο Κάρολ, ο Ρέγιες. Ο Μπουρούσης είναι επίσης μέλος τους τα τελευταία 2 χρόνια, όπως και ο Σλότερ.
Σίγουρα αυτοί που μου ανέφερες είναι οι καλύτεροι δημιουργοί. Η Ρεάλ, όμως, κάνει κι άλλα πράγματα σε υψηλό επίπεδο, πέρα από το τρανζίσιον. Διαθέτουν εξαιρετικά Plays στο σετ παιχνίδι, πολύ καλό πικ εν ρολ παιχνίδι και απομονώσεις, μπορούν να σκοράρουν και στο μισό γήπεδο με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Πρέπει να προσέξουμε όλους τους παίκτες τους”.
-Ανέφερες τα πικ εν ρολ. Είσαι ένας από τους προπονητές που το έχεις διδάξει στο παρκέ με μεγάλη επιτυχία. Πάρα πολλές από τις εκδοχές του. Οι χαρισματικοί δημιουργοί της σύγχρονης Ευρωλίγκας είτε έχουν σταματήσει τη καριέρα τους, είτε είναι προς το τέλος της διαδρομής τους. Είδαμε τη Μακάμπι να κατακτάει την Ευρωλίγκα με δύο Combo Guards, τον Ράις και τον Χίκμαν. Υπάρχει περίπτωση τα επόμενα χρόνια να δούμε τις κατοχές του πικ εν ρολ να μειώνονται?
(Γελάει!) “Το θέμα είναι να βρίσκεις εύκολους τρόπους να βάζεις καλάθι! Αν διαθέτεις παίκτες που έχουν ποιότητα στην επίθεση, θα καταφέρεις να τους βάλεις σε ένα σύστημα, ώστε να παράγουν σκορ. Επιμένω ότι και στο πικ εν ρολ αυτό που μετράει περισσότερο είναι η αντίληψη και η ποιότητα των παικτών”!
-Η Φενέρμπαχτσε από ένα σημείο και έπειτα στη διάρκεια του τοπ16 άλλαξε το τσιπ και έγινε πολύ πιο αποτελεσματική. Αυτή η αλλαγή συντελέστηκε σε μικρό χρονικό διάστημα. Ποια ήταν η “συνταγή”?
“Στη κανονική περίοδο παίξαμε αρκετά καλά. Μετά είχαμε ένα πολύ κακό παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ. Η αντίδρασή μου ήταν να βάλω τους παίκτες στο ξενοδοχείο για 6 μέρες. Τρώγαμε μαζί 2 φορές τη μέρα και κάναμε συνέχεια προπονήσεις. Γήπεδο, ξενοδοχείο και πάλι πίσω. Μας έκανε καλό. Εκεί πιστεύω ότι καταφέραμε να αλλάξουμε πολλά στην ομάδα. Μετά ήρθαν αγώνες με μεγάλες ομάδες.
Χάσαμε από τη ΤΣΣΚΑ και τον Ολυμπιακό, με παρόμοιο τρόπο. Το ένα ματς πήγε παράταση, το άλλο όχι, αλλά οι αναμετρήσεις κρίθηκαν στο τελευταίο λεπτό. Μίλησα στους παίκτες και τους είπα: Όταν παίζετε έτσι απέναντι σε 2 από τα φαβορί στην Ευρωλίγκα, την ΤΣΣΚΑ και τον Ολυμπιακό, τότε μπορείτε να παίξετε και να κερδίσετε τον οποιονδήποτε. Αρκεί να μάχεστε από το πρώτο ως το τελευταίο δευτερόλεπτο. Αν το κάνετε αυτό, έχουμε πιθανότητες να πετύχουμε τα πάντα. Μετά άρχισαν να έρχονται συνεχόμενες νίκες μακριά από την έδρα μας, αλλά και στην Τουρκία”.
-Στη πρόσφατη συνέντευξη μαζί με τον Μαουρίτσιο Γκεραρντίνι ανέφερες πως περιμένεις από την Ευρωλίγκα να εξελιχθεί σε μια λίγκα που θα δώσει ακόμα περισσότερα κίνητρα στους καλούς Ευρωπαίους παίκτες να μην πηγαίνουν στο ΝΒΑ, τουλάχιστον από τόσο νωρίς. Τι περιμένει να δει από τη διοργάνωση ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς?
“Πιστεύω πως αυτό είναι περισσότερο θέμα ανθρώπου. Είναι φανερό πως κάποια παιδιά θέλουν να πάνε από νωρίς στο ΝΒΑ. Ακόμα και αν δεν παίζουν πολύ. Από τη μια πλευρά, τους καταλαβαίνω. Από την άλλη, όταν έχεις την ευκαιρία να μείνεις εδώ, να έχεις σημαντικό ρόλο και να βελτιώνεσαι, γιατί να πας εκεί και να κάθεσαι στο πάγκο? Πάντα είναι καλύτερο όταν παίζεις!
Οι παίκτες πρέπει να κάνουν την μετάβαση όταν είναι πραγματικά έτοιμοι να ανταγωνιστούν στο επίπεδο του ΝΒΑ, κάτι πολύ δύσκολο από όλες τις απόψεις, γιατί εκεί παίζουν ρόλο και τα συμβολαια που υπογράφεις συνήθως, στο τι ρόλο θα πάρεις στην ομάδα σου. Στην Ευρωλίγκα τα γήπεδα γεμίζουν όλο και περισσότερο. Πλέον, το σημαντικό θέμα είναι πόσα χρήματα θα μπορέσει να προσελκύσει η Ευρωλίγκα τα επόμενα χρόνια. Δεν γίνεται να ανταγωνιστεί η Ευρώπη το ΝΒΑ στο οικονομικό κομμάτι. Πιστεύω, όμως, ότι με ακόμα καλύτερες συνθήκες κάποιοι παίκτες θα προτιμάνε να μείνουν κοντά στις οικογένειές τους και στα κλαμπ που γουστάρουν να αγωνίζονται. Στην Ευρώπη οι αποστάσεις είναι μικρές.
Θα σου δώσω ένα παράδειγμα. Όλοι με ρωτάνε πως είναι δυνατόν και οι Έλληνες παίκτες στον Παναθηναϊκό ήταν τόσο σημαντικοί. Απλή η απάντηση. Δούλευαν πολύ σκληρά. Πριν και μετά τα παιχνίδια, το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν προσπαθούν σκληρά για να βελτιώνονται και να προετοιμάζονται. Είμαι πολύ περήφανος για αυτό! Θέλω να έρθει μια μέρα που να μη με ρωτάνε αν είναι καλύτεροι οι Αμερικανοί, οι Έλληνες, οι Ισπανοί, οι Σέρβοι, οι Ιταλοί, οι Τούρκοι παίκτες. Οι καλοί και έξυπνοι παίκτες που δουλεύουν, θα γίνουν τοπ. Ανεξάρτητα με το που γεννήθηκαν”.
-Όπως εξελίσσεται η κατάσταση από το 2017 κι έπειτα θα έχουμε πολύ μεγάλη αύξηση στο Salary Cup των ομάδων του ΝΒΑ. Και το οικονομικό χάσμα θα έχει πια χαοτική διαφορά. Πως μπορεί να το “πολεμήσει” αυτό η Ευρωλίγκα και τα κλαμπ? Αν όλοι φεύγουν από τα 20, θα είναι μεγάλο πρόβλημα.
“Έχεις παραδείγματα από το παρελθόν φίλε. Μεγάλοι παίκτες όπως ο Μποντιρόγκα και ο Διαμαντίδης που συνειδητά αποφάσισαν να μείνουν για πάντα στην Ευρώπη. Κάποιοι άλλοι αποφασίζουν να πάνε νωρίς και τελικά επιστρέφουν πίσω. Να σου πω κάτι που ποτέ δεν κατάλαβα? Πως γίνεται κάποιος να έχει το δικαίωμα να διαλέγει και να αποφασίζει για τη ζωή μου? Ένας παίκτης επιλέγεται στο ντραφτ. Δεν έχει καμία συμμετοχή στην επιλογή. Πρέπει, λοιπόν, ανεξάρτητα με το πότε θα τον χρειαστεί η οποιαδήποτε ομάδα στο ΝΒΑ, vα παίξει μόνο εκεί! Είναι αυτό το πράγμα φυσιολογικό? Όχι, δεν είναι. Όλοι έχουν το δικαίωμα να αποφασίζουν για τη δική τους ζωή. Επιλέγεται ας πούμε ένα παιδί 2ο γύρο ντραφτ. Ό,τι και να γίνει πρέπει να παίξει σε αυτή την ομάδα, όταν μετακομίσει στο ΝΒΑ.
Είναι ικανοποιημένοι οι παίκτες με αυτό? Αν στη θέση που αγωνίζονται υπάρχουν σε εκείνη την ομάδα πολλοί καλοί παίκτες? Ίσως είναι το τέλειο σύστημα για τον οργανισμό του ΝΒΑ! Μιλάω για το πως αισθάνομαι εγώ. Τα μεγάλα ευρωπαϊκά κλαμπ πρέπει να προτείνουν συμβόλαια σε παίκτες που σκέφτονται να πάνε στο ΝΒΑ. Να τους ρωτάνε τι πιστεύουν οι ίδιοι και τι προτιμούν να κάνουν. Αν θέλουν πάση θυσία να φύγουν, τότε να φεύγουν. Δεν πρέπει να πιέζεις κανέναν να μείνει, εφόσον δεν το θέλει. Είναι ο ίδιος νόμος που ισχύει και στην αγάπη!
Το πρόβλημα είναι πως πολλές φορές οι παίκτες επηρεάζονται σε τέτοιες αποφάσεις και από τον περίγυρό τους. Όταν με ρωτάνε, πάντα τους λέω την άποψή μου με ειλικρίνεια και με γνώμονα τι πιστεύω πως τους συμφέρει να κάνουν. Στο τέλος της διαδρομής, η απόφαση τους ανήκει, όπως και η ζωή τους”.
-Ο Έτορε Μεσίνα είναι άμεσος συνεργάτης του καλύτερου προπονητή στο κόσμο. Ο Ντέιβιντ Μπλατ Head Coach σε μια ομάδα που θέλει τον τίτλο και κοουτσάρει τον πιο ολοκληρωμένο παίκτη στο κόσμο! Δεν μπορώ να μη ρωτήσω. Θα δουλέψει ποτέ ο Ομπράντοβιτς στο ΝΒΑ?
“Ειλικρινά, η μοναδική περίοδος που το σκέφτηκα πιο σοβαρά, είναι όταν βρισκόμουν στο Ντιτρόιτ μαζί με τον Δημήτρη Ιτούδη. Μας κάλεσαν και μείναμε εκεί περισσότερο από ένα μήνα, στη διάρκεια της προετοιμασίας τους για την σεζόν. Ήταν σπουδαία εμπειρία. Ήμουν όλη μέρα με τον Τζόε Ντούμαρς, ένα πραγματικό φίλο μου. Μου έλεγε συνέχεια κάθε μέρα, Ζέλικο, το μπάσκετ είναι το ίδιο σε όλο το πλανήτη (γέλια!).
Μιλήσαμε πολύ για αυτό και ήταν η μόνη φορά που είχα πει πως το να πάρω μια δουλειά στο ΝΒΑ δεν θα ήταν πρόβλημα για μένα. Από τη μέρα που επέστρεψα πίσω, αλήθεια, δεν το σκέφτηκα ποτέ ξανά! Στο μέλλον? Κανείς δεν ξέρει τι επιφυλάσσει το μέλλον. Αν σου ανοίξω τα ντουλάπια εδώ στα γραφεία μου και δεις πόσα Βίντεο με παιχνίδια της Ρεάλ με περιμένουν, θα καταλάβεις ότι δεν έχω χρόνο να σκέφτομαι το μέλλον! Δεν απορρίπτω κάθε σκέψη για το ΝΒΑ, αλλά τώρα δεν υπάρχει στο μυαλό μου. Είμαι αφοσιωμένος σε αυτό που κάνω”.
-Έχει προκύψει μεγάλο ζήτημα με την Ευρωλίγκα και τη ΦΙΜΠΑ. Ποια ή άποψη του κόουτς Ομπράντοβιτς? Πρώτα από όλα, πρέπει να γίνονται προκριματικά μέσα στη διάρκεια της σεζόν?
“Το μυστικό είναι ένα. Όλοι εκπροσωπούν το ίδιο σπορ. Άρα, δεν μπορεί να είναι εχθροί. Να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι και να μιλήσουν. Ο δρόμος της ενότητας είναι ο καλύτερος. Τώρα, να γίνονται προκριματικά μέσα στη σεζόν? Για μένα, δεν θα έχει κανένα απολύτως νόημα αν οι παίκτες του ΝΒΑ δεν έρχονται για να παίξουν. Θα αφήσουν οι ομάδες του ΝΒΑ τους παίκτες να έρχονται για τις εθνικές τους μέσα στη σεζόν?
Όλοι ξέρουμε πως αυτό δεν πρόκειται να γίνει. Ρωτάω, λοιπόν, κάτι άλλο. Ποιο το νόημα να ζητάς από τους παίκτες που αγωνίζονται στην Ευρωλίγκα να σταματάνε τις υποχρεώσεις τους σε αυτή και στις εθνικές τους λίγκες για να συμμετέχουν στα προκριματικά, ενώ δεν θα συμβαίνει αυτό με τους Nbers?
-Πολύ λογική η ανάλυση. Οπότε περιμένετε να τα βρούνε μεταξύ τους για το καλό του μπάσκετ?
“Ναι, όλοι πρέπει να προσέξουμε να μη δημιουργήσουμε πρόβλημα στο σπορ που αγαπάμε. Ξέρεις, το όνειρό μου ποιο είναι? Οι κανονισμοί στο μπάσκετ μια μέρα να είναι σε όλο το κόσμο, παντού, οι ίδιοι! Το ΝΒΑ έχει κάποιους σωστούς κανονισμούς. Εδώ έχουμε κάποιους σπουδαίους κανονισμούς. Η τεχνική επιτροπή της ΦΙΜΠΑ κάνει εξαιρετική δουλειά και δουλεύει πολύ πάνω σε αυτό. Τα τελευταία χρόνια αν έχεις παρατηρήσει, το ΝΒΑ υιοθέτησε αρκετούς κανονισμούς από τους δικούς μας! Όλοι πρέπει να σκεφτόμαστε το μπάσκετ ως ένα ενιαίο, οικουμενικό σπορ. Όταν συζητάς πάντα βρίσκεις λύσεις. Όταν δεν κάθεσαι στο ίδιο τραπέζι, είναι δύσκολο… Η Ευρωλίγκα όλα τα τελευταία χρόνια συζητάει πολύ με τους συλλόγους. Βλέπεις, πως τα πράγματα βελτιώνονται μέρα με τη μέρα, αλλά χρειάζονται περισσότερα έσοδα”.
-Κόουτς, ως Έλληνας και λάτρης του μπάσκετ, έχω βιώσει την σχέση που έχεις με τον Παναθηναϊκό. Δεν χρειάζεται να είσαι καν φαν της ομάδας για να το αντιληφθείς. Πιστεύω πως τουλάχιστον τα τελευταία 30 χρόνια δεν έχει υπάρξει ποτέ τόσο έντονη σχέση αγάπης και λατρείας μεταξύ ενός προπονητή και ενός οργανισμού. Συμπεριλαμβάνω στη λέξη αυτή το κόσμο, τα μέλη της ομάδας, τη διοίκηση, τους παίκτες. Πάνω από όλα, όμως, το δέσιμο με το κόσμο. Με το χέρι στη καρδιά. Υπάρχει ποτέ στο πίσω μέρος του μυαλού σου να γυρίσεις κάποτε?
“Συμφωνώ και επιβεβαιώνω πως αισθάνομαι όπως ακριβώς λες. Τη κάθε λέξη που χρησιμοποίησες. Η σχέση μου με τον Παναθηναϊκό δεν είναι φυσιολογική! Δεν είναι η νορμάλ σχέση προπονητή, κόσμου και κλαμπ. Όποτε έχω ρεπό νιώθω πως θέλω να πάω στην Αθήνα, όσο ακριβώς και στο Βελιγράδι. Αυτή η ανάγκη βγαίνει από μέσα μου.
Πάντα θα συνεχίσω να μιλάω με τους φίλους μου. Κάποιοι είναι Παναθηναϊκοί, κάποιοι άλλοι μεγάλοι φαν του Ολυμπιακού. Δεν θα ξεχάσω ποτέ, ποτέ στη ζωή μου αυτά τα 13 χρόνια στον Παναθηναϊκό. Είναι αδύνατο να συμβεί αυτό.
Στη ζωή μου δεν κάνω στερεότυπες σκέψεις. Αν θα γυρίσω ή όχι. Σέβομαι την εξέλιξη της ζωής και ξέρω ότι είναι απρόβλεπτη. Μήπως όταν υπέγραψα στον Παναθηναϊκό πίστευα ότι θα ζήσω εκεί 13 χρόνια όλα όσα έζησα? Αν μου το έλεγαν από πριν ή με ρωτούσαν αν μπορεί να γίνει, θα έλεγα πως ήταν ανέκδοτο! Τις απαντήσεις σε τέτοια θέματα τις δίνει η ζωή! Το μόνο για το οποίο είμαι σίγουρος? Το μπάσκετ είναι η ζωή μου. Σίγουρα είναι πάρα πολύ δύσκολο να κάνω τόσο μεγάλο κύκλο επαγγελματικό σε άλλο κλαμπ. Αν κοιτάξεις την ιστορία του μπάσκετ στην Ευρώπη, θα δεις πως δεν υφίστανται τέτοιες περιπτώσεις, να είναι ένας προπονητής τόσα πολλά χρόνια στην ίδια ομάδα”.
-Σε θυμάμαι μετά από επεισόδια σε ντέρμπι να λες πάντα το ίδιο πράγμα. Ότι δεν είναι δουλειά των προπονητών και των παικτών να λύσουν το πρόβλημα. Έγιναν διάφορα και στο πρόσφατο ντέρμπι στο ΟΑΚΑ. Θα αλλάξει ποτέ αυτή η κατάσταση στην Ελλάδα?
“Πόσες φορές έχεις δει να συμπεριφέρονται έτσι σε αγώνες στο εξωτερικό ή σε Ευρωλίγκα? Γνωρίζουν πως εκεί το ρίσκο είναι μεγαλύτερο. Μπορεί να στοιχίσει ακόμα και τη συμμετοχή στη διοργάνωση. Θυμάσαι πως ήταν η κατάσταση με τους χούλιγκανς στην Αγγλία? Αποφάσισαν να μην αφήσουν τις ομάδες τους να παίξουν στην Ευρώπη για κάποια χρόνια. Στην Ελλάδα πρέπει επιτέλους να σκληρύνουν οι νόμοι και να εφαρμόζονται χωρίς συζήτηση και παραθυράκια. Μπήκες στο γήπεδο? Σκληρή ποινή, ακόμα και αποβολή από τη λίγκα. Χωρίς συζήτηση. Είμαι πολύ χαρούμενος για την ατμόσφαιρα που έχουμε στο γήπεδό μας, αλλά και παντού στη Τουρκία.
Μπασκετικές ατμόσφαιρες, χωρίς προβλήματα. Νιώθω την Ελλάδα σαν τη πατρίδα μου. Ονειρεύομαι κάποια στιγμή που στην Ελλάδα θα μπορεί ο νορμάλ κόσμος να πηγαίνει στο γήπεδο και να απολαμβάνει τα παιχνίδια. Είναι απίθανο να έχεις αυτές τις δύο τόσο μεγάλες ομάδες να κοντράρονται στο παρκέ και να μην μπορείς να το απολαύσεις! Να μπορείς να πας στο γήπεδο και να έχεις δίπλα το κολλητό σου τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναίκό και να του κάνεις πλάκα. Μα, αυτό στη τελική δεν είναι το νόημα και η μαγεία του αθλητισμού? Τα σπορ ανακαλύφθηκαν για να αναδεικνύουν την αξία της ζωής και να φέρνουν τους ανθρώπους πιο κοντά. Μακάρι να το καταλάβουν στην Ελλάδα κάποια στιγμή. Αν εμπιστευτείς και επενδύσεις στο νόμο μπορεί να γίνει”.
-Κόουτς, πιστεύω πως πέρα από το μπάτζετ και τις προοπτικές που σου δίνει ένα κλαμπ για να δουλέψεις, το πιο σημαντικό πράγμα για σένα είναι να αισθάνεσαι άνετα και να υπάρχει συναισθηματικό δέσιμο δικό σου με την ομάδα και το περιβάλλον που ζεις. Η Φενέρμπαχτσε έχει ως μεγάλο στόχο να υπογράψει νέο συμβόλαιο μαζί σου και να σε “δέσει” και για τα επόμενα χρόνια. Είναι προτεραιότητά σου να μείνεις, νιώθεις το κλαμπ πλέον σαν το σπίτι σου?
“Για μια ακόμα φορά, συμφωνώ με το τρόπο που θέτεις την ερώτηση. Λειτουργώ ακριβώς με το τρόπο που περιέγραψες. Το πιο σημαντικό πράγμα όταν δουλεύω είναι να εισπράττω αυτό που προσπαθώ να δίνω σε όλους. Σεβασμό. Θέλω να νιώθω ότι εκτιμούν τη δουλειά μου και το γεγονός ότι είμαι στο γήπεδο από τις 9 το πρωί μέχρι αργά το βράδυ κάθε μέρα. Τώρα το μυαλό μου είναι στο φάιναλ φορ, στο να κατακτήσουμε τη 1η θέση στη κανονική περίοδο και μετά στη TBL.
(Μπορείτε να το πιστέψετε? Στα γραφεία της Φενέρμπαχτσε υπάρχουν πίνακες που περιλαμβάνουν όλα τα ρόστερ των ομάδων της Ευρωλίγκας και της TBL, οι οποίοι ανανεώνονται συνεχώς και παρακολουθούνται ώστε από εκεί να προκύψουν οι πιθανοί μεταγραφικοί στόχοι)!
Ξέρω ότι πλησιάζει η στιγμή που θα κάτσουμε και θα συζητήσουμε με την Φενέρμπαχτσε για το μέλλον μου. Είναι σοβαρή η συζήτηση γιατί αφορά το πρότζεκτ και τη συνέχεια της δουλειάς που έχουμε ξεκινήσει. Θυμάσαι κάθε φορά πως υπέγραφα ανανεώσεις στον Παναθηναϊκό. Πανεύκολα. Αυτό είναι το κλειδί στη περίπτωσή μου. Να είμαστε “στην ίδια σελίδα” με το κλαμπ, να σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο”.
-Από σεβασμό στους οπαδούς της Φενέρμπαχτσε, πρέπει να επεκτείνω την ερώτηση που τους καίει! Νιώθεις πως εδώ είναι όλα όπως τα θέλεις για να συνεχίσεις με νέο συμβόλαιο?
“Όλα είναι καλά εδώ, ειλικρινά. Το μοναδικό πράγμα που με απασχολεί είναι πως θέλω να ξέρω ότι ο πρόεδρος, οι σπόνσορες, ο Γκεραρντίνι που είναι ο GM μας, όλοι, έχουμε τις ίδιες ιδέες για το μέλλον της Φενέρμπαχτσε. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Θα μιλήσουμε και θα δούμε. Για να μπορείς να συνεχίσεις σε ένα οργανισμό, χρειάζεται να υπάρχει η ίδια φιλοσοφία και οι ίδιες ανάγκες. Τότε συνεχίζεις, ιδίως σε ένα κλαμπ με τις προοπτικές και την ποιότητα της Φενέρμπαχτσε. Αν δεν υπάρχει αυτό, είναι αδύνατο να προχωρήσεις”.
-Τι συμβαίνει με τους πρωταθλητές Ευρώπης τα τελευταία χρόνια? Από το 2011 κι έπειτα με απαρχή τη σειρά του ΠΑΟ με τη Μπαρτσελόνα και μετά, ποτέ δεν έχει επικρατήσει κανένα φαβορί. Τότε εσείς στον Παναθηναϊκό μετά Ολυμπιακός, Ολυμπιακός ξανά και πέρυσι Μακάμπι. Γιατί επαναλαμβάνεται η κυριαρχία των ομάδων που δεν διαθέτουν τα μεγάλα μπάτζετ?
“Αυτό είναι το μπάσκετ και για αυτό μιλάμε για ένα τόσο ωραίο σπορ! Το κίνητρο και η μαχητικότητα των παικτών, του κόσμου, των ανθρώπων που απαρτίζουν μια ομάδα, είναι το πιο σημαντικό πράγμα. Το μπάσκετ όταν μπαίνεις στο παρκέ, παίζεται πάντα 5 εναντίον 5. Ο κόσμος και οι δημοσιογράφοι αρέσκονται να μιλάνε για φαβορί και αουτσάιντερ. Είναι λογικό. Όσοι είμαστε από μέσα, ξέρουμε πως σε ένα παιχνίδι όλα είναι πιθανά.
Πόσα ματς έχεις δει στην Ευρώπη και στο ΝΒΑ σε πλέι οφ, που το ένα βράδυ η μια ομάδα κερδίζει 30 πόντους και μετά από 2 μέρες χάνει χάνει από τον ίδιο αντίπαλο με 20? Η πνευματική προετοιμασία, το έξτρα κίνητρο, η μέρα που θα βρεθείς, όλα μετράνε”.
Οι 8 τίτλοι και η Μαδρίτη!
Ζητήσαμε από τον πιο πετυχημένο προπονητή στην ιστορία των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων να μας περιγράψει με όσο το δυνατό πιο σύντομο τρόπο το πρώτο πράγμα που του έρχεται στο μυαλό από τις 8 κατακτήσεις που έχει ζήσει και το φάιναλ φορ της Μαδρίτης που έρχεται. Δεν περιμέναμε να το διασκεδάσει τόσο! Σίγουρα, θα είναι απολαυστικό και για σας!
Κωνσταντινούπολη, 1992: Παρτιζάν
Πρώτη μου σεζόν, νέος προπονητής, νεανική ομάδα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι ο προφέσορας Νίκολιτς μπήκε στο παρκέ και μου είπε: Συγχαρητήρια. Σου εύχομαι να ακολουθήσουν πολλοί ακόμα τίτλοι. Ήμουν στο δικό μου κόσμο εκείνη τη στιγμή. Κ σκέφτηκα πως πήρα εκείνο το ευρωπαϊκό και τέλος, δεν θα υπάρξει άλλο! Μιλάμε για τον πρωταθλητή Ευρώπης με το μικρότερο μέσο όρο ηλικίας ever. Νομίζω 21.7!
Τελ – Αβίβ, 1994: Μπανταλόνα
Θυμάμαι έντονα τα τελευταία 9 δευτερόλεπτα. Πολλοί είχαν αρχίσει να πανηγυρίσουν πριν ακουστεί η κόρνα της λήξης. Πήγα στη γραμματεία να ρωτήσω αν τελικά έχει ολοκληρωθεί ο τελικός. Ήταν τρελό! Θυμάμαι ότι προσπαθούσα να χαλαρώσω τους πάντες στη Μπανταλόνα πριν τα ματς. Από τη μια η Μπαρτσελόνα και από την άλλη Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός. Κανένας δεν μας έδινε τύχη.
Ζαραγόσα, 1995: Ρεάλ Μαδρίτης
Ήταν η εποχή που ο Σαμπόνις κυριαρχούσε. Είχαμε και τον Αρλάουσκας. Αν θυμάμαι καλά έπαιξε περίπου 20 λεπτά και έβαλε εύκολα 20 πόντους. Δίναμε τη μπάλα σε εκείνον και τον Αρλάουσκας και όλα λειτουργούσαν. Βέβαια, χωρίς τους συμπαίκτες τους, δεν θα τα είχαμε καταφέρει.
Θεσσαλονίκη, 2000: Παναθηναϊκός
Μου έρχεται στο μυαλό ο Οντέτ Κάτας. Τον είχαμε υπογράψει από τη Μακάμπι. Έπαιζε εκεί όλη τη ζωή του. Πριν το τελικό ήρθε και μου είπε: Κόουτς δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μας νικήσει η Μακάμπι. Θα παίξω πολύ καλά. Ήταν εντελώς σίγουρος. Υπάρχουν παίκτες με τρομερή αυτοπεποίθηση, που επηρεάζουν θετικά όλη την ομάδα.
Μπολόνια, 2002: Παναθηναϊκος
Χάναμε με 14 πόντους. Από μια ομάδα που έστειλε τόσους πολλούς παίκτες στο ΝΒΑ και πολλοί έκαναν και κάνουν σπουδαίες καριέρες. Ακόμα και ο Έτορε είναι στο ΝΒΑ τώρα (γέλια). Ξέρεις τι μου έχει μείνει? Λίγο πριν το παιχνίδι ένας τύπος πλησίασε το πάγκο μας και άφησε ένα αντικείμενο ακριβώς κάτω από τη δική μου καρέκλα. Τον ρώτησα στα Ιταλικά τι είναι αυτό και μου απάντησε, κόουτς τίποτα δεν είναι, μην ασχολείσαι.
Μετά τον αγώνα έδειξα το αντικείμενο σε κάποιους και τους ρώτησα τι στο καλό είναι αυτό. Μου απάντησαν πως στην Ιταλία το συγκεκριμένο αντικείμενο θεωρείται ότι φέρνει κακοτυχία! Άρχισα να τον ψάχνω παντού την ώρα της απονομής για να του πω ευχαριστώ για το δώρο! Δεν ήταν πουθενά. Ίσως η πιο αστεία ιστορία μου από τα φάιναλ φορ! Ήταν το βράδυ που ο Μποντιρόγκα έπαιξε ως… Master.
Αθήνα, 2007: Παναθηναϊκός
Ήταν ίσως ο καλύτερος τελικός που έχουμε δει σε φάιναλ φορ, από πλευράς ποιότητας και σκορ.
Βερολίνο, 2009: Παναθηναϊκός
Το καλύτερο φάιναλ φορ στην ιστορία, από πλευράς ανταγωνισμού και συνολικής ποιότητας των ομάδων που έπαιξαν εκεί. Κερδίσαμε 2 πόντους τον Ολυμπιακό και 2 την ΤΣΣΚΑ, παρότι είχαμε διαφορά 20 πόντων στο ημίχρονο. Η ζωή και των 4 ομάδων ήταν μια κατοχή, μια μπάλα. Τρομερό φάιναλ φορ.
Μπαρτσελόνα, 2011: Βαρκελώνη
Το κλειδί ήταν η πρόκριση απέναντι στη Μπαρτσελόνα. Μετά παίξαμε με φοβερή αυτοπεποίθηση.
Και… Μαδρίτη, 2015?
Ποιος ξέρει? Σκέφτομαι κάτι αστείο! Πολλοί Τούρκοι δημοσιογράφοι εντυπωσιάστηκαν από την ατμόσφαιρα στο ΟΑΚΑ, στην επιστροφή μου εκεί. Με ρωτάνε, λοιπόν, κόουτς τι πιστεύεις ότι θα συμβεί με σένα στη Μαδρίτη, στον ημιτελικό? Ξέρεις, επειδή ήμουν προπονητής εκεί και κατακτήσαμε το Ευρωπαϊκό το 1995. Τους απάντησα: Κάτσε να δούμε αν υπάρχει κάποιος που θα με θυμηθεί μετά από 20 χρόνια!!!