Tου Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Ακολουθήστε στο twitter τον Νίκο ΒαρλάFollow @nikosvarlas
Η επίσημη παρουσίαση των πρωταθλητών Ευρώπης αποτελεί την αφετηρία μιας σεζόν – ορόσημο για τον Ολυμπιακό. Γιατί, η περσινή έμοιαζε με ένα τέλειο παραμύθι και όταν ξέρεις ότι το… παραμύθι πρέπει να έχει και συνέχεια, αυτόματα είναι πολύ μεγάλο το ενδιαφέρον!
Γράφω μετά από καιρό και το πρώτο πράγμα που έχω στο μυαλό μου είναι να ζητήσω συγγνώμη, γιατί δεν έχω… εμφανιστεί μετά το τελευταίο άρθρο, στις 17 Αυγούστου. Έφυγα για διακοπές, έζησα το δράμα με τις φωτιές στην Χίο, επέστρεψα και επειδή δεν αποτελώ εξαίρεση στον κανόνα που διέπει την ελληνική κοινωνία – δηλαδή, έχω και εγώ αρκετά προβλήματα, στενοχώριες και πολλά βάσανα μέσα στο κεφάλι μου – ομολογώ πως η διάθεση έπιασε… πάτο.
Επιστρέφω και είναι αυτονόητο πως ο σχεδόν διαδραστικός διάλογος που γίνεται μέσα από αυτό το μπλοκ θα συνεχιστεί και στην διάρκεια της φετινής σεζόν. Όχι αποκλειστικά για τον Ολυμπιακό, αλλά για ό,τι γουστάρετε να συζητήσετε, να ρωτήσετε, να μοιραστείτε ως σκέψη και συναίσθημα.
Είναι ακόμα πολύ νωρίς για αγωνιστικές αναλύσεις, έχουμε ήδη πει κάποια πράγματα στο προηγούμενο άρθρο και καλά να είμαστε, από τις αρχές του Οκτώβρη που ξεκινάει η αγωνιστική δράση και δεν θα έχει καν διαλείμματα, έχουμε μπροστά μας όλο τον χρόνο και την ευχέρεια για να συζητάμε και να κρίνουμε.
Ως βασικός άξονας, είναι δεδομένο πως αποτελεί πολύ μεγάλο αβαντάζ η διατήρηση του κορμού που έφερε την… ευτυχία στο κλαμπ και πως έχουμε το δικαίωμα να περιμένουμε από νωρίς φέτος, όμορφο μπάσκετ. Όπως δεδομένο είναι πως πλέον ο Ολυμπιακός θα αποτελεί για τους πάντες «κόκκινο πανί». Που σημαίνει… πρωταθλητής Ευρώπης. Όλοι θα θέλουν να τον κερδίσουν, όλοι θα αγωνίζονται με έξτρα κίνητρα, περισσότερο πάθος και μεγαλύτερη συγκέντρωση απέναντι στην ομάδα.
Και αυτό το στοιχείο πέρα από την ανάγκη για ακόμα μεγαλύτερη μπασκετική βελτίωση και… ολοκλήρωση, δημιουργεί ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ απαιτήσεις στο… πνευματικό κομμάτι. Πρέπει να γνωρίζουν άπαντες στον Ολυμπιακό πως η σεζόν που επίκειται, σε αυτό τον τομέα, θα είναι παρασάγγας πιο δύσκολη από την προηγούμενη.
Υπάρχει, όμως, το υπόβαθρο και η ποιότητα και σε επίπεδο μπάσκετ και σε επίπεδο μυαλού, για να ανταποκριθεί ο Ολυμπιακός. Όπως ανταποκρίθηκε στους περσινούς τελικούς, που χρονολογικά ήταν πολύ κοντά στο… έπος της Πόλης.
Στα θετικά της υπόθεσης, σε ότι αφορά την Ευρωλίγκα, είναι πως δεν βλέπω κανένα μεγαθήριο. Οι τουρκικές ομάδες πάλι τα… έχωσαν, αλλά πρέπει να τις δούμε στο γήπεδο, για να πιστέψουμε ότι μπορούν να κερδίσουν την Ευρωλίγκα. Η Ρεάλ και η Μπαρτσελόνα διατήρησαν την μεγαλύτερη βάση του κορμού τους και έκαναν κάποιες προσθήκες, αλλά δεν μπορώ να πω πως ξεκινάνε πιο ισχυρές συγκριτικά με τα περσινά δεδομένα.
Η ΤΣΣΚΑ σίγουρα παραμένει η πιο ακριβή ομάδα, με εξαιρετική ποιότητα στο ρόστερ της, αλλά έχει κάνει αρκετές αλλαγές. Επειδή γνωρίζω πολύ καλά την φιλοσοφία και τις πρακτικές του Έτορε Μεσίνα, θέλω να δω την συνύπαρξη και την… μίξη με τους Σέρβους παίκτες και δη τον Μίλος και τον Κρίστιτς.
Περιμένω πολλές προστριβές στην διάρκεια της σεζόν, αλλά δεν γίνεται να γνωρίζω αν αυτό την κρίσιμη στιγμή θα λειτουργήσει ως μπούμερανγκ ή θα καταστήσει την ΤΣΣΚΑ πιο δυνατή αγωνιστικά και πνευματικά, σε σχέση με την (μη) αντίδραση που όλοι βιώσαμε στον τελικό του φάιναλ φορ, όταν ο Ολυμπιακός έκανε το… μπραφ, τους απείλησε στα ίσια και τους πήρε την (μεγάλη) μπουκιά από το στόμα!
Αυτή στην στιγμή, πάντως, ο στόχος του φάιναλ φορ δεν μοιάζει μη ρεαλιστικός για τον Ολυμπιακό, σε στενή σχέση και εξάρτηση με το πώς έχει ανασχηματιστεί ο νέος «χάρτης» της Ευρωλίγκας. Για τον Παναθηναϊκό, πρέπει να περιμένουμε. Μια ομάδα με τέτοια ιστορία και τόσο βαριά φανέλα δεν την ξεγράφεις ποτέ, χωρίς αυτό να σημαίνει πως τούτη την στιγμή ο Ολυμπιακός δεν μοιάζει να είναι πιο… μπροστά από τον βασικό του αντίπαλο, με μεγάλο όπλο την ομοιογένεια.
Μιλώντας με παιδιά μέσα στην ομάδα σε off the record συζητήσεις, εισπράττω πως δεν υπάρχει περίπτωση να υποτιμήσει τον Παναθηναϊκό ο Ολυμπιακός και αυτό είναι μια καλή αρχή στην προσπάθεια για διατήρηση των κεκτημένων στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Προσωπικά ως λάτρης του μπάσκετ, αλλά και άνθρωπος που ζω μέσα από αυτό, θέλω τον Παναθηναϊκό ισχυρό και ανταγωνιστικό στο υψηλότερο επίπεδο. Γιατί, έτσι θα διατηρηθεί ζεστό το ενδιαφέρον του κόσμου στην Ελλάδα και δεν θα… τραβηχτεί ασυνείδητα προς τα κάτω ο Ολυμπιακός.
Όπως συνέβη με τον Παναθηναϊκό το διάστημα 2004-6 που χωρίς αντίπαλο στην Ελλάδα, πήγε σε ένα φάιναλ φορ (Μόσχα) μόνο, χωρίς πρόκριση στον τελικό και αποκλείστηκε από τα άλλα δύο.
Και για τους δύο, πάντως, νομίζω πως μπορεί να κάνει καλό στην Ευρωλίγκα η έλλειψη ανταγωνισμού στο πρωτάθλημα, αφού η διοργάνωση με το νέο τοπ-16 μοιάζει με… μαραθώνιο και η κούραση μπορεί να διαδραματίσει εξέχοντα ρόλο.
Όταν δω τον Παναθηναϊκό σε αρκετά παιχνίδια, απέναντι σε ευρωπαϊκές ομάδες και έχουμε και το πρώτο δείγμα κόντρα στον Ολυμπιακό, θα προσπαθήσω να γράψω αναλυτικά και για το τι εστί ο φετινός Παναθηναϊκός. Δεν φτάνει να ψάχνεις και να βρίσκεις στοιχεία που αποκρυπτογραφούν τους πολλούς νέους παίκτες που έχει φέρει. Χρειάζεται να τους δεις ως σύνολο και κάτω από την φιλοσοφία που έχει ο Πεδουλάκης στο μυαλό του και τα… μπλοκάκια του.
Τον Μπαρτζώκα τον είδα σήμερα πρώτη φορά από κοντά μετά την συμφωνία του με τον Ολυμπιακό, είχα την ευκαιρία για να κουβεντιάσω μαζί του και το πρώτο συμπέρασμα που βγάζω για την προσωπικότητά του – πιστέψτε με, όταν είσαι προπονητής στον Ολυμπιακό αυτή η πτυχή μπορεί να είναι πιο σημαντική ακόμα και από τις τεχνικές γνώσεις – είναι το εξής.
Έχει συμφιλιωθεί με την ιδέα της μεγάλης ευκαιρίας, αλλά και της πρόκλησης στην οποία «μπήκε», είναι ήρεμος και πνευματικά έτοιμος. Ξέρει ότι έχει αβαντάζ στο κομμάτι της χημείας, γνωρίζει πως υπάρχουν προσωπικότητες στα αποδυτήρια που θα κάνουν την ζωή του, αλλά και την δουλειά του πιο εύκολη και έχει έρθει με όρεξη να δουλέψει πολύ.
Τον βοηθάει και το γεγονός ότι το περιβάλλον είναι οικείο και βρήκε στον Ολυμπιακό αρκετούς ανθρώπους με τους οποίους έχει συνεργαστεί.
Τον νέο κόουτς θα έχουμε την ευκαιρία να τον ακτινογραφήσουμε πάνω σε όλες τις εκφάνσεις της δουλειάς του μέσα στην σεζόν, πάντα ως τον ΝΕΟ προπονητή του Ολυμπιακού και ΠΟΤΕ ως τον διάδοχο του Ίβκοβιτς. Αυτό είναι ξεκαθαρισμένο.
Τι θα ήταν καλύτερο για αυτόν; Να αναλάβει την ομάδα μετά από μια ακόμα αποτυχημένη σεζόν, με στόχο να γίνει… μάγκας ή να βρει τον Ολυμπιακό πλήρως «ανακουφισμένο» μετά την σεζόν της ιστορικής αποσυμφόρησης;
Και οι δύο περιπτώσεις έχουν τα συν και τα μείον τους. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχει το μυαλό του στο μπάσκετ που θέλει και πρέπει να παίξει ο Ολυμπιακός και για μένα αυτή είναι η πιο ασφαλής και ορθή προσέγγιση, που μονομιάς τον απαλλάσσει από σκέψεις και διαδικασίες, που μακροπρόθεσμα μόνο κακό μπορούν να κάνουν.
Τα προβλήματα στο μπάσκετ παραμένουν πολλά, όπως και στην ζωή μας. Αν δεν υπήρχε ο ΟΠΑΠ και το κρατικό κανάλι, δεν θα είχε καλά – καλά έσοδα ο πρωταθλητής Ευρώπης! Στα ταμεία της ΚΑΕ για την 1η θέση στην Ευρώπη μπήκαν… 250 χιλιάδες Ευρώ και κάθε νίκη στην διοργάνωση, σου χαρίζει… 7 χιλιάδες Ευρώ.
Λιγότερα από ένα πλάγιο – άουτ σε παιχνίδι τσάμπιονς λιγκ (που λέει ο λόγος)! Για το θέμα του ευρωπαϊκού μπάσκετ συνολικά, έχω διαμορφωμένη άποψη εδώ και χρόνια μετά από πολλές συζητήσεις και… ζυμώσεις στο μυαλό μου με ανθρώπους του μπάσκετ σε αρκετά μετερίζια. Το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα μπάσκετ με βάση την ποιότητά του και την αξία του σε επίπεδο ανταγωνισμού, θεάματος, επιπέδου, παραμένει ΠΟΛΥ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΜΕΝΟ ως προϊόν.
Δεν έχουν βρεθεί οι τεχνοκράτες, η εταιρία, το γκρουπ των ανθρώπων που θα το απογειώσουν σε επίπεδο μάρκετινγκ και εσόδων, για να του δώσουν την απαιτούμενη αίγλη. Μια ευρωπαϊκή λίγκα περίπου… κλειστή με δύο περιφέρειες (Ανατολή – Δύση) και σημαντικές εταιρίες να λαμβάνουν μέρος στο εγχείρημα, θα μπορούσε να αλλάξει τα πάντα. Δυστυχώς, όμως, το μπάσκετ παγκοσμίως και με εξαίρεση το ΝΒΑ, έχει ένα τεράστιο ελάττωμα.
Ποτέ δεν ισχύει το η… ισχύς εν τη ενώσει και μονίμως βασιλεύουν οι «διαιρέσεις», η αρχομανία και η μηδενιστική λογική που «θρέφεται» από ματαιόδοξους παλαιάς κοπής παράγοντες ή ακόμα και από στελέχη σε εθνικές λίγκες, που δεν θέλουν να χάσουν την δύναμή τους και τον μισθό τους.
Μόνο αν όλες οι ομάδες μεγάλου βεληνεκούς στο ευρωπαϊκό μπάσκετ σκάρωναν μια «επανάσταση» και δημιουργούσαν μια δική τους επιλεγμένη ομάδα δράσης, θα μπορούσαν να γίνουν σοβαρές κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση.
Εδώ, ο Ολυμπιακός έφτιαξε την πιο απρόβλεπτη «ταινία» όλων των εποχών, κίνησε… βουνά και σε επίπεδο κόσμου και ενδιαφέροντος, έχει 500 διαρκείας περισσότερα από πέρυσι! Που ήταν η πιο αποκαρδιωτική σεζόν μακράν, σε σχέση με όλα τα τελευταία χρόνια, στον τομέα της διάθεσης.
Την στιγμή που οι Γερμανοί έπαιξαν φιλικό (Άλμπα – Μπάγερν) και στο γήπεδο ήταν 9 χιλιάδες κόσμος!!! Με την λίγκα τους (BBL) να παρουσιάζει πέρυσι πληρότητα ανώτερη του 90% στα γήπεδα και αύξηση στα έσοδα μεγαλύτερη του 110%!
«Ο κόσμος έχει άλλα στο κεφάλι του. Εκεί έχουν και πλούτο και ελεύθερο χρόνο να πάρουν τις οικογένειές τους και να πάνε να απολαύσουν μπάσκετ», ήταν το ρεαλιστικό σχόλιο του Παναγιώτη Αγγελόπουλου. Αυτή είναι η κατάσταση, δεν μπορούμε να εθελοτυφλούμε.
Ο Βασίλης που είναι «άρρωστος» με το μπάσκετ και ψάχνει τρόπους να πείσει τους συμπαίκτες του πως φέτος η σεζόν θα είναι πολύ δύσκολη, είπε κάτι άλλο. «Μπορεί να πέτυχε αυτή η ομάδα κάτι απίστευτο, που ακόμα δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει ούτε εμείς, αλλά αν το δούμε πιο ψύχραιμα, τώρα ξεκινάει, είναι ακόμα στην αρχή της»!
Ειλικρινά, το να ξεκινήσει να παίζει ο μπασκετικός Ολυμπιακός είναι ένα από τα λίγα πράγματα που περιμένω πως και πως. Που το σκέφτομαι και μου φέρνει χαρά, αδημονία, κίνητρο. Κάτι που δυστυχώς, έχει τάσεις… αφανισμού σε πολλούς άλλους τομείς της καθημερινότητάς μου.
Γιατί άραγε; Εύκολη η απάντηση. Είναι από τα ελάχιστα τινά αυτή η ομάδα, που αποπνέουν ΥΓΕΙΑ, σε ένα περιβάλλον και μια κοινωνία που βρωμάνε… αρρώστια, μιζέρια, έλλειψη προοπτικής και αβεβαιότητα ακόμα και για τα πιο απλά πράγματα.
Αυτά που μέχρι χθες τα θεωρούσαμε κεκτημένα. Οπότε καλό χειμώνα, υγεία και κουράγιο να έχουμε! Α, και… άντε να ξεκινήσουν τα παιχνίδια!