Της Eurohoops Team/ info@eurohoops.net
Ο άλλοτε Σέρβος σταρ του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού το Νοέμβριο είχε σοκάρει τον μπασκετικό κόσμο με το εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη όσο βρισκόταν στις ΗΠΑ.
Πλέον, έχοντας συνέλθει, παραχώρησε συνέντευξη στο ρωσικό δίκτυο “Sputnik“, όπου μίλησε μεταξύ άλλων για την κατάσταση της υγείας του, τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, την Παρτίζαν, αλλά και την μεγάλη ενωμένη Γιουγκοσλαβία, που λόγω του πολέμου δεν της επετράπη να αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992.
Μεταξύ άλλων ο Πάσπαλι μίλησε:
Για την κατάσταση της υγείας του: “Τώρα είμαι καλά. Δεν θα μπορούσα να πω το ίδιο ένα μήνα πριν. Ήταν μια δυσάρεστη εμπειρία, αλλά δείχνω πολύ καλύτερα τώρα. Ήμουν τυχερός. Από εκείνη τη στιγμή φοβάμαι περισσότερο κυρίως για τους ανθρώπους γύρω μου”.
Γιατί δεν ακολούθησε τον δρόμο του Ομπράντοβιτς για να γίνει προπονητής: “Είναι θέμα επιλογής. Εγώ σκέφτομαι σαν παίκτης, όχι σαν κόουτς. Δεν ήταν κάτι που μου ταίριαζε”.
Για το εμπάργκο στη Γιουγκοσλαβία το 1992 και τι θα γινόταν στην αναμέτρηση με την Dream Team: “Αυτό που χάσαμε τότε δεν ήταν μόνο τρία χρόνια, αλλά μια ολόκληρη γενιά, που ήταν η καλύτερη στην Ευρώπη. Το 1989 αρχίσαμε να παίζουμε στο ΝΒΑ και ίσως να ήμασταν ισάξιοι των ΗΠΑ σε μερικά χρόνια. Ομως είναι λυπηρό όταν θεωρείς ότι σου έχουν πάρει αυτό που άξιζες. Αντιμετωπίσαμε μεγάλη αδικία, όμως επανήλθαμε και γίναμε ήρωες για το έθνος μας”.
Για την Παρτίζαν: “Είναι ο τρόπος που δουλεύουν σε αυτό τον σύλλογο και δημιουργούν τόσο καλούς παίκτες. Και ο Ερυθρός Αστέρας θα μπορούσε αλλά δεν το κάνει”.
Για την κακή οικονομική κατάσταση στην Παρτίζαν: “Υπάρχει μια κακή ατμόσφαιρα και πολλά χρέη. Γνωρίζουν όλοι τι πρέπει να γίνει, αλλά προφανώς δεν υπάρχει η επιθυμία να αλλάξει η κατάσταση”.
Για το τι έχει αλλάξει στον αθλητισμό της Σερβίας: “Αυτή η χώρα έχει περάσει από διάφορα βασανιστήρια τα τελευταία 25 χρόνια. Σε αυτή τη μακρά περίοδο χάσαμε τη σειρά της εκπαίδευσης, του πολιτισμού και κατά συνέπεια και του αθλητισμού”.
Για την ευχή του για τη νέα χρονιά: “Μόνο υγεία. Αυτό είναι το σημαντικότερο. Πρέπει επίσης να αγωνιζόμαστε για να γίνουν καλύτερα τα πράγματα. Είναι ανόητο απλά να ελπίζουμε πως θα γίνουν καλύτερα χωρίς να κάνουμε και οι ίδιοι κάτι”.