Tου Πάνου Κατσιρούμπα/ info@eurohoops.net
Αγωνιστικά είναι μία δίκαιη ανταμοιβή για τον Σέρβο… αρτίστα, που τα τελευταία χρόνια είναι ένας από τους καλύτερους συνολικά και σίγουρα ο πιο φαντεζί παίκτης στην Ευρώπη, ειδικά στο κομμάτι της δημιουργίας. Έχει κατακτήσει πλέον τα πάντα στην Ευρώπη, αν και ο αριθμός των τροπαίων του δεν αντικατοπτρίζουν την επιρροή, που είχε σε όποια ομάδα αγωνίστηκε, αλλά και στο ίδιο το Ευρωπαϊκό μπάσκετ.
Η Ευρωλίγκα σίγουρα γίνεται φτωχότερη, αφού για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, ένας πολύ μεγάλος σταρ αποχωρεί για χατίρι του ΝΒΑ. Πέρυσι ήταν ο Σέρχιο Ροντρίγκεζ και φέτος ο Μίλος, αν και ο ισπανός μπορεί να αποτελέσει τον αντικαταστάτη του Τεόντοσιτς.
Ο Σάρας και αυτός
Αν το δούμε καθαρά αγωνιστικά, η μετακόμιση του Σέρβου έχει ένα σημείο σύγκρισης και αυτό είναι η πορεία στο ΝΒΑ που είχε ένας ακόμα πολύ μεγάλος δημιουργός των Ευρωπαϊκών γηπέδων. Φυσικά μιλάμε για τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, παίκτη που αγωνιστικά μοιάζει αρκετά με τον Τεόντοσιτς. Μια βασική διαφορά βέβαια είναι ότι ο Λιθουανός βρέθηκε απ νωρίς στην Αμερική για να παίξει κολεγιακό στο Μέριλαντ. Οπότε είχε ήδη μπολιαστεί με την μπασκετική παιδεία που επικρατεί στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο Τεόντοσιτς είναι μία εντελώς διαφορετική περίπτωση. Ανδρώθηκε στην Σερβία και πιο συγκεκριμένα μέσα σε μία ομάδα που υπήρξε “εργοστάσιο” παραγωγής παικτών για περίπου δυο δεκαετίες, την Ζελέζνικ. Στην συνέχεια πέρασε από δύο πολύ μεγάλους συλλόγους (σ.σ. Ολυμπιακός και ΤΣΣΚΑ) της ηπείρου μας, κατακτώντας τίτλους πριν αποφασίσει να κάνει το επόμενο μεγάλο βήμα.
Αυτό που ουσιαστικά είναι το κοινό χαρακτηριστικό των δύο παικτών, είναι το αγωνιστικό τους στυλ. Οι δυο τους μοιάζουν αρκετά, έχουν πολλά κοινά στοιχεία και σχεδόν ταυτόσημες αδυναμίες, που είναι πιο εμφανείς στο ΝΒΑ που είναι πιο γρήγορο και περισσότερο προσανατολισμένο στην έκρηξη, την αθλητικότητα και το ατομικό ταλέντο. Ευτυχώς για τον Μίλος, το ατομικό ταλέντο του είναι πληθωρικό και αυτό θα είναι κατά βάση ο οδηγός του στην άλλη άκρη του Ατλαντικού.
Οι Κλίπερς
Ο Σέρβος θα βρεθεί στο Λος Άντζελες και θα παίξει για τους Κλίπερς. Μία ομάδα που βιώνει ένα μεταβατικό καλοκαίρι, καθώς η free agency τους άφησε με σημαντικές… ανοιχτές πληγές, που ψάχουν επούλωση.
Ο ηγέτης της ομάδας Κρις Πολ, πήγε στο Χιούστον για να κάνει ένα εκρηκτικό δίδυμο δημιουργίας και εκτέλεσης, μαζί με τον Τζέιμς Χάρντεν. Μεγάλη απώλεια, αν και τη τελευταία χρονιά ήταν μάλλον απογοητευτικός, είναι κι αυτή του sharp shooter, Τζέι Τζέι Ρέντικ, που πήγε να συναντήσει το process των Σίξερς στη Φιλαδέλφεια. Αντ΄ αυτών στην πόλη των… αγγέλων κατηφόρισε ο Ντανίλο Γκαλινάρι, μετά από ανταλλαγή με τους Ντένβερ Νάγκετς.
Οι “Κλίπς” ξεκάθαρα έχασαν μεγάλο μέρος της δημιουργίας και της εκτέλεσης, οπότε η επιλογή για την απόκτηση του Τεόντοσιτς έχει μεγάλη βάση. Στην περιφέρεια θα έχει μαζί του τον Πάτρικ Μπέβερλι, που ήταν συμπαίκτες στον Ολυμπιακό, τον Λού Γουίλιαμς που και αυτός αποτέλεσε αντάλλαγμα του Κρις Πολ και πήρε τον αντίστροφο δρόμο, από το Χιούστον στο Λος Άντζελες . Στην ομάδα από την πόλη των Αγγέλων ανήκει ακόμα ο Όστιν Ρίβερς, χωρίς όμως να έχει ξεκαθαρίσει απόλυτα το μέλλον του.
Οι συνθήκες δείχνουν ότι το περιβάλλον είναι αρκετά καλό για τον Μίλος, αφού πάει σε μία ομάδα που τα αγωνιστικά του χαρακτηριστικά δεν τα έχει κάποιος άλλος γκαρντ. Ο Μπέβερλι είναι εξαιρετικός αμυντικός αλλά υστερεί αρκετά στο μπροστινό μισό του γηπέδου, ενώ ο Λου Γουίλιαμς είναι περισσότερο σκόρερ παρά δημιουργός. Ο Ρίβερς είναι ένας παίκτης που έχει καλύτερο συνολικό πακέτο, ήταν μεγάλο πρόσπεκτ όταν ήταν στο Ντιουκ, αλλά ως τώρα δεν έχει δικαιώσει αυτούς που τον πίστεψαν, αφού έχει κάνει μέτριες χρονιές και το ξεπέταγμα του δεν φαίνεται να έρχεται.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες το περιβάλλον μοιάζει αρκετά γόνιμο για έναν παίκτη που είναι καταπληκτικός δημιουργός και σαφέστατα δεν είναι μόνο αυτό, όπως για παράδειγμα ο Ρίκι Ρούμπιο. Έχω λοιπόν την αίσθηση ότι οι Κλίπερς αποτελούν μία καλή ομάδα για να ταιριάξει ο Μίλος. Η λογική λέει ότι φέτος θα είναι μία χρονιά που θα ψάχνονται αρκετά αγωνιστικά, αφού άλλαξε μεγάλο μέρος του κορμού τους, αλλά εξακολουθούν να είναι μία ομάδα που θα δώσει μάχη για να μπει στα πλέι οφ.
Το ερώτημα, ταιριάζει ο Μίλος στο ΝΒΑ;
Είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύω ότι ο Μίλος έχει χάρισμα. Αυτό συμβαίνει γιατί είναι ένας παίκτης που αν είχε δουλέψει περισσότερο το σώμα του θα μπορούσε να είναι μέσα στους καλύτερους γκαρντ του κόσμου. Θα μπορούσε επίσης να έχει κάνει νωρίτερα τη μετάβαση από την Ευρώπη στο ΝΒΑ.
Το αγωνιστικό στυλ του ΝΒΑ ταιριάζει κατά τη γνώμη μου στο παιχνίδι του Τεόντοσιτς. Οι χώροι είναι μεγαλύτεροι και η ταχύτητα σίγουρα ένα με δύο επίπεδα πάνω από το Ευρωπαϊκό μπάσκετ. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ΤΣΣΚΑ τη χρονιά που μας πέρασε ήταν η πρώτη ομάδα σε pace στην Ευρωλίγκα, κάτι που οφείλεται εν πολλοίς στον Τεόντοσιτς. Αυτό δείχνει ότι σίγουρα ο Σέρβος δεν φοβάται την ταχύτητα και το τρανζίσιον παιχνίδι, που ακολουθούν οι περισσότερες ομάδες του ΝΒΑ, αντιθέτως μάλιστα, είναι ένα στοιχείο που το δούλεψε και το καλλιέργησε αρκετά στην ΤΣΣΚΑ και μοιάζει πιο έτοιμος να ανταποκριθεί.
Εκτός αυτού ο Σέρβος είναι δολοφόνος όσων αφορά το σουτ. Σε μία ομάδα που έχει τον Γκρίφιν και τον Τζόρνταν και βασίζεται αρκετά στα σκριν πάνω στην μπάλα, θα του δοθούν αρκετές ευκαιρίες να πάρει σουτ, ειδικά αν οι άμυνες δεν είναι τόσο επιθετικές επάνω του στις αλλαγές.
Εκτός του σουτ θα μπορεί να δημιουργήσει σε μεγάλο βαθμό αφού και οι δύο παίκτες που προαναφέραμε είναι εξαιρετικοί στον πικ εν ρολ παιχνίδι. Ο Γκρίφιν μάλιστα έχει βελτιώσει και αρκετά το σουτ μέσης και μακρινής απόστασης.
Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Τεόντοσιτς είναι πολύ έξυπνος παίκτης. Μπορεί να μην είναι ο πιο γρήγορος και ο πιο εκρηκτικός, αλλά ξέρει να χρησιμοποιεί το κορμί του για να προστατεύει την μπάλα και έχει πολύ καλό τάιμινγκ στην εκτέλεση.
Εκεί που μπορεί να έχει πραγματικό πρόβλημα είναι στο αμυντικό κομμάτι. Έχει και την ατυχία να μπαίνει στο ΝΒΑ σε μία εποχή που κυριαρχούν οι εξαιρετικά ταλαντούχοι γκαρντ. Σίγουρα θα πρέπει να ανεβάσει τη αμυντική διάθεση του, αλλά πρέπει να δουλέψει πολύ στο διάβασμα των αντιπάλων, στο πνευματικό κομμάτι, αλλά και στις τοποθετήσεις του.
Συνοψίζοντας πιστεύω ότι ο Σέρβος έχει όλες τις δυνατότητες να κάνει κάτι καλό στο ΝΒΑ. Δεν ξέρω αν μπορέσει να πρωταγωνιστήσει όπως στην Ευρώπη, αλλά είναι σαφές ότι αν μπορέσει να καλύψει τις αμυντικές αδυναμίες του, θα πάρει περισσότερο χρόνο, αλλά θα νοιώσει και ότι η ομάδα του τον εμπιστεύεται. Το πρότζεκτ του είναι πολύ ενδιαφέρον και επειδή σαν παίκτη δεν κρύβω ότι τον γουστάρω σε πολύ μεγάλο βαθμό, παρακαλάω να έχει αρκετό χρόνο για να δείξει στους Αμερικανούς το τεράστιο ταλέντο του.
Άλλωστε πάσες σαν αυτή… λίγοι, μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού, μπορούν να κάνουν:
Και η μαγεία συνεχίζεται στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου!