Tου Γιώργου Μπακόλα
Μόνο λίγες δεν είναι οι περιπτώσεις παικτών, οι οποίοι μολονότι είχαν αποσυρθεί από την ενεργό δράση, στη συνέχεια σαν άλλοι… Σβαρτζενέγκερ είπαν το «I’ ll be back», φόρεσαν φανέλα και σορτσάκι και θυμήθηκαν την μπασκετική τους τέχνη. Το Eurohoops.net ξεσκόνισε τα αρχεία του και ανέσυρε περιπτώσεις ηχηρών επιστροφών, που έμειναν στην ιστορία είτε για το όνομα των «πρωταγωνιστών», είτε για το λόγο για τον οποίο συνέβησαν.
ΜΑΤΖΙΚ ΤΖΟΝΣΟΝ
Ο θρύλος των Λέικερς δεν επέστρεψε ούτε μία, ούτε δύο, αλλά τέσσερις φορές στην ενεργό δράση! Τέσσερις μήνες αφότου ανακοίνωσε ότι είχε προσβληθεί από τον ιό του HIV (Οκτώβριος 1991), έλαβε μέρος στο All-Star Game του 1992, το οποίο διεξήχθη στην Ορλάντο Αρίνα. Περισσότεροι από 14.000 θεατές έγιναν μάρτυρες της πιο εντυπωσιακής επιστροφής που συνέβη ποτέ, καθώς ο Μάτζικ στην 11η συνεχόμενη παρουσία του σ’ αυτό το θεσμό ανακηρύχτηκε MVP, έχοντας σε 29 λεπτά 25 πόντους (9/12 δίπ., 4/4 βολές), 5 ριμπάουντ και 9 ασίστ!
Στη συνέχεια έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης, κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο ως μέλος της Dream Team, ενώ στην τρίτη του επιστροφή αγωνίστηκε σε 32 ματς με τη φανέλα των Λέικερς τη σεζόν 1995-’96, έχοντας κατά μέσο όρο 14.6 πόντους, 5.7 ριμπάουντ και 6.9 ασίστ! Στο βιογραφικό του Τζόνσον υπάρχουν και επτά ματς που έδωσε στη Σουηδία τον Ιανουάριο του 2000 με την «Μάτζικ Μ7» σε ηλικία 40 ετών.
ΜΑΪΚΛ ΤΖΟΡΝΤΑΝ
Το Μάρτιο του 1995 η επιστροφή του Μάικλ Τζόρνταν στα παρκέ, προκάλεσε φρενίτιδα ενθουσιασμού στους απανταχού φίλους τους μπάσκετ. Το «I’ m back» του «M.J.» ηχούσε γαργαλιστικά στα αυτιά ολόκληρου του αθλητικού κόσμου, τον οποίο είχε… στείλει αδιάβαστο ενάμιση χρόνο νωρίτερα με την αποχώρησή του από το χώρο του μπάσκετ και την είσοδό του σ’ αυτόν του μπέιζμπολ!
Ο κορυφαίος μπασκετμπολίστας όλων των εποχών και κατά πολλούς ο κορυφαίος αθλητής που γνώρισε ο πλανήτης γυρνούσε μπροστά στο κοινό που τον λάτρεψε για να προσφέρει πολλές ακόμα παραστάσεις! Η πρώτη επιστροφή συνοδεύτηκε από ένα δεύτερο «3-peat» και ένα ασύλληπτο -και ακατάρριπτο μέχρι σήμερα- ρεκόρ (72-10) για την ομάδα του Σικάγο (1996).
Τον Ιανουάριο του 1999 ο Τζόρνταν ανακοινώνει ξανά την αποχώρησή του από την αγωνιστική δράση, που όμως ούτε εκείνη έμελλε να είναι η οριστική! Με τη φανέλα των Ουάσιγκτον Ουίζαρντς πια, δίνει τις τελευταίες του παραστάσεις στα παρκέ του ΝΒΑ για δύο ακόμα σεζόν (2001-02, 2002-03), μέχρι που στις 13/3/2003, στη Φιλαντέλφια, είπε το τελευταίο «αντίο» κόντρα στους Σίξερς του Ευθύμη Ρεντζιά. Ευλογημένος αν μη τι άλλο ο Έλληνας σέντερ, που ήταν παρών σ’ αυτή την ιστορική στιγμή!
ΣΚΟΤΙ ΠΙΠΕΝ
Στα 42 του χρόνια, ο Σκότι Πίπεν είπε να κάνει μια μπασκετική περιοδεία στη… Σκανδιναβία! Το alter ego του Μάικλ Τζόρνταν στη χρυσή εποχή των Σικάγο Μπουλς, έπαιξε από ένα ματς με τη φινλανδική Torpan Pojat (σ.σ. στις 4 Ιανουαρίου 2008, σκοράροντας 12π.) και τη σουηδική Sundsvall, ενώ λίγο αργότερα έδωσε ρεσιτάλ όχι μόνο σε αγωνιστική απόδοση, αλλά κυρίως σε… εισπρακτική! Ο «Ινδιάνος» τσέπωσε ούτε λίγο ούτε πολύ 66.000 δολάρια για τα 30 λεπτά που αγωνίστηκε με τη φανέλα των Sundsvall Dragons! Η αλλιώς… 2.200 «πράσινα» το λεπτό! Φρόντισε πάντως να θυμίσει κάτι από το ένδοξο παρελθόν του, αφού είχε 21 πόντους, 12 ριμπάουντ, 6 ασίστ και 2 κλεψίματα…
ΝΤΕΝΙΣ ΡΟΝΤΜΑΝ
Ο… θεότρελος Ντένις είχε μια σειρά επιστροφών στην αγωνιστική δράση αφότου άφησε τους Ντάλας Μάβερικς, τον τελευταίο του «σταθμό» στο ΝΒΑ τη σεζόν 1999-2000. Θέλοντας προφανώς να δικαιολογήσει το προσωνύμιο «Rodzilla», το οποίο τον συνοδεύει από τα χρόνια των «κακών παιδιών» του Ντιτρόιτ, αποφάσισε να επιστρέψει το 2003 (σε ηλικία 40 ετών) στην ενεργό δράση στο αμερικανικό πρωτάθλημα του ABA. Αργότερα και μετά από… καριέρα σε τηλε-ριάλιτι και πλήθος εμφανίσεων όπου επιδιδόταν σε… αηδίες, μετείχε σε κάποια ματς του φινλανδικού πρωταθλήματος έναντι 15.000 δολαρίων έκαστο (!), ενώ στη συνέχεια έδωσε το «παρών» στη βρετανική λίγκα.
ΡΟΪ ΤΑΡΠΛΕΪ
Για τον Ρόι Τάρπλεϊ η μητέρα Φύση αποδείχθηκε ιδιαίτερα ευνοϊκή όσον αφορά στα σωματικά και δη μπασκετικά προσόντα, δεν ήταν όμως το ίδιο αβανταδόρικη στο… πνεύμα. Η αγαπημένη μυρωδιά του αείμνηστου πρώην άσου του Άρη, του Ολυμπιακού και του Ηρακλή, δεν ήταν του παρκέ και των αποδυτηρίων, αλλά αυτή του αλκοόλ (σ.σ. εξού και το προσωνύμιο Beeroy) και των ναρκωτικών ουσιών, που κατέστρεψαν μια καριέρα, η οποία διαφαινόταν λαμπρή στο ξεκίνημά της, στην πορεία ωστόσο παρέκκλινε και αντί για την κορυφή του ΝΒΑ τον οδήγησε σε κέντρα αποτοξίνωσης.
Ο καλύτερος 6ος παίκτης στο ΝΒΑ το 1987-88 με τη φανέλα των Μάβερικς, σταμάτησε το 2001 σε ηλικία 37 ετών (σ.σ. 10 χρόνια αφότου η αμερικανική λίγκα τον απέβαλε εξαιτίας χρήσης κοκαΐνης), όντας -τότε- «γυρολόγος» των ευρωπαϊκών γηπέδων. Πέντε χρόνια αργότερα επιχείρησε να παίξει ξανά μπάσκετ, καταφέρνοντας τελικά να βρει μια θέση στο CBA με τα χρώματα του Michigan Mayhem. Αυτή ήταν και η τελευταία του επαφή με το άθλημα, στο οποίο ποτέ δεν μπόρεσε να δείξει τις πραγματικές δυνατότητες του αναμφισβήτητου ταλέντου του.
ΣΑΟΥΛΙΟΥΣ ΣΤΟΜΠΕΡΓΚΑΣ
Δύο χρόνια αφότου κρέμασε τα παπούτσια του, ο Λιθουανός άσος (σ.σ. είναι ο κάτοχος του απόλυτου ρεκόρ ευστοχίας στα τρίποντα στην ιστορία της Ευρωλίγκα με 9/9 εναντίον της ΑΕΚ στις 4/4/2001) υπέγραψε την περίοδο 2009-2010 μονοετές συμβόλαιο συνεργασίας με τη ρωσική Ούνιξ Καζάν. Παρά την ηλικία του (ήταν 36 όταν επέστρεψε) και την πολύμηνη απραξία που είχε προηγηθεί, ο «Γερμανός» -όπως είναι το παρατσούκλι του- δεν τα πήγε καθόλου άσχημα, έχοντας μ.ό. 7.7 πόντους και 2.9 ριμπάουντ στη Βαλτική Λίγκα, αλλά και κάτι παραπάνω από πέντε πόντους σε Eurocup και ρωσικό πρωτάθλημα.
ΑΡΒΙΝΤΑΣ ΣΑΜΠΟΝΙΣ
Πήγε στο ΝΒΑ σε ηλικία 31 ετών (το 1995) και κάποιοι γέλασαν… Αλλά επειδή «γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος», ο Άρβιντας Σαμπόνις φρόντισε να δώσει απαντήσεις, όχι μόνο έχοντας εξαίσια παρουσία επί επτά συναπτά έτη με τη φανέλα των Μπλέιζερς (σ.σ. 13.1π., 7.9 ριμπ.), αλλά αναγκάζοντας ουσιαστικά την ομάδα του Πόρτλαντ να τον ξαναφέρει κοντά της τον Σεπτέμβριο του 2002 για να καλύψει το δυσαναπλήρωτο κενό που ο ίδιος άφησε ένα χρόνο πριν! Όλη τη σεζόν 2001-02 το «θαύμα της φύσης» απείχε από την αγωνιστική δράση, κάνοντας διακοπές διαρκείας με την οικογένειά του στην Ισπανία, ξεκουράζοντας πάνω απ’ όλα τα ταλαιπωρημένα του γόνατα.
Κι όμως. Όχι μόνο επέστρεψε στο ΝΒΑ, αλλά άφηνε συχνά-πυκνά δείγματα του σπάνιου ταλέντου του με αποκορύφωμα το… πάρτι απέναντι στον Ντικέμπε Μουτόμπο και την παρέα του στους Νετς, το Νοέμβριο του 2002. Σε 27’ ο Σαμπόνις είχε 6 πόντους, 9 ριμπάουντ, 3 ασίστ, 3 κλεψίματα και 6 τάπες (σ.σ. ρεκόρ καριέρας στο ΝΒΑ)! Δυό χρόνια αργότερα, στην τελευταία σεζόν της καριέρας του, ο Λιθουανός γίγαντας λίγο έλειψε να στείλει μόνος του τη Ζαλγκίρις στο φάιναλ φορ της Ευρωλίγκα (σ.σ. MVP του Top-16), αλλά ας όψεται η Μακάμπι και κυρίως ο Ντέρεκ Σαρπ…
ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΒΟΛΚΟΦ
Έχοντας διατελέσει, μεταξύ άλλων, υπουργός αθλητισμού της Ουκρανίας για έναν χρόνο (1999-2000), ο Αλεξάντερ Βολκόφ φρόντισε να υπενθυμίσει στους φίλους του μπάσκετ το προσωνύμιο «Λύκος», καθώς αν και… γέρασε (36 ετών) δεν άλλαξε συνήθειες και για δύο χρόνια επέστρεψε στα παρκέ με τα χρώματα της BC Kiev! Ο άλλοτε πρόεδρος της ουκρανικής ομοσπονδίας μπάσκετ και πρώην άσος του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού έμεινε πέντε περίπου χρόνια μακριά από τα γήπεδα πριν αγωνιστεί με την ομάδα του Κιέβου. Η καριέρα του ουσιαστικά έκλεισε στα 31 του λόγω της πολύπαθης μέσης του και ο Ολυμπιακός (1994-95) ήταν η τελευταία ομάδα όπου μπόρεσε να δείξει κάποια δείγματα του πολυσύνθετου ταλέντου του.
ΜΠΟΜΠ ΜΑΚΑΝΤΟΥ
Το 1993 ο 42χρονος τότε Μπομπ Μάκαντου, επέστρεψε έναντι 32.000 δολαρίων στην ενεργό δράση προκειμένου να παίξει δύο αγώνες με την ιταλική Τιμσίστεμ Φαμπριάνο, που κινδύνευε με υποβιβασμό. Η παρουσία, ωστόσο, αυτού του μεγάλου σκόρερ, ο οποίος διέπρεψε στα ευρωπαϊκά γήπεδα με τη φανέλα της Τρέισερ Μιλάνο οδηγώντας την σε δύο διαδοχικές κατακτήσεις του -τότε- Κυπέλλου Πρωταθλητριών στη δεκαετία του ’80, δεν αποδείχτηκε αρκετή και η Φαμπριάνο «έπεσε» στην Α2.
ΣΟΝ ΚΕΜΠ
«Κάνω δίαιτα εδώ και δυο εβδομάδες και το μόνο που έχασα είναι 14 μέρες» έχει πει η Αμερικανίδα ηθοποιός Τότι Φιλντς, φράση που ταιριάζει γάντι στον Σον Κεμπ! Όταν στις 18/8/2008, η ιταλική Μοντεγκρανάρο ανακοίνωσε την απόκτηση του 39χρονου -τότε- «Reign Man» για έναν χρόνο, πολλοί ήταν αυτοί που έσπευσαν να σχολιάσουν ότι η συγκεκριμένη συνεργασία θα κατέληγε σε φιάσκο, βάσει της εικόνας που είχε με τα παραπανίσια κιλά, των περιπετειών του με τα ναρκωτικά, αλλά και του ιδιόρρυθμου χαρακτήρα του.
Και δικαιώθηκαν πανηγυρικά, καθώς ο άλλοτε σούπερ σταρ των Σόνικς και ένας από τους θεαματικότερους παίκτες στην ιστορία του ΝΒΑ, έπαιξε σε τρία μόλις φιλικά… Οι δύο πλευρές έλυσαν τη συνεργασία τους όταν ο Κεμπ άφησε στα… κρύα του λουτρού τους Ιταλούς, φεύγοντας για το Χιούστον (όπου διατηρούσε σπίτι και το οποίο φερόταν να έχει πληγεί από τον τυφώνα «Ike») και ξέχασε να… επιστρέψει. Όπως δεν επέστρεψε το 2006 όταν Ντάλας και Σικάγο εκδήλωσαν ενδιαφέρον γι’ αυτόν. Η τελευταία «ενεργή» σεζόν για τον Κεμπ ήταν το 2002-03 με τη φανέλα των Ορλάντο Μάτζικ.
ΑΛΟΝΖΟ ΜΟΟΥΡΝΙΝΓΚ
Η σεζόν 2000-2001 δεν επιφύλασσε καλά νέα για τον «Ζο». Η νεφρική ανεπάρκεια από την οποία έμαθε ότι πάσχει ήταν ένας «Γολγοθάς», που έπρεπε να ξεπεράσει προκειμένου να συνεχίσει τη λαμπρή καριέρα του στο ΝΒΑ. Ο Μόουρνινγκ έμεινε εκτός γηπέδων και επέστρεψε στο All Star Game του 2002, η υγεία του ωστόσο επιδεινώθηκε με αποτέλεσμα να μείνει μακριά από την αγωνιστική δράση όλη την περίοδο 2002-03. Στις 25 Νοεμβρίου του 2003 ανακοινώνει την αποχώρησή του από το ΝΒΑ και στις 19 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους υποβάλλεται σε μεταμόσχευση νεφρού. Η επέμβαση στέφεται από απόλυτη επιτυχία και την επόμενη σεζόν ο Μόουρνινγκ επιστρέφει με τη φανέλα των Νετς. Ένα χρόνο αργότερα κατακτά με το Μαϊάμι το πρωτάθλημα, όντας ένα αξιόπιστο μπακ-απ του Σακίλ Ο’ Νιλ! Ο Αμερικανός σούπερ σταρ παρέμεινε στα γήπεδα για άλλα δύο χρόνια, μέχρι που τον Ιανουάριο του 2009, λίγο πριν κλείσει τα 39 του χρόνια, ανακοίνωσε την οριστική του απόσυρση.
ΣΟΝ ΕΛΙΟΤ
Από νεφρική ανεπάρκεια έπασχε και ο Σον Ελιοτ με τη μόνη (και σημαντική) διαφορά σε σχέση με τον Μόουρνινγκ ότι δεν κατάφερε να μείνει μεγάλο διάστημα στα παρκέ αφότου επέστρεψε στην ενεργό δράση. Ο πρώην άσος των Σαν Αντόνιο Σπερς υποβλήθηκε σε επέμβαση στις 16 Αυγούστου 1999 και στις 13 Μαρτίου 2000 γύρισε υγιής κόντρα στους Ατλάντα Χοκς, όντας ο πρώτος μπασκετμπολίστας στο ΝΒΑ που επέστρεψε, έχοντας υποβληθεί σε μεταμόσχευση νεφρού. Δεν μπόρεσε όμως να αντέξει στις υψηλές απαιτήσεις του πρωταθλήματος με αποτέλεσμα να αποσυρθεί από την ενεργό δράση έναν χρόνο αργότερα.
ΡΟΝΙ ΤΟΥΡΙΑΦ
Η προσωποποίηση της θέλησης και της αποφασιστικότητας! Τον Ιούλιο του 2005, λίγο πριν υπογράψει συμβόλαιο συνεργασίας με τους Λέικερς, οι γιατροί της ομάδας διέγνωσαν υπερτροφία αορτής στην καρδιά του Γάλλου άσου, ο οποίος υποβλήθηκε σε επιτυχημένη εγχείρηση μεταμόσχευσης τμήματος της αορτής. Ο ίδιος διαβεβαίωνε ότι «δεν ανησυχώ καθόλου. Είμαι βέβαιος ότι δεν διατρέχω κανένα κίνδυνο. Θα παίξω μπάσκετ ξανά». Πράγματι, ο Τουριάφ μέσα σε λιγότερο από έξι μήνες επέστρεψε στην ενεργό δράση και τέθηκε στη διάθεση των Λέικερς, υπογράφοντας συμβόλαιο δυόμισι ετών! Ήταν, μάλιστα, παρών στο Μουντομπάσκετ της Ιαπωνίας (2006) και στο Ευρωμπάσκετ 2007 με την Εθνική Γαλλίας, ενώ έναν χρόνο αργότερα υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με τους Ουόριορς, για να ακολουθήσουν κατά σειρά Νικς, Βιλερμπάν, Ουίζαρντς, Μαϊάμι, Κλίπερς και Τίμπεργουλβς!
ΙΤΑΝ ΤΟΜΑΣ
Το καλοκαίρι του 2007, ο Ίταν Τόμας των Ουάσιγκτον Ουίζαρντς έχασε τη γη κάτω από τα πόδια του όταν οι γιατροί της ομάδας του ανακοίνωσαν ότι είχε βουλωμένη αορτική βαλβίδα και έπρεπε να υποβληθεί σε επέμβαση. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους ο Τόμας υποβλήθηκε σε εγχείρηση ανοικτής καρδιάς, η οποία τον άφησε εκτός δράσης για έναν χρόνο. Τον Οκτώβριο του 2008 ο δυναμικός σέντερ των «μάγων» επέστρεψε, έχοντας σε 26 αγώνες μ.ό 3.1 πόντους και 2.5 ριμπάουντ.
ΠΙΕΡΛΟΥΙΤΖΙ ΜΑΡΤΖΟΡΑΤΙ
Ο θρύλος του ιταλικού μπάσκετ (σ.σ. κορυφαίος Ευρωπαίος το 1976, μέλος της πρώτης κλάσης του Hall of Fame της FIBA το 2007) προκάλεσε αίσθηση όταν πριν από πέντε χρόνια αποφάσισε να φορέσει την αθλητική του περιβολή σε ηλικία 54 ετών! Ο Μαρτζοράτι έκανε μια… ιδιαίτερη συμφωνία με τους ανθρώπους της αγαπημένης του Καντού, καθώς έμενε για ένα λεπτό στο γήπεδο στα ελάχιστα ματς που πήρε μέρος. Ως παίκτης της Καντού κέρδισε τρία πρωταθλήματα Ιταλίας, αλλά και επτά Ευρωπαϊκά Κύπελλα (δύο Πρωταθλητριών, δύο Κυπελλούχων και τρία Κόρατς), ενώ αγωνίστηκε 278 φορές με τα χρώματα της εθνικής πετυχαίνοντας 2.209 πόντους. Το χρυσό στο Ευρωμπάσκετ του 1983 στη Ναντ είναι η σπουδαιότερη επιτυχία του Μαρτζοράτι με τη «squadra azzurra».