Του Γιώργου Μπακόλα
Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς. Ο «Μίδας» του ευρωπαϊκού μπάσκετ, αυτός που το όνομά του είναι συνώνυμο των τίτλων και των ρεκόρ, «κλείνει» σήμερα τα 56 του χρόνια. Με αφορμή τα γενέθλιά του, το Eurohoops αποκαλύπτει 10 σπάνια στοιχεία από τη ζωή και την καριέρα του μεγάλου Σέρβου κόουτς.
1. Στις 24 Φεβρουαρίου του 1997 στο 301ο χιλιόμετρο της Εθνικής οδού Αλμπαθέτε-Μαδρίτης γλίτωσε τη ζωή του σαν από θαύμα όταν το αυτοκίνητό του ξέφυγε από την πορεία του και καρφώθηκε σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο. Ο ίδιος έχει παραδεχθεί πως από εκείνη την ημέρα γιορτάζει δύο φορές τα γενέθλιά του, τονίζοντας πως: «Για λίγα δευτερόλεπτα νόμιζα ότι πέθανα και αναστήθηκα. Τότε κατάλαβα πόσο σπουδαία είναι η ζωή».
2. Πέρασε το κατώφλι της φυλακής όχι μία, όπως πολλοί νομίζουν, αλλά δύο φορές. Η πρώτη ήταν γιατί έκανε… κοπάνα από τον στρατό και η δεύτερη επειδή παρέσυρε και τραυμάτισε θανάσιμα με το αυτοκίνητό του μια ηλικιωμένη γυναίκα. στα τέλη της δεκαετίας του ’80. «Από εκείνο το περιστατικό έμαθα πολλά» έχει πει, ενώ ποτέ δεν προσπάθησε να αποκρύψει τα γεγονότα, αφού πιστεύει ότι «Ο άνθρωπος διδάσκεται από τα θετικά και από τα αρνητικά πράγματα που του συμβαίνουν».
3. Το μεγαλύτερο λάθος της ζωής του παραδέχθηκε ότι ήταν η ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας της Σερβίας για το Ευρωμπάσκετ του 2005. Την επόμενη μέρα του αποκλεισμού των Σέρβων, ο Ομπράντοβιτς πέρασε από… Ιερά Εξέταση στο στο στούντιο ενός τηλεοπτικού σταθμού, όπου επί 6 ώρες (12 το βράδυ μέχρι τις 6 τα ξημερώματα!) «ανακρίθηκε» από τηλεθεατές. Είναι χαρακτηριστικό πως η σερβική τηλεόραση μετέδωσε ολόκληρη τη συνέντευξη πάνω από 5 φορές σε διάστημα τριών ημερών!
4. Διαβάζει πολλά φιλοσοφικά βιβλία και τρέφει ιδιαίτερη αδυναμία στον Ντοστογιέφσκι. Αγαπά πολύ τη μουσική με τις μπαλάντες του Μπομπ Ντίλαν, τα ισπανικά φλαμέγκο και τον Αντώνη Ρέμο να αποτελούν τα αγαπημένα του ακούσματα. Αν, πάλι, τον πετύχετε με καλάμι ψαρέματος μην εκπλαγείτε! Ο «Ζοτς» αρέσκεται, στον περιορισμένο ελέυθερο χρόνο του, να πηγαίνει για ψάρεμα!
5. Στις αρχές του 2000 (σ.σ. κατά την πρώτη την σεζόν στον Παναθηναϊκό) είχε υποσχεθεί πως εφόσον ανανέωνε τη συνεργασία του με τους «πράσινους» θα μάθαινε ελληνικά. Πολύ αργότερα, ωστόσο, δήλωσε ότι δεν θέλει να μάθει την ελληνική γλώσσα για να μην καταλαβαίνει τι γράφουν οι εφημερίδες κι εκνευρίζεται περισσότερο. Είναι κοινό μυστικό, βέβαια, ότι ο Σέρβος καταλάβαινε μια χαρά τα ελληνικά, απλά άφηνε τον Ιτούδη και τη μεταφράστριά του να «παίζουν μπάλα».
6. Στο ξεκίνημά του στην Ελλάδα, σύμφωνα με κάποιες φήμες (όπως άλλωστε συμβαίνει με όλους σχεδόν τους ξένους τεχνικούς) φερόταν να θέλει να φέρνει παίκτες από την πρώην Γιουγκοσλαβία για ευνόητους λόγους. Ο ίδιος, έτσι, απέφυγε τέτοιες μεταγραφές, διακόπτοντας μάλιστα οποιαδήποτε συνεργασία με Σέρβο μάνατζερ.
7. Ο Ομπράντοβιτς αποκτούσε το γνωστό μελιτζανί χρώμα στο πρόσωπο κάθε φορά που αιωρούνταν στην ατμόσφαιρα υπόνοιες ή δηλώσεις περί σέρβικου λόμπι. Το 1995 έδωσε πληρωμένη απάντηση στον Γιάννη Ιωαννίδη μετά τις ατάκες του «Ξανθού» ότι «Κοιμήθηκε ο… Θεός και πήρε το Κύπελλο» (σ.σ. αναφέρεται στον τελικό του 1994 με την Μπανταλόνα) και «Αυτά δεν γίνονται ούτε στο σινεμά», λέγοντας ««Ναι, ξέρω ότι ο Ιωαννίδης είπε ότι μου χάρισε το Κύπελλο ο Θεός αλλά τον καταλαβαίνω. Και εγώ αν έχανα θα έψαχνα για δικαιολογίες…». Έναν χρόνο μετά (Μάρτιος 1996), όταν η Ρεάλ απέκλεισε τον Ολυμπιακό από το φάιναλ φορ του Παρισιού, ο Ιωαννίδης επανήλθε («Το μπάσκετ εξουσιάζεται από τη σερβική μαφία»), σφοδρή ωστόσο υπήρξε και η απάντηση του Ομπράντοβιτς: «Ο Ιωαννίδης ξεχνά ότι και η δική του ομάδα στηρίζεται σε σέρβους παίκτες. Ο Ολυμπιακός έχει κάνει μια μεγάλη επένδυση αλλά χρειάζεται έναν προπονητή με νοοτροπία νικητή και ο Ιωαννίδης δεν είναι τέτοιος».
8. Αν υπάρχει ένας άνθρωπος στον οποίο έτρεφε τεράστια αδυναμία αυτός ήταν ο πατέρας του. Όπως έχει τονίσει θα άλλαζε τα πάντα για να τον είχε ξανά δίπλα του, καθώς ήταν το πιο σημαντικό άτομο στη ζωή του. Πολύ καλή σχέση διατηρούσε πάντα και τη μητέρα του με τις επισκέψεις στο Βελιγράδι, προκειμένου να την επισκεφτεί, να αποτελούν βασικό συστατικό στο μενού του ελεύθερου χρόνου του.
9. Πολλά έχουν ακουστεί και πολλά περισσότερα έχουν γραφθεί για τη σχέση του με τον κουμπάρο του, Ντούσαν Ίβκοβιτς. Μέχρι και το ότι τσακώνονται ακόμα και για το… κρασί, αφού ο ένας έχει αδυναμία στο κόκκινο και άλλος στο λευκό, ωστόσο η εκτίμηση που υπάρχει εκατέρωθεν είναι δεδομένη. Σημειωτέον ότι ο Ίβκοβιτς τον περίμενε στη συγκέντρωση των διεθνών για το Ευρωμπάσκετ της Ρώμης (1991), ο Ομπράντοβιτς όπως δεν εμφανίστηκε ποτέ, αφού, κατόπιν απόφασης του Ντράγκαν Κιτσάνοβιτς, έγινε σε μία νύχτα προπονητής στην Παρτιζάν, πανηγυρίζοντας στο φινάλε της σεζόν (1991-92) το tremble!
10. Δύο πράγματα δε διαπραγματεύεται: να τον αποκαλούν «Γκαστόνε» (σ.σ. ότι δηλαδή είναι πολύ τυχερός ως προπονητής) και να τα «χώνουν» στους παίκτες του στους οποίους πάντα υψώνει ασπίδα προστασίας. Χαρακτηριστική, για το δεύτερο, είναι η δήλωσή του σε συνέντευξη Τύπου στο Αλεξάνδρειο, όταν ο Βαγγέλης Αλεξανδρής του έκανε παρατήρηση ότι δεν μπορεί να έχει για δεύτερη φορά τον λόγο, αναφερόμενος σε επεισόδιο μεταξύ Σόλομον και Καλαϊτζή: «Είμαι ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς και μπορώ να μιλάω, όταν κρίνω ότι πρέπει να μιλήσω» .