Του Δημήτρη Μιναρετζή/ info@eurohoops.net
Ήταν η πρώτη επαγγελματική ομάδα που έπαιξε σε Ολυμπιακούς Αγώνες από τότε που επιτράπηκε από τη ΔΟΕ. Στο κάλεσμα της ομοσπονδίας των ΗΠΑ απάντησε θετικά ο Μάικλ Τζόρνταν που περίμενε να δει ποιοι άλλοι θα ακολουθήσουν για να πάρει την τελική του απόφαση.
Ο Μάτζικ με τον Λάρι Μπερντ είπαν το ναι και μετά δημιουργήθηκε η πραγματική ομάδα όνειρο, με τους κορυφαίους παίκτες του ΝΒΑ: Στόκτον, Ντρέξλερ, Πίπεν, Μάλιν, Καρλ Μαλόουν, Μπάρκλεϊ, Γιούιν, Ντέιβιντ Ρόμπινσον κι ο Κρίστιαν Λέτνερ από το Ντιουκ για να τιμηθεί η μέχρι τότε λογική της χρησιμοποίησης ερασιτεχνών παικτών στην Team Usa.
Διαβάζεις τα ονόματα και παθαίνεις… σοκ. Φυσικά δεν μπορούσε να χάσει αυτή η ομάδα. Οι παίκτες της περιέγραφαν αργότερα ως συναρπαστικά τα… οικογενειακά διπλά. Ποιος να τους κοιτάξει στα μάτια; Ίσως μόνο μία ενωμένη Γιουγκοσλαβία που τις χρονιές 1990-91 σάρωνε παντού. Αλλά ας μη γελιόμαστε. Απλά θα ήταν πιο ανταγωνιστικό το ματς, δεν θα μπορούσε να τους νικήσει ποτέ.
Δείτε εδώ το ντοκιμαντέρ για την Dream Team:
Η ομάδα του Τσακ Ντέιλι- πρωταθλητή με τους Πίστονς το 1989 και το 1990 – πήρε όλα τα παιχνίδια με τεράστιες διαφορές. Ο μέσος όρος ήταν 44 πόντοι! Η δύσμοιρη Ανγκόλα έχασε με 68 (116-48) κι οι παίκτες της στο τέλος έβγαζαν φωτογραφίες και ζητούσαν αυτόγραφα. Το ίδιο έκαναν και πολλοί άλλοι φυσικά.
Η πιο μικρή διαφορά εμφανίστηκε στον τελικό με την Κροατία του αλησμόνητου Πέτροβιτς, του Ράτζα και των υπολοίπων που κατάφεραν να περιορίσουν τη ζημία στους 32 πόντους (117-85). Η Κροατία είχε χάσει με 33 και στην πρώτη φάση και μόνο το Πουέρτο Ρίκο έπεσε κάτω από το -40 (115-77).
Ο Τσαρλς Μπάρκλεϊ με 18,0 πόντους ήταν ο πρώτος σκόρερ της ομάδας, ενώ ο Μάικλ Τζόρνταν μέτρησε 14,9 κι ο Καρλ Μαλόουν 13,0. Χαλαρά πράγματα. Ο Σκότι Πίπεν με 5,9 ασίστ κι ο Μάτζικ με 5,5 ήταν οι κορυφαίοι πασέρ.
Η ιστορία έγραψε πως αυτή είναι η πρώτη, αυθεντική, πανίσχυρη Dream Team. Ακολούθησαν κι άλλες το 1994 και το 1996, εξίσου αχτύπητες και τρομακτικές αλλά σαν την πρώτη αγάπη δεν υπάρχει…