Του Γιώργου Μπακόλα
Είναι ένας από τους μεγαλύτερους παίκτες που έχουν φορέσει τη φανέλα του Παναθηναϊκού και εκ των πιο λατρεμένων της πράσινης εξέδρας. Τα λόγια για τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα είναι περιττά εκτός κι αν… μιλάει ο ίδιος! Πάμε λοιπόν να θυμηθούμε 10 χαρακτηριστικά στοιχεία που συνθέτουν την προσωπικότητα του σπουδαίου Σέρβου.
1) Αν υπήρχε ένα πράγμα που τον διέκρινε όσο «ζωγράφιζε» στα παρκέ, αυτό δεν ήταν άλλο από το κρύο αίμα του όταν η μπάλα «έκαιγε». Όπως έχει πει: «Είναι τέλειο το συναίσθημα να αναλαμβάνεις την τελευταία επίθεση. Δε νιώθω τίποτα εκείνη τη στιγμή. Μόνο ότι είμαι εγώ και το καλάθι στο γήπεδο».
2) Κρίνοντας αγωνιστικά τον εαυτό του διακρίνει «Στα θετικά μου ότι έχω μυαλό, στα αρνητικά ότι δε διαθέτω ταχύτητα»
3) Αν μπορούσε να γυρίσω το χρόνο πίσω θα ήθελε να ξαναπαίξει τον τελευταίο τελικό του ισπανικού πρωταθλήματος το 1997, Ρεάλ–Μπαρτσελόνα. «Χάσαμε τον τίτλο μέσα στη Μαδρίτη κι αυτό είναι κάτι που δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ».
4) Ως… κλασικός Βαλκάνιος γουστάρει Ρέμο και Βίσση, ενώ στις μουσικές του προτιμήσεις συγκαταλέγεται και ο Τερζής. Όπως έχει παραδεχθεί του αρέσουν πολύ τα μπουζούκια. Χαρακτηριστική είναι η ατάκα του, το 2003, όταν ως παίκτης της Μπαρτσελόνα είπε το φοβερό: «Φοβερή πόλη η Βαρκελώνη, αλλά δεν έχει Ρέμο να ρίξουμε κανένα λουλούδι!»
5) Ο παίκτης που τον αντιμετώπιζε καλύτερα στην άμυνα και ειδικά στο «ένας εναντίον ενός» ήταν ο Ισπανός Ίσμαελ Σάντος.
6) Λίγο πριν από το μιλένιουμ χαρακτήρισε τη νίκη της 20ής Μαΐου 1999 στο ΣΕΦ επί του Ολυμπιακού (με την οποία ο Παναθηναϊκός στέφθηκε για δεύτερη σερί φορά πρωταθλητής σπάζοντας το πλεονέκτημα έδρας των «ερυθρολεύκων») ως τη μεγαλύτερη της ζωή του με εξαίρεση την Εθνική Γιουγκοσλαβίας.
7) Για τον Ομπράντοβιτς έχει πει πως «είναι ο καλύτερος προπονητής στην Ευρώπη», για τον Ίβκοβιτς ότι είναι «μεγάλος προπονητής» και για τον Μπιλ Κλίντον ότι πρόκειται για «μεγάλο μαλάκα»!
8) Όσο βρισκόταν στην ενεργό δράση γέμιζε τον ελεύθερο χρόνο του βλέποντας τηλεόραση, πηγαίνοντας για καφέ ή για ψώνια και με πολύ… ύπνο.
9) Οι συγκρίσεις είναι κάτι που δεν του αρέσουν: «Σκέπτομαι πως εγώ είμαι ο Μποντιρόγκα και ό,τι έχω πετύχει στην καριέρα μου στο παγκόσμιο μπάσκετ είναι γραμμένο και δεν σβήνεται με τίποτε. Εγώ είμαι… εγώ και οι άλλοι είναι οι… άλλοι. Δεν θέλω να με συγκρίνουν με κανέναν, όπως κι αυτοί δεν το θέλουν. Ο καθένας έχει την καριέρα του, τη ζωή του, την ιστορία του»
10) Δικαιολογώντας την άρνησή του να έρθει στον Ολυμπιακό το 1992, είπε πως: «Ήθελα να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου και να ανταποκριθώ στην πρόκληση που μου έβαζε ο Τάνιεβιτς (σ.σ. προπονητής του στη Στεφανέλ Μιλάνο) να γίνω ο νεαρότερος ξένος παίκτης στην ιστορία του ιταλικού μπάσκετ»