Tου Πάνου Κατσιρούμπα/ info@eurohoops.net
Με δυο αγώνες να απομένουν, πλέον, για την ολοκλήρωση της κανονικής περιόδου οι “μάχες”, όσον αφορά την πρόκριση, το καλύτερο δυνατό πλασάρισμα, αλλά και το πλεονέκτημα έδρας, κορυφώνονται. Η στήλη αναλύοντας τα… σημαντικότερα ραντεβού το διημέρου (23-24/3) σας ταξιδεύει στο Αμπντί Ιπεκτσί για το τοπικό ντέρμπι της Εφές με την Φενέρ, στην “Φερνάντο Μπουέσα Αρίνα” όπου ο Παναθηναϊκός θριάμβευσε επί της Μπασκόνια και τέλος στο ΣΕΦ, με την Ρεάλ να κατακτά τη νίκη στην έδρα του Ολυμπιακού για πρώτη φορά μετά από την σεζόν 2004-05.
ΑΝΑΝΤΟΛΟΥ ΕΦΕΣ – ΦΕΝΕΡΜΠΑΧΤΣΕ
Ξέμεινε από λύσεις
Η εικόνα της Φενέρ στα πρώτα 25 λεπτά ήταν αποκαρδιωτική. Αυτό συνέβη κυρίως γιατί δεν είχε δημιουργία στην περιφέρεια, κάτι πολύ λογικό, αφού έλλειπε ο Σλούκας, ενώ σε αυτό το διάστημα δεν είχε περάσει ακόμα στο ματς ο Μπογκντάνοβιτς. Η έλλειψη του Ντατόμε προκάλεσε, συμφόρηση και πρόβλημα στις αποστάσεις. Η μπάλα κολλούσε στα χέρια των Ντίξον και Μαχμούτογλου που δεν είναι καλοί δημιουργοί και όταν η μπάλα δεν έφτανε στην ρακέτα, τα σουτ της απελπισίας ήταν η μόνη λύση.
Ο άσσος στο μανίκι
Ο Ντόγκους Μπαλμπάι ήταν ο παίκτης που έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στο διάστημα που αγωνίστηκε. Στο πρώτο ημίχρονο ανέλαβε τον Μπόμπι Ντίξον και ουσιαστικά τον έβγαλε εκτός παιχνιδιού με τις καλές του άμυνες. Εκτός της εξαιρετικής ατομικής και over play άμυνας που έπαιξε, έδωσε λύσεις στην επίθεση και κέρδισε αρκετά hustle plays. Ήταν κλειδί για τα περίπου 18 λεπτά που έπαιξε και τα νούμερα της στατιστικής τον αδικούν.
Ανελέητο σημάδι!
Αυτές οι δύο λέξεις χαρακτηρίζουν το επιθετικό πλάνο της Εφές στα πρώτα 30 λεπτά. Εκμεταλλεύτηκαν τα πάντα κυριολεκτικά. Χτύπησαν στην άμυνα τον αδύναμο Ντίξον, πόσταραν όσα μις ματς είχαν από την θέση 3 όταν η Φενέρ είχε χαμηλό σχήμα στο παρκέ, ενώ ο Μπράουν ταλαιπώρησε αρκετά τα αντίπαλα τεσσάρια που δεν ήταν τόσο καλοί στην άμυνα μακριά από το καλάθι. Εκτός αυτού, εκμεταλλεύτηκαν όσα μις ματς προέκυψαν από τις άμυνες αλλαγών της Φενέρ. Σούπερ διάβασμα!
Δεν ήταν αρκετός
Ο Μπογκντάνοβιτς μπήκε στο παρκέ όταν το γήπεδο είχε κατηφορίσει αρκετά, και πήγε να γυρίσει σχεδόν μόνος του το ματς. Ο Σέρβος παικταράς έβαλε το παιχνίδι της ομάδας του σε μία σειρά, ενώ ταυτόχρονα δημιούργησε επιθετική απειλή, κομμάτι στο οποίο η ομάδα του χώλαινε. Μετά από αυτόν, εμφανίστηκε και η καλή άμυνα της Φενέρ στο παρκέ, με ακρογωνιαίο λίθο τον Πέρο Άντιτς. Στο τέλος τίποτα από τα δύο δεν ήταν αρκετά για να γυρίσουν διαφορά 17 πόντων. Ο Σέρβος γκαρντ είχε 16 πόντους με ένα χαμένο σουτ και τέσσερις ασίστ.
ΜΠΑΣΚΟΝΙΑ – ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ
Η έμπνευση
Μια έμπνευση του Τσάβι Πασκουάλ έβγαλε ουσιαστικά την Μπασκόνια εκτός ρυθμού στην αρχή, χωρίς όμως ποτέ να μπορέσει να επανέλθει πραγματικά. Ετοίμασε την άμυνα του να παίξει με τέσσερις παίκτες σε διάταξη ζώνης και τον Καλάθη ή τον Τζέιμς να παίζει μαν του μαν τον Λάρκιν. Οι τέσσερις παίκτες ουσιαστικά αλλάζανε σε όλα τα σκριν και τις διεισδύσεις και αυτό ουσιαστικά χάλασε το μυαλό των Βάσκων. Η άμυνα έμοιαζε να είναι κλειστή αλλά ρίσκαρε σουτ μόνο από επιλογή και δικαιώθηκε. Το 6-24 του πρώτου δεκαλέπτου ήταν το μεγαλύτερο παράσημο.
Χωρίς ρυθμό
Βάσκοι δεν μπόρεσαν να κάνουν ούτε για ένα λεπτό το παιχνίδι τους και σίγουρα πραγματοποίησαν μία από τις χειρότερες εμφανίσεις τους στην Ευρωλίγκα. Ο Λάρκιν είχε μόνο ένα ξέσπασμα στην δεύτερη περίοδο, ο Μπομπουά ήταν σαν μην έπαιξε, ο Σενγκέλια δεν μπόρεσε να απειλήσει από το ποστ και οι γηπεδούχου έχασαν τον μπούσουλα στην επίθεση. Ακόμα και η επιστροφή τους στο ματς ήταν μέσα από σπασμωδικό μπάσκετ και άμυνες απελπισίας, ενώ σε αυτό βοήθησαν και τα πολλά λάθη του Παναθηναϊκού από το 30 και μετά.
Θα το ξεχάσουμε το συντομότερο
φυσικά για το τέταρτο δεκάλεπτο που ποιοτικά πρέπει να είναι ένα από τα χειρότερα δεκάλεπτα που έχουμε παρακολουθήσει στην φετινή Ευρωλίγκα. Μόνο στα τελευταία τρία λεπτά γίνανε εννιά λάθη και οι ομάδες παίζανε σχεδόν στην τύχη. Τέτοια απόδοση δεν πρέπει να επαναληφθεί από καμία από τις δύο για να έχουν τύχη στα πλέι οφ. Απλά ο Παναθηναϊκός πρέπει να διαγράψει δέκα λεπτά ενώ η Μπασκόνια και τα σαράντα.
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ – ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ
Ταλέντο > ομάδα
Η Ρεάλ πήρε μεγάλη νίκη μέσα στον Πειραιά και αυτό το κατάφερε χάρις στο ταλέντο κάποιων παικτών της. Οι Γιουλ και Ράντολφ πέτυχαν πολύ σημαντικά καλάθια και ήταν οι παίκτες, που σε μόνιμη βάση προκαλούσαν προβλήματα με την ικανότητα τους στην επίθεση. Στο τέλος αυτοί οι δύο ήταν η πραγματική διαφορά των ομάδων. Αθροιστικά σκόραραν 42 από τους 79 πόντους των νικητών.
Άμυνα και Ράντολφ
Η Ρεάλ έκανε ένα από τα καλύτερα αμυντικά της παιχνίδια στην φετινή Ευρωλίγκα. Μεγάλο κομμάτι στην αμυντική πίτα σίγουρα ανήκει στον Τζέφ Τέιλορ που στα πρώτα τριάντα λεπτά περιόρισε αισθητά τον Βασίλη Σπανούλη. Δεν θα μπορούσαμε όμως να παραβλέψουμε την τρομερή παρουσία του Ράντολφ, που στα πικ εν ρολ λειτουργούσε σαν τερματοφύλακας, βάζοντας παντού το κορμί του και μπλοκάροντας πολλά σουτ. Όσο ήταν ο Αγιόν στο παρκέ ο Ολυμπιακός χτύπησε από το ζωγραφιστό, αλλά με Χάντερ και Ράντολφ αυτό δεν ήταν το ίδιο εύκολο. Συνολικά η Ρεάλ έπαιξε πολύ καλή άμυνα, ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, άμυνα που δεν μας είχε συνηθίσει.
Πικ εν ρολ
Στο κρίσιμο κομμάτι στην τέταρτη περίοδο, όταν και οι φιλοξενούμενοι ξέφυγαν, οργίασαν στο πικ εν ρολ με τον Γιουλ να κάνει εκπληκτική δουλειά στο διάβασμα και με τον Χάντερ να δίνει σημαντικές λύσεις στην επίθεση. Η άμυνα του Ολυμπιακού μπλεκόταν στα σκριν, τόσο στην μπάλα όσο και στα back σκριν και έχανε τα μαρκαρίσματα. Η ταχύτητα εκτέλεσης των φάσεων ήταν υποδειγματική με την Ρεάλ να βάζει τις βάσεις της νίκης σε εκείνο το σημείο.
Στατικότητα
Η επίθεση του Ολυμπιακού από το 25ο λεπτό και μετά έχασε την κίνηση της και τα κοψίματα, με τα οποία σημαδεύει αρκετές άμυνες. Η μπάλα κολλούσε είτε στον κεντρικό διάδρομο με τον Σπανούλη να προσπαθεί να χτίσει φάσεις με σκριν στην μπάλα, είτε στα φτερά αφού οι καλές close out άμυνες της Ρεάλ δεν επέτρεψαν άμεσες εκτελέσεις από Γκριν και Λοτζέσκι. Εναλλακτικές δεν έδειχναν να υπάρχουν και ο Ολυμπιακός αναγκάστηκε να κάνει πολλές «σκοτωμένες» επιθέσεις. Τα επιθετικά ριμπάουντ τον κράτησαν, αλλά όχι μέχρι το τέλος.