Του Γιάννη Γιανναράκη/ info@eurohoops.net
Πρώτα όμως, απολαύστε το τελευταίο χρονικά Eurohoops Live Show, που περιελάμβανε αναλύσεις για Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό αλλά και τις λεπτομέρειες της επιστροφής του Νίκου Ζήση!
1. Θα ζήσει και θα πεθάνει με την τρέλα της (και τον Σβεντ)!
Όσο απίστευτο και αν ακούγεται, η κάθε άλλο παρά τελειωμένη στο κυνήγι της οκτάδας Χίμκι δεν έχει ξαναβρεθεί σε αυτήν εδώ τη λίστα και υπάρχει ένας και μόνο λόγος για αυτό. Οι Ρώσοι, πάρα το αστείρευτο ταλέντο που διαθέτουν από πλευράς μονάδων δεν μπορούν ακόμα να κάνω το βήμα παραπάνω ή έστω να πετύχουν τον ελάχιστο στόχο που θέτουν στην αρχή της σεζόν. Βασική αιτία για αυτό είναι η ίδια τους η επιπολαιότητα αλλά και το γεγονός πως είναι η ομάδα που με τίποτα δεν μπορείς να εμπιστευτείς. Το εξαιρετικό φετινό της ξεκίνημα έδωσε έστω και μία μικρή ελπίδα πως τα κακώς κείμενα του παρελθόντος δεν θα επηρεάσουν το σύνολο του Σβεντ, του οποίου το επιθετικό ένστικτο είναι πέρα κάθε αμφισβήτησης.
Μετά το πέρας 20 αγωνιστικών όμως, ακόμα και αυτή η ελπίδα έχει πλέον σβήσει από το χάρτη. Όχι γιατί η Χίμκι δεν έχει ελπίδες πρόκρισης στα Playoffs. Απεναντίας, η ομάδα του Κουρτινάιτις λίγο ως πολύ έχει στο χέρι της τις δικές της πιθανότητες. Ωστόσο, όταν μέσα σε μία εβδομάδα διπλής αγωνιστικής χάνεις αρχικά από τη Βαλένθια με κάτω τα χέρια και αμέσως μετά ρίχνεις στο καναβάτσο την πιο δεμένη ομάδα της διοργάνωσης (Ρεάλ) τότε οποιοδήποτε περιθώριο για σενάρια είναι πλέον ουτοπικό. Το μόνο σίγουρο είναι πως η σταθερότητα είναι η λέξη άγνωστη για μία παρέα με τρομερό ταβάνι αλλά ελάχιστες πιθανότητες ξεπέρασης του, ειδικότερα από την ώρα που ο ίδιος ο καπετάνιος τον ατίθασων… πειρατών δεν δείχνει ικανός να εφαρμόσει το δικό του πλάνο παρά προτιμά να εξαρτιέται σε βαθμό μη επαγγελματικό από τις δυνατότητες ενός και μόνος άσου.
2. Κι όμως, δίχως σταρ βρίσκει την… υγειά της!
Όχι να το παινευτούμε, αλλά σας τα λέγαμε. Το κάκιστο ξεκίνημα της, δεν ήταν και… ουτοπικό, όμως σίγουρα δεν αντικατόπτριζε την πλήρη εικόνα. Μερικούς μήνες μετά, η τελευταία θέση της 5ης αγωνιστικής έχει μετατραπεί στην 8η. Η Βαλένθια μπορεί να είναι άκρως… αθόρυβη, όμως κάνει την δουλειά της και με το παραπάνω. Μετά την εντός έδρας ήττα από τον Ολυμπιακό που πλήγωσε, οι Ισπανοί βάλθηκαν να τρελάνουν κόσμο, αλωνοντας κατά σειρά τις έδρες των Χίμκι και Ερυθρού Αστέρα. Με την απουσία του Ντούμπλιεβιτς να εξελίσσεται σε φάρμακο συσπείρωσης και τους Λαμπέιρι, Μαρίνκοβιτς να στέκονται επάξια στο πλευρό του κομβικού Λόιντ, η ομάδα της Ανδαλουσίας μπορεί έμπρακτα να ελπίζει πως θα… χωρέσει στους οκτώ προνομιούχους.
Οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος της, ειδικά μετά την άνοδο της Φενέρ, ωστόσο αν κάποιος σας έλεγε πως στις 19 Ιανουαρίου η κάποτε τελευταία ομάδα της κατάταξης θα βρίσκονταν εντός ζώνης Playoffs, θα τον πιστεύατε;
3. Τι ‘χες (Παπα)Γιάννη; Τι (δεν) είχα πάντα!
Αμφισβητείται με κάθε μέσο, λυδωρειται έως… αηδίας, όμως είναι ακόμα εδώ. Η αγκαλιά του Ρικ Πιτίνο στον Γιώργο Παπαγιάννη, λίγο πριν το τέλος του αγώνα κόντρα στην Μπαγερν ήταν η ύστατη επιβράβευση μιας προσπάθειας που δείχνει πώς… Υπάρχει ζωή. Μπορεί αυτή η αήττητη διαβολοβδομάδα να είχε αρκετούς πρωταγωνιστές για τους Πράσινους (βλ. Ράις, Τόμας), ωστόσο το μεγαλύτερο κέρδος όλων ακούει στο όνομα Γιώργος Παπαγιάννης. Ο υψηλοσωμος σέντερ έκανε πράγματα και θαύματα κόντρα στους Βαυαρούς, ήταν επίσης θετικότατος στον αγώνα κόντρα στην Ζαλγκίρις και γενικότερα έδειξε όλα αυτά τα στοιχεία που ανάγκασαν πολλούς να τον χρησουν ως τον επόμενο μεγάλο ψηλό του ελληνικού μπασκετ.
Το γεγονός πως ο ίδιος βρίσκεται στο “μάτι του Κυκλώνα” καθώς του δίνεται μέχρι και σήμερα ρόλος πολύ μεγαλύτερος απο του αναμενόμενου (είναι άλλωστε το μόνο καθαρό 5αρι) δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση πως ο ίδιος είναι καμμένο χαρτί. Ούτε τώρα, μετά τις τελευταίες εμφανίσεις, μπορεί να θεωρηθεί η λίρα εκατό, καθώς οι αδυναμίες υπάρχουν και θα φανούν με ψηλούς τύπου Ταβάρες. Πάραυτα, το ξέσπασμα του Παπαγιάννη αποτελεί ένα χαρμόσυνο νέο σε δύο αγωνιστικές που φανερωσαν εκ νέου το προφανές. Δίχως ενίσχυση (ιδίως στα γκαρντ) ο Παναθηναϊκός εχει ξεκάθαρο ταβάνι. Κι αυτό δεν είναι το πολυπόθητο Final Four.