Tου Γιάννη Γιανναράκη/ info@eurohoops.net
Άλλο ένα βήμα προς το φινάλε ολοκληρώθηκε, η ένταση όμως κάθε άλλο παρά κατευνάστηκε. Η EuroLeague αρχίζει σιγά αλλά σταθερά να οδεύει προς την τελική της ευθεία, όσον αφορά πάντα την regular season και οι ομάδες προσπαθούν να αποφύγουν τα όποια περιστατικά αστάθειας ή κούρασης. Με ακόμα 13 στροφές να απομένουν για το ρίξιμο της αυλαίας, ήρθε η ώρα να δούμε όσα άφησε πίσω της η αγωνιστική που ολοκληρώθηκε, τόσο για τις δύο Ελληνικές ομάδες, όσο και για τον υπόλοιπο ανταγωνισμό.
1. Πορείες παράλληλες μα ποτέ παρελκόμενες
Από την μία η απογείωση, από την άλλη η κατιούσα. Αναμφισβήτητα, ένα ντέρμπι δύο ομάδων που έχουν -σε πρώτο χρόνο- ίδιους στόχους αλλά διαφορετικές πορείες, είναι πάντα ιντριγκαδόρικο. Ιδιαίτερα, όταν στους πάγκους των ομάδων κάθονται δύο τόσο σπουδαία μυαλά. Ωστόσο, δεν περιμέναμε και ουσιαστικά δεν είδαμε ντέρμπι. Η Φενέρ με τον Βέσελι στην σύνθεση είναι κυριολεκτικά άλλη ομάδα κι αν δεν φανέρωνε πάλι την φετινή… αυτοκτονική της τάση, το τελικό 73-64 θα ήταν πολύ διαφορετικό. Στον αντίποδα, ουδείς μπορεί να καταλάβει σε ποιον δρόμο βαδίζει η Ιταλική ομάδα.
Η πρωτοπόρος των πρώτων αγωνιστικών με τις επτά σερί νίκες έχει χαθεί εντελώς από το προσκήνιο, καθώς η επιστροφή πολλών εκ των τραυματιών αντί να βοηθήσει, μπέρδεψε ακόμα περισσότερο τα πράγματα. Τα συνεχόμενα στραπάτσα εντός συνόρων, σε συνδυασμό με την αστάθεια εκτός αυτών, φέρνουν σε δύσκολη θέση τον Μεσίνα, ο οποίος μεταξύ άλλων δίνει πλειάδα επιθέσεων στον νεοαποκτηθή Σάικς, περιορίζοντας σε ρόλο αναπληρωματικού τον Σέρχι Ροντρίγκεθ!
2. Όταν οι απόντες ξεπερνούν τους… παρόντες!
Πάμε τώρα και στην ομολογουμένως μεγαλύτερη έκπληξη της αγωνιστικής, την νίκη δηλαδή της Μπαγερν επί της Μακάμπι στο Μόναχο. Εκ πρώτης όψεως, η καθαρή επικράτηση των Βαυαρών μπορεί να αποδοθεί στα θέματα απόδοσης ή… μέρας αν θέλετε να το πούμε εκλαϊκευμένα. Το εύκολο συμπέρασμα όμως δεν είναι και πάντα το αληθές. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος έχει για άλλη μια χρονιά να αντιμετωπίσει την… κατάρα των τραυματισμών, καθώς βλέπει τον έναν μετά τον άλλον τα βασικά του γρανάζια να μπαίνουν στην λίστα των απόντων.
Αυτή η εξέλιξη έχει ναι μεν τα θετικά της, με βασικότερο από όλα την καθιέρωση του Τάιλερ Ντόρσεϊ στο υψηλότερο επίπεδο μετά το αρχικό νωθρό ξεκίνημα. Δυστυχώς όμως, όταν μια ομάδα επιδιώκει να πρωταγωνιστεί, τέτοιες εξελίξεις την στέλνουν πολύ πίσω, όσο μεγάλο κι αν είναι το step-up συγκεκριμένων μονάδων. Η επιτακτική απόκτηση του Ρέιλοντς και πόσο μάλλον του Στούνταμαϊρ φανερώνει την έλλειψη λύσεων και επιλογών μέσω της αγοράς σε αυτό το χρονικό διάστημα.