Tου Γιάννη Γιανναράκη/ info@eurohoops.net
1. Luke, the real Forcer!
Όχι πως δεν ξέραμε για την ικανότητα του Σάρας να παίρνει το 100% από κάθε παίκτη του, ήρθε και ο Λουκάς Λεκαβίτσιους να μας το υπενθυμίσει για τα καλά. Ο Λιθουανός πρώην παίκτης του Παναθηναϊκού, σε συνέχεια της εκπληκτικής σεζόν που διανύει, οδήγησε την ομάδα του στη νίκη επί της Βιλερμπάν, όντας καταλυτικός όχι μόνο κατά τη διάρκεια του αγώνα, αλλά και όταν η μπάλα έκαιγε, δείχνοντας ψυχραιμία σε καίρια σημεία. Ο πάλαι ποτέ κάτοικος Αθηνών δείχνει αναγεννημένος στα πάτρια εδάφη, καθώς η σχετική έλλειψη που παρουσιάζουν οι Λιθουανοί στα γκαρντ έκανε σχεδόν επιτακτική την ανάγκη για περαιτέρω χρησιμοποίηση του. Ο ίδιος, αν κρίνουμε από τα κατορθώματα του, έπιασε την ευκαιρία από τα μαλλιά και δεν λέει να την αφήσει.
Μεταξύ μας, μπορούσε να πράξει αλλιώς;
2. Τα κακώς κείμενα και το καμουφλάρισμα!
Η αμφίρροπη αναμέτρηση της Αρμάνι Μιλάνο με την Μπάγερν Μονάχου μπορεί με την έκβαση της να έκλεψε έστω και λίγο τις εντυπώσεις στο γεμάτο πρόγραμμα της Πέμπτης, ωστόσο καλό θα ήταν να αναλυθεί και από τις δύο εκ διαμέτρου αντίθετες πλευρές της. Από τη μία έχουμε εκείνη της ψυχικής οντότητας αλλά και τους σθένους που επέδειξε η ομάδα του Μεσίνα, καταφέρνοντας να ανατρέψει αγώνα στον οποίο βρέθηκε μέχρι και στο -20 (40-60). Η εικόνα του Σέρχιο Ροντρίγκεθ να τρέχει και να γίνεται ένα με τους οπαδούς των Μιλανέζων σίγουρα εμπνέει μία θετική αύρα, όμως δεν ξεχνιέται εύκολα το γεγονός πως περίπου μισή ώρα πριν οι ίδιοι φίλαθλοι αποδοκίμαζαν έντονα την ομάδα τους.
Η Αρμάνι, όπως και τα προηγούμενα χρόνια, έτσι και φέτος εξελίσσεται σε ομάδα καρδιογράφημα. Πλήρως αψυχολόγητη, δίχως σαφή προσανατολισμό. Δυστυχώς για την ίδια αλλά και για τον προπονητή της αυτή τη στιγμή δείχνει να μην έχει ούτε ξεκάθαρους ρόλους, καθώς στηρίζεται στο “Hero Ball” πιο πολύ από ποτέ. Το που θα την οδηγήσει είναι απορίας άξιο, αλλά το σίγουρο είναι πως αν συνεχίσει να αγωνίζεται έτσι σε εβδομαδιαία βάση οι στιγμές χαράς όπως εκείνη της περασμένης εβδομάδας δεν θα γίνουν ξανά συνήθεια.
3. Η ματιά στο μέλλον και το πρόβλημα στο παρόν!
Είναι γνωστό πως ο φετινός Ολυμπιακός σχεδόν απαγορεύει το οποιαδήποτε συμπεράσματα αλλά και την όποια σχετική αισιοδοξία. Άλλωστε, δεν μπορείς να πεις με σιγουριά πράγματα για μία ομάδα που μπορεί σε μία εβδομάδα από τώρα να παρουσιάσει τελείως διαφορετική εικόνα, όπως το έχει κάνει πολλά και στην φετινή σεζόν. Ωστόσο, πάντα οφείλουμε να σχολιάζουμε το τελευταίο χρονικά δείγμα που έρχεται στα χέρια μας και αυτό είναι πέρα για πέρα θετικό, Η αναμέτρηση κόντρα στην Μπασκόνια, ήταν ξεκάθαρα ειδικών συνθηκών, ένας εν πολλοίς τελικός, όπως και όλα τα παιχνίδια που απομένουν μέχρι το φινάλε. Πάραυτα, κόντρα στους αποδεκατισμένος Βάσκους ήταν φυσιολογικό να δούμε κάποια θετικά σημάδια από τους κοντούς των ερυθρολεύκων. Αυτό που δεν περιμέναμε ήταν την πλήρη κυριαρχία του Ρουμπιτ έναντι του Σενγκέλια, αλλά και την εξαιρετική προσαρμοστικότητα που επέδειξε ο Έλις, ο οποίος λίγα 24ωρα μετά την πρώτη του προπόνηση εξελίχθηκε σε “X Factor” για την ομάδα του Πειραιά.
Οι εξελίξεις στην Κίνα αφορούν άμεσα τους ερυθρόλευκους, οι οποίοι κινούνται στην αγορά για την απόκτηση ενός γκαρντ. Ωστόσο, μένει να φανεί πρώτα το τι θα συμβεί με το ban το οποίο του επιβλήθηκε από την Ευρωλίγκα, Καλώς εχόντων των πραγμάτων, ο Ολυμπιακός θα έχει την δυνατότητα να ενισχυθεί ενόψει των τελευταίων μέτρων της κούρσας. Μιας κούρσας με πολλά σκαμπανεβάσματα, που όμως από ότι φαίνεται είναι μονάχα η αρχή ενός Μαραθωνίου που έρχεται για τα επόμενα χρόνια.
4. Το… βασιλικό αίμα ρέει ακόμα άφθονο!
Πώς μπορεί μία επίδειξη κυριαρχίας να επιτευχθεί όταν ο αντίπαλος σου είναι κατώτερος και κυρίως αποδεκατισμένος;
Μπορεί, όταν αυτή έρχεται μετά από τρεις συνεχόμενες ήττες και μπόλικους κραδασμούς σε θεμέλια που όμως έχουν μάθει να χτυπιούνται. Η ομάδα του Πάμπλο Λάσο πήγε στο Τελ-Αβίβ με σαφή στόχο να επιδείξει πως τα καλώς κείμενα κάθε άλλο παρά απείχαν και τα κατάφερε, έστω και δύσκολα, με τους Καμπατσο και Ράντολφ να βγαίνουν ξανά στην πρώτη γραμμή. Ο αργεντίνος μπορεί να περνά σε δεύτερη μοίρα λόγω των κατορθωμάτων τον Λάρκιν, Καλάθη και Τζέιμς, ωστόσο αποτελούσε και συνεχίζει να αποτελεί βαρόμετρο για την διατήρηση της ελπίδας που έχει η πολυνίκης του θεσμού η ανάκτηση της κορυφής.
5. Της αμύνης… μαχαιριά!
Όταν διαθέτεις την καλύτερη επίθεση στην Ευρώπη είναι σχεδόν δεδομένο πως το μόνο που χρειάζεσαι για να διατηρήσεις μία σταθερότητα είναι μία τουλάχιστον μέτρια άμυνα. Όταν όμως μπροστά πετάς φωτιές και πίσω… μπάζεις νερά, δεν μπορείς παρά να αφήσεις τον πήχη σχεδόν στα στάνταρ σου και καθόλου παραπάνω. Αυτό το παραπάνω είναι που κυνηγάει ο Παναθηναϊκός, όμως εμφανίσεις όπως αυτή στη Βαλένθια τον ξανά τραβούν πίσω.
Κανείς δεν μπορεί να αναιρέσει την πρόοδο που έχει σημειωθεί στο κομμάτι των εκτός έδρας αγώνων, καθώς μην ξεχνάμε ότι πριν δύο χρόνια μία τέτοια αναμέτρηση θα αποτελούν σχεδόν χαμένη υπόθεση. Ωστόσο όταν δέχεσαι από μία ομάδα με τόσο αργό back court 80 πόντους σε 30 αγωνιστικά λεπτά δεν μπορείς να λες ούτε στον εαυτό σου ούτε στους γύρω σου πώς το ταβάνι σου είναι υψηλότερο από μία θέση στην οκτάδα.