Του Γιάννη Γιανναράκη/ info@eurohoops.net
Θεωρήθηκε δύστροπος και “loser” για μερικούς, ένα σπάνιο μπασκετικό μείγμα για πολλούς περισσότερους. Μάγεψε και μαγεύει όσο ελάχιστοι τα ευρωπαϊκά παρκέ και έχει περάσει ήδη στην ιστορία ως ένας, αν όχι ο τελευταίος, ρομαντικός βιρτουόζος της πορτοκαλί θεάς.
Ο Μίλος Τεόντοσιτς αγαπήθηκε όσο λίγοι και μισήθηκε όσο ελάχιστοι, ακριβώς γιατί δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Ο πρώην άσος του Ολυμπιακού και της ΤΣΣΚΑ, αλλά νυν της Μπολόνια, γιορτάζει σήμερα τα 33α γενέθλια, υπό το… βλέμμα του κορωνοϊού και βλέποντας πλέον το τέλος της μπασκετικής του καριέρας να βρίσκεται πιο κοντά από ότι η αρχή της, μπορεί κάλλιστα να αναπολήσει μαζί μας όλα τα επιτεύγματα του.
Από το πρώτα βήματα της καριέρας του στην σέρβικη Ζελέζνικ ο Τεόντοσιτς έδειξε στοιχεία που ανάγκασαν τον Ολυμπιακό να εκταμιεύσει 1.2 εκατομμύρια ευρώ για τον φέρει στον Πειραιά το 2007. 13 χρόνια μετά, έχοντας περάσει από τέσσερις ομάδες και δύο ηπείρους, ο Σέρβος γκαρντ μπορεί με περηφάνια να υποστηρίζει πως καθόρισε μια γενιά, παρότι ακόμα δεν έχει αποσυρθεί.
Συνολικά μέχρι σήμερα, ο Τεόντοσιτς μετράει -μεταξύ άλλων- σε συλλογικό επίπεδο μια κατάκτηση Ευρωλίγκας (2016), ένα βραβείο EuroLeague MVP κανονικής περιόδου (2010), ένα βραβείο EuroCup MVP κανονικής περιόδου (2020), ενώ το 2016 αναδείχθηκε καλύτερος Ευρωπαίος παίκτης στην υφήλιο!
Σε εθνικό επίπεδο, μετράει τρία αργυρά μετάλλια με την εθνική ομάδα των ανδρών της Σερβίας, ένα σε Ολυμπιακούς Αγώνες (2016), ένα σε Παγκόσμιο Κύπελλο (2014) και ένα σε Ευρωπαϊκό (2009), με κορυφαία στιγμή πάντως το τρίποντο από το… σπίτι του κόντρα στην Ισπανία, στα νοκ-άουτ του Mundobasket της Τουρκίας το 2010.
Όσον αφορά την θητεία του στα μέρη μας, ο Τεόντοσιτς πρόλαβε σε τέσσερα χρόνια να λατρευτεί από τους φίλους του Ολυμπιακού, οδηγώντας τους Πειραιώτες στον τελικό της Ευρωλίγκας το 2010, αλλά και σε δύο κατακτήσεις Κυπέλλου (2010, 2011), προτού αποχωρήσει με προορισμό την Μόσχα.
Τέλος, ο Σέρβος φρόντισε να δοκιμάσει τις δυνάμεις του και στο ΝΒΑ, με την φανέλα των Λος Άντζελες Κλίπερς. Παρότι η πορεία του στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού δεν ήταν μακράς διάρκειας, ο ίδιος φρόντισε να αποδείξει την σπάνια διορατικότητα του.