Tου Γιάννη Γιανναράκη/ info@eurohoops.net
Γίνεται ποτέ ένα… παιδί ετών 21, με μόλις τρία χρόνια παρουσίας στα παρκέ της EuroLeague να έχει αφήσει ήδη επόχη; Αν το όνομα αυτού είναι Λούκα Ντόντσιτς, γίνεται. Ο υψηλόσωμος γκαρντ, ο “δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο” όπως έσπευσαν να τον ονομάσουν, είναι το τρίτο μέλος της ομάδας της δεκαετίας της EuroLeague, μετά τους Χάινς και Ναβάρο, παρότι τα… “ψωμιά” του σε σχέση με τους προαναφερθέντες ήταν πολύ λιγότερα.
Αυτό το γεγονός βέβαια, έχει μια εναλλακτική όψη. Για να καταφέρει ένας νεαρός αθλητής μέσα σε τρία μόλις χρόνια να θεωρηθεί ορόσημο για το μπάσκετ μιας ολόκληρης ηπείρου, τι πρέπει να περιέχει αυτή η τρίχρονη περιπλάνηση;
Ακολουθήστε το… οδοιπορικό του Eurohoops στα πρώιμα κατορθώματα του Λούκα Ντόντσιτς και θα ανακαλύψετε με ευκολία την απάντηση.
2015-16: Το βάπτισμα του πυρός και το σημάδι… ανδρείας!
Ο σοφός -ενίοτε- Ελληνικός λαός συνηθίζει να λεει πως η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Με αυτό κατά του, αλλά και τις πρώτες ενδείξεις που μας έδειξε ο Σλοβένος, τα όσα επακολούθησαν δεν θα έπρεπε να μας προξενίσουν καμιά εντύπωση. Βέβαια, όπως είναι λόγικο, το εγχώριο ντεμπούτο προηγήθηκε του ευρωπαϊκού.
Στις 30 Απριλίου 2015, κόντρα στην Μάλαγα του Κώστα Βασιλειάδη, ο Ντόντσιτς θα άκουγε για πρώτη φορά το ζεστό χειροκρότημα του “WiZink Center”, μπαίνοντας στο ματς 88 δευτερόλεπτα πριν το τέλος, στην θέση του Κέι Σι Ρίβερς. Λίγες στιγμές μετά, θα μας έστελνε την πρώτη προειδοποιητική βολή.
Ο “Luka Magic” έγραψε ιστορία, αγωνιζόμενος με την αντρική ομάδα της Ρεάλ σε ηλικία 16 ετών. Η “Βασίλισσα” κατάφερε να κατακτήσει την ίδια χρονιά την EuroLeague, όμως ο ανερχόμενος άσος δεν είχε συμπεριληφθεί στην λίστα του Πάμπλο Λάσο. Έτσι, αρκέστηκε σε πέντε αναγνωριστικές εμφανίσεις στην ACB. Ωστόσο, μετά το περάς του καλοκαιριού ήταν εμφανές πως το νέο “project” της Ισπανικής ομάδας δεν θα καθιερωθεί σε ρόλο… θεατή.
Την σεζόν 2015/16 ο Ντόντσιτς αγωνίστηκε σε 39 αγώνες της ACB και σε 12 της EuroLeague, αποτελώντας πλέον ενεργό μέλος του ροτέισον, μετά και την φυγή του Σέρχι Ροντρίγκεθ για το ΝΒΑ. Μπορεί η ευρωπαϊκή πορεία των πρωταθλητών να τελείωσε άδοξα στην οκτάδα, με “σκούπα” από την Φενέρ, ωστόσο σε ατομικό επίπεδο ο Ντόντσιτς είχε κατορθώσει να επιτυχεί το βασικότερο όλων. Να δείξει πως ανήκει στο υψηλότερο επίπεδο.
Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα του θράσους που τον διακατείχε ήρθε σε έναν αγώνα κόντρα στην ΤΣΣΚΑ. Εκεί, ένα σερί κακών απόφασεων οδήγησε τον Πάμπλο Λάσο σε ένα ξέσπασμα, ικανό να ξυπνήσει το… τέρας, που αμέσως μετά φρόντισε να δείξει το πρώτο ψήγμα ψυχικής ετοιμότητας.
2016-17: Η απογείωση, το… πάθημα και το μάθημα του “Δράκου”!
Οι βάσεις είχαν μπει, οι συνθήκες είχαν ωριμάσει και πλέον ήταν η ώρα για το επόμενο βήμα. Ποιο ήταν αυτό; Εκείνο του βασικού και -κυρίως- αναντικατάστατου σε συνθήκες πίεσης.
Τα 11.1 λεπτά ανά αγώνα έγιναν 19.9, οι 3.5 πόντοι 7.8, οι 2 ασίστ 4.2, τα 2.3 ριμπάουντ 4.5, το sweep στα Playoffs, μια θέση στο Final Four της Κωνσταντινούπολης. Στο μεσοδιάστημα, ο Σλοβένος πρόλαβε να αναδείχθει MVP της 13ης και της 17ης αγωνιστικής, ενώ ήταν και ο κορυφαίος της σειράς κόντρα στην Νταρουσάφακα (3-1). Μετά τα παράπανω κατορθώματα, το βραβείο του Rising Star της χρονιάς έμοιαζε με προτετελεσμένο γεγονός.
Παρόλα αυτά, η τούρτα δεν είχε… κερασάκι. Το ακριβώς αντίθετο μάλιστα. Στον κρίσιμο ημιτελικό της διοργάνωσης κόντρα στην οικοδέσποινα και εν τέλει πρωταθλήτρια Φενέρ, ο Ντόντσιτς πραγματοποίησε την χειρότερη εμφάνιση της βραχυχρόνιας καριέρας του, τελειώνοντας τον αγώνα άποντος (0/6 εντός πεδιάς), με -5 στο Ranking!
Το πάθημα ήταν σκληρό, στα όρια του αποτρόπαιου, όμως το μάθημα φαίνεται πως εμπεδώθηκε στο μέγιστο. Λίγους μήνες αργότερα, έχοντας τον ρόλο του δεύτερου “βιολιού”, πισω από τον… μέντορα του εντός παρκέ, Γκόραν Ντράγκιτς, ο Ντόντσιτς έφτασε με την Σλοβένια στην κατάκτηση του EuroBasket, αναγκάζοντας μέχρι κα τον τελευταίο δύσπιστο να παραδεχτεί πως ο ίδιος ήρθε για να μείνει και μάλιστα έκτος… Ευρωπαϊκών συνόρων.