Tου Γιάννη Γιανναράκη/ info@eurohoops.net
Γίνεται ποτέ ένα… παιδί ετών 21, με μόλις τρία χρόνια παρουσίας στα παρκέ της EuroLeague να έχει αφήσει ήδη επόχη; Αν το όνομα αυτού είναι Λούκα Ντόντσιτς, γίνεται. Ο υψηλόσωμος γκαρντ, ο “δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο” όπως έσπευσαν να τον ονομάσουν, είναι το τρίτο μέλος της ομάδας της δεκαετίας της EuroLeague, μετά τους Χάινς και Ναβάρο, παρότι τα… “ψωμιά” του σε σχέση με τους προαναφερθέντες ήταν πολύ λιγότερα.
Αυτό το γεγονός βέβαια, έχει μια εναλλακτική όψη. Για να καταφέρει ένας νεαρός αθλητής μέσα σε τρία μόλις χρόνια να θεωρηθεί ορόσημο για το μπάσκετ μιας ολόκληρης ηπείρου, τι πρέπει να περιέχει αυτή η τρίχρονη περιπλάνηση;
Ακολουθήστε το… οδοιπορικό του Eurohoops στα πρώιμα κατορθώματα του Λούκα Ντόντσιτς και θα ανακαλύψετε με ευκολία την απάντηση.
2015-16: Το βάπτισμα του πυρός και το σημάδι… ανδρείας!
Ο σοφός -ενίοτε- Ελληνικός λαός συνηθίζει να λεει πως η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Με αυτό κατά του, αλλά και τις πρώτες ενδείξεις που μας έδειξε ο Σλοβένος, τα όσα επακολούθησαν δεν θα έπρεπε να μας προξενίσουν καμιά εντύπωση. Βέβαια, όπως είναι λόγικο, το εγχώριο ντεμπούτο προηγήθηκε του ευρωπαϊκού.
Στις 30 Απριλίου 2015, κόντρα στην Μάλαγα του Κώστα Βασιλειάδη, ο Ντόντσιτς θα άκουγε για πρώτη φορά το ζεστό χειροκρότημα του “WiZink Center”, μπαίνοντας στο ματς 88 δευτερόλεπτα πριν το τέλος, στην θέση του Κέι Σι Ρίβερς. Λίγες στιγμές μετά, θα μας έστελνε την πρώτη προειδοποιητική βολή.
Ο “Luka Magic” έγραψε ιστορία, αγωνιζόμενος με την αντρική ομάδα της Ρεάλ σε ηλικία 16 ετών. Η “Βασίλισσα” κατάφερε να κατακτήσει την ίδια χρονιά την EuroLeague, όμως ο ανερχόμενος άσος δεν είχε συμπεριληφθεί στην λίστα του Πάμπλο Λάσο. Έτσι, αρκέστηκε σε πέντε αναγνωριστικές εμφανίσεις στην ACB. Ωστόσο, μετά το περάς του καλοκαιριού ήταν εμφανές πως το νέο “project” της Ισπανικής ομάδας δεν θα καθιερωθεί σε ρόλο… θεατή.
Την σεζόν 2015/16 ο Ντόντσιτς αγωνίστηκε σε 39 αγώνες της ACB και σε 12 της EuroLeague, αποτελώντας πλέον ενεργό μέλος του ροτέισον, μετά και την φυγή του Σέρχι Ροντρίγκεθ για το ΝΒΑ. Μπορεί η ευρωπαϊκή πορεία των πρωταθλητών να τελείωσε άδοξα στην οκτάδα, με “σκούπα” από την Φενέρ, ωστόσο σε ατομικό επίπεδο ο Ντόντσιτς είχε κατορθώσει να επιτυχεί το βασικότερο όλων. Να δείξει πως ανήκει στο υψηλότερο επίπεδο.
Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα του θράσους που τον διακατείχε ήρθε σε έναν αγώνα κόντρα στην ΤΣΣΚΑ. Εκεί, ένα σερί κακών απόφασεων οδήγησε τον Πάμπλο Λάσο σε ένα ξέσπασμα, ικανό να ξυπνήσει το… τέρας, που αμέσως μετά φρόντισε να δείξει το πρώτο ψήγμα ψυχικής ετοιμότητας.
2016-17: Η απογείωση, το… πάθημα και το μάθημα του “Δράκου”!
Οι βάσεις είχαν μπει, οι συνθήκες είχαν ωριμάσει και πλέον ήταν η ώρα για το επόμενο βήμα. Ποιο ήταν αυτό; Εκείνο του βασικού και -κυρίως- αναντικατάστατου σε συνθήκες πίεσης.
Τα 11.1 λεπτά ανά αγώνα έγιναν 19.9, οι 3.5 πόντοι 7.8, οι 2 ασίστ 4.2, τα 2.3 ριμπάουντ 4.5, το sweep στα Playoffs, μια θέση στο Final Four της Κωνσταντινούπολης. Στο μεσοδιάστημα, ο Σλοβένος πρόλαβε να αναδείχθει MVP της 13ης και της 17ης αγωνιστικής, ενώ ήταν και ο κορυφαίος της σειράς κόντρα στην Νταρουσάφακα (3-1). Μετά τα παράπανω κατορθώματα, το βραβείο του Rising Star της χρονιάς έμοιαζε με προτετελεσμένο γεγονός.
Παρόλα αυτά, η τούρτα δεν είχε… κερασάκι. Το ακριβώς αντίθετο μάλιστα. Στον κρίσιμο ημιτελικό της διοργάνωσης κόντρα στην οικοδέσποινα και εν τέλει πρωταθλήτρια Φενέρ, ο Ντόντσιτς πραγματοποίησε την χειρότερη εμφάνιση της βραχυχρόνιας καριέρας του, τελειώνοντας τον αγώνα άποντος (0/6 εντός πεδιάς), με -5 στο Ranking!
Το πάθημα ήταν σκληρό, στα όρια του αποτρόπαιου, όμως το μάθημα φαίνεται πως εμπεδώθηκε στο μέγιστο. Λίγους μήνες αργότερα, έχοντας τον ρόλο του δεύτερου “βιολιού”, πισω από τον… μέντορα του εντός παρκέ, Γκόραν Ντράγκιτς, ο Ντόντσιτς έφτασε με την Σλοβένια στην κατάκτηση του EuroBasket, αναγκάζοντας μέχρι κα τον τελευταίο δύσπιστο να παραδεχτεί πως ο ίδιος ήρθε για να μείνει και μάλιστα έκτος… Ευρωπαϊκών συνόρων.
2017-18: Μια εννιάμηνη ραψωδία 19 καρατίων
Οι εμφανίσεις του 18χρόνου τότε σταρ στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα είχαν αναγκάσει κοινό και κριτικούς να καταλήξουν στο συμπέρασμα πως η σεζόν 2017/18 θα ήταν και η τελευταία του στην Μαδρίτη, καθώς οι ομάδες του ΝΒΑ ήδη… στοιχίζονταν για να εκφράσουν το ενδιαφέρον τους. Κάτω από αυτό το πρίσμα, όλοι περίμεναν να δουν την απόδοση του Ντόντσιτς, ο οποίος πλέον είχε χαρακτηριστεί με κάθε επισημότητα ως το “next-big-thing” της Ευρωπαϊκής δεξαμενής, αλλά πλέον θα έπρεπε να καλύψει και το κενό του τραυματία Σέρχιο Γιούλ.
Το τι ακολούθησε, απλά επιβεβαίωσε τα λεγόμενα των θαυμαστών του. Ο Σλοβένος βρισκόταν καθ’ όλη την διάρκεια της χρονιάς στο δικό του… ημισφαίριο, ολοκληρώνοντας την Regular Season με 16.1 πόντους και 4.4 ασίστ ανά αγώνα. Στα Playoffs, παρότι η Ρεάλ βρέθηκε να χάνει με 1-0 από τον Παναθηναϊκό με μειονέκτημα έδρας, ο mega star της “Βασίλισσας” φρόντισε έτσι ώστε το σύνολο του Λάσο να δηλώσει παρών σε άλλο ένα ραντεβού με την ιστορία.
Κάπως έτσι, ο νεαρός κατάφερε να υπερασπιστεί για δεύτερη σερί χρονιά τον τίτλο του “Rising Star”, με μοναδική λεπτομέρεια το γεγονός πως το 2018 δεν ήταν απλά ο καλύτερος… “βενιαμήν”, αλλά ο καλύτερος όλων.
Ο Ντόντσιτς ανακυρήχθηκε επάξια MVP της Regular Season, αφού πρώτα είχε αναδειχθεί πολυτιμότερος παίκτης τεσσάρων διαφορετικών αγωνιστικών (3η, 4η, 15η και 29η). Μάλιστα, η καλύτερη επιθετική βραδιά της σεζόν ήρθε στα… μέρη μας, καθώς ο ίδιος σκόραρε 33 πόντους κόντρα στο είδωλο του, Βασίλη Σπανούλη, στην ήττα της Ρεάλ από τον Ολυμπιακό στο Φάληρο.
Με δύο ακόμα τίτλους στην συλλογή του, είχε έρθει η ώρα για τα… σπουδαία! Στο Final Four του Βελιγραδίου, η Ρεάλ αναζητούσε την 10η κούπα της ιστορίας της και ο Ντόντσιτς την εξίλεωση για τα πεπραγμένα της περσινής χρονιάς. Το εμπόδιο της ΤΣΣΚΑ δεν κατάφερε να αποτρέψει την προέλαση της Ρεάλ (92-83) και ο τελικός έγινε πλέον υπόθεση… ανοικτών λογαριασμών!
Η πρωταθλήτρια Ευρώπης και “δαίμονας” του Ντόντσιτς, Φενέρμπαχτσε, ευελπιστούσε να ορθώσει ξανά ανάστημα μπροστά στο μεγάλο ταλέντο της Γηραιάς Ηπείρου. Ωστόσο, η μοίρα αυτή την φορά επέλεξε να πάει στην άλλη πλευρά του νομίσματος. Ο Ντόντσιτς σκόραρε 15 πόντους (έξι εκ των οποίων στην τελευταία περίοδο), είδε την ομάδα του να θριαμβεύει (85-80) και παρότι MVP του τελικού αναδείχθηκε ο Φαμπιέν Κοζέρ, ο τίτλος του πολυτιμότερου του Final Four δεν μπορούσε να μην πάει σε Σλοβενικά χέρια.
Ο Ντόντσιτς έγινε ο νεαρότερος MVP στην ιστορία του θεσμού, αλλά και ο πρώτος που καταφέρνει μέσα σε μια χρονιά να κατακτήσει τα… πάντα (MVP της Regular Season, MVP του Final Four, Καλύτερος Rising Star)!
Παράλληλα, το 17.5 στο σύστημα αξιολόγησης τον έχρισε τέταρτο στην σχετική λίστα, πίσω από τους Άντονι Πάρκερ, Ντέγιαν Μποντιρόγκα και Νάντο Ντε Κολό. Ωστόσο, κανείς από τους τρεις προηγούμενες δεν τα κατάφερε πριν τα 28 του. Ο “Luka Magic” σημείωσε αυτό το νούμερα στα 18 του!
Με αυτόν τον αδιαμφισβήτητα ξεχωριστό τρόπο έλαβε τέλος η εφόρμηση αυτού του… θεόσταλτου ταλέντου στα παρκέ της EuroLeague. Μετά την κατάκτηση και της ACB, ο θαυματουργός γκαρντ πραγματοποίησε το υπερατλαντικό ταξίδι και η ιστορία από εκεί και πέρα είναι λίγο έως πολύ γνωστή. Ένα trade που όπως φαίνεται θα μνημονεύεται αιώνια τον έστειλε στο Ντάλας και εκεί ο ίδιος φρόντισε να αποδείξει πως ακόμα και η… Ευρωπαϊκή παράδοση χρίζει άξιων συνεχιστών. Την χρονιά που μας πέρασε κατέκτησε το βραβείο του καλύτερου Rookie, ενώ φέτος, παρά τα προβλήματα στον αστράγαλο, αγωνίζεται σε επίπεδο MVP, ενώ μόλις πριν λίγο καιρό έκλεισε τα 21 του χρόνια!
Ουδείς γνωρίζει αν το μέλλον επιφυλλάσει τα ίδια και ακόμα καλύτερα στον Λούκα Ντόντσιτς. Το μόνο σίγουρο πως παρότι δεν μπορεί να χαρακτηριστεί… “τέρας της φύσης” (όπως ο Γιάννης Αντετοκούνμπο), ο “Halleluka” έχει όλα τα εφόδια για να κατακτήσει το άτυπο βραβείο του αρτιότερου προϊόντος που έχει παράξει ποτέ το Ευρωπαϊκό μπάσκετ. Πάντως, μπορεί στις Η.Π.Α. να “χτίζει” ακόμα τον μύθο του, ωστόσο όσον αφορά την EuroLeague, το όνομα του είναι ήδη γραμμένο με χρυσά γράμματα στο βιβλίο της ιστορίας.