Tης Eurohoops team/ info@eurohoops.net
Κι ενώ η σεζόν στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου μοιάζει να “σώζεται”, αν και ακόμα δεν ξέρουμε τον ακριβή τρόπο που θα συμβεί αυτό, η ανυπομονησία για το ριστάρτ, μετά από σχεδόν 11 εβδομάδες απραξίας, εξαιτίας της διακοπής στην αγωνιστική δράση λόγω του Κορωνοϊού, αρχίζει να… φουντώνει κι άπαντες αναμένουν τις εξελίξεις από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, προσδοκώντας να ζήσουν – και πάλι – τρομερές μπασκετικές στιγμές, ανάλογες του παρελθόντος.
Μιλγουόκι Μπακς και Λος Άντζελες Λέικερς είναι οι πρώτες ομάδες της βαθμολογίας σε Ανατολή και Δύση αντίστοιχα, ενώ δεν είναι λίγες αυτές που είναι έτοιμες να κάνουν τη ζημιά! Μέχρι λοιπόν να δούμε τί θα γίνει με τους Τελικούς και το φινάλε της σεζόν, πάμε να θυμηθούμε μερικές ατομικές ραψωδίες που έχουν μείνει στην ιστορία και για πάντα χαραγμένες στην μνήμη μας, και δικαίως θεωρούνται ως ”Οι Τελικοί των Τελικών”!
Αξίζει να σημειώσουμε πως θα μπορούσαν να υπάρχουν πάρα πολλές περιπτώσεις, όμως προτιμήσαμε να… περιορίσουμε τις επιλογές, ξεκινώντας χρονολογικά μετά το 1990. Επίσης, δεν μπήκε κάποιος παίκτης δύο φορές, για ευνόητους λόγους, αν και κάλλιστα θα μπορούσε να υπάρχει επανάληψη!
Μάικλ Τζόρνταν – 1992/93 (Μπουλς)
Γι’ αυτόν ακριβώς τον κύριο αναφέραμε ότι δεν θα βάλουμε πάνω από μία περιπτώσεις στη λίστα μας! Ο Μάικλ Τζόρνταν είναι ο απόλυτος άρχοντας των Τελικών, καθώς έχει κερδίσει και τους έξι στους οποίους έχει βρεθεί, κατακτώντας και όλα τα MVP!
Είναι με λίγα λόγια ο άνθρωπος, που έρχεται κατευθείαν στο μυαλό μας, όταν μιλάμε για Τελικούς και για πρωταθλήματα. Αν έπρεπε να επιλέξουμε μία από τις έξι παραστάσεις του αυτή είναι του 1993 κόντρα στους Φοίνιξ Σανς. Αν και το 1991 ήταν στατιστικά ανώτερος σε όλες σχεδόν τις κατηγορίες, το 1993 στο τρίτο των Σικάγο Μπουλς, ξεπέρασε τους 40 πόντους κατά μέσο όρο!
Αντίπαλοι οι Σανς του MVP Τσαρλς Μπάρκλεϊ, με τους back to back πρωταθλητές να φτάνουν στο three-peat, μετά το 4-2! Ο Τζόρνταν ήταν ο κορυφαίος -και με τη βούλα-, μετρώντας 41 πόντους (101/199 σουτ, 34/49 βολές), 8,5 ριμπάουντ, 6,3 ασίστ και 1,7 κλεψίματα σε 45,7′!
Στο Game 1 είχε 33 πόντους, στο δεύτερο 42, στο τρίτο 44, στον τέταρτο τελικό 55 και στον πέμπτο 41 και στον τελευταίο 33!
Χρειάζεται να πούμε κάτι άλλο;
Χακίμ Ολάζουν – 1994/95 (Ρόκετς)
Και εδώ, θα μπορούσαμε κάλλιστα να προσθέσουμε και τη σεζόν 1993-94. Οι Χιούχτον Ρόκετς ήταν η ομάδα που το 1994 και το 1995 εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την αποχώρηση του Μάικλ Τζόρνταν και έφτασε στους back to back τίτλους.
Φυσικά, ο Χακίμ Ολάζουον ήταν το μεγάλο αστέρι του Χιούστον και δις MVP Τελικών. Το 1995, κόντρα στους Ορλάντο Μάτζικ οδήγησε την ομάδα στη κορυφή -για την ακρίβεια τη διατήρησε εκεί- κάνοντας πράγματα και θαύματα! 32,8 πόντοι (56/116 σουτ, 18/26 βολές), 11,5 ριμπάουντ, 5,5 ασίστ, 2 κλεψίματα και 2 μπλοκς για το 4-0 και τον τίτλο! Όλα αυτά με προσωπικό αντίπαλο τον Σακίλ Ο’Νιλ!
Αν και οι Τελικοί του 1994, όταν και κατέκτησε και το MVP της κανονικής διάρκειας, με τους Νικς ήταν απολαυστικοί (4-3), την επόμενη χρονιά ο κορυφαίος ίσως σέντερ όλων των εποχών έδειξε ότι για κάποιους το να μείνεις στη κορυφή δεν είναι τόσο δύσκολο! Ειδικά απέναντι στον άλλον ίσως ”κορυφαίο σέντερ όλων των εποχών”!
Σακίλ Ο’Νιλ – 1999/20 (Λέικερς)
Μπαίνουμε στη νέα χιλιετία με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Τη σεζόν 1999-00, οι Λος Άντζελες Λέικερς ξεκινούσαν ένα τρομερό σερί 3 πρωταθλημάτων, με το δίδυμο Κόμπι Μπράιαντ-Σακίλ Ο’Νιλ να είναι ασυναγώνιστο.
Παρά το μεγαλείο του πρώτου, ο ”Big Shaq” έμελλε να κλέψει τη παράσταση ΚΑΙ στις τρεις σειρές Τελικών, με το 2000 να είναι ίσως η πιο επιβλητική εξ αυτών. Κόντρα στους Ιντιάνα Πέισερς, ο Σακίλ έκανε ό,τι ήθελε, μετρώντας μετά το τελικό 4-2, 38 πόντους (96/157 σουτ, 36/93 βολές), 16,7 ριμπάουντ, 2,7 ,μπλοκς και 2,3 ασίστ, ενώ ποτέ δεν σημείωσε λιγότερους από 33 πόντους (Game 3) και δεν κατέβασε λιγότερα από 11 ριμπάουντ (Game 5)! Αποκορύφωμα οι 43 πόντοι & τα 19 ριμπάουντ στη πρεμιέρα της σειράς!
Ντουέιν Ουέιντ – 2005/06 (Χιτ)
Ο Ντουέιν Ουέιντ χρειάστηκε μόλις 3 σεζόν, για να φτάσει στη κορυφή του ΝΒΑ. Ο παλαίμαχος, πλέον, αστέρας τη σεζόν 2005-06, στο πλάι των Σακίλ Ο’Νιλ, Τζέισον Ουίλιαμς, Αντουάν Ουόκερ, Γκάρι Πέιτον και Ουντόνις Χάσλεμ έκανε τα πάντα στους Τελικούς κόντρα στους Μάβερικς του Ντιρκ Νοβίτσκι και με 4-2, πανηγύρισε τον πρώτο από τους τρεις συνολικά τίτλους του!
Οι Μαϊάμι Χιτ, μάλιστα, έπρεπε να επιστρέψουν από το 0-2, με τον Ουέιντ να μοιάζει ασταμάτητος. Κατέγραψε 42, 36, 43 και 36 πόντους από το Game 3 μέχρι το Game 6 αντίστοιχα, ολοκλήρωσε την ανατροπή και μαζί με το δαχτυλίδι κατέκτησε και το βραβείο του MVP! 34,7 πόντοι με 46,8% ευστοχία, 7,8 ριμπάουντ, 3,8 ασίστ και 2,7 κλεψίματα, για μία από τις πιο dominant εμφανίσεις σε Τελικούς!
Κόμπι Μπράιαντ – 2008/09 (Λέικερς)
Δεν υπάρχουν πολλά να πούμε για τον Κόμπι Μπράιαντ, αυτό το σπάνιο μπασκετικό φαινόμενο, που δυστυχώς δεν είναι πλέον κοντά μας. Ο ”Black Mamba” έγραψε τη δική του ιστορία σε Τελικούς, καθώς βγήκε νικητής στις πέντε από τις επτά σειρές στις οποίες αγωνίστηκε (2004, 2008) και τη διετία 2009-2010 έφτασε τα πέντε πρωταθλήματα. Αλλά το εξίσου σημαντικό ήταν ότι πλέον ήταν και MVP Τελικών. Και μάλιστα δις!
Θα επιλέξουμε τη σειρά του 2009 κόντρα στους Ορλάντο Μάτζικ, γιατί πολύ απλά ο ίδιος είχε δηλώσει παλαιότερα πως αυτή η σειρά Τελικών ήταν η κορυφαία του. Με 32,4 πόντους (43,1% ευστοχία), 5,6 ριμπάουντ, 7,4 ασίστ και 1,4 κλεψίματα, ο Κόμπι έφτασε στη κορυφή – ομαδική και ατομική – αφήνοντας τους Μάτζικ στο 4-1 και τη πικρή γεύση της ήττας.
Αξεπέραστος!