Tου Βαγγέλη Παπαδημητρίου/ info@eurohoops.net
Η Εθνική Αμερικής είναι η κατά τεκμήριο κορυφαία και πιο επιτυχημένη ομάδα στην ιστορία. Η φανέλα της έχει ντύσει το πιο ”τρομακτικό” σύνολο που ενώθηκε ποτέ.
Φυσικά, αναφερόμαστε στην αυθεντική ”Team USA” του 1992 στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης.
Αυτή, ουσιαστικά, ήταν και η αρχή για τους ΝΒΑers, οι οποίοι έκτοτε μπορούν να φορούν το εθνόσημο σε διεθνείς αγώνες. Και σχεδόν πάντα, σαρώνουν κάθε αντίπαλο.
Ενδεικτικά, τα τελευταία 30 χρόνια, η ομάδα μετρά επτά Ολυμπιακά χρυσά και τρία σε Παγκόσμιο Κύπελλο!
Όπως αναφέρουν οι αριθμοί, οι Αμερικανοί δεν έχουν μάθει να χάνουν. Όμως, το διάστημα 2002-2006 θα είναι το πιο εφιαλτικό για εκείνους.
Γιατί τότε μέσα σε πέντε χρόνια, έχασαν και τις τρεις μεγάλες διοργανώσεις!
Έκτη θέση στο Παγκόσμιο της Ιντιανάπολις το 2002, χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς της Αθήνας, όπως και στο Παγκόσμιο της Ιαπωνίας το 2006!
Με αφορμή την συμπλήρωση 18 χρόνων (27/8/04) από την τεράστια νίκη της Αργεντινής στην Αθήνα, το Eurohoops θυμάται τις τρεις αποτυχίες των ΗΠΑ, που σημάδεψαν μία γενιά παικτών!
Μία καταστροφική χρονιά και έναν μοναδικός θρίαμβος
Δεν θα ξεκινήσουμε χρονολογικά, αλλά από την αφορμή του κειμένου. Οι Ολυμπιακού Αγώνες επέστρεψαν στον τόπο ”γέννησής” τους και οι Αργεντίνοι έδειξαν σε όλο το πλανήτη γιατί είναι μία πανίσχυρη μπασκετικά χώρα.
Οι δύο ομάδες είχαν βρεθεί το 2002 στη δεύτερη φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου και η Αργεντινή είχε στείλει στην δεύτερη θέση τους Αμερικανούς με το 87-80.
Αυτή η ήττα ήταν αρκετή για να αντιμετωπίσουν τους Γιουγκοσλάβους και τα υπόλοιπα είναι ιστορία, που θα… αναλύσουμε παρακάτω!
Αφού η Αργεντινή είχε αποκλείσει με 69-64 την Ελλάδα από τα ημιτελικά, μπήκε στον κρίσιμο αγώνα κόντρα στις ΗΠΑ με το ρόλο του αουτσάιντερ.
Όλα αυτά στη θεωρία, γιατί οι Μανού Τζινόμπιλι, Λουίς Σκόλα, Κάρλος Ντελφίνο, Αντρές Νοτσιόνι και Φαμπρίτσιο Ομπέρτο -η λεγόμενη ”χρυσή” γενιά της χώρας- έμελλε να το κάνει πράξη μία ημέρα αργότερα (28/8/04) κόντρα στην Ιταλία με 84-69!
Για να φτάσει στον τελικό, έκανε το απίστευτο. Νίκησε με 89-81 τους κορυφαίους ΝΒΑers, σε ένα ματς που θα μείνει αξιομνημόνευτο για πολλά χρόνια, όντας ένα από τα σημαντικότερα στην ιστορία των Αγώνων.
Τιμ Ντάνκαν, ΛεΜπρον Τζέιμς, Ντουέιν Ουέιντ, Άλεν Άιβερσον, Λαμάρ Όντομ, Αμάρε Στουντεμάιρ, Λαμάρ Όντομ, Σον Μάριον και Κάρλος Μπούζερ υποκλήθηκαν στους ”τρελούς” Λατίνους και έφυγαν με σκυμμένο το κεφάλι.
Το χάλκινο μετάλλιο που ήρθε μετά το 104-96 επί των Λιθουανών δεν ήταν παρηγοριά, μιας και οι τρεις συνολικά ήττες στο τουρνουά ήταν εξίσου μεγάλο σοκ. Γιατί; Πολύ απλά μετά το 1992, η Team USA δεν είχε ΟΥΤΕ ΜΙΑ σε 24 αγώνες!
Για την ιστορία, ο Τζινόμπιλι ήταν ΑΠΙΘΑΝΟΣ με 29 πόντους, με τον Νοτσιόνι να προσθέτει 13 και τον Σκόλα 10. Ο Στέφον Μάρμπερι ήταν πρώτος σκόρερ των ηττημένων με 18 πόντους, με τον Όντομ να μετράει 14 με 8 ριμπάουντ.
Το σερί… ξεκίνησε δυο χρόνια νωρίτερα
Οι τρεις ήττες στην Αθήνα δεν ήταν η αρχή, αλλά η συνέχεια για την Αμερική. Τόσες μέτρησε εννέα αγώνες στην Ιντιανάπολις και το Παγκόσμιο Κύπελλο που φιλοξένησε το 2002.
Το αποτέλεσμα; Καταστροφικό!
Η Αμερική μετρούσε 5 σερί μετάλλια στην διοργάνωση από το 1982 και το τέλος ήρθε εντός των τειχών.
Όπως αναφέραμε, η ήττα από την Αργεντινή με 87-80 έφερε τους οικοδεσπότες στην δεύτερη θέση του ομίλου στην δεύτερη φάση.
Και αυτό τους έφερε κατευθείαν στους Γιουγκοσλάβους, που με 4-2 έμεινε τρίτοι στον άλλο όμιλο.
Ντέγιαν Μποντιρόγκα, Βλάντε Ντίβατς, Πέτζα Στογιάκοβιτς και Ντέγιαν Τομάσεβιτς εναντίον των Πολ Πιρς, Μπάρον Ντέιβις, Ρέτζι Μίλερ και Μπεν Ουάλας με το 81-78 να δίνει την πρόκριση στους πρώτους και την πίκρα στους δεύτερους.
Ο Στογιάκοβιτς με 20 πόντους έμοιαζε ασταμάτητος, με τον Ντίβατς να προσθέτει 16. Πολ Πιρς και Άντρε Μίλερ είχαν από 19, αλλά δεν γλίτωσαν το κάζο στο φινάλε.
Η συνέχεια ήταν ακόμα χειρότερη, μιας και η ομάδα δεν μπόρεσε καν να κερδίσει τον αγώνα για την πέμπτη θέση, με την Ισπανία (81-75) να τερματίζει σε αυτή.
Όσο για τη Γιουσκοσλαβία, παρέμεινε στην κορυφή (84-77 την Αργεντινή στην παράταση), κάνοντας το back to back μετά το 1998!
Ο επίλογος είχε χρώμα ελληνικό!
”Ρίξαμε 100άρα στους Αμερικανούς”, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ο τίτλος.
Η μεγαλύτερη επιτυχία στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ δεν ήταν ένας τίτλος, αλλά ένα 40λεπτο. Ένας αγώνας 40 λεπτών βγαλμένος από τα πιο τρελά όνειρα. Που όμως καμιά φορά, γίνονται και πραγματικότητα!
Για την ακρίβεια, το ασημένιο μετάλλιο της Εθνικής στο Παγκόσμιο του 2006 θα είναι για πάντα χρυσό στις καρδιές μας. Θα είναι ο πιο σημαντικός τίτλος, καθώς είναι μία επιτυχία που ήρθε μετά το 101-95 επί της Team USA!
Μίας ομάδας με αστέρια όπως οι ΛεΜπρον Τζέιμς, Καρμέλο Άντονι, Ντουέιν Ουέιντ, Κρις Πολ, Κρις Μπος, Ντουάιτ Χάουαρντ και Μάικ Ζιζέφσκι (προπονητής), η οποία έγινε ”σάκος του μποξ” για τους Βασίλη Σπανούλη, Δημήτρη Διαμαντίδη, Θοδωρή Παπαλουκά, Μιχάλη Κακιούζη, Αντώνη Φώτση, Δήμο Ντικούδη, Νίκο Χατζηβρέττα, Λάζαρο Παπαδόπουλο, Σοφοκλή Σχορτσιανίτη και Κώστα Τσαρτσαρή!
Οι παίκτες του Παναγιώτη Γιαννάκη έγιναν για λίγο… ΝΒΑers και έδειξαν στους ”λαμπερούς” αστέρες της Αμερικής πως το ευρωπαϊκό μπάσκετ έχει αλλάξει και είναι υπολογίσιμο!
Ο Σπανούλης με 22 πόντους ήταν ο πρώτος σκόρερ του θριάμβου, με τον αρχηγό Κακιούζη να προσθέτει 15, την ώρα που ο Διαμαντίδης είχε 12 και ο Παπαλουκάς 8 με 12 ασίστ.
Οι 27 και 19 πόντοι των Καρμέλο και Ουέιντ αντίστοιχα δεν βοήθησαν σε κάτι.