1994: To πρώτο (και αόρατο) χρυσό των Νέων

2015-08-11T09:36:38+00:00 2015-08-11T09:38:18+00:00.

Aris Barkas

11/Aug/15 09:36

Eurohoops.net

21 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από το πρώτο χρυσό μετάλλιο της Εθνικής Νέων. Ένα τρόπαιο, το οποίο, ωστόσο, παραμένει “αόρατο”, καθώς η διοργάνωση είχε θεωρηθεί ως “πειραματική” από τη FIBA. Το Eurohoops.net θυμάται και συνομιλεί με τους πρωταγωνιστές…

Του Νίκου Βαγγέλη/ info@eurohoops.net

Εικοσιένα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από το πρώτο χρυσό μετάλλιο της Εθνικής Νέων. Ένα τρόπαιο, το οποίο, ωστόσο, παραμένει “αόρατο”, καθώς η διοργάνωση είχε θεωρηθεί ως “πειραματική” από τη FIBA. Το Eurohoops.net θυμάται και συνομιλεί με τους πρωταγωνιστές…

Η Ελλάδα είναι μια χώρα εξαιρετικά χορτασμένη από το μπάσκετ και δεν είναι τυχαίο πως η Εθνική μας ομάδα καλείται “επίσημη αγαπημένη”. Τα τρόπαια είναι αμέτρητα και στις μικρές ηλικίες. Ας θυμηθούμε το πρώτο που είχε κατακτήσει η Εθνική Νέων, γυρίζοντας το χρόνο πίσω στο μακρινό 1994. Έναν χρόνο πριν από τον ανεπανάληπτο θρίαμβο των “χρυσών” εφήβων στο παγκόσμιο πρωτάθλημα.

Σε μία προσπάθεια της FIBA -με αρωγό την ΕΟΚ- ώστε να υπάρξει συνέχεια από τα παιδικά τμήματα στην αντρική ομάδα, σχεδιάστηκε τον Ιούνιο του 1994 το πρώτο πρωτάθλημα Νέων Ανδρών και έλαβε χώρα στην πόλη της Χαλκίδας.

Μέχρι και το 1998 δεν υπήρχε ο διαχωρισμός όλων των ηλικιών, παρά μόνο των Παίδων και των Ελπίδων. Μπορεί κατά την FIBA να μην υπάρχει κάποια επίσημη αναφορά, καθώς είχε θεωρηθεί “πειραματική” διοργάνωση, παρόλα αυτά δεν παύει να αποτελεί μια τεράστια επιτυχία, σε μια διοργάνωση με τεράστιο ανταγωνισμό και ομηρικές μάχες ανάμεσα στα κορυφαία ταλέντα του τότε ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Η Ελλάδα έφτασε τελικά στην κορυφή, “βουλιάζοντας” στην κυριολεξία την πόλη της Εύβοιας με τα πανηγύρια και τα συναισθήματα υπερηφάνειας για τη “γαλανόλευκη”. Ο αγώνας που έκρινε τα πάντα ήταν και ο τελευταίος χρονικά, με αντίπαλο την Κροατία: 78-67 με 29 πόντους του Παναγιώτη Λιαδέλη, 14 του Γιάννη Γιαννούλη, 12 του Βασίλη Κικίλια, με όλους να τα δίνουν όλα σε άμυνα και επίθεση, υπογράφοντας τον θρίαμβο. Τεχνικό δίδυμο σε εκείνη την ομάδα ήταν οι Λάκης Τσάβας και Αίας Λαρεντζάκης, οι οποίοι ήταν μέλη της θρυλικής ΑΕΚ του Γιώργου Αμερικάνου…

Η Εθνική μας έκανε το “πέντε στα πέντε” και πανηγύρισε την πρωτιά. Αναλυτικά τα αποτελέσματά της:
15/6/94 Ελλάδα Βουλγαρία 102-70
16/6/94 Γερμανία -Ελλάδα 58-80
17/6/94 Ελλάδα- Γαλλία 78-71
18/6/94 Ιταλία -Ελλάδα 59-80
19/6/94 Ελλάδα -Κροατία 78-67

ΡΟΣΤΕΡ
Γιώργος Φλώρος
Βασίλης Κικίλιας
Σωτήρης Νικολαΐδης
Παναγιώτης Λιαδέλης
Γιώργος Γιαννουζάκος
Γιάννης Γιαννούλης
Παναγιώτης Παναγιωταράκος
Βασίλης Σούλης
Νίκος Κοσμάς
Ηλίας Τσόπης
Ιγκόρ Μωραΐτης
Δημήτρης Πατρίκης

ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ
Λάκης Τσάβας-Αίας Λαρεντζάκης

unnamed (2)
Το Eurohoops.net επικοινώνησε με τρία μέλη εκείνης της μεγάλης ομάδας, που ξυπνούν τις μνήμες τους και δηλώνουν…

ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΛΩΡΟΣ
“Οι σκέψεις μου είναι μοναδικές. Ήταν ένα δύσκολο τουρνουά, με πολύ υψηλό επίπεδο και παίκτες απ’ όλες τις εθνικές ομάδες που έκαναν σπουδαίες καριέρες στη συνέχεια σε διασυλλογικό επίπεδο. Αυτό που θυμάμαι έντονα, είναι ότι το θέλαμε πάρα πολύ όλοι και καταφέραμε να το σηκώσουμε στη Χαλκίδα”.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΟΥΛΗΣ
“Eίχαμε έναν και μοναδικό στόχο. Θέλαμε το Χρυσό και ακολουθήσαμε πιστά από την πρώτη μέρα τον άγραφο κανόνα της ομοσπονδίας για επιτυχία. Μεθοδικότητα, στρατηγική, υπομονή και επιμονή. Ήταν ίσως από τα πιο “δεμένα” ρόστερ που έχω υπάρξει. Ήμασταν οικογένεια με τα γέλια, τις πλάκες, τα όνειρα και την δίψα για την νίκη.
Θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά τον αγώνα με τον ίσως δυσκολότερο αντίπαλό μας, την Κροατία με έναν Σλάβεν Ρίματς (σ.σ. μετέπειτα παίκτης της ΑΕΚ), να έχει κάνει τα πάντα σε όλη την διοργάνωση, αλλά να μην καταφέρνει να κερδίσει την δική μας ομάδα που ενώ ατομικά βρισκόμασταν δύο και τρία σκαλιά κάτω απο αυτόν, στο σύνολό μας ήμασταν απροσπέλαστοι..”

ΝΙΚΟΣ ΚΟΣΜΑΣ
“Πολλές οι μεγάλες στιγμές που έζησα, ίσως αυτή όμως που τελικά μου έμεινε περισσότερο ήταν η χαρά και το πάθος του κόσμου που γέμιζε το γήπεδο σε κάθε παιχνίδι. Θυμάμαι την σαφή ανωτερότητα της ομάδας μας που για πάνω από 3 μήνες (2 μήνες στην Γλυφάδα και ένα μήνα στη Χαλκίδα) δεν έχασε ποτέ σε κανένα αγώνα φιλικό ή επίσημο (είχαμε παίξει φιλικό και με την Εθνική Κύπρου αντρών και είχαμε κερδίσει πάνω από 40 πόντους). Πολλές εικόνες με τους συμπαίκτες μου το πάθος τους, αλλά και την υποχρέωση που ένιωθαν να κατακτήσουν τον τίτλο. Το φοβερό κλίμα που είχαμε δημιουργήσει μεταξύ μας, προπονητές, γιατροί, φυσιοθεραπευτές, παίκτες. Θεωρώ πέραν της ικανότητας που αποδείχτηκε περίτρανα ότι είχαν κάποιοι οι παίκτες μας (και με την εμφάνισή τους στο Πανευρωπαϊκό αλλά και με την περαιτέρω πορεία στους στις ομάδες τους), οι προπονητές μας Τσάβας-Λαρεντζάκης είχαν δημιουργήσει μία ομάδα με καταπληκτική χημεία και μέσα στο γήπεδο, αλλά και μέσα στα αποδυτήρια!”

×