Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
Την πρώτη φορά, στον εναρκτήριο 3-Point Contest στο Ντάλας το 1986, είχε νικήσει (τον Γκρεγκ Χότζες) με την επίσημη φανέλα του All-Star Game. Κι ήταν κόκκινη. Τις επόμενες δύο, στο Σιάτλ το 1987 (επί του Ντέτλεφ Σρεμπφ) και στο Σικάγο το 1988 (επί του Ντέιλ Έλις), ήταν ντυμένος στα πράσινα. Μόνο που δεν ήταν κάποια φανέλα, αλλά η ζακέτα του στους Σέλτικς.
Την τρίτη φορά εντυπωσίασε ακόμη και τον Μάικλ Τζόρνταν.
Το ραντεβού ήταν στο Chicago Stadium στις 6 Φεβρουαρίου 1988 κι η συμμετοχή παικτών όπως ο ίδιος, ο Νάντι Έιντζ, ο Τρεντ Τάκερ, Μαρκ Πράις, Κρεγκ Χότζες, Ντέιλ Έλις, Μπάιρον Σκοτ και Ντέτλεφ Σρεμπφ υποσχόταν μεγάλο ενδιαφέρον.
Ο πρώτος γύρος τον είχε βρει να προκρίνεται με το δεύτερο υψηλότερο σκορ, αλλά, φέροντας τον τίτλο του back to back νικητή, άπαντες ήξεραν πως επρόκειτο απλώς για… προθέρμανση.
Με 23 πόντους στο δεύτερο γύρο (έναντι 12 του δεύτερου στον ημιτελικό Ντέιλ Έλις) ούτε ο Μάικλ Τζόρνταν, ο οποίος παρακολουθούσε τις προσπάθειες όλων από τηλεόραση στους διαδρόμους του δικού του Chicago Stadium, δεν πίστευε σε ό,τι έβλεπε.
“Δεν έβγαλε τη ζακέτα ακόμα! Πού να βγάλει και τη ζακέτα!”.
Δεν έμελλε να τη βγάλει. Ούτε να χάσει.
Παρότι ο Ντέιλ Έλις ήταν άξιος αντίπαλος στον τελικό (15), δεν ήταν ικανός να του στερήσει το three-peat.
Ναι μεν ο Λάρι Μπερντ χρειάστηκε να ευστοχήσει στις τελευταίες 2+1 προσπάθειες για να φτάσει στους 17 πόντους και να νικήσει ξανά, αλλά ήταν τόσο αισιόδοξος για τη moneyball που είχε υψώσει τον δεξί δείκτη, σχηματίζοντας το #1, πολύ πριν ευστοχήσει. Μάλιστα, είχε ήδη αρχίσει να αποχωρεί. Νικητής προφανώς.