Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
Η καριέρα του πέρασε από πολλά κύματα, το ίδιο κι η ζωή του, ιδίως στα χρόνια της δόξας του. Γεννημένος, όμως, για τα δύσκολα και μαθημένος σε αυτά, όχι απλώς άντεχε να τον χτυπούν, προτιμούσε να βουτά και στα βαθιά. Τέτοιος ήταν ανέκαθεν ο Ντένις Ρόντμαν (13/5/61), για αυτό κι έζησε όσα έζησε, εντός κι εκτός παρκέ.
- Πέντε φορές Πρωταθλητής ΝΒΑ (1989, 1990, 1996-98)
- Δύο φορές “Αμυντικός της Χρονιάς” στο ΝΒΑ (1990, 1991)
- Δύο φορές ΝΒΑ All-Star (1990, 1992)
- Εφτά φορές μέλος της ΝΒΑ All-Defensive First Team (1989-93, 1995, 1996)
- Εφτά φορές πρώτος σε ριμπάουντ στο ΝΒΑ (1992-98)
- Οι Πίστονς έχουν αποσύρει τη φανέλα του με το #10
Κάπου ανάμεσα σε όλες αυτές τις στιγμές στην καριέρα του υπάρχει και μία που δε μοιάζει με τις υπόλοιπες, δε βραβεύτηκε για αυτή, παρόλα αυτά ήταν και παραμένει με τον τρόπο της αξιομνημόνευτη.
Ήταν 22 Φεβρουαρίου 1997 κι οι Μπουλς υποδέχονταν τους Ουόριορς στο United Center με στόχο την 48η νίκη σε 54 παιχνίδια στο δρόμο προς το πέμπτο από τα έξι Πρωταθλήματα στην ιστορία τους (1991-93, 1996-98). Με τον Μάικλ Τζόρνταν στα γνωστά κέφια και συνολικά πέντε Μπουλς να σκοράρουν διψήφιο αριθμό πόντων τα πράγματα είχαν πάρει από νωρίς το δρόμο τους (34-21, 61-48, 90-73, 120-87) κι όλα έδειχναν πως η τέταρτη περίοδος θα ήταν υπόθεση της second unit. Λίγο πριν από το τέλος της τρίτης ο “Dennis the Menace” (5π., 12ρ., 2ασ., 3λ. σε 22:29) είχε το play της βραδιάς.
Ο Στιβ Κερ μόλις είχε αστοχήσει σε τρίποντο κι ήταν τόσο κακό σε εκτέλεση που η μπάλα μετά από το χτύπημα στη στεφάνη όδευε απ’ ευθείας εκτός παρκέ. Enter Ντένις Ρόντμαν, ο οποίος βούτηξε πέταξε για να προλάβει και να σώσει μία φαινομενικά χαμένη κατοχή στο +20 (85-65). Το κοινό άρχισε αμέσως να τον αποθεώνει, το ίδιο κι οι εκφωνητές, ενώ το replay έπαιζε ξανά και ξανά από διαφορετικές λήψεις.
Plot twist: Δεν πρόλαβε ποτέ τη μπάλα.
Ίσως αυτό είναι που καθιστά το play τόσο ξεχωριστό, play που δεν κατεγράφη καν στη στατιστική. Τουλάχιστον κατεγράφη από τηλεοπτικό και φωτογραφικό φακό, μάλιστα, η λήψη του φωτογράφου Σαμ Φορέντσιτς έχει συμβάλλει κι αυτή στο χτίσιμο του μύθου και θεωρείται από τα πλέον iconic καρέ στην ιστορία του ΝΒΑ.
Photo credit: Getty Images
Διαβάστε επίσης: