Του Aρη Μπάρκα / barkas@eurohoops.net
“Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να σας δώσω έναν καλό τίτλο”. Όταν ρωτήθηκε για το μέλλον του και το NBA ο Βασίλιε Μίτσιτς ήταν απόλυτα. Δεν αρνήθηκε κανένα σχόλιο, δεν προσπαθούσε να αποφύγει την ερώτηση, αλλά λίγα λεπτά μετά την κατάκτηση της Ευρωλίγκας, ήταν ήδη ήρεμος και συγκροτημένος σαν να βρισκόταν μέσα στο γήπεδο.
Σε τελική ανάλυση, οι φήμες σε σχέση με το ΝΒΑ αποτελούν μέρος της ζωής του Μίτσιτς από τότε που ήταν έφηβος. Ωστόσο, μετά την επιλογή του στο νούμερο 52 το 2014 από τους Σίξερς στο ντραφτ, η καριέρα του σχεδόν εκτροχιάστηκε μετά από μια σειρά τραυματισμών και λάθος επιλογών σε ομάδες όπου υπέγραψε.
“Ήμουν υποψήφιος για το NBA από όταν ήμουν νέος. Και τελικά έπρεπε να περάσω μερικές πολύ δύσκολες καταστάσεις, εξαιτίας αυτού του γεγονότος”, εξήγησε ο Mίσιτς.
“Με έσπρωχναν στα ουράνια, ενώ εγώ ήμουν πάντα ρεαλιστής με τον εαυτό μου. Και μετά από αυτό, είπα ότι δεν θα προγραμματίσω τίποτα. Ειλικρινά, τώρα σκέφτομαι μόνο πώς θα μείνω ήρεμος, να τελειώσω αυτή τη σεζόν, γιατί αυτό είναι που με κάνει να νιώθω χαλαρός. Φυσικά, γνωρίζω τις φήμες για το ΝΒΑ, υπάρχει κάτι στον αέρα, αλλά δεν έχω πάρει ακόμα καμία απόφαση. Αυτό είναι κάτι που έχω ήδη βιώσει και θέλω να παραμείνω γειωμένος. Ούτως ή άλλως, νομίζω ότι είναι κάτι που θα έρθει σύντομα, η σεζόν τελειώνει σύντομα. Και αργά ή γρήγορα ίσως χρειαστεί να λάβω αυτήν την απόφαση “.
Πιθανότατα ο Μίτσιτς που μένει ελεύθερος το καλοκαίρι, θα καταλήξει στο NBA. Και είναι έτοιμος αναμφίβολα. Κέρδισε την Ευρωλίγκα, οδηγώντας τον Εφές στον πρώτο της τίτλο, ήταν ο MVP της σεζόν και το MVP του φάιναλ φορ.
Και πέρα από όλα αυτά, όπως παραδέχτηκε στο Eurohoops, σε ηλικία 27 ετών, μπαίνει επιτέλους στο στάδιο της καριέρας του όπου το παιχνίδι αρχίζει να γίνεται πιο απλό για αυτόν και βλέπει πράγματα που προηγουμένως δεν μπορούσε.
Για να είμαστε ακριβείς, ο Mίσιτς αισθάνεται ότι φτάνει στο επίπεδο της επίγνωσης του παιχνιδιού που μπορεί να συγκριθεί με τον τρόπο με τον οποίο ο Λούκα Ντόντσιτς βλέπει το παιχνίδι στο NBA: “Μίλησα χθες με Μπομπουά και μου είπε σχεδόν το ίδιο, έκανε αυτή την παρατήρηση για μένα. Ένα από τα παραδείγματα από τα οποία έμαθα, μιλώντας για άλλους παίκτες, είναι ο Λούκα Ντόντσιτς. Τον παρακολουθούσα, παρότι είναι πέντε χρόνια νεότερος από εμένα. Αυτός ο τύπος έχει κάτι που δεν είχα δει ποτέ. Έπαιζα εναντίον του και πάντα έλεγα στον εαυτό μου: «Υπάρχει κάτι μυστικό που κάνει. Αυτό που κάνει και δημιουργεί το χώρο του “. Όταν έχεις αυτό το είδος αυτοπεποίθησης, αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα, να ελέγχεις τον εαυτό σου και να έχεις τον δικό σου ρυθμό και τέμπο. Ο Ντόνσιτς αυτό το κάνει σε επίπεδο NBA και είναι πολύ σημαντικό για μένα να μπορέσω να το καταφέρω μέσα στο γήπεδο. Αισθάνομαι ότι αυτή η ικανότητα αρχίζει να υπάρχει και σε μένα και φυσικά πάντα μπορείς να βελτιωθείς. Αλλά νοιώθω ότι πηγαίνω προς αυτή την κατεύθυνση και προσπαθώ να βελτιώσω τα πάντα “.
Είναι ένα επίπεδο μπασκετικού IQ που λίγοι μπορούν να επιτύχουν και ο Μίτσιτς πλέον αισθάνεται ότι μπαίνει στη μπασκετική Νιρβάνα: “Αυτά τα τελευταία τρία αυτά χρόνια προσπαθούσα να αφιερωθώ σε αυτήν την κατεύθυνση. Είναι κάτι που οι αντίπαλοι μου έχουν δει και το καταλαβαίνουν. Είμαι πραγματικά ήρεμος. Δεν υποκρίνομαι, έχω ακόμα μερικές αυθόρμητες αντιδράσεις στο γήπεδο, αλλά όταν είμαι συγκεντρωμένος, οι άνθρωποι το βλέπουν και το αναγνωρίζουν. Αυτό είναι κάτι στο οποίο δουλεύω πραγματικά “.
Και αυτό προκύπτει όχι μόνο από το ταλέντο αλλά και από οδυνηρή εμπειρία στην περίπτωση του Μίτσιτς. Αφού βρέθηκε να βολοδέρνει μεταξύ της Μπάγερν Μονάχου, του Ερυθρού Αστέρα και της Τόφας, ο Μίτσιτς έκανε το πρώτο βήμα για τη «φώτιση» αφού υπέγραψε με την Ζαλγκίρις Κάουνας και αγωνίστηκε στο φάιναλ φορ του 2018: “Το Βελιγράδι ήταν μια σπουδαία μαθησιακή εμπειρία για μένα. Ο ενθουσιασμός που υπήρχε επειδή βρισκόμουν στον ημιτελικό, το ότι έγινα μέρος όσων παρακολουθούσα ενώ μεγάλωνα, κατέστρεψε τη συγκέντρωσή μου. Τότε είπα στον εαυτό μου: “Αυτό είναι απλώς ένα ακόμα παιχνίδι. Πρέπει να προετοιμαστείς όπως σε κάθε παιχνίδι της κανονικής σεζόν “.
Το δεύτερο βήμα ήρθε ένα χρόνο στον φάιναλ φορ του 2019 με την Εφές και στη συνέχεια στον φετινό ημιτελικό εναντίον της ΤΣΣΚΑ Μόσχας: “Στην Βιτόρια, είχα έναν πολύ καλύτερο ημιτελικό εναντίον της Φενέρμπαχτσε. Ήμουν ήρεμος, δεν κυνηγούσα τους πόντους, το βραβείο του MVP, ή οτιδήποτε άλλο. Και στον τελικό εναντίον της ΤΣΣΚΑ, πάλι δεν ήμουν ήρεμος. Αλλά πάντα προσπαθώ να δώσω το καλύτερό μου. Είμαι ακόμα νέος, αλλά και κάπως γέρος για τη θέση του πλέι μέικερ. Και μετά τον τελικό, πάλι μίλησα ειλικρινά στον εαυτό μου και είπα: “Δεν τα πήγες καλά. Πρέπει να μάθεις από αυτό “. Νομίζω ότι έχω μάθει. Και επίσης έμαθα από τον ημιτελικό αυτού του φάιναλ φορ εναντίον της ΤΣΣΚΑ. Κράτησα την ενέργειά μου για το τελευταίο δεκάλεπτο του τελικού, γιατί στον ημιτελικό δεν μπορούσα να βοηθήσω την ομάδα μου στα τελευταία τρία λεπτά μετά την αποβολή με πέντε φάουλ “.
Στον τελικό, ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, ήταν η ώρα του Μίτσιτς να λάμψει: “Ήθελα να είμαι στο γήπεδο στα τελευταία λεπτά του τελικού, χωρίς, ωστόσο, να έχω κάποιο ειδικό σχέδιο. Προσπάθησα επίσης πολύ στην πρώτη ημίχρονο, αλλά δεν έλεγξα τον εαυτό μου”.
Πώς λοιπόν κατάφερε να διαχειριστεί την άμυνα της Βαρκελώνης; “Έχω υπάρξει παίκτης του Γιασικεβίτσιους και λέω με κάθε ειλικρίνεια πως βρίσκεται πολύ κοντά στην ιδιοφυΐα σε ό,τι αφορά το μπάσκετ. Το να παίζω για αυτόν ήταν ένα μεγάλο μάθημα για μένα, αλλά στην Εφές βρήκα κάτι που πάντα έψαχνα και αυτό είναι η ελευθερία στο γήπεδο. Νομίζω ότι τώρα έχω πολύ καλή επίγνωση των λαθών μου, του τι λειτουργεί και τι όχι, και έχω την ελευθερία από τον προπονητή να κάνω λάθη. Έτσι, ακόμη και όταν έπαιζαν πολύ καλή άμυνα, κρατούσα τον εαυτό μου έτοιμο για τις μεγάλο στιγμές, γιατί σε αυτό το είδος ματς, σε δύο ή τρία λεπτά μπορείς να καθορίσεις το παιχνίδι και πρέπει να παραμείνεις συνεπής για να το καταφέρεις. Και αυτό συνέβη στο δεύτερο ημίχρονο”.
Ήταν ένα παραμύθι που είχε καλό τέλος, μια απίστευτη αίσθηση ολοκλήρωσης με μια πικρή υποσημείωση.
“Δεν σκόπευα να το πω αυτό απόψε, όλοι έχουν δύσκολες στιγμές, αυτή είναι η στιγμή για να γιορτάσουμε, αλλά σίγουρα μου λείπει η μαμά μου. Ήθελα να αποφύγω να το πω, αλλά είναι το πιο σημαντικό άτομο στη ζωή μου”.
Ο Βασίλιε Μίτσιτς έχασε τη μητέρα του Βέσελα κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2019. Εκείνη την μέρα, έπαιζε μπάσκετ στην Κίνα με τη εθνική Σερβίας. Και όταν είναι στο γήπεδο, είναι ήρεμος.