Tου Βαγγέλη Παπαδημητρίου/ info@eurohoops.net
”Ένας από τους καλύτερους γκαρντ στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ευχαριστούμε”
Με αυτόν τον τρόπο, η Ευρωλίγκα αποχαιρέτησε τον Νίκο Ζήση, ο οποίος το πρωί της Δευτέρας (28/6) ανακοίνωσε πως αποσύρεται από την ενεργό δράση.
Ο 37χρονος έκανε επίσημο αυτό που… περίμεναν πολλοί το τελευταίο διάστημα. Ποιος μπορεί να ξεχάσει άλλωστε την συγκίνησή του στο τελευταίο ματς της χρονιάς, όταν πήγε στον πάγκο με δάκρυα στα μάτια;
”Δεν έχω πάρει ακόμα την απόφαση, αλλά ξέρω ότι μπορεί αυτή να είναι η τελευταία μου στιγμή”
Και τελικά, ήταν.
Ίσως να ήξερε βαθιά μέσα του ότι το τέλος έφτασε. Ίσως να το πολέμησε, ίσως και να μην ήθελε να το δει. Στο φινάλε όμως, το αγκάλιασε. Πλέον, γεμάτος επιτυχίες και συναισθήματα, ετοιμάζεται για μία νέα ζωή, μακριά από τα παρκέ.
Το Eurohoops γράφει για το τελευταίο μέλος της ”χρυσής γενιάς” της Ελλάδας, έναν γκαρντ που πάντα ήταν εκεί για να δώσει το κάτι παραπάνω, σε όποια ομάδα ήθελε να πρωταγωνιστήσει και έψαχνε τον παίκτη, που δεν ήταν πάντα πρωταγωνιστής, ήταν όμως πάντα απαραίτητος!
Από μικρός στα… δύσκολα
O Ζήσης έπαιζε από τα 16 του στην Εθνική Παίδων, με την οποία κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο του Ευρωμπάσκετ 1999 και ήταν μάλιστα ο πρώτος σκόρερ. Η ΑΕΚ τον ”τσίμπησε” από την ιστορική Χ.Α.Ν.Θ. – ομάδα η οποία απέσυρε τη φανέλα του το 2018.
Η ΑΕΚ είχε εστιάσει τότε σε ανερχόμενα ταλέντα και στο τέλος, χαμογέλασε. Με παίκτες όπως οι Γιάννης Μπουρούσης, Δήμος Ντικούδης, αλλά και λίγο πριν με τους Νίκο Χατζή και Μιχάλη Κακιούζη, έφτασε στην μεγάλη επιτυχία του 2002.
Η Ευρωλίγκα τον υποδέχτηκε το 2001 όταν αγωνίστηκε σε δύο παιχνίδια σε ηλικία 18 ετών. Το 2002, είχε πλέον καλό ρόλο και στον πέμπτο του και τελευταίο χρόνια με τα κιτρινόμαυρα, έφτασε να βάζει 11,5 πόντους και να παίζει 31 λεπτά. Τότε, ήταν που έβαλε ένα από τα μεγαλύτερα, αν όχι το σπουδαιότερο καλάθι της 20χρονης επαγγελματικής του καριέρας.
Αν κι είχε σπάσει η μύτη του από χτύπημα αντιπάλου, ο Ζήσης έκανε την καλύτερη εμφάνιση της σεζόν μετρώντας 22 πόντους. Είχε 19 με 6” πριν το τέλος. Η Εφές πήρε προβάδισμα ενός καλαθιού κι ο Ζήσης είχε 3/5 τρίποντα ως εκείνη τη στιγμή. Ως την τελευταία -κυριολεκτικά- στιγμή.
Η μπάλα έφτασε σε αυτόν, έχασε την ισορροπία, έπεσε στο παρκέ, αλλά κράτησε τον έλεγχο της μπάλας. Δεν υπήρχε χρόνος. Πήρε το σουτ από το τρίποντο και η μπάλα έφτασε στον στόχο της, σε μία επική στιγμή!
Ένας Έλληνας μακριά από την Ελλάδα
Η ΑΕΚ έφτασε ως τον τελικό του πρωταθλήματος όπου έχασε από τον Παναθηναϊκό με 3-1 κι αυτό αποτέλεσε το “κύκνειο άσμα” του Ζήση στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Ακολούθησε μία πλούσια καριέρα στο εξωτερικό, που ελάχιστοι Έλληνες μπορούν να υπερηφανεύονται πως κατάφεραν. Και αν νομίζει κανείς πως αυτό ήταν το ”εύκολο”, έχει πέσει πολύ έξω.
Πρώτος σταθμός η Ιταλία και η Μπενετόν, με την οποία αγωνίστηκε μέχρι το 2007. Κατέκτησε ένα πρωτάθλημα Ιταλίας, ένα κύπελλο Ιταλίας και ένα Σούπερ Καπ, πριν κάνει το μεγάλο βήμα. Η ΤΣΣΚΑ Μόσχας τον κάλεσε και εκείνος αντάμωσε με τον Θοδωρή Παπαλουκά. Και μαζί, κατέκτησαν την Ευρώπη το 2008, στο Final Four της Μαδρίτης, στην κορυφαία -από πλευράς τίτλου- στιγμή της καριέρας του σε συλλογικό επίπεδο.
Μετά από μία VTB League και δύο πρωταθλήματα Ρωσίας, η αγαπημένη του Ιταλία τον φώναξε και πάλι, αυτή τη φορά για την μεγάλη Σιένα. Μέχρι το 2012, ο Ζήσης πρόλαβε να κατακτήσει όλα τα πρωταθλήματα, κύπελλα και Σούπερ Καπ της χώρας, με την Ρωσία να μπαίνει και πάλι στη ζωή του.
Η Ούνικς έδωσε τα χέρια με τον Έλληνα γκαρντ, για μία σεζόν, αλλά ήταν αρκετή για να πάρει το κύπελλο Ρωσίας. Η σεζόν 2014/15 ήταν ιδιαίτερη για τον ίδιο, καθώς στην Φενέρ δεν κατέκτησε κανένα τρόπαιο, κάτι… σπάνιο στην καριέρα του. Τα πράγματα άλλαξαν την τετραετία 2015-2019 με την Μπάμπεργκ, η οποία μάλιστα απέσυρε το #6 προς τιμήν του. Μαζί, πήραν το πρωτάθλημα Γερμανίας δύο χρονιές, όπως και το κύπελλο, ενώ πρόσθεσαν στο παλμαρέ του και ένα Σούπερ Καπ.
Το φινάλε στην παρουσία του εκτός συνόρων ήρθε μέσω της Ισπανίας, με τον Ζήση να καταφέρνει να αγωνιστεί στο κορυφαίο πρωτάθλημα της Ευρώπης, παρά τα 35 του χρόνια. Η πορεία με την Μπανταλόνα ολοκληρώθηκε πρόωρα, με την μεγάλη του αγάπη, να τον καλεί και πάλι.
Η μεγάλη επιστροφή, 15 χρόνια μετά!
”Δεκαπέντε χρόνια σαν… αιώνας. Τόσο έμεινε μακριά από την ομάδα της καρδιάς του ο Νίκος Ζήσης”
”Νίκο, καλώς όρισες στο «σπίτι» σου”
Με αυτές τις δύο φράσεις ξεκίνησε και τελείωσε η επίσημη ανακοίνωση της ΑΕΚ στις 17/2/20, μίας ανακοίνωσης που περίμεναν για χρόνια οι φίλοι της ομάδας.
Ο Ζήσης φόρεσε ξανά την φανέλα της ομάδας, που αγάπησε όσο καμία και έμελλε να κατακτήσει ακόμα έναν τίτλο, ίσως τον πιο ”γλυκό”. Το Κύπελλο Ελλάδας 2020 έφτασε στα χέρια του, με τον ίδιο να είναι MVP.
Ακόμα πιο ωραίο όμως ήταν το συναίσθημα στην επιστροφή του. Το συναίσθημα που παίκτες σαν τον Ζήση πάντα έβαζαν πάνω από κάθε τίτλο και επιτυχία.
Αυτό ακριβώς έγινε και στο ”αντίο” του στα παρκέ στις 9/6/21, όταν με δάκρυα στα μάτια έκατσε για μία τελευταία φορά στον πάγκο. Τι κι αν η σεζόν 2020/21 δεν είχε κάποιο τρόπαιο; Δεν ήταν ποτέ αυτό το νόημα.