Των Δημήτρη Μιναρετζή και Γιάννη Ασκούνη/ info@eurohoops.net
Η διαδικασία του Draft είναι η αρχή για πολλές λαμπρές καριέρες, με την θέση όμως που καταλαμβάνει ο εκάστοτε παίκτης να μην είναι απαραίτητο πως θα του δώσει και την καριέρα που επιθυμεί. Αυτό χρειάζεται συγκυρίες και κυρίως δουλειά. Εξάλλου δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις παικτών που επιλέχθηκαν χαμηλά, όμως απογείωσαν την καριέρα τους στη συνέχεια.
Για να μην μακρηγορήσουμε, ο Μάνου Τζινόμπιλι επιλέχθηκε στο νούμερο 57(!), ο Νίκολα Γιόκιτς στο νούμερο 41(!), ο Τόνι Πάρκερ στο νούμερο 28 και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έμεινε εκτός των επιλογών της λοταρίας (15).
Ας πάμε όμως στο άλλο άκρο εμείς. Το ότι ένας παίκτης μπορεί τα ξημερώματα να ακούσει το όνομά του στην πρώτη τριάδα, δεν σημαίνει απαραίτητα πως θα… στεριώσει στο NBA.
Το Eurohoops έψαξε και σας παραθέτει τους παίκτες που παρότι επιλέχθηκαν στις τοπ θέσεις του Draft, η πορεία τους κατέληξε στην Ευρώπη, με πολλούς από αυτούς μάλιστα να απογοητεύουν και στην Γηραιά Ήπηρο!
Ο Μπένετ ήταν η μεγαλύτερη απογοήτευση από όλες, με τον Καναδό, ο οποίος το 2017 έπαιξε για λίγο στη Φενέρ να γίνεται ο έβδομος παίκτης, ο οποίος επιλέχθηκε στην πρώτη θέση του Draft και ακολούθως βρέθηκε στην Ευρώπη. Μόλις δύο διένυσαν ολόκληρη σεζόν στην ήπειρό μας, ενώ τρεις απλά έδωσαν το παρών σε λίγα παιχνίδια. Ο Τζόι Μπάρι Κάρολ και ο Μάικαλ Τόμπσον, πατέρας του Κλέι Τόμπσον, αγωνίστηκαν ολόκληρη σεζόν στην Ιταλία, ενώ ο Μάικλ Ολοουκάντι, ο Ραλφ Σάμπσον κι ο Κεντ Μπένσον ήρθαν για ελάχιστα παιχνίδια πριν αποχωρήσουν.
Φυσικά μία κατηγορία μόνος του είναι ο Άλεν Άιβερσον, που φόρεσε την φανέλα της Μπεσίκτας, ενώ ο Αντρέα Μπαρνιάνι επέστρεψε προσωρινά στην Ευρώπη για λογαριασμό της Μπασκόνια. Πέρα από #1 επιλογές, ο Μπομπ ΜάκΑντου αποτέλεσε τη δεύτερη επιλογή το 1972 και έγραψε ιστορία στην Ευρώπη, ενώ στην ίδια θέση ήταν και ο Ντέικ Ουίλιαμς το 2011, με τον Αμερικανό να βγάζει ακόμα το ψωμί του στην Ευρωλίγκα, στην οποία αγωνίζεται αδιάκοπα από το 2018. Ο #3 του 1982, Ντομινίκ Ουίλκινς, βοήθησε τον Παναθηναϊκό να φθάσει για πρώτη φορά στην κορυφή της Ευρωλίγκας το 1996.
Ας δούμε αναλυτικά όλα τα top picks που έπαιξαν στην Ευρώπη…
ΑΝΤΟΝΙ ΜΠΕΝΕΤ (2017)
Το 2013 οι Καβαλίερς επέλεξαν στο #1 τον Άντονι Μπένετ, ο οποίος έγινε ο πρώτος Καναδός στην ιστορία που ακουσε πρώτος το όνομά του. Αυτό έμελε να είναι και το μόνο θετικό στην πορεία του, καθώς η συνέχεια της καριέρας του είχε μόνο κατηφόρα.
Προβλήματα επαγγελματικής συμπεριφοράς και βάρους τον είχαν βρει να παίζει για μόλις 12:45 και 52 παιχνίδια (4,2π., 3ρ., 0,3ασ., 0,4κλ., 0,2κοψ., 0,9λ.) ως rookie και να ανταλλάσσεται στους Τίμπεργουλβς αμέσως μετά. Συνολικά έπαιξε σε μόλις 151 παιχνίδια (από τα 328) σε Καβαλίερς (2013-14), Τίμπεργουλβς (2014-15), Ράπτορς (2015-16) και Νετς (2016-17) και δύο περάσματα από τη G League (2015-16, 2016) ως το πρώτο #1 στην ιστορία που υποβιβάζεται στην αναπτυξιακή λίγκα. Συνολικά μέτρησε 4,4 πόντους, 3,1 ριμπάουντ και 0,5 ασίστ στον Μαγικό κόσμο.
Η Φενέρμπαχτσε του “Ζοτς” έμελλε να είναι η επόμενη ομάδα που θα του έδινε την ευκαιρία να κάνει κάτι, αλλά το αποτέλεσμα ήταν το ένα και το αυτό. Σκόραρε σε μόλις δύο παιχνίδια στην Ευρωλίγκα (37,5%δίπ., 18,2%τρίπ.), ενώ στο νικηφόρο τελικό επί του Ολυμπιακού (80-64 στος 21/5/17) στην Κωνσταντινούπολη πάτησε παρκέ για τα τελευταία 1:12 όλα κι όλα. Συνολικά και εδώ ήταν απογοητευτικός λοιπόν, έχοντας μόλις 1,2 πόντου και 0,9 ριμπάουντ. Παρόλα αυτά, έμεινε στην ιστορία ως κάτοχος Ευρωλίγκας.
Έκτοτε έκανε προσπάθειες να επιστρέψει στο ΝΒΑ, χωρίς όμως επιτυχία, ενώ τον Μάιο του 2021 υπέγραψε με τους Cangrejeros de Santurce από το Πουέρτο Ρίκο
ΤΖΟΪ ΜΠΑΡΙ ΚΑΡΟΛ (1984-85)
Ο Τζόι Μπάρι Κάρολ (1958, 2.16μ.) επιλέχθηκε στο Νο1 από τους Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς στο Draft του 1980, ο κορυφαίος σε αριθμούς παίκτης που ήρθε στην Ευρώπη μετά τέτοια επιλογή σε ντραφτ. Ήταν μάλιστα κι ο πρώτος που το αποφάσισε. Ο Ραλφ Σάμπσον πάντως (ακολουθεί παρακάτω η ιστορία του) ήταν ο κορυφαίος μεταξύ των παικτών της λίστας μας, μέχρι που ο Άλεν Άιβερσον εμφανίστηκε στην Τουρκία και τους καπέλωσε όλους.
Αμέσως καθιερώθηκε στο ΝΒΑ με εξαιρετικά νούμερα για τρεις χρονιές (24 π. την τρίτη σεζόν), ωστόσο τη σεζόν 1984-85 αποφάσισε να παίξει στην Ιταλία και συγκεκριμένα στην ιστορική Σίμακ (Ολίμπια) Μιλάνο!
Πώς συνέβη αυτό; Ο Κάρολ ανέθεσε σε έναν ατζέντη ονόματι Χάουαρντ Σλάσερ τη διαπραγμάτευση του νέου του συμβολαίου. Ο εν λόγω μάνατζερ ήταν αδίστακτος και δεν αφαιρούσε από τις επιλογές του ακόμα και την πιθανότητα να χάσουν μία χρονιά αν δεν έπαιρναν το συμβόλαιο που άξιζαν. Οι Ουόριορς δεν έκαναν προσφορά στον κορυφαίο τους παίκτη αλλά ο Κάρολ δεν ήθελε να «χοντρύνει», όπως δήλωσε. Έτσι έκλεισε στην Ολίμπια, μία από τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης εκείνη την εποχή, ίσως την καλύτερη. Στην Ιταλία φυσικά, ο Κάρολ σάρωσε. Με 24,9 πόντους και 11,1 ρμπάουντ μέσο όρο, η Σίμακ κατέκτησε το ιταλικό πρωτάθλημα αλλά και το Κύπελλο Κόρατς (1984-85) με αντίπαλο τη μεγάλη ανταγωνίστρια της εποχής, τη Βαρέζε (απέκλεισε τον Άρη στον ημιτελικό) της οποίας επικράτησε με 91-78!
Ο Κάρολ επέστρεψε στο ΝΒΑ για να παίξει ξανά στους Ουόριορς, αλλά και τους Ρόκετς, Νετς, Νάγκετς και Σανς κλείνοντας την πλούσια καριέρα του το 1991 με μέσο όρο 17,7 πόντους, 7,7 ριμπάουντ και 1,6 μπλοκ μέσο όρο. Ήταν το Νο1 σε ντραφτ με τα καλύτερα νούμερα στο ΝΒΑ κάνοντας θητεία και στην Ευρώπη…
ΜΠΟΜΠ ΜΑΚΑΝΤΟΥ (1986-93)
Το 1972, οι Μπάφαλο Μπρέιβς, νυν Λος Άντζελες Κλίπερς, επέλεξαν τον ΜάκΑντου στη 2η θέση του Draft. Φόρεσε επίσης τη φανέλα των Νιου Γιορκ Νικς, Μπόστον Σέλτικς, Ντιτρόιτ Πίστονς, Νιου Τζέρζεϊ Νετς, Λος Άντζελες Λέικερς και Φιλαδέλφεια 76ερς. Συνολικά έπαιξε σε 946 ματς της λίγκας. Μάλιστα, το 1982 και το 1985 κατέκτησε το πρωτάθλημα με τους Λος Άντζελες Λέικερς. Αντιμετώπισε πολλά προβλήματα τραυματισμού, που δεν του επέτρεψαν να συνεχίσει την ανοδική του πορεία στον “μαγικό” κόσμο.
Αγωνίστηκε σε πέντε All Star Games και κατέκτησε τρεις φορές τον τίτλο του πρώτου σκόρερ του NBA. Θεωρήθηκε, όμως, τελειωμένος από τους συμπατριώτες του στα 35 του, όταν υπέγραψε συμβόλαιο με τη Μιλάνο. Με κύρια χαρακτηριστικά την αποτελεσματικότητά του στα σουτ μέσης απόστασης και την εντυπωσιακή του ευκινησία για το ύψος του, ο ΜάκΑντου συνέχισε να “τιμωρεί” όποιον έβρισκε μπροστά του μετά το πέρας της πορείας του στο NBA.
Αν και ήταν ήδη 35 όταν βρέθηκε στην ήπειρό μας, παραμένει ένας από τους κορυφαίους Αμερικανούς παίκτες που έπαιξαν στην Ευρώπη και εμβληματική φυσιογνωμία της Μιλάνο. Οδήγησε τους Μιλανέζους στην κορυφή της Ευρώπης το 1987 και το 1988, ενώ συνέχισε μέχρι τα 42 του στην Ιταλία, ενισχύοντας τη Φορλί από το 1990 μέχρι το 1992 και τη Φαμπριάνο το 1993.
ΚΕΝΤ ΜΠΕΝΣΟΝ (1988-89)
Ο Κεντ Μπένσον είναι – προφανώς – κι ο πιο άγνωστος από τους παίκτες που από το Νο1 ήρθαν να παίξουν στην Ευρώπη. Επιλογή των Μπακς στο Draft του 1977, ο λευκός σέντερ αποφοίτησε από το περίφημο Ιντιάνα του Μπόμπι Νάιτ με περίπου 17,5 πόντους μ.ό. στο ενεργητικό. Για να μην τον αδικούμε, είχε χτίσει σπουδαίο όνομα στο NCAA, αλλά δεν το δικαίωσε στο ΝΒΑ.
Για έντεκα χρόνια στο ΝΒΑ δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες του ψηλότερου πικ σε Draft. Έπαιξε στους Μπακς, τους Πίστονς, τους Τζαζ και τους Καβαλίερς, ολοκληρώνοντας την καριέρα του με 9,1 πόντους και 5,7 ριμπάουντ.
Περισσότερο γνωστός τελικά έγινε επειδή στο πρώτο του παιχνίδι έφαγε μπουνιά από τον Καρίμ (!) καθώς είχε προκαλέσει ζημιά στα γεννητικά όργανα του σέντερ των Λέικερς με αγκωνιά του, παρά για οτιδήποτε άλλο. Ήταν μια σοκαριστική στιγμή, όπως μπορείτε να αντιληφθείτε. Ο Τζαμπάρ μάλιστα έσπασε το χέρι του και έμεινε δύο μήνες εκτός δράσης! Απίστευτο…
Στο τέλος της καριέρας του στην Αμερική, ο Μπένσον υπέγραψε συμβόλαιο με την Καντού τη σεζόν 1988-89 με την οποία έπαιξε σε οκτώ παιχνίδια έχοντας 12,1 πόντους μέσο όρο. Εκείνη τη σεζόν, μάλιστα, η Βισμάρα Καντού έφτασε στο διπλό τελικό του Κυπέλλου Κόρατς, αλλά η Παρτίζαν πήρε το τρόπαιο με συνολικό σκορ 177-171.
ΝΤΟΜΙΝΙΚ ΟΥΙΛΚΙΝΣ (1995-96 και 1997-98)
Ο “Human Highlight Film” κατατάχθηκε τρίτος στο Draft του 1982 πίσω από τους Τζέιμς Ουόρθι και Τέρι Κάμινγκς. Ο Ουόρθι κατέκτησε τρεις φορές το πρωτάθλημα και ο Κάμινγκς ξεπέρασε τις 1.200 συμμετοχές στο NBA. Από την πλευρά του, ο Ντομινίκ δεν πήρε πρωτάθλημα στον “μαγικό” κόσμο και ολοκλήρωσε την καριέρα του με 1.130 παρουσίες, αλλά έγινε πολύ πιο δημοφιλής σε σχέση με τους δύο παραπάνω παίκτες λόγω της έφεσής του σε θεαματικά καρφώματα.
Ο Ουίλκινς έπαιξε στο πρωτάθλημα του NCAA με το Τζόρτζια από το 1979 μέχρι το 1982, ενώ μέχρι το 1994 συνέχισε στους Ατλάντα Χοκς. Φόρεσε επίσης τη φανέλα των Λος Άντζελες Κλίπερς και Μπόστον Σέλτικς πριν προστεθεί στο ρόστερ του Παναθηναϊκού το 1995-96, ενώ πέρασε και από τους Σαν Αντόνιο Σπερς πριν επιστρέψει στην Ευρώπη για λογαριασμό της Φορτιτούντο Μπολόνια το 1997-98. Ένα χρόνο αργότερα ολοκλήρωσε την καριέρα του με τους Ορλάντο Μάτζικ.
Στο NBA διακρίθηκε για τα ακροβατικά του καρφώματα, τις δύο πρωτιές του σε διαγωνισμούς καρφωμάτων, τις εννέα συμμετοχές του σε All Star Games και τους 24,8 πόντους του ανά ματς. Δεν είναι και λίγα αυτά που πέτυχε, αλλά το πρωτάθλημα του διέφυγε. Πάντως, το 1996 σκαρφάλωσε στην κορυφή της Ευρώπης συμβάλλοντας στον παρθενικό ευρωπαϊκό τίτλο του Παναθηναϊκού. Το ευρωπαϊκό έχει την ευνόητη ξεχωριστή του σημασία για τους “πράσινους”. Ο ιδιαίτερος συμβολισμός για τον Ουίλκινς, ένας από τους σημαντικότερους NBAers που έπαιξαν στην ήπειρό μας, είναι πως το Final Four του 1996 έγινε στο Παρίσι, όπου γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου του 1960. Εξίσου θεαματικός και αποτελεσματικός ήταν στη Φορτιτούντο το 1997-98, αλλά η ευρωπαϊκή του πορεία σταμάτησε στην προημιτελική φάση της Ευρωλίγκας.
ΜΑΪΚΑΛ ΤΟΜΠΣΟΝ (1991-92)
Ο Μάικαλ Τόμπσον είναι πλέον γνωστός ως ο πατέρας του Κλέι Τόμπσον, ωστόσο όταν αγωνιζόταν στο ΝΒΑ είχε βοηθήσει τους show time Λέικερς να κατακτήσουν τα πρωταθλήματα του 1987 και του 1988! Ήταν μάλιστα ο πρώτος ξένος παίκτης στην ιστορία του ΝΒΑ που επιλέχθηκε στο Νο1 του Draft (από τις Μπαχάμες) και συγκεκριμένα το 1978 από τους Μπλέιζερς.
Μαζί με τον Τζαμπάρ, τον Ουόρθι και φυσικά τον Μάτζικ, οι Λέικερς είχαν τότε τέσσερις παίκτες από το Νο1 των Draft στην ομάδα τους! Σίγουρα λοιπόν είναι ο κορυφαίος σε τίτλους παίκτης που έχει αγωνιστεί στην Ευρώπη ως Νο1 σε Draft, αν και οι μέσοι όροι του (13,8π.) στο ΝΒΑ δεν ήταν οι μεγαλύτεροι. Ο Τόμπσον έπαιξε για πολλά χρόνια στους Μπλέιζερς (1978-1986) και μία σεζόν στους Σπερς (1986-87) πριν πάει στους Λέικερς και στο τέλος της καριέρας του στη φημισμένη ομάδα, αποφάσισε στα 36 του να μετακομίσει στην Ευρώπη. Συγκεκριμένα, υπέγραψε στους πρωταθλητές Ιταλίας (1991), στην ομάδα της Καζέρτα που είχε κάνει την έκπληξη να πάρει τον τίτλο από την Ολίμπια με μειονέκτημα έδρας.
Παρά τα εντυπωσιακά του νούμερα (16,4 πόντους και 10,1 ριμπάουντ σε 32 ματς), η Καζέρτα δεν μπόρεσε να φτάσει ξανά στους τελικούς της Ιταλίας, ενώ στην Ευρώπη αποκλείστηκε νωρίς και δη στους ομίλους.
ΡΑΛΦ ΣΑΜΠΣΟΝ (1991-92)
Την ίδια σεζόν με τον Μάικαλ Τόμπσον, ήρθε στην Ευρώπη για λίγα παιχνίδια όμως, ο περίφημος Ραλφ Σάμπσον. Φαινόμενο στο κολέγιο (Βιρτζίνια) όπου ψηφίστηκε τρεις χρονιές παίκτης της σεζόν στο NCAA, ο πανύψηλος σέντερ (2.26μ.) επιλέχθηκε από τους Ρόκετς στο Νο1 του ΝΒΑ Draft του 1983 και αμέσως έκανε εντύπωση με 21 πόντους μέσο όρο, 11,1 ριμπάουντ και 2,4 μπλοκ. Για αυτό το λόγο ψηφίστηκε ρούκι της χρονιάς (1984).
Οι Ρόκετς πάντως καταποντίστηκαν κι αυτό είχε ως κέρδος να αποκτήσουν ξανά το Νο1, όπου επέλεξαν τον Χακίμ Ολάζουον. Ο Σάμπσον πέρασε στη θέση του πάουερ φόργουορντ και έτσι δημιούργησαν τους περίφημους twin towers!
Το Χιούστον χρειάστηκε δύο χρόνια για να φτάσει ως τους τελικούς του ΝΒΑ και συγκεκριμένα το 1986, με το δίδυμο των ψηλών να κυριαρχεί. Αντίπαλοι τους ήταν ο Σέλτικς οι οποίοι κατάφεραν να πάρουν τον τίτλο με 4-2 νίκες, περιορίζοντας τον Σάμπσον που συνήθως είχε προβλήματα με τα φάουλ απέναντι στον ΜακΧέιλ ή τον Πάρις και τον Μπερντ.
Τα προβλήματα τραυματισμών είχαν ήδη κάνει την εμφάνισή τους και προϊόντος του χρόνου έχασε τη θέση του στους Ρόκετς οι οποίοι τον αντάλλαξαν. Οι μέσοι όροι των 20 πόντων έπεσαν σταδιακά στους 15 και μετά τους Ρόκετς (σε Ουόριορς, Κινγκς και Μπούλετς) δεν μπορούσε να… κουνηθεί λόγω των προβλημάτων στα γόνατα και τη μέση. Το 1991-92 άνοιξε, μάλιστα, τη σεζόν στην Ουάσινγκτον με 2,2 πόντους! Κάποια στιγμή την ίδια χρονιά του έκανε πρόταση η Μάλαγα και ο Σάμπσον πήρε την απόφαση να μετακομίσει στην Ευρώπη. Ήταν ο πρώτος μέχρι τώρα τον Μπαρνιάνι, από τα Νο1 που επέλεξαν την Ισπανία ως ευρωπαϊκό τους προορισμό.
Ο Σάμπσον έπαιξε σε 8 ματς της ACB με 7,0π. και 6,8ριμπ., χωρίς φυσικά να καταφέρει να πετύχει τίποτα το ιδιαίτερο με την ομάδα της Ανδαλουσίας (η οποία καταποντίστηκε στην 14η θέση) που αποπειράθηκε αλλά δεν κατάφερε να αναβιώσει την καριέρα του άλλοτε σταρ, ο οποίος πάντως μπήκε στο Hall of Fame του ΝΒΑ και του NCCA το 2012 και το 2011 αντίστοιχα…
ΜΑΪΚΛ ΟΛΟΟΥΚΑΝΤΙ (1998-99)
Ο Μάικλ Ολοουκάντι ανήκει στον κύκλο των παικτών που από το Νο1 στο ΝΒΑ Draft βρέθηκαν στην Ευρώπη. Ο Νιγηριανός σέντερ επιλέχθηκε από τους Κλίπερς το καλοκαίρι του 1998 και η περίπτωσή του είναι ιδιάζουσα σε σχέση με τους προηγούμενους τέσσερις. Ο Ολοουκάντι δεν πρόλαβε να παίξει στο ΝΒΑ πριν έρθει στην Ευρώπη για λογαριασμό της Κίντερ Μπολόνια, καθώς έπεσε πάνω στο lockout του 1998 και δεν υπήρχε δράση για μερικούς μήνες στο ΝΒΑ.
Ξεκίνησε έτσι την επαγγελματική του καριέρα στην Ιταλία, άγουρος και απροετοίμαστος να αντιμετωπίσει την ευρωπαϊκή πραγματικότητα και το ανεπτυγμένο μπάσκετ εκείνης της εποχής. Στην Ιταλία έπαιξε σε μόλις τρία παιχνίδια με μέσο όρο 4,7 πόντους (!), ενώ στην Ευρώπη η Κίντερ έφτασε μεν στον τελικό του Μονάχου με τη Ζαλγκίρις, αλλά όχι με τη βοήθεια του Ολοουκάντι που είχε στο μεταξύ φύγει για να αγωνιστεί στους Κλίπερς.
Θυμόμαστε μάλιστα ένα παιχνίδι στο Παλέ με τον ΠΑΟΚ, όπου οι γηπεδούχοι είχαν επικρατήσει με 71-57 με τον Ουόλτερ Μπέρι να βάζει 23 πόντους και τον Γιάννη Γιαννούλη να καρφώνει στα… μούτρα του Ολοουκάντι που πέτυχε 14 πόντους χωρίς να αποφύγει την ήττα με την ομάδα του. Ο Ολοουκάντι έπαιξε πέντε σεζόν στους Κλίπερς και στη συνέχεια στους Κινγκς και μία χρονιά στους Σέλτικς με μέτρια αποτελέσματα στην καριέρα του καθώς ολοκλήρωσε με 8,3 πόντους συν 6,8 ριμπάουντ και 1,4 τάπες. Πέρασε και δεν ακούμπησε δηλαδή, καθώς συνολικά ήταν μία από τις χειρότερες πρώτες επιλογές όλων των εποχών σε ντραφτ του ΝΒΑ…
ΝΤΕΡΟΝ ΟΥΙΛΙΑΜΣ (2011)
Πέρα από το οικονομικό κίνητρο ή την αναποτελεσματική πορεία στο NBA, παίκτες της βορειοαμερικανικής λίγκας βρέθηκαν στην Ευρώπη και λόγω… lockout. Στη συγκεκριμένη κατηγορία είναι ο Ντερόν Ουίλιαμς, ο οποίος στο lockout του 2011 υπέγραψε μονοετές συμβόλαιο πέντε εκατομμυρίων δολαρίων με την Μπεσίκτας. Επέστρεψε στο NBA μέσω των Νιου Τζέρζεϊ Νετς όταν τελείωσε το lockout.
Το 2005 κατατάχθηκε τρίτος στο ετήσιο Draft του NBA, ενώ το 2010, το 2011 και το 2012 έδωσε το παρών στο All Star Game. Συνολικά έπαιξε σε 935 ματς της λίγκας με τους Γιούτα Τζαζ από το 2005 μέχρι το 2011, με τους Νιου Τζέρζεϊ και Μπρούκλιν Νετς από το 2011 μέχρι το 2015, με τους Ντάλας Μάβερικς το 2015-16 και το 2016-17, ενώ το 2016-17 φόρεσε και τη φανέλα των Κλίβελαντ Καβαλίερς.
Έκτοτε δεν έχει εξασφαλίσει άλλο συμβόλαιο στο NBA. Δεν έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση, αλλά είναι πλέον 34 ετών, ηλικία που δεν επιτρέπει ιδιαίτερη αισιοδοξία ως προς το μέλλον του στη λίγκα. Είναι, πάντως, αγαπητός στις τάξεις των φιλάθλων, όχι μόνο του “μαγικού” κόσμου. Αν και το πέρασμά του από την Μπεσίκτας ήταν σύντομο, οι φίλοι του τουρκικού συλλόγου τον λάτρεψαν, ενώ η ομάδα απέσυρε τη φανέλα με το #8 που φόρεσε τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο του 2011.
ΑΛΕΝ ΑΪΒΕΡΣΟΝ (2010-11)
Ο μεγαλύτερος παίκτης από όσους έχουν βρεθεί στην Ευρώπη ενώ ήταν και νούμερο 1 στο Draft. Ο Άιβερσον το 2010, έχοντας πια τελειώσει η καριέρα του στο ΝΒΑ, υπέγραψε διετές συμβόλαιο με την Μπεσίκτας. Η τουρκική ομάδα αγωνιζόταν τότε στο Eurocup και ο Άιβερσον ήταν και παραμένει μακράν η μεγαλύτερη μεταγραφή στην μπασκετική της ιστορίας. Η ανακοίνωση έγινε στις 29 Οκτωβρίου του 2010 σε συνέντευξη Τύπου που πραγματοποιήθηκε στη Νέα Υόρκη και φυσικά η παρουσία του Άιβερσον στην Τουρκία προκάλεσε παγκόσμιο ενδιαφέρον.
Τα πράγματα, όμως, δεν εξελίχθηκαν όπως θα περίμεναν η ομάδα και ο παίκτης. Ο Άιβερσον δεν ήταν κακός, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν πια ο παίκτης που θα μπορούσε να αλλάξει τη μοίρα μιας ομάδας, ούτε καν στην Ευρώπη. Στο ντεμπούτο του η Μπεσίκτας ηττήθηκε εντός έδρας με 94-91 από τη Χέμοφαρμ, με τον Άιβερσον να έχει 15 πόντους. Η τουρκική του περιπέτεια τελείωσε άδοξα τον Ιανουάριο του 2011 ύστερα από τέσσερις μήνες παρουσίας στην Κωνσταντινούπολη. Ο Άιβερσον έκανε επέμβαση στη γάμπα και ποτέ δεν έπαιξε ξανά μπάσκετ.
ΑΝΤΡΕΑ ΜΠΑΡΝΙΑΝΙ (2016-17)
O Αντρέα Μπαρνιάνι επέστρεψε στην Ευρώπη ύστερα από δέκα χρόνια στο ΝΒΑ, για λογαριασμό της Μπασκόνια, η οποία έκανε, κατά κάποιον τρόπο, την έκπληξη φέρνοντας έναν παίκτη από το κορυφαίο πρωτάθλημα στον κόσμο.
Ο Ιταλός σέντερ-φόργουορντ ήταν επιλογή στο Νο1 του Draft του 2006 από τους Ράπτορς, και μόλις στα 21 του χρόνια ξεκίνησε την καριέρα του στο ΝΒΑ, χωρίς όμως να δικαιώσει αυτό το υψηλό πικ σε καμία περίπτωση. Γιατί όταν διαλέγεις στο Νο1 περιμένεις πολλές φορές τον… ουρανό με τα άστρα, αλλά αυτό αποδεικνύεται πανάκεια για κάποιες από τις ομάδες και τις επιλογές τους.
Έτσι, λοιπόν, όταν στο Τορόντο εξάντλησαν και την τελευταία… ρανίδα υπομονής με τον πρώην παίκτη της Μπενετόν, που τους… φόρτωσε ο συμπατριώτης του και νυν τζένεραλ μάνατζερ της Φενέρ, Μαουρίτσιο Γκεραρντίνι, ο οποίος τότε εκτελούσε χρέη Γενικού Διευθυντή στην ομάδα του Καναδά, τον έστειλαν πακέτο στη Νέα Υόρκη. Στο μεγάλο μήλο οι τραυματισμοί που τον ταλαιπωρούσαν αυξήθηκαν σε συχνότητα κι έτσι οι Νικς αποφάσισαν να τον αποδεσμεύσουν και μάλιστα πριν από το τέλος της χρονιάς.
Η Μπασκόνια ήρθε να του προσφέρει ένα καλό συμβόλαιο και την ευκαιρία να αγωνιστεί στο υψηλότερο επίπεδο εκτός ΝΒΑ, αλλά και πάλι οι τραυματισμοί δεν του επέτρεψαν να ανταποκριθεί στις προσδοκίες. Στην Ευρωλίγκα αγωνίστηκε σε 9 από τα 17 παιχνίδια, έχοντας κατά μέσο όρο 10,1 πόντους και 2,1 ριμπάουντ.
ΑΝΤΑΜ ΜΟΡΙΣΟΝ (2011-12)
Ο Άνταμ Μόρισον αποτέλεσε την τρίτη επιλογή στο Draft του 2006, τη χρονιά που ο Μπαρνιάνι κατέλαβε την πρώτη θέση. Ο ΛαΜάρκους Όλντριτζ, ο οποίος βρέθηκε στη δεύτερη θέση, είναι ο μοναδικός της τριάδας που δικαίωσε τις προσδοκίες της θέσης του και… δενέπαιξε στην Ευρώπη, όμως η καριέρα του τελείωσε πρόωρα, λόγω του προβλήματος στην καρδιά του.
Ο Μόρισον από το 2006 μέχρι το 2010 αγωνίστηκε σε 163 ματς του NBA με τους Σάρλοτ Μπόμπκατς και Λος Άντζελες Λέικερς. Παρά τη μειωμένη του συμμετοχή βοήθησε τους “λιμνάνθρωπους” να φθάσουν στην κορυφή του “μαγικού” κόσμου το 2009 και το 2010. Το 2012 προσπάθησε να επιστρέψει στη βορειοαμερικανική λίγκα, αλλά δεν πέτυχε τον στόχο του. Έκτοτε είναι στο περιθώριο.
Ακόμα πιο προβληματική ήταν και η πορεία του στην ήπειρό μας. Έμεινε για μόλις δύο μήνες στον Ερυθρό Αστέρα στο ξεκίνημα του 2011-12, ενώ από τον Ιανουάριο μέχρι τον Απρίλιο της ίδιας σεζόν ήταν στο ρόστερ της Μπεσίκτας, με την οποία πρόλαβε να κατακτήσει το κύπελλο Τουρκίας.
Στη συνέχεια έγινε για λίγο βοηθός στο Gonganza, όμως από το 2014 και μετά τα μπασκετικά του ίχνη αγνοούνται. Εν τέλει έμεινε στη μνήμη όλων ως ένας παίκτης που… δεν έκανε μπάνιο και που είναι προετοιμασμένος για την περίπτωση αποκάλυψης!
ΚΕΝΙ ΑΝΤΕΡΣΟΝ (2005-06)
Οι Νιου Τζέρζεϊ Νετς “άρπαξαν” τον Κένι Άντερσον το 1991 επιλέγοντάς τον στη 2η θέση του Draft. Μετά την πορεία του με το Τζόρτζια Τεκ ξεκίνησε την πολλά υποσχόμενη καριέρα του. Από το 1990 ενισχύοντας τις ΗΠΑ στο Μουντομπάσκετ, είχε φανερώσει την αξία του κυρίως με τις θεαματικές του ντρίμπλες.
Πράγματι διένυσε πέντε σεζόν στο NBA ως ένας από τους κύριους πρωταγωνιστές των Νετς, ενώ συνέχισε σε υψηλό επίπεδο μέχρι το 2002 περνώντας κατά σειρά από τους Σάρλοτ Μπόμπκατς, τους Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς και τους Μπόστον Σέλτικς. Η συνέχεια της καριέρας του, όμως, δεν ήταν το ίδιο καλή. Δεν μπόρεσε να καθιερωθεί στους Σιάτλ Σούπερσονικς, τους Νιου Ορλίνς Χόρνετς, τους Ιντιάνα Πέισερς, τους Ατλάντα Χοκς και τους Λος Άντζελες Κλίπερς. Το 2005-06, όταν δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει συμβόλαιο από ομάδα του NBA και ήταν κοντά σε απόφαση για απόσυρση από την ενεργό δράση, δοκίμασε την τύχη του στην Ευρώπη με τη Ζαλγκίρις Κάουνας, αλλά απογοήτευσε…
Αρκετά χρόνια μετά το τέλος της καριέρας του στα παρκέ, το 2013, αποκάλυψε ότι αποτέλεσε θύμα σεξουαλικής κακοποίησης ως παιδί. Μόλις στα 30 του, ο αριστερόχειρας πόιντ γκαρντ γνώρισε για πρώτη φορά τον πατέρα του. Φαίνεται πως τα πολύ σοβαρά θέματα που αντιμετώπισε σε προσωπικό επίπεδο δεν του επέτρεψαν να συνεχίσει την καριέρα του όπως τη ξεκίνησε.