Του Semih Altinbas/ info@eurohoops.net
Πολλοί παίκτες τη τελευταία εικοσαετία στην Ευρώπη άφησαν το στίγμα τους στα παρκέ και έμειναν στην ιστορία του αθλήματος, όμως λίγοι κατάφεραν τόσα πολλά όπου και να αγωνίστηκαν είτε σε σύλλογο είτε σε Εθνική όπως ο Λουίς Σκόλα.
Ο Αργεντινός σέντερ που πλέον βαδίζει στα 41 του χρόνια μετά τον αποκλεισμό στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο από την Αυστραλία ανακοίνωσε πως αφήνει την Εθνική του Ομάδα σε μία συγκλονιστική στιγμή που θα μείνει ανεξίτηλη στην ιστορία του αθλήματος καθώς όλοι συμπαίκτες και αντίπαλοι τον αποχαιρέτισαν όπως του άρμοζε.
Το Eurohoops σας παρουσιάζει τους σταθμούς της μυθικής καριέρας του Λουίς Σκόλα η οποία φαίνεται πως και σε συλλογικό επίπεδο οδεύει προς το τέλος ακόμα και αν ο ίδιος επίσημα δεν έχει ανακοινώσει κάτι τέτοιο!
Τα πρώτα βήματα
Η αρχή της καριέρας του τότε νεαρού Λουίς Σκόλα ήρθε μέσα από την Εθνική Αργεντινής U-19 όπου ο GM της Μπασκόνια Αλφρέντο Σαλαζάρ τον είδε μαζί με τους Ομπέρτο και Νοτσιόνι και τους έπεισε να μετακομίσουν στους Βάσκους.
Ο Σκόλα έκανε το μεγάλο βήμα του το 1998 και μάλιστα στις δύο πρώτες του σεζόν δεν αγωνίστηκε με τη φανέλα της Μπασκόνια, αλλά πήγε δανεικός στη Χιχόν. Το ντεμπούτο του με τους Βάσκους έγινε τη σεζόν 2000/01 όπου μάλιστα έφτασε και μέχρι τους τελικούς της Ευρωλίγκα την οποία έχασε με 3-2 νίκες από την Μπολόνια του Έτορε Μεσίνα και του MVP Μανού Τζινόμπιλι.
Μάλιστα για τη περίπτωση του ο τότε GM της Μπασκόνια που τον έφερε στην ομάδα είχε δηλώσει:
“Η περίπτωση του ήταν διαφορετική, ήταν νέος αλλά και ώριμος. ΉΘελε να παίξει στο ΝΒΑ, αλλά εμείς καθημερινά προσπαθούσαμε να τον πείσουμε. Μάλιστα όταν κατάλαβα ότι δεν ήθελε να έρθει το είπα στον Πρόεδρο και εκείνος μου απάντησε να μην γυρίσω πίσω αν δεν τον φέρω μαζί μου!”
Τα πρώτα μετάλλια με την Αργεντινή
Μπορεί η χρυσή γενιά του μπάσκετ της Αργεντινής στον αγώνα μεταλλίου το 1999 με τον Καναδά στο American Cup να μην τα κατάφερε απέναντι στον Στιβ Νας, όμως με τον Σκόλα να έχει ηγετικό ρόλο το 2002 στο Μουντομπάσκετ της Ιντιανάπολις “έγραψε” ιστορία και ανέβηκε στο βάθρο φτάνοντας μέχρι τον μεγάλο τελικό όπου όμως ηττήθηκε από την ασταμάτητη Γιουγκοσλαβία.
Το απόγειο εκείνης της ομάδας ήρθε προφανώς στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στην Αθήνα με τον Σκόλα να είναι ο MVP της Αργεντινής μαζί με τον Τζινόμπιλι που ήδη έπαιζε στους Σπερς και στο ΝΒΑ. Ο σπουδαίος ψηλός είχε κατά μέσο όρο 17,6 πόντους και 5,3 ριμπάουντ και πρωταγωνίστησε σε εκείνο το τουρνουά με την Εθνική του ανεβαίνει στο υψηλότερο βάθρο χάρη σε εκείνον, αλλά και χάρη στην κακή πορεία της τότε Team USA που έφτασε μέχρι το χάλκινο μετάλλιο.
Η “απογείωση” στην Ευρώπη
Ο Σκόλα πλέον ήταν ένας από τους κορυφαίους ψηλούς σε ολόκληρη την Ευρώπη και φυσικά έχοντας και δίπλα του μία σπουδαία πλειάδα συμπαικτών (Καλντερόν, Πριχιόνι, Σπλίτερ, Ματσιγιάουσκας, Χάνσεν) στη Μπασκόνια του Ντούσκο Ιβάνοβιτς έκανε τη διαφορά σε Ευρωλίγκα και Ισπανία.
Εκείνοι οι Βάσκοι με τον Σκόλα στη σύνθεση τους προκρίθηκαν στα Final Four του 2005 (Μόσχα/φιναλίστ), 2006 (Πράγα/ημιτελικά) και Αθήνα (2007/ημιτελικά) με μεγαλύτερες επιτυχίες τους να είναι η πρόκριση απέναντι στην αήττητη ΤΣΣΚΑ των Ίβκοβιτς, Παπαλουκά και Χατζηβρέττα μέσα στη Μόσχα, αλλά και το 2006 επί του Παναθηναϊκού μέσα στο ΟΑΚΑ στα playoffs στο Game 3!
Το κύκνειο άσμα του πριν μετακομίσει στο ΝΒΑ ήταν στο ΟΑΚΑ και ο ημιτελικός με τον Παναθηναϊκό, όμως όσον αφορά τη παρουσία του στις εγχώριες διοργανώσεις κατάφερε να αναδειχθεί με τη Μπασκόνια (ή πιο σωστά τότε Ταού) πρωταθλητής το 2002, Κυπελλούχος το 2002, το 2004 και το 2006 και MVP της κανονικής περιόδου το 2005 και το 2007.
Η πορεία στο ΝΒΑ
Το μεγάλο όνειρο του Σκόλα το οποίο έγινε πραγματικότητα ήρθε το καλοκαίρι του 2007 όπου και πέρασε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και αγωνίστηκε στο ΝΒΑ με τους Χιούστον Ρόκετς και μάλιστα για 5 χρόνια.
Μπορεί προηγουμένως οι Σπερς του Γκρεγκ Πόποβιτς να προσπάθησαν να τον αποκτήσουν όμως δεν καταφέραν, για αυτό το λόγο και πήραν τον Φαμπρίτσιο Ομπέρτο ενώ όπως όλοι θυμούνται στο μέλλον πήραν και τον Τιάγκο Σπλίτερ από την Μπασκόνια.
Ο Σκόλα στο Χιούστον μόλις προσαρμόστηκε στη νέα πραγματικότητα έδειξε τη κλάση και τη ποιότητα του και για αυτό το λόγο αποτέλεσε μέλος τους μέχρι το 2012 αν και δεν κατάφερε να διεκδικήσει και εκεί έναν τίτλο, ενώ στη συνέχεια παρέμεινε στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου ως παίκτης των Σανς, των Πέισερς, των Ράπτορς, αλλά και των Νετς στο αντίο του στο ΝΒΑ το 2017!
Μπορεί ποτέ ο Σκόλα να μην κατόρθωσε να γίνει ο νούμερο “1” παίκτης σε μία ομάδα στις ΗΠΑ, όμως η παρουσία του εκεί ήταν αξιομνημόνευτη, καθώς το 2008 αποτέλεσε και μέλος της κορυφαίας rookie πεντάδας του πρωταθλήματος.
Η Κίνα, η Ευρώπη και οι τελευταίες Εθνικές επιτυχίες!
Μετά το ΝΒΑ ο θρυλικός Αργεντίνος σέντερ βίωσε και την εμπειρία της Κίνας για μία διετία (2018-19) σε ομάδες της Σανγκάη και ύστερα ήρθαν και πάλι οι τεράστιες στιγμές με την Εθνική του Ομάδα.
Πρώτη επιτυχία το χρυσό μετάλλιο και η πρώτη θέση στους Παναμερικανικούς Αγώνες και μετά η “τρελή” πορεία στο Μουντομπάσκετ της Κίνας όπου η Αργεντινή με εκείνον στα 39 του χρόνια να “οργιάζει” στο παρκέ κατάφερε να αποκλείσει Σερβία και Γαλλία στους “8” και στους “4” και να επιστρέψει σε τελικό κορυφαίας διοργάνωσης μετά το 2004 στην Ολυμπιάδα της Αθήνας.
Μπορεί η Ισπανία να αποτέλεσε ανυπέρβλητο εμπόδιο σε εκείνον τον τελικό, όμως η Αργεντινή είχε κατακτήσει με τον Σκόλα MVP το ασημένιο μετάλλιο σε μία ακόμα ιστορική στιγμή στη καριέρα του!
Φυσικά παρότι και τότε υπήρξαν φήμες ότι θα σταματήσει το μπάσκετ δεν το έκανε και επέστρεψε μάλιστα στο επίπεδο της Ευρωλίγκα ως παίκτης της Αρμάνι Μιλάνο (2019/20) και πέρυσι φόρεσε τη φανέλα της ιστορικής Βαρέζε, πριν την παρουσία του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο οι οποίοι αποτέλεσαν όπως όλα δείχνουν το κύκνειο άσμα του στο άθλημα.
Το μόνο σίγουρο μετά από σχεδόν 20 και πλέον χρόνια καριέρας είναι πως παίκτες σαν τον Λουίς Σκόλα σπάνια βγαίνουν και ως ταλέντο και ως νοοτροπία και αποτελούν παράδειγμα για νέους αθλητές και μάλιστα στη θέση του σέντερ. Ο Αργεντινός θρύλος δεν ήταν μόνο ταλαντούχος και δουλευταράς, αλλά πάνω από όλα διέθετε τη νοοτροπία του νικητή και αυτή είναι που τον διατήρησε στη κορυφή μέχρι το φινάλε της μπασκετικής του ζωής…