Του Στέφανου Τάτσιου/ info@eurohoops.net
Για ένα ακόμα συνεχόμενο καλοκαίρι ο Παναθηναϊκός προχώρησε σε σημαντικές αλλαγές στο ρόστερ του οι οποίες αφορούσαν όπως αποδείχθηκε τις θέσεις των ψηλών της ομάδας, αφού εκεί έγιναν και ποσοτικά οι περισσότερες διαφοροποιήσεις.
Ο Δημήτρης Πρίφτης και οι συνεργάτες του θέλησαν να αυξήσουν την αθλητικότητα στην πράσινη φρόιντ λάιν σε σχέση με πέρυσι, ώστε να δοθούν περισσότερες λύσεις στο κομμάτι της άμυνας, αλλά και των ριμπάουντ και στις δύο πλευρές του παρκέ.
Η αλήθεια είναι πως αν βάλει κάποιος κάτω τους παίκτες του Παναθηναϊκού που αγωνίζονται αποκλειστικά στο “4” και στο “5” της σεζόν 2020/21 και της νέας αγωνιστικής περιόδου, τότε θα αντιληφθεί τις τεράστιες αλλαγές που συντελέστηκαν με μοναδική εξαίρεση τον Γιώργο Παπαγιάννη ο οποίος μάλιστα μπαίνει στο τελευταίο χρόνο του συμβολαίου του.
Το Eurohoops μα αφορμή τη συμπλήρωση των θέσεων στους ψηλούς του νέου Παναθηναϊκού σκιαγραφεί τα συν και τα πλην τους και σας τα παρουσιάζει!
Τα συν: Αθλητικότητα στο… φουλ και πολλές διαφορετικές λύσεις
Η περυσινή γραμμή ψηλών του “τριφυλλιού” την οποία διαχειρίστηκαν σε διαφορετικούς χρόνους οι Γιώργος Βόβορας και Όντεντ Κάτας διέθετε αρκετούς παίκτες αφού στη θέση του power φόργουορντ δέσποζαν οι Μήτογλου, Ουάιτ και Μπέντιλ, ενώ στο “5” πρωταγωνιστής ήταν ο Γιώργος Παπαγιάννης έχοντας στο πλευρό του αρχικά τους Όγκαστ – Βουγιούκα οι οποίοι τελικά δεν κατάφεραν να προσφέρουν ουσιαστικά και παραγκωνίστηκαν από το rotation.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ως σέντερ να αγωνίζεται κυρίως ο “Big Papa” και οι Μπέντιλ – Μήτογλου, ενώ μία θέση σε κάποιες στιγμές από το “3” στο “4” ανέβαιναν οι Παπαπέτρου – Κασελάκης.
Το καλοκαίρι που διανύουμε ο Παναθηναϊκός είδε να έχει την τεράστια απώλεια του Ντίνου Μήτογλου, ενώ επιλογή της διοίκησης ήταν να αποχωρήσουν όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες και ξένοι ψηλοί του ρόστερ με εξαίρεση τον Γιώργο Παπαγιάννη, αλλά και τον εναλλασσόμενο στις θέσεις “3 και 4” Λεωνίδα Κασελάκη.
Στόχος του Δημήτρη Πρίφτη ήταν να “γεμίσει” με αθλητικότητα τη γραμμή ψηλών του ρόστερ του και σίγουρα αυτό το κατάφερε αφού σαν βασικό power φόργουορντ απέκτησε τον γνωστό του από τη συνεργασία τους σε Ούνικς και Άρη Οκάρο Ουάιτ και για back up λύση τον έμπειρο από την Ευρωλίγκα και το ΝΒΑ Τζέρεμι Έβανς, παρότι η καριέρα του βρίσκεται σε πτώση.
Όσον αφορά την πλαισίωση του Παπαγιάννη στο “5” εκεί ξεχώρισε η επιλογή ενός ακόμα rookie στην Ευρωλίγκα -όπως ο Οκάρο- παίκτη του Τζεχάιβ Φλόιντ ο οποίος ξεχειλίζει από αθλητικά στοιχεία και είναι πολύ καλός αμυντικός, ενώ ως τρίτη επιλογή προκρίθηκε η απόκτηση του διεθνούς σέντερ Βασίλη Καββαδά ο οποίος θα έχει περισσότερο χρόνο συμμετοχής και πιο σημαντικό ρόλο στο rotation τη Basket League.
Με τα τωρινά δεδομένα η φρόιντ λάιν του νέου Παναθηναϊκού θα έχει ως βασικούς τους Ουάιτ – Παπαγιάννη και ως back up λύσεις τους Έβανς και Φλόιντ στο “4 – 5” με τον πρώην ψηλό πάντως της Αρμάνι και της Χίμκι να παίρνει σημαντικά λεπτά και ως δεύτερος σέντερ. Παράλληλα είναι πιθανό να δούμε και φέτος το δίδυμο του αρχηγού Παπαπέτρου με τον Κασελάκη να βοηθάει στη θέση του power φόργουορντ.
Σίγουρα οι ψηλοί του “τριφυλλιού” του Δημήτρη Πρίφτη είναι αθλητικοί κάτι που θα βοηθήσει σημαντικά στην άμυνα και στο κομμάτι των ριμπάουντ και αυτό από μόνο του είναι μία αναβάθμιση σε σχέση με πέρυσι.
Τα πλην: Ερωτηματικό το μακρινό σουτ και η παρουσία τους στην επίθεση
Βέβαια λόγω και των συνθηκών που ισχύουν στο μάνατζμεντ της ομάδας τη τελευταία διετία μετά την αποχώρηση της οικογένειας Γιαννακόπουλου από το τιμόνι των διοικητικών ο Παναθηναϊκός αναγκαστικά δεν μπορεί να αποκτήσει τοπ ψηλούς από το “πάνω ράφι” και αυτό φαίνεται από τις επιλογές οι οποίες ανεξαρτήτως χρημάτων μπορούν να προσφέρουν, διαθέτοντας παράλληλα και αγωνιστικά μειονεκτήματα.
Ένα από τα μειονεκτήματα της γραμμής ψηλών του ρόστερ του Δημήτρη Πρίφτη είναι το μακρινό σουτ, αφού τα δύο καθαρόαιμα power φόργουορντ της ομάδας ο Οκάρο Ουάιτ και ο Τζέρεμι Έβανς δεν φημίζονται για τις επιδόσεις τους σε αυτό το κομμάτι.
Ο πρώην ψηλός της Ούνικς αν εξαιρεθεί η σεζόν 2015/16 στον Άρη που σούταρε με 38% στα τρίποντα, από τότε κυμαίνεται με ένα μέσο όρο καριέρας λίγο πάνω από το 30% (32%) κάτι που σημαίνει ότι δεν είναι ο ψηλός που στην επίθεση θα ανοίξει από μακριά την αντίπαλη άμυνα.
Κάτι παρόμοιο ισχύει και με τον Τζέρεμι Έβανς ο οποίος έχει αγωνιστεί στο επίπεδο της Ευρωλίγκα με τρεις ομάδες (Νταρουσάφακα, Χίμκι, Μιλάνο) και με μόνο με την “Ντάρου” κατάφερε να ξεπεράσει το 40% (43%) από τα 6,75, αφού με τους Ρώσους και την ομάδα του Μεσίνα έφτασε να σουτάρει από μακριά ακόμα και με 25%.
Αντίστοιχα το πρόβλημα με το μακρινό σουτ στη θέση “4” μεταφέρεται και στο “5” όπου ο Παναθηναϊκός με την τριάδα των Παπαγιάννη, Φλόιντ και Καββαδά δεν διαθέτει κανέναν παίκτη που να σουτάρει από μακριά με αποτέλεσμα και οι πέντε παίκτες που υπολογίζονται για θέσεις των ψηλών της ομάδας του Πρίφτη να μην αναμένεται να βοηθήσουν σημαντικά στο καθοριστικό στοιχείο για το σύγχρονο μπάσκετ της Ευρώπης, το τρίποντο.
Επίσης ένα ακόμα αρνητικό στοιχείο που και πάλι αφορά την επίθεση του νέου Παναθηναϊκού είναι πως με μικρή εξαίρεση τον Παπαγιάννη στο ποστ και κατά λίγα διαστήματα τον Ουάιτ κανείς ψηλός δεν δημιουργεί φάσεις για τον εαυτό του, περιμένοντας την μπάλα από τον εκάστοτε περιφερειακό δημιουργό.
Αν υπολογίσει κάποιος ότι παράλληλα οι πράσινοι δεν διαθέτουν κάποιον δημιουργό υψηλού επιπέδου στον “άσσο” ή στο “τρία” τότε αυτό το πρόβλημα θα κληθεί να λύσει άμεσα το προπονητικό τιμ, καθώς θα πρέπει να βρει τρόπο να υπάρξουν οι προϋποθέσεις ώστε να γίνουν απειλητικοί οι ετερόφωτοι ψηλοί της ομάδας στο επιθετικό κομμάτι.