Του Πάνου Κατσιρούμπα/ info@eurohoops.net
Τα φώτα έπεσαν και οι πόρτες έκλεισαν στο εκπληκτικό Stade Pierre Mauroy της Λιλ και η γιορτή του Ευρωμπάσκετ αποτελεί παρελθόν και μια πολύ όμορφη ανάμνηση για όλους εμάς που αγαπάμε αυτό το άθλημα. Οι Ισπανοί κατέκτησαν τον Ευρωπαϊκό θρόνο για 3η φορά στις τελευταίες 4 διοργανώσεις και δικαίως θεωρούνται ως η αυτοκρατορία του Ευρωπαϊκού μπάσκετ την εποχής μας. Το Ευρωμπάσκετ αυτό θα μείνει στη μνήμη μας για πολλούς και σημαντικούς λόγους. Τους περισσότερους από αυτούς θα προσπαθήσουμε να τους χωρέσουμε σε αυτό το κομμάτι αποτίμησης.
Το Ευρωμπάσκετ του Γκασόλ!
Ο σπουδαίος Καταλανός ήταν ο απόλυτος σταρ της διοργάνωσης, και ο κύριος λόγος της επιστροφής των Ισπανών στο θρόνο. Ο Πάου έκανε εκπληκτικά νούμερα και ήταν η κολώνα των Ίβηρων. Ο Ισπανός σταρ έκανε τρομερά παιχνίδια με ολοκληρωτική κυριαρχία απέναντι στους αντιπάλους του. Το κομμάτι αυτό έχει όμως και μια διαφορετική ανάγνωση. Ο Γκασόλ βοήθησε απίστευτα την ομάδα του αλλά ταυτόχρονα βοηθήθηκε και από αυτήν.
Ο τρόπος που χτίστηκε η φετινή Ισπανία ήταν ιδανικός για να ξεδιπλώσει στο παρκέ όλες του τις αρετές ο σταρ των Μπουλς. Η ομάδα δομήθηκε με τέτοιο τρόπο ώστε να απλώνει την επίθεση της σε όλο το κομμάτι του γηπέδου, κυρίως στο πλάτος του. Στη σύνθεση αυτή τη φορά δεν υπήρχαν ο Μαρκ και ο Ιμπάκα με αποτέλεσμα οι χώροι να είναι πολύ πιο ανοιχτοί , η ρακέτα αποσυμφορήθηκε και η παρουσία του Μίροτιτς στη θέση 4 δεν επέτρεπε, ελαφρά την καρδία βοήθειες και double team στον Γκασόλ. Ο Γκασόλ είχε μεγάλο χώρο δράσης σε 1 εναντίον 1 παιχνίδι αλλά και στις πικ εν ρολ 2 εναντίον 2 καταστάσεις. Οι βοήθειες ήταν δύσκολες καθώς οι σουτέρ που ήταν στις γωνίες και στα φτερά δεν συγχωρούσαν. Ο Πάου έκανε μυθικό τουρνουά και γι’ αυτό ευθύνεται και όλο το ομαδικό οικοδόμημα της Ισπανίας
Λιθουανία = Μπασκετική Παράδοση
Οι Λιθουανοί έφτασαν μέχρι το τελικό κάνοντας ένα συναρπαστικό τουρνουά, με ένα ρόστερ το οποίο είχε τεράστια έλλειψη σε δημιουργούς αλλά και σε ταλέντο. Παρόλα αυτά οι «Λιέτουβοι» παρουσιάστηκαν για μια ακόμα φορά, ως η ομάδα που έπαιξε πάνω από τις προσδοκίες και σε αυτή τη διοργάνωση. Θα είναι παρόντες για 7η σερί φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες και αυτό από μόνο του αποτελεί ένα ξεχωριστό επίτευγμα.
Κορωνίδα των εμφανίσεων τους ήταν σαφώς ο μεγάλος ημιτελικός απέναντι στη Σερβία. Με εκπληκτική άμυνα και με διάβασμα του αντιπάλου τους, που αγγίζει τα όρια του μυθικού, δέσανε κόμπο μια πολύ πιο ταλαντούχα ομάδα. Περιόρισαν εντελώς τα πικ εν ρολ του Τεόντοσιτς, με τρομερές βοήθειες από τους παίχτες των φτερών (Γιανκούνας- Κουζμίνσκας), είχαν εκπληκτικές περιστροφές και στην επίθεση χτύπησαν με το πικ εν ρολ τον Ραντούλιτσα και τη Σερβική άμυνα που παρουσιάστηκε δίχως βάθος, καθώς και τα αργά πόδια του Τεόντοσιτς. Τους αξίζουν σίγουρα πολλά συγχαρητήρια.
Σατοράνσκι – Βέσελι!
Ήταν το απόλυτο δίδυμο. Ένα ντουέτο που με μαεστρία έδειξε σε όλη την υφήλιο πόσο όμορφες συνεργασίες βγαίνουν μεταξύ του 1 και του 5 στο σύγχρονό μπάσκετ. Απίστευτες συνεργασίες, εκπληκτικό τάιμινγκ και σπουδαίο θέαμα, από 2 παίχτες που στις θέσεις του είναι μέσα στους 3 καλύτερους της Ευρώπης. Τα 2 αυτά παιδιά ήταν χάρμα οφθαλμών, διέλυσαν κάθε αμυντικό πλάνο που εμφανίστηκε απέναντί τους και οδήγησαν με μαεστρία την Τσεχία στην 7η θέση και στο Προ-Ολυμπιακό τουρνουά της επόμενης χρονιάς.
Ο όμιλος του Βερολίνου
Οι όμιλοι σε τέτοιες διοργανώσεις είναι συνήθως το κομμάτι που οι μεγάλες ομάδες βάζουν τις τελευταίες πινελιές για να είναι έτοιμες για τη τελική φάση. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη στον όμιλο του Βερολίνου καθώς εκεί σχηματίστηκε από τη κλήρωση μια μίνι τελική φάση. Σερβία, Ισπανία, Τουρκία, Ιταλία, Γερμανία, έδιναν κάθε μέρα αγώνες τελικούς, με απίστευτη ένταση και σασπένς. Ήταν μακράν του 2ου, ο όμιλος που συγκέντρωσε όλα τα βλέμματα στη διοργάνωση και πρόσφερε μερικά από τα πιο όμορφα παιχνίδια.
Η βραδιά που οι Ιταλοί έβαλαν 100 στους Ισπανούς!
Κατά τη διάρκεια της διοργάνωσης είχαμε πολλές εκπληκτικές ατομικές βραδιές παιχτών, όπως του Γκασόλ, του Ματσιούλις, του Βέσελι και πολλών άλλων. Αλλά αν μέσα σε όλα αυτά μας μείνει χαραγμένη μια ομαδική παράσταση αυτή δεν είναι άλλη από τη βραδιά που οι Ιταλοί σκόραραν πάνω από 100 πόντους και έβλεπαν το Ισπανικό καλάθι σαν βαρέλι σκοράροντας στο 2ο ημίχρονο 63 πόντους. Πρωταγωνιστές αυτής της απίστευτης παράστασης ήταν κυρίως οι Γκαλινάρι και Μπελινέλι που μαζί είχαν 56 πόντους, 12 ριμπάουντ και 13 τελικές πάσες, σπρώχνοντας εκείνο το βράδυ τους Ισπανούς στο χείλος του γκρεμού. Απίθανη παράσταση πραγματικά.
Τσεντί, Γιάννης και Ντένις
Σε μια διοργάνωση που δεν είχαμε πολλά νέα πρόσωπα να κάνουν την εμφάνιση τους, παρουσιάστηκαν 3 πιτσιρικάδες για 1η φορά σε Ευρωμπάσκετ που έδειξαν ότι είναι ικανοί για μεγάλα πράγματα στο μέλλον. Με καλύτερο από τους 3 τον ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ Ντένις Σρέντερ, οι Γερμανοί πάλεψαν μέχρι το τελευταίο σουτ να κερδίσουν την πρόκριση για τη φάση των νοκ-άουτ. Ο μικρός ήταν εκπληκτικός στο διάβασμα του παιχνιδιού ακόμα και σε καταστάσεις απόλυτου τρανζίσιον ενώ και στο 5 εναντίων 5 δημιουργούσε ρήγματα με κάθε τρόπο. Το να καταφέρνεις να είσαι ο καλύτερος παίχτης της ομάδας σου και μάλιστα όταν σε αυτήν αγωνίζεται ο Νοβίτσκι είναι τεράστια υπόθεση.
Ο Αντεντοκούνμπο και ο Οσμάν μπορεί να μην είχαν τα νούμερα του Σρέντερ, έκαναν όμως και οι 2 ένα σπουδαίο τουρνουά, και έδωσαν τα διαπιστευτήρια τους για το λαμπρό μέλλον που θα έχουν και στις ομάδες τους αλλά και στις Εθνικές διοργανώσεις. Είμαστε σίγουρα τυχεροί που και τους 3 θα τους απολαμβάνουμε για τουλάχιστον μια δεκαετία ακόμη.
Η κροατική απογοήτευση…
Για μια ακόμα φορά ακούγονταν διθύραμβοι για το ρόστερ τους, για τα νέα ταλέντα που εμφανίζουν και για τις τεράστιες δυνατότητες που είχαν με στόχο το βάθρο. Οι αήττητοι στα φιλικά Κροάτες απογοήτευσαν για μια ακόμα φορά τον κόσμο του μπάσκετ και παρουσίασαν μια ομάδα τελείως soft, χωρίς κατεύθυνση στην επίθεση και χωρίς καθόλου διάβασμα του παιχνιδιού. Με την έλλειψη καλών δημιουργών, τα υπόλοιπα γκαρντ- φόργουορντ (Μπογκντάνοβιτς, Χεζόνια, Σάριτς) ξεσάλωσαν κάνοντας στην κυριολεξία ότι θέλουν στις 2 άκρες του παρκέ χωρίς να προσφέρουν ουσιαστικά τίποτα στην ομάδα τους. Ο Τόμιτς για μια ακόμα φορά σε μεγάλη διοργάνωση ήταν κατώτερος των προσδοκιών και μάλλον άδοξα οι Σίμον και Ούκιτς προσπαθούσαν να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα. Οι Κροάτες κέρδισαν εύκολα μόνο τα Σκόπια, δυσκολεύτηκαν πολύ απέναντι σε Ολλανδία και Σλοβενία, ενώ έχασαν από την Ελλάδα, τη Γεωργία και με ντροπιαστικό τρόπο στα νοκ-άουτ από την Τσεχία. Για μια ακόμα φορά πολύ κατώτεροι των προσδοκιών.
Το ρεκόρ!
Μπορεί ο Τόνυ Πάρκερ να είχε το χειρότερο Ευρωμπάσκετ από όσα συμμετείχε όμως κατάφερε να γίνει 1ος σκόρερ όλων των εποχών στα Ευρωμπάσκετ ξεπερνώντας μετά από 22 χρόνια τον αξεπέραστο Νίκο Γκάλη. Αυτό το κατόρθωμα και το χάλκινο μετάλλιο είναι η παρηγοριά του από μια διοργάνωση που δεν πήγε καλά.