Του Στέφανου Τάτσιου/ info@eurohoops.net
Μπορεί ο Σέρβος σέντερ να αγωνίστηκε για μία μόλις σεζόν στη χώρα μας (2015/16) με τη φανέλα του Παναθηναϊκού, όμως το πέρασμα του από το ΟΑΚΑ ήταν έντονο και η παρουσία του δεν ξεχνιέται από τους φίλους των πράσινων.
Αυτές τις ημέρες όπου και αναχώρησε από την Κορέα ο Μίροσλαβ Ραντούλιτσα παραχώρησε συνέντευξη στο Eurohoops και μίλησε για την περιπλάνηση του σε χώρες της Ασίας όπως η Κορέα και η Κίνα, για το διαφορετικό τρόπο ζωής στη καθημερινότητα σε σχέση με την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε όσον αφορά το αγωνιστικό κομμάτι και τα μέτρα με την πανδημία του κορωνοϊού.
Ακόμα ο Σέρβος “γίγαντας” που πλέον βρίσκεται στα 33 του τόνισε πως του λείπει ο ανταγωνισμός και ο τρόπος παιχνιδιού του ευρωπαϊκού μπάσκετ, θυμήθηκε τη χρονιά στον Παναθηναϊκό αποθεώνοντας τον κόσμο του και τη δύσκολη στιγμή με το χαμένο Πρωτάθλημα από το τρίποντο του Βασίλη Σπανούλη, ενώ δεν ξέχασε τους Γιόκιτς και Ντόντσιτς που πρωταγωνιστούν στο ΝΒΑ.
Τέλος ο Μίροσλαβ Ραντούλιτσα απάντησε πως βλέπει τα επόμενα χρόνια της επαγγελματικής του καριέρας μην λησμονώντας τις όμορφες στιγμές που βίωσε στην Ελλάδα.
Αναλυτικά η συνέντευξη του στο Eurohoops:
– Πως είναι η ζωή και η καθημερινότητα στην Κορεά;
“Η ζωή στην Κορέα είναι ενδιαφέρουσα όπως και σε κάθε άλλη χώρα της Ασίας. Οι Κορεάτες είναι πολύ καλοί άνθρωποι, παρότι κάποιες φορές δεν συμπαθούν τους ξένους και δεν τους εμπιστεύονται, αλλά η ζωή είναι πολύ καλή. Τα πάντα στη χώρα και στην πόλη είναι οργανωμένα και σε τάξη και δεν έχουν θέμα ειδικά οι κάτοικοι της Σεούλ με την κίνηση. Υπάρχουν πολλά πάρκα και λίμνες και μαγαζιά με καφέ ο οποίος είναι και η αδυναμία μου”.
– Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον και το πιο περίεργο στην καθημερινή ζωή εκεί;
“Δε βρήκα τίποτα ιδιαίτερο και περίεργο στη ζωή της Κορέας. Έχοντας ζήσει τα τελευταία δύο χρόνια στην Κίνα νομίζω ότι έχω δει ότι περίεργο ήταν να δω. Ας πούμε ότι το πιο ενδιαφέρον κομμάτι είναι τα πολλά διαφορετικά μαγαζιά για καφέ όπου το καθένα ήταν θεματικό για κάθε ζώο. Δηλαδή μαγαζί με καφέ για σκυλιά, για γάτες, για πρόβατα και για σουρικάτα. Και επίσης περίεργο είναι το πόσο πολύ καφέ πίνουν οι Κορεάτες. Και παγωμένο μάλιστα όπως οι Έλληνες, αλλά τίποτα δεν συγκρίνεται με ένα φρέντο εσπρέσο”.
– Βιώνουμε την εποχή της πανδημίας του κορωνοϊού. Πως το περνάς εσύ προσωπικά σας παίκτης και ποιες οι δυσκολίες;
“Είναι πολύ δύσκολες εποχές και καλύτερα να μην πω κάτι γιατί ίσως η γνώμη μου δεν είναι και η πιο δημοφιλής. Σαν παίκτης αντιμετωπίζω πολλές δυσκολίες. Δεν σκέφτομαι να κλάψω για αυτό το λόγο, γιατί σκέφτομαι ότι υπάρχουν άνθρωποι με πολύ περισσότερες δυσκολίες γύρω από τους περιορισμούς. Σαν παίκτης ταξιδεύω πολύ και ιδιαίτερα στην Κίνα ήταν πολύ δύσκολο. Για παράδειγμα όταν φτάσαμε στην Σανγκάη έπρεπε μίνιμουμ για δύο εβδομάδες να μείνουμε καραντίνα και σε ένα μικρό χώρο που δεν μπορούσαμε να προπονηθούμε. Αυτό το αναφέρω γιατί ότι βρίσκεσαι στο παρκέ όλοι περιμένουν από εσένα να αποδώσεις. Τα ίδια και φέτος έγιναν στην Κορέα, όπου βέβαια έμενα σε διαμέρισμα το οποίο έκανε καλύτερα τα πράγματα, αλλά και πάλι δεν ήταν το ιδανικό για έναν επαγγελματία αθλητή. Αυτό ήταν κάτι ακόμα που έκανε πιο δύσκολη τη δουλειά μας την εποχή της πανδημίας”.
– Πως ήταν τα μέτρα στην Κορέα για τον κορωνοϊό και αν υπήρξε κάτι που σου φάνηκε υπερβολικό ή ακόμα και “τρελό”;
“Δεν υπήρξε κάποιο τρελό μέτρο στην Κορέα, εκτός από τη χρήση μάσκας σε εξωτερικούς χώρους που μου φάνηκε τρελό. Επέστρεψε και ο κόσμος στα γήπεδα στις αρχές Νοεμβρίου οπότε εντάξει, έστω και αν δεν ήταν πλήρως γεμάτα”.
– Πόσο διαφορετικό είναι το μπάσκετ σε μία χώρα σαν την Κορέα; Σε ρωτάω γιατί είσαι ένας παίκτης με παραστάσεις από πολλές χώρες.
“Ήταν πολύ διαφορετικό από ότι έχω συνηθίσει και όπως είπες έχω αρκετές εμπειρίες. Προσωπικά δεν μου άρεσε και δεν απολάμβανα το μπάσκετ σε μία κατάσταση όπου δεν υπήρχε πάσα και όποιος έπαιρνε την μπάλα σούταρε. Η έλλειψη ομαδικού παιχνιδιού και μπασκετικής γνώσης ήταν η εικόνα που αποκόμισα, αλλά ίσως και να βρέθηκα και σε λάθος ομάδα. Ίσως τα λόγια μου να ακούγονται σκληρά, αλλά αυτή είναι η γνώμη μου και δεν έχω τίποτα απέναντι στο μπάσκετ της Κορέας αφού αυτός είναι ο τρόπος του και δεν ταιριάζουν όλοι”.
– Σου λείπει το ευρωπαϊκό μπάσκετ;
“Ναι για να είμαι ειλικρινής μου λείπει πολύ η ανταγωνιστικότητα του, το ομαδικό πνεύμα και ο τρόπος παιχνιδιού. Για μένα αυτό έχει σημασία στο μπάσκετ όπου δημιουργείς φιλίες και δεσμούς σε μία ευρωπαϊκή ομάδα και αυτό δεν μπορείς να το βρεις πουθενά αλλού”.
– Έχοντας ζήσει στον Παναθηναϊκό “έχτισες” δεσμούς με τους φίλους της ομάδας οι οποίοι σε μνημονεύουν ακόμα. Τι θυμάσαι από εκείνη τη σεζόν στην Ελλάδα;
“Τους ευχαριστώ για αυτό και τους ευχαριστώ γιατί ήταν οι κορυφαίοι οπαδοί που συνάντησα στην καριέρα μου. Τη θυμάμαι ως την πιο όμορφη και πετυχημένη σεζόν με σύλλογο της καριέρας μου. Μπορεί να μην πετύχαμε τους στόχους που είχαμε θέσει για τους εαυτούς μας, αλλά κάναμε ότι ήταν δυνατό και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Δημιούργησα φιλίες για μία ζωή, πέρασα τέλεια στην Αθήνα και με τους συμπαίκτες μου και με το σταφ”.
– Τι κάνει ξεχωριστό τον Παναθηναϊκό σε σχέση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές ομάδες;
“Για μένα το βαρύ όνομα που κουβαλάει ο Παναθηναϊκός σε προτρέπει να κάνεις τα πάντα για τον κόσμο που σε στηρίζει. Δεν ήταν κάτι που με βάρυνε, αλλά με έκανε καλύτερο κάθε μέρα και σαν παίκτη και σαν άνθρωπο”.
– Εκείνη τη σεζόν χάσατε το Πρωτάθλημα από ένα μεγάλο buzzer beater τρίποντο του Βασίλη Σπανούλη. Πως θυμάσαι εκείνη τη στιγμή και πόσο δύσκολο ήταν να το ξεπεράσει η ομάδα;
“Ήταν μία πολύ δύσκολη στιγμή για εμάς και μία ατυχής κατάσταση και ο Βασίλης ήταν σπουδαίος παίκτης και είχε το κίνητρο απέναντι μας για να βάλει αυτό το μεγάλο σουτ και να μας πληγώσει. Ήταν μία πολύ δύσκολη στιγμή για εμάς τους παίκτες γιατί με αυτό τον τρόπο χάθηκε ο τίτλος εκείνη τη σεζόν”.
– Επειδή έχεις περάσει και από το ΝΒΑ πως βλέπεις εκεί την παρουσία του Νίκολα Γιόκιτς και του Λούκα Ντόντσιτς; Θεωρείς ότι μπορεί κάποια στιγμή να πάρουν τη λίγκα στα χέρια τους;
“Βλέπω δύο νέα παιδιά να περνάνε πολύ καλά παίζοντας το πιο όμορφο άθλημα και αυτό φαίνεται. Και νομίζω όχι στο μέλλον, αλλά ήδη έχουν πάρει το ΝΒΑ στα χέρια τους”.
– Μία τελευταία ερώτηση, πως βλέπεις το μέλλον σου στο άθλημα;
“Βλέπω τον εαυτό μου στη θάλασσα, σε ένα ζεστό μέρος και να βοηθάω την ομάδα μου με τη γνώση και την εμπειρία μου. Είμαι ακόμα πεινασμένος για το μπάσκετ και νομίζω ότι είμαι στα καλύτερα μου χρόνια όσον αφορά τη γνώση των δυνατοτήτων μου σαν παίκτης και σαν άνθρωπος. Είμαι σε ένα πολύ καλό σημείο στη ζωή μου”.