Του Λευτέρη Μούτη/ moutis@eurohoops.net
Η Fiba ανακοίνωσε πριν λίγες μέρες τις αλλαγές που θα εφαρμοστούν στον τρόπο διεξαγωγής των διοργανώσεων στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και σίγουρα έφερε αρκετές συζητήσεις σχετικά με την κατεύθυνση που παίρνει το άθλημα και αν εν τέλει αυτές θα επιδράσουν θετικά ή αρνητικά.
Το Eurohoops.net συγκέντρωσε τις απόψεις αρκετών πρωταγωνιστών του αθλήματος (παίκτες, προπονητές, παράγοντες) συνοψίζοντας τα θετικά και αρνητικά και όλες τις παραμέτρους των αλλαγών και στο τέλος προσπαθεί να βγάλει ένα συμπέρασμα για το νέο δρόμο που ανοίγεται στο μπάσκετ.
Τα θετικά των αλλαγών
*Το νέο πρόγραμμα της Fiba, το οποίο θα ξεκινήσει να εφαρμόζεται από το 2017, περιλαμβάνει ένα καλοκαίρι ελεύθερο από μεγάλη διοργάνωση. Δηλαδή το 2018 δεν θα υπάρχει κάποια μεγάλη διοργάνωση. Μετά τα πρωταθλήματα ηπείρων το 2017, θα διεξαχθεί το Παγκόσμιο Κύπελλο το 2019, οι Ολυμπιακοί αγώνες το 2020 και τα πρωταθλήματα ηπείρων ξανά το 2021 ακολουθώντας όλες οι διοργανώσεις από εκεί και πέρα τετραετή κύκλο. Αυτό σημαίνει ότι οι παίκτες που αγωνίζονται στο ΝΒΑ και στην Ευρωλίγκα θα μπορούν ένα καλοκαίρι να ξεκουράζονται και να μην επιβαρύνουν τον οργανισμό τους με παιχνίδια της εθνικής ομάδας (αν και θα υπάρχουν προκριματικά για το επικείμενο Παγκόσμιο Κύπελλο τον Ιούνιο και τον Σεπτέμβριο).
*Οι εθνικές ομάδες μετά από πολλά χρόνια θα αποκτήσουν και πάλι τη δυνατότητα για εντός έδρας. Τα προκριματικά εγγυώνται ότι οι φίλαθλοι θα μπορούν να δουν ξανά την εθνική ομάδα της χώρας τους σε επίσημους αγώνες και όχι μόνο σε φιλικά. Αυτό σημαίνει ότι θα ανέβει ο βαθμός σύνδεσης των φιλάθλων με την ομάδα τους που θα τη νιώθουν πλέον πιο κοντά τους.
*Οι αγώνες των προκριματικών θα είναι αρκετοί και σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και έτσι οι προπονητές των ισχυρών ομάδων θα μπορούν να κάνουν εκτεταμένο ροτέισον ότι δεν υπάρχει βαθμολογικό κίνητρο και όταν ο αντίπαλος είναι χαμηλότερης δυναμικότητας. Με αυτή την κίνηση θα μπορεί να αυξάνεται ο αριθμός των διεθνών κάθε χώρας, να αυξάνονται οι ευκαιρίες στους νεαρούς παίκτες και να δίνονται ευκαιρίες σε παίκτες που δεν έχουν τη δυνατότητα να αγωνιστούν στη μεγάλη σκηνή του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
*Οι μεγάλοι αστέρες δεν αναμένεται να αγωνίζονται συχνά στα προκριματικά, αλλά η παρουσία ακόμα και αναγνωρισμένων παικτών της Ευρωλίγκας σε χώρες χωρίς μεγάλη μπασκετική παράδοση, σίγουρα θα αυξήσει την επιρροή και τη δημοτικότητα του μπάσκετ. Οπως στο ποδόσφαιρο είναι δέλεαρ για έναν οπαδό στη Βουλγαρία ή στην Ουγγαρία, να δει την εθνική του ομάδα απέναντι στην Πορτογαλία του Ρονάλντο, έτσι και στο μπάσκετ οι αστέρες, μπορούν να αποτελέσουν πόλο έλξης για το άθλημα γενικότερα.
Τα αρνητικά των αλλαγών
*Η υιοθέτηση των προκριματικών αγώνων σε τέσσερις διαφορετικές χρονικές περιόδους κατά τη διάρκεια της σεζόν (Φεβρουάριο, Ιούνιο, Σεπτέμβριο και Νοέμβριο) καθιστά αδύνατη τη συμμετοχή των παικτών που αγωνίζονται στο ΝΒΑ σχεδόν σε όλες τις περιόδους, ενώ θα είναι πολύ δύσκολο και για τους παίκτες της Ευρωλίγκας να εγκαταλείπουν τις ομάδες τους τον Νοέμβριο και τον Φεβρουάριο για να αγωνιστούν με τις εθνικές τους ομάδες.
*Το μεγαλύτερο πρόβλημα το οποίο συνδέεται με το παραπάνω είναι ότι η Ευρωλίγκα θα πρέπει να αλλάξει ριζικά το καλεντάρι της. Η υιοθέτηση 10 αγωνιστικών στον πρώτο γύρο, 14 στο Top16 και νοκ άουτ αγώνων στις τρεις νίκες στα προημιτελικά, είναι επιτυχημένη συνταγή, η οποία πρέπει να αλλάξει (αν φυσικά η Ευρωλίγκα βγει χαμένη στη “μάχη” της με τη Fiba).
*Επίσης, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις των ανθρώπων της παγκόσμιας ομοσπονδίας, οι παίκτες θα έχουν τεράστια επιβάρυνση, αν διακόπτουν τουλάχιστον δυο φορές τη σεζόν με τις ομάδες τους για να συγκεντρωθούν όλοι μαζί στην εθνική ομάδα και έπειτα επιστρέφουν. Στην πραγματικότητα, το νέο σύστημα επιβαρύνει αντί να ξεκουράζει τους παίκτες.
*Η εικόνα των ομάδων στα προκριματικά θα είναι εξαιρετικά αλλοιωμένη και δεν θα ανταποκρίνεται σε κανένα σημείο στην πραγματική δυναμική τους. Υπάρχουν αρκετές μικρές χώρες που στηρίζονται σχεδόν αποκλειστικά στους ΝΒΑers και στους παίκτες Ευρωλίγκας τους χωρίς να έχουν εκτεταμένο ροτέισον ποιοτικών παικτών. Αυτό σημαίνει ότι χώρες όπως πχ η Πολωνία και η Γερμανία θα χάνουν τεράστια από τη δύναμη τους αν αγωνιστούν χωρίς τον Γκόρτατ ή χωρίς τον Σρέντερ και τον Πλάις. Αν λοιπόν, η Γερμανία δεν προκριθεί στη μεγάλη διοργάνωση εξαιτίας της απουσίας των αστεριών της, οι ΝΒΑers δεν θα έχουν ποτέ στην πραγματικότητα την ευκαιρία να αγωνιστούν με την εθνική τους ομάδα.
*Μέχρι πρότινος αν μια ομάδα είχε ένα κακό καλοκαίρι σε Ευρωμπάσκετ και έχανε την πρόκριση στους Ολυμπιακούς αγώνες ή στο Παγκόσμιο Κύπελλο, τότε θα μπορούσε να διεκδικήσει την πρόκριση της στην επόμενη μεγάλη διοργάνωση (Ολυμπιακοί αγώνες ή Παγκόσμιο Κύπελλο) μέσω του επόμενου Ευρωμπάσκετ. Πλέον όμως, αν μια ομάδα αποτύχει να προκριθεί στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2019, αυτό σημαίνει ότι χάνει αυτόματα το δικαίωμα να διεκδικήσει μια θέση στους Ολυμπιακούς αγώνες του 2020. Στην πραγματικότητα λοιπόν, αντί να διευρύνεται ο αριθμός των ομάδων που θα έχουν ευκαιρία για “μια θέση στον ήλιο”, οι ομάδες που θα αγωνίζονται σε Παγκόσμια Κύπελλα και Ολυμπιακούς αγώνες θα γίνουν ένα κλειστό κλαμπ.
Συμπερασματικά
Η Fiba θέλησε να αντιγράψει όσα πράττει εδώ και πάρα πολλά χρόνια η Fifa στο ποδόσφαιρο. Μερικές ιδέες θα μπορούσαν πράγματι να προσαρμοστούν στα δεδομένα του αθλήματος και να βοηθήσουν στη βελτίωση του. Εκανε αρκετές σωστές κινήσεις, όπως την διεύρυνση των ομάδων που αγωνίζονται στο Ευρωμπάσκετ με συνέπεια την αύξηση του ενδιαφέροντος και της ανταγωνιστικότητας. Ωστόσο, υπάρχει μια τεράστια διαφορά ανάμεσα στα δυο αθλήματα.
Στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει μια διοργάνωση ανάλογη με το ΝΒΑ, το οποίο λειτουργεί με τους δικούς του κανόνες, έχει δικό του απαράβατο πρόγραμμα και η δυναμική του είναι κατά πολύ ανώτερη από οποιαδήποτε ομοσπονδία. Για να το μεταφέρουμε στα ποδοσφαιρικά δεδομένα (όπως αρέσκονται συχνά να λένε οι άνθρωποι της παγκόσμιας ομοσπονδίας) η διεξαγωγή αγώνων εθνικών ομάδων χωρίς τους ΝΒΑers και ίσως αυτών της Ευρωλίγκας, είναι σαν να υπάρχουν αγώνες ποδοσφαιρικών ομάδων χωρίς τους παίκτες του Τσάμπιονς Λιγκ και ίσως του Γιουρόπα Λιγκ.
Η εκ βάθρων αλλαγή των διοργανώσεων του μπάσκετ, θα μπερδέψει για μια ακόμα φορά τους φιλάθλους και παράλληλα θα μειώσει το ενδιαφέρον των ανεπτυγμένων χωρών για ματς με μικρή σημασία. Το μπάσκετ δεν έχει ανάγκη για νέες αλλαγές, αλλά για ισχυροποίηση του προϊόντος.
Φυσικά, ακόμα δεν είναι εντελώς ξεκάθαρη η εικόνα διότι των διαφωνιών που υπάρχουν μεταξύ Ευρωλίγκας και Fiba. Οταν λήξει η διαμάχη θα μπορούν να βγουν πιο ασφαλή συμπεράσματα για το σύστημα διεξαγωγής του μπάσκετ.
Μπορεί σε λίγα χρόνια να αποδειχθούν αυτές οι κινήσεις σοφές και η Fiba να χαρακτηρίζεται ως καινοτόμος ομοσπονδία, αλλά μέχρι να φανεί αυτό, όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν ότι οι πειραματισμοί είναι πιθανότερο ότι θα πλήξουν παρά θα ωφελήσουν το μπάσκετ.
[poll id=”15″]